Αφού «πετσόκοψαν» μισθούς και εισοδήματα με μέτρα του μνημονίου, οι κυβερνήσεις κατέφυγαν στην εύκολη λύση να φορτώσουν νέα φορολογικά βάρη στα ακίνητα, με το αστείο επιχείρημα ότι η απόκτησή τους αποτελεί τεκμήριο εισοδήματος και… προϊόν φοροδιαφυγής! Καθώς οι Ελληνες δεν μπορούν πλέον να εξασφαλίσουν ούτε «τα προς το ζην», με πάνω από 12 φορολογικά νομοσχέδια από το 2009 και μετά, τα 30 δισ. των ανείσπρακτων χρεών προς το Δημόσιο υπερδιπλασιάστηκαν και έφτασαν στα 63 δισ. ευρώ μέσα σε 5 χρόνια! Οι ρυθμίσεις χρεών κατασκευάστηκαν για να αποτύχουν και, παρά τις απειλές της Εφορίας για κατασχέσεις, κάθε μήνα τα ληξιπρόθεσμα χρέη από φόρους και πρόστιμα στην Εφορία αυξάνονται με ρυθμούς περίπου 1 δισ. ευρώ. Ετσι, είναι μαθηματικώς βέβαιο πως τα λεφτά αυτά δεν θα αποπληρωθούν ποτέ στο Ελληνικό Δημόσιο, με τους οφειλέτες να απειλούνται διαρκώς με δήμευση της περιουσίας τους. Ακόμα και όσοι τηρούν τις ρυθμίσεις χρεών για παλιά χρέη στο Δημόσιο, αφήνουν απλήρωτους νέους φόρους. Επειδή το κράτος δεν μπόρεσε ως τώρα να εισπράξει χρήματα από ρυθμίσεις χρεών ή από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, φορτώνει διαρκώς με νέα χαράτσια και πάλι τους ιδιοκτήτες, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μαζικές κατασχέσεις όλων των περιουσιακών στοιχείων τους, τα οποία γνωρίζει συλλέγοντας συνεχώς δηλώσεις και στοιχεία, τα οποία θα παρακολουθούνται πλήρως με το Ηλεκτρονικό Περιουσιολόγιο που θα εφαρμοστεί από το 2014.

Το μεγάλο κόλπο όμως σε βάρος των ιδιοκτητών στήθηκε το 2011 με το «χαράτσι» στα ακίνητα. Μόλις προ ημερών, αλλά κατόπιν εορτής και αφού 3 εκατομμύρια πολίτες το πλήρωσαν μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, το Συμβούλιο της Επικρατείας πήρε θέση και έκρινε αντισυνταγματικό το ΕΕΤΗΔΕ. Μάλιστα, η απόφαση του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ αποδομεί πλήρως το πνεύμα και το γράμμα του νόμου με τον οποίο επιβλήθηκε το Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Χώρων. Οι δικαστές έκριναν πως το ΕΕΤΗΔΕ ούτε «έκτακτο» ήταν (αφού συνεχίστηκε και το 2013 ως… Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων - ΕΕΤΑ), ούτε  «τέλος» ήταν (αλλά «φόρος»).

Ωστόσο η έκδοση της απόφασης συνέπεσε  πρακτικά με την καταβολή της τελευταίας από τις δόσεις πληρωμής του ΕΕΤΑ που διαδέχτηκε το ΕΕΤΗΔΕ. Στα χρόνια που εφαρμόστηκε το μέτρο το Δημόσιο εισέπραξε περί τα 4,5 δισ. ευρώ! Η απόφαση δεν είναι ακόμα τελεσίδικη αλλά όποια και αν είναι η τελική κρίση της ολομέλειας, το Δημόσιο θα έχει αντικαταστήσει το αντισυνταγματικό φοροεισπρακτικό μέτρο με τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων του 2013. Αν και χιλιάδες ιδιοκτήτες επέλεξαν να πληρώνουν μόνο τον λογαριασμό του ρεύματος και άφησαν απλήρωτο το ΕΕΤΗΔΕ (σχεδόν 1 δισ. ευρώ), οι οφειλές τους έχουν μεταφερθεί ήδη προς είσπραξη στην Εφορία, και μάλιστα με ειδικό Κωδικό Αριθμό Οφειλής.

