Οι όροι και οι προϋποθέσεις για την προστασία της κύριας ή μοναδικής κατοικίας του οφειλέτη από τον πλειστηριασμό, περιλαμβάνονται στα άρθρα του νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της δόσης των 2 συν 10 δισ. ευρώ που κατατέθηκε στη Βουλή και το οποίο θα ψηφιστεί την Πέμπτη. Στο δεύτερο κεφάλαιο του σχεδίου νόμου που αφορά στην τροποποίηση των διατάξεων του νόμου 3869/2010 («νόμος Κατσέλη») για την προστασία της πρώτης κατοικίας, όπως σημειώνει η αιτιολογική έκθεση, τίθενται ειδικότεροι όροι και προϋποθέσεις για την προστασία της κύριας ή μοναδικής κατοικίας του οφειλέτη κατά τη διαδικασία ρύθμισης με απαλλαγή από τις οφειλές του. Ο τελευταίος μπορεί έως τις 31 Δεκεμβρίου του 2018 να υποβάλει στο δικαστήριο πρόταση εκκαθάρισης, ζητώντας να εξαιρεθεί από την εκποίηση το ακίνητο υπό συγκεκριμένες και σαφείς προϋποθέσεις, δηλαδή το διαθέσιμο οικογενειακό του εισόδημα να μην υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης, προσαυξημένες κατά 70% και η αντικειμενική αξία της κατοικίας κατά το χρόνο συζήτησης της αίτησης να μην υπερβαίνει τις 180.000 ευρώ για τον άγαμο οφειλέτη, προσαυξημένη κατά 40.000 ευρώ για τον έγγαμο οφειλέτη και κατά 20.000 ευρώ ανά τέκνο και μέχρι τρία τέκνα. Ακόμα, όσον αφορά τις δανειακές οφειλές, ο δανειολήπτης πρέπει να υπήρξε συνεργάσιμος, κατά την έννοια του Κώδικα Δεοντολογίας κατά το χρόνο της αρχικής καθυστέρησης του δανείου. Αυξημένη προστασία αναγνωρίζεται στους οφειλέτες ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, εφόσον το διαθέσιμο οικογενειακό τους εισόδημα δεν ξεπερνά ή είναι ίσο των εύλογων δαπανών διαβίωσης και η αντικειμενική αξία της κύριας κατοικίας κατά το χρόνο συζήτησης της αίτησης δεν υπερβαίνει τις 120.000 ευρώ για τον άγαμο οφειλέτη, προσαυξημένη κατά 40.000 ευρώ για τον έγγαμο οφειλέτη και κατά 20.000 ευρώ ανά τέκνο και μέχρι τρία τέκνα. Ειδικότερα, για τη συγκεκριμένη κατηγορία οφειλετών προβλέπεται η δυνατότητα συνεισφοράς του δημοσίου στην εξόφληση των μηνιαίων καταβολών, ύστερα από αίτηση του οφειλέτη, η οποία έπεται της έκδοσης της οριστικής απόφασης. Σημειώνεται ότι τα κριτήρια προσδιορισμού του ύψους της συνεισφοράς του δημοσίου, η ελάχιστη συνεισφορά του οφειλέτη καθώς και η διαδικασία εφαρμογής του συγκεκριμένου μηχανισμού οικονομικής ενίσχυσης θα ορισθεί με απόφαση των αρμόδιων υπουργών, η οποία θα εκδοθεί μέχρι το τέλος του 2015. Στις εύλογες δαπάνες διαβίωσης βάσει των οποίων θα υπολογίζεται από τον δικαστή η δυνατότητα καταβολών του οφειλέτη, παρεκτός των βασικών δαπανών που είναι απαραίτητες για τη διαβίωση ενός νοικοκυριού και στις οποίες περιλαμβάνονται οι δαπάνες για διατροφή, ένδυση και υπόδηση, λειτουργικά έξοδα κατοικίας, μετακίνηση, επισκευή και συντήρηση επίπλων και οικιακού εξοπλισμού, είδη οικιακής κατανάλωσης και ατομικής φροντίδας, ενημέρωση και μόρφωση, υπηρεσίες τηλεφωνίας και ταχυδρομείων, αγαθά και υπηρεσίες υγείας, υπηρεσίες εκπαίδευσης, υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας και οικονομικές υπηρεσίες, θα περιλαμβάνονται επιπλέον οι δαπάνες εστίασης, οι δαπάνες για διαρκή αγαθά και συσκευές και οι επιπλέον δαπάνες για κατανάλωση αλκοολούχων ποτών και καπνού, αεροπορικές μετακινήσεις, τουριστικές υπηρεσίες και υπηρεσίες αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού (ήτοι η τέταρτη από τέσσερις ομάδες δαπανών, όπως αυτές καταγράφονται από τα επίσημα στοιχεία της Έρευνας Οικογενειακών Προϋπολογισμών, ΕΟΠ). Ειδική μέριμνα, σημειώνεται στην αιτιολογική έκθεση, λαμβάνεται ώστε να μην βλάπτονται τα συμφέροντα των πιστωτών καθώς τίθεται ως βάση του ποσού που θα λάβουν δυνάμει του σχεδίου ρύθμισης το ποσό το οποίο θα ελάμβαναν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης της κύριας κατοικίας του οφειλέτη. Η εκτίμηση του ποσού αυτού θα πραγματοποιείται από ειδικό εμπειρογνώμονα, ο οποίος θα ορίζεται από το δικαστήριο. Για το σκοπό αυτό θα συσταθεί σε κατά τόπους ειρηνοδικεία Ειδικό Μητρώο Εμπειρογνωμόνων. Σε περίπτωση που ο οφειλέτης καθυστερεί την καταβολή των δόσεων που ορίζονται από τον ειρηνοδίκη, με συνέπεια το συνολικό ύψος του ποσού σε καθυστέρηση να υπερβαίνει αθροιστικώς την αξία τριών μηνιαίων δόσεων ετησίως, το αρμόδιο δικαστήριο διατάσσει την ανάκληση της προσωρινής διαταγής με την οποία ορίστηκε η καταβολή των δόσεων, ή την ανάκληση κάθε άλλου προληπτικού ή ανασταλτικού μέτρου. Η αίτηση του πιστωτή για την ανάκληση κατατίθεται στο το αργότερο εντός τεσσάρων μηνών από τη δημιουργία του λόγου ανάκλησης. Εφόσον υπάρχει ρευστοποιήσιμη περιουσία, η εκποίηση της οποίας κρίνεται απαραίτητη για την ικανοποίηση των πιστωτών, ή όταν το δικαστήριο κρίνει αναγκαίο να παρακολουθήσει και να υποβοηθήσει την εκτέλεση των όρων ρύθμισης των οφειλών για την απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη ή την εξασφάλιση των συμφερόντων των πιστωτών, ορίζεται εκκαθαριστής. Οι οφειλέτες των οποίων η κύρια αίτηση εκκρεμεί κατά το χρόνο έναρξης ισχύος του παρόντος νόμου υποχρεούνται εντός 6 μηνών από της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος νόμου και εφόσον μέχρι τότε δεν έχει λάβει χώρα συζήτηση της αιτήσεώς τους, να υποβάλλουν στη γραμματεία του δικαστηρίου όπου τηρείται ο φάκελος της αιτήσεώς τους, επικαιροποιημένα τα στοιχεία. Η παράλειψη του οφειλέτη να ενημερώσει τα ανωτέρω στοιχεία του φακέλου θεωρείται παράβαση καθήκοντος ειλικρινούς δηλώσεως του άρθρου 10 του ν. 3869/2010.