Η ύφεση είναι ο κυριότερος παράγοντας που έπληξε την κτηματαγορά, ωστόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε και η αυξημένη αβεβαιότητα για κρίσιμα θέματα, όπως η φορολογική μεταχείριση τόσο της κατοχής ακίνητης περιουσίας όσο και των συναλλαγών, το καθεστώς των πλειστηριασμών ακινήτων για χρέη καθώς και το σύστημα των αντικειμενικών αξιών. Επίσης το κόστος κατασκευής κατοικιών παραμένει σταθερά υψηλό παρά τις μειώσεις στο εργατικό κόστος, λόγω των αυξήσεων του κόστους των υλικών. Η πιστωτική επέκταση για την αγορά κατοικίας είναι αρνητική και οι προοπτικές από την πλευρά τόσο της ζήτησης όσο και της προσφοράς παραμένουν αρνητικές. Την ίδια ώρα μόλις το 16% των συναλλαγών πραγματοποιήθηκε τους τελευταίους μήνες µε τη βοήθεια τραπεζικού δανεισμού (έναντι 82,1% στις αρχές του 2009), µε το μέσο ποσοστό δανειοδότησης να ανέρχεται σε περίπου 28% επί της συνολικής αξίας του ακινήτου.

Οι επενδύσεις σε κατοικίες συνέχισαν να μειώνονται, και μάλιστα με ρυθμό εντονότερο από ό,τι τα προηγούμενα έτη. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα 2/3 της κατάρρευσης των επενδύσεων την τελευταία πενταετία αφορούν την αγορά κατοικίας. Η υποχώρηση των επενδύσεων σε κατοικίες συνέβαλε κατά περίπου 30% στη μείωση του ΑΕΠ από την έναρξη της κρίσης. Για το 2014 δεν αναμένεται ανάκαμψη των επενδύσεων σε κατοικίες, όπως φαίνεται και από τα στοιχεία για τον αριθμό των οικοδομικών αδειών που έχουν εκδοθεί μέχρι τον Αύγουστο του 2013. Oι πιέσεις στις εμπορικές αξίες, τις τιμές και τα μισθώματα οικιστικών και επαγγελματικών ακινήτων συνεχίστηκαν το εννεάμηνο του 2013. Η αγορά ακινήτων εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από υπερβάλλουσα προσφορά και σημαντική υποχώρηση της ζήτησης, η οποία μπορεί να αποδοθεί κυρίως στη δραματική αύξηση της ανεργίας και στη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, στην αύξηση της φορολογίας των ακινήτων και στην αστάθεια του φορολογικού πλαισίου, καθώς και στην έλλειψη ρευστότητας, με δεδομένους τους αυστηρότερους όρους τραπεζικής χρηματοδότησης.

Η συνταγή για κάλυψη των κρατικών δαπανών με την επιβολή όλο και νέων φόρων αρχίζει να μη λειτουργεί. Σε πολλές περιπτώσεις -εάν όχι σε όλες- παρατηρείται μάλιστα το αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί για αύξηση των εσόδων, προκύπτει μείωση και σοβαρές στρεβλώσεις στην αγορά και στην οικονομία. Όμως τη βασική αυτή οικονομική θεωρία αγνοεί το οικονομικό επιτελείο, το οποίο αρκείται στα σχέδια επί χάρτου και στους προϋπολογισμούς και όχι στους... ισολογισμούς. Το έπραξε με τη δυσανάλογη αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης, που οδήγησε στη συρρίκνωση της κατανάλωσης και φυσικά στην απώλεια εσόδων. Το ίδιο συνέβη και με την αύξηση του ΦΠΑ στην αρχή της εφαρμογής του Μνημονίου, αλλά και τελευταία με την αύξηση της φορολογίας στα εισοδήματα φυσικών προσώπων και στα εταιρικά κέρδη. Τώρα διαπιστώνεται ότι αποτυγχάνει και η συνταγή για υπέρμετρη φορολογία στα ακίνητα και στα Ι.Χ. αυτοκίνητα. Το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών παραδέχεται ότι ιδιοκτήτες 1,6 εκατομμυρίων ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων δεν πλήρωσαν τον ειδικό φόρο του 2012, ενώ περισσότεροι από 200.000 απέφυγαν να καταβάλουν τα τέλη κυκλοφορίας για τα αυτοκίνητά τους. Η αγορά ακούει στους δικούς της κανόνες. Η τακτική να καλυφθούν οι όλο και αυξανόμενες δαπάνες με όλο και νέους φόρους, δεν οδηγεί πουθενά. Τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο, πυροδοτεί την ύφεση και συντείνει στη στρέβλωση της οικονομίας. Το επισημαίνουν όλα τα εγχειρίδια της οικονομίας, το αποδεικνύει στην πράξη η αγορά. Η μόνη λύση είναι η δίκαιη και συνετή φορολόγηση, αφού πρώτα δημιουργηθεί ένα λειτουργικό κράτος. Όπως εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια η ασκούμενη φορολογική πολιτική θα ωθεί όλο και πιο πολλούς είτε στη φοροδιαφυγή, είτε στη φοροαπαλλαγή. Η κυβέρνηση καλείται να διαλέξει και να δεχθεί το αυτονόητο...

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