Τελικά η Κυβέρνηση Τσίπρα  περπάτησε στα "μονοπάτια" Δένδια, Χατζηδάκη και ανοίγει το δρόμο στους πλειστηριασμούς και στην πώληση "κόκκινων" δανείων στα "κοράκια", όπως χαρακτήριζε προεκλογικά τα funds που αγοράζουν δάνεια. Στις διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των θεσμών ακολούθησε την ίδια ακριβώς τακτική με τους προκατόχους της, με τους ´Ελληνες υπουργούς να αποδέχονται τους πλειστηριασμούς και απλώς να διαπραγματεύονται κάποιες εξαιρέσεις οι οποίες κατα την άποψή τους θα καταστήσουν τον πολιτικό χειρισμό του θέματος διαχειρίσιμο.

Προκειμένου να γίνει κατανοητή η στροφή(;) της Κυβέρνησης, παραθέτουμε παρακάτω τις εξαγγελίες για το θέμα αυτό στο περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα είχε εξαγγελθεί :

«Νέα σεισάχθεια» για τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων, φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων. Η «νέα σεισάχθεια», όπως αναφέρονταν, θα περιελάμβανε κατά περίπτωση, διαγραφή μέρους των οφειλών για όσους δανειολήπτες είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και ως γενική αρχή, αναπροσαρμογή των οφειλών έτσι ώστε η συνολική εξυπηρέτησή τους σε τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικούς οργανισμούς, να μην ξεπερνά το 1/3 του εισοδήματος του δανειολήπτη. Παράλληλα είχε εξαγγελθεί ότι θα συσταθεί ένας δημόσιος ενδιάμεσος φορέας διαχείρισης ιδιωτικού χρέους όχι ως μία «κακή τράπεζα», αλλά, αντίθετα, ως διαχειριστή κάθε τύπου ληξιπρόθεσμης οφειλής προς τις τράπεζες και ελεγκτή των τραπεζών, ως προς την εφαρμογή των συμφωνημένων ρυθμίσεων.

Δεν θα πρέπει επίσης να αγνοηθεί η νομοθετική ρύθμιση που είχε κατατεθεί στην Βουλή, για την επ' αόριστον παράταση της αναστολής στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, αξίας έως 350.000 €, καθώς και νομοθετική απαγόρευση πώλησης ή εκχώρησης δικαιωμάτων δανειακών συμβάσεων και εμπραγμάτων ασφαλειών.

Εύκολα μπορεί να συγκρίνει κανείς την απόσταση που χωρίζει αυτών που υποσχόνταν και εκείνων που συμφώνησε με τους δανειστές. Ετσι, η  συμφωνία για την προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς για όσους υπαχθούν στον νόμο Κατσέλη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει την κατηγοριοποίηση των οφειλετών στεγαστικών δανείων σε δύο κατηγορίας. Σε αυτούς που κατατάσσονται στα πολύ χαμηλά εισοδηματικά κριτήρια και σε αυτούς που ανήκουν στη «μεσαία» τάξη.

Στην πρώτη κατηγορία υπάγονται οφειλέτες που έχουν πρώτη κατοικία αντικειμενικής αξίας 170.000 ευρώ και εισόδημα 8.180 ευρώ για άγαμο, 13.917 ευρώ για ζευγάρι, 3.361 ευρώ για κάθε τέκνο και 20.639 δηλωθέν εισόδημα για μια τετραμελή οικογένεια.

Η συγκεκριμένη κατηγορία προστατεύεται πλήρως από τον πλειστηριασμό. Τα δε δάνεια της κατηγορίας αντιπροσωπεύουν το 25% των κόκκινων στεγαστικών δανείων, δηλαδή 100.000 στεγαστικά. Για την πλήρη στήριξη της συγκεκριμένης κατηγορίας η κυβέρνηση δεσμεύει από τον κρατικό προϋπολογισμό κονδύλι 100 εκατ. ευρώ, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή της ελάχιστης δόσης στις περιπτώσεις των πολύ φτωχών και ανέργων, που δεν μπορούν να μπορούν να καλύψουν τη δόση.

Τα κριτήρια για τη δεύτερη κατηγορία είναι πιο αυστηρά, με στόχο να υπάρξουν δικλείδες ασφαλείας για τους στρατηγικούς «μπαταχτσήδες» όπως επισημαίνουν τόσο η ελληνική πλευρά όσο και οι δανειστές. Η συγκεκριμένη κατηγορία αφορά, σύμφωνα πάντα με κυβερνητικές πηγές, το 33% των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων.

Για αυτό το 33%, λοιπόν, η δόση θα καθορίζεται με βάση την εμπορική αξία του ακινήτου, η οποία «κλειδώνει» σε συνάρτηση με το εισόδημά του που αναπροσαρμόζεται με βάση τη φορολογική δήλωση. Η διαδικασία θα γίνεται με εξωδικαστικό συμβιβασμό.

Σε αυτή την κατηγορία μπορούν να υπαχθούν οφειλέτες που έχουν πρώτη κατοικία αντικειμενικής αξίας 230.000 ευρώ και εισόδημα έως 35.086 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια, 13.906 ευρώ για ένα άτομο και 23.659 για ένα ζευγάρι.

Η συγκεκριμένη ρύθμιση αυτής της κατηγορίας θα έχει διάρκεια μια τριετία, έως το 2018, και τα εισοδηματικά κριτήρια βασίζονται στις εύλογες δαπάνες διαβίωσης οι οποίες υπολογίζονται με συντελεστή 1,7 σταθερό για μια τριετία.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές τα στεγαστικά δάνεια υπολογίζονται στα 1,2 εκατομμύρια εκ των οποίων 400.013 είναι «κόκκινα». Από αυτούς 170.000 δανειολήπτες έχουν κάνει αίτηση για υπαγωγή στο νόμο Κατσέλη, χωρίς ωστόσο να είναι γνωστό πόσα από έχουν υπαχθεί και πόσα έχουν απορριφθεί.

Εντυπωσιακή τέλος είναι η ομοιότητα (;) των επιχειρημάτων των κκ Τσακαλώτου, Σταθάκη με εκείνα των κκ Δένδια, Χατζηδάκη καθώς επίσης των εξαγγελιών του Ζαπείου με εκείνες της Θεσσαλονίκης.

Η κτηματαγορά, βρίσκεται εδώ και καιρό σε καθεστώς χρεοκοπίας.Ειδικά μετά την τραπεζική αργία και τα capital controls, πολλοί είναι πλέον οι ειδικοί που πιστεύουν ότι ο κλάδος έχει καταστραφεί και θα περάσουν χρόνια για να ανακάμψει. Η μεσαία τάξη και τα ακίνητα που της ανήκουν βρίσκονται πλέον σε διαδικασία πλήρους απαξίωσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την περιουσία των Ελλήνων. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, η τελευταία οκταετία που έσπασε η «φούσκα» στην κτηματαγορά, οι Ελληνες έχουν χάσει από 350 έως 500 δισ. ευρώ από την περιουσία που είχαν προ κρίσης. Το γεγονός και μόνο ότι δεν πραγματοποιούνται αγοραπωλησίες και ελάχιστα είναι πλέον τα συμβόλαια για αγορά κάποιου, συνήθως φθηνού, διαμερίσματος ή οικοπέδου, δείχνει την κατάρρευση ενός κλάδου που προσέφερε δισεκατομμύρια στην ελληνική οικονομία.Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν «παγώσει» πλήρως οι ανεγέρσεις κατοικιών και οι επενδύσεις μειώθηκαν από 9,8% του ΑΕΠ το 2007 σε μόλις 1,2% το 2014. Αυτό σημαίνει ότι ενώ στα χρόνια προ κρίσης τα κεφάλαια που επενδύονταν για την κατασκευή κατοικιών ξεπερνούσαν τα 20 - 23 δισ. ευρώ ετησίως τώρα μόλις που φτάνουν τα 2-3 δισ. ευρώ. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τον Ιανουάριο 2015 ολοκληρώθηκαν μόλις 580 νέες οικιστικές μονάδες σε όλη την Ελλάδα έναντι 736 τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι. Τον πρώτο μήνα του 2007 αντίθετα είχαν κτιστεί σχεδόν 8 χιλιάδες κατοικίες ενώ και το 2010, εν μέσω κρίσης, είχαν κτιστεί περί τις 7.000 οικιστικές μονάδες. Η ελληνική κτηματαγορά θα βρίσκεται σε διαρκή απαξίωση με κύριο χαρακτηριστικό τα περισσότερα από 250 χιλιάδες απούλητα ακίνητα και κυρίως τις εξωφρενικά χαμηλές τιμές που καταγράφονται σε πολλές περιπτώσεις. Διότι πλέον αυξάνεται εντυπωσιακά ο αριθμός των διαμερισμάτων που πωλείται κάτω από 10.000 ευρώ, ακόμη και σε τιμές - σοκ, της τάξης των... 4.000 ευρώ. Η πιο δημοφιλής κατηγορία, σύμφωνα με τις αγγελίες, είναι αυτή των 15.000 - 30.000 ευρώ, όπου μπορεί να βρει κανείς φθηνά και σε άριστη κατάσταση σπίτια τα οποία δεν χρειάζονται ανακαίνιση. Υπάρχουν όμως και πολλά σε τιμές όσο ένα... μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, δηλαδή από 4 έως 8 χιλιάδες ευρώ που είναι παλιά και χρήζουν ανακατασκευής, ωστόσο, η αξία τους είναι τόσο χαμηλή που προκαλεί αίσθηση. Πρόκειται για σπίτια που θέλουν να «ξεφορτωθούν» οι ιδιοκτήτες τους είτε για να γλιτώσουν ΕΝΦΙΑ και άλλα τέλη που τα βαρύνουν είτε είναι διαμερίσματα στο κέντρο της Αθήνας που εγκαταλείπουν Ελληνες και ξένοι για να μετακομίσουν σε άλλες γειτονιές. Αξίζει να σημειωθεί ότι χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες που είχαν αγοράσει ή μισθώσει αυτά τα διαμερίσματα, τώρα τα εγκαταλείπουν, αφού η κρίση τους αναγκάζει να εγκαταλείψουν και την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι να μείνουν άδεια και σε κακή κατάσταση σπίτια 40 και 50 ετών που μέχρι πρότινος έδιναν κάποιο εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους.

Η πτώση στις τιμές των ακινήτων ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την εξαϋλωση του πλούτου των ελληνικών νοικοκυριών στα χρόνια της κρίσης, Σημαντικό στοιχείο, ωστόσο, που επηρεάζει, τόσο την τρέχουσα ευημερία, όσο και τις προσδοκίες για το μέλλον των πολιτών μιας χώρας είναι η μεταβολή της αξίας του πλούτου τους που συνιστά μεταβλητή-απόθεμα. Τα βασικά στοιχεία που απαρτίζουν τον πλούτο των νοικοκυριών είναι ο χρηματοοικονομικός πλούτος, δηλαδή ρευστά διαθέσιμα και κινητές αξίες (ομόλογα, μετοχικοί τίτλοι κλπ), ο μη-χρηματοοικονομικός πλούτος που προσεγγίζεται κατά κύριο λόγο με τις αξίες των ακινήτων και τέλος, το ανθρώπινο κεφάλαιο, που δύναται να προσεγγισθεί ως η παρούσα αξία των προσδοκώμενων αποδοχών σε όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής του ατόμου (lifetime income approach). Η επένδυση, κρατική και ιδιωτική, στην εκπαίδευση πριν και μετά την είσοδο στην αγορά εργασίας αποτελεί τον βασικό παράγοντα αναβαθμίσεως του ανθρωπίνου κεφαλαίου. O καθαρός πλούτος των νοικοκυριών ορίζεται ως η διαφορά του συνόλου της τρέχουσας αξίας του χρηματοοικονομικού και μη χρηματοοικονομικού πλούτου από το σύνολο του ιδιωτικού χρέους τους. Συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν απωλέσει το 28,9% του συνόλου των υλικών στοιχείων ενεργητικού τους, σωρευτικά στην χρονική περίοδο 2008-2015 (Ιούνιος). Η πτώση αυτή είναι η μεγαλύτερη ανάμεσα στις επιλεγμένες χώρες της Ευρωζώνης και ακολουθούν η Πορτογαλία και η Ισπανία, ενώ η Γερμανία σημειώνει τις μικρότερες απώλειες. Από την ανάλυση των εν λόγω στοιχείων προκύπτει ότι τα νοικοκυριά στην Ελλάδα κατέγραψαν την μεγαλύτερη μείωση του μη χρηματοοικονομικού πλούτου μεταξύ ευρωπαικών χωρών. Η εξέλιξη αυτή συμβαδίζει με την καθίζηση της αγοράς ακινήτων, η οποία, αν και σε μικρότερη ένταση, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ειδικότερα, σημειώνεται η κατακόρυφη πτώση των οικιστικών ακινήτων κατά 37,9% σωρευτικά στην περίοδο 2009 – 2015 Q2, μετά την μεγάλη αύξηση των τιμών που προηγήθηκε στην περίοδο 2004-2007 (33%) (στοιχεία Τραπέζης Ελλάδος). Αξίζει να σημειωθεί ότι η σημαντική αύξηση των αγοραίων τιμών των ακινήτων στην Ελλάδα δεν ήταν αποτέλεσμα κερδοσκοπικών τάσεων στην αγορά με σκοπό την αποκόμιση κεφαλαιακών αποδόσεων, αλλά προήλθε κυρίως από το παραδοσιακό μοντέλο αποθεματοποιήσεως πλούτου και βελτιώσεως του κοινωνικού status που υιοθετήθηκε μεταπολεμικά από τα ελληνικά νοικοκυριά. Όμως, το ιδιαίτερο αυτό πρότυπο συμπεριφοράς των ελληνικών νοικοκυριών ανετράπη διά της εισαγωγής μιας υψηλής μόνιμης πλέον φορολογικής επιβαρύνσεως της ακίνητης περιουσίας, κυρίως μέσω του ΕΝΦΙΑ, που επηρεάζει δυσμενώς την αγορά ακινήτων και αποθαρρύνει περαιτέρω την ζήτηση.