Το κατηγορώ για τον ενιαίο φόρο

Οι μεγάλες αδικίες του ΕΝΦΙΑ είναι:

(α) Επιβάλλει φόρο επί τάχα «αντικειμενικών» τιμών, που – παγκοσμία πρωτοτυπία αυτή – είναι υψηλότερες έως μακράν υψηλότερες των τρεχουσών πραγματικών.

(β) Δεν είναι ανταποδοτικός ως αντίστοιχοι φόροι στο εξωτερικό, μα έχει βασισθή στην λογική του «τόσα μου λείπουν, τόσα θ’ αρπάξω, αν ‘μπορέσω και παντί τρόπω, για να στηρίξω αυτό το Δημόσιο-εξάμβλωμα κι ας γίνει στάκτη η χώρα».

(γ) Δεν παίρνει υπ’ όψιν ότι ειδικά οι φόροι ακινήτων, διεθνώς, τείνουν να είναι αντιστρόφως προοδευτικοί (δηλ. επιβαρύνουν περισσότερο ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα) επειδή δεν υπάρχει μεγάλη συσχέτιση μεταξύ εισοδημάτων και τιμών ακινήτων – ειδικά δε στην σημερινή Ελλάδα η συσχέτιση αυτή (καθώς γίνεται μεταξύ χαμηλών τρεχόντων εισοδημάτων – αυτών που πληρώνουν φόρους – και των δυσθεωρήτων τάχα «αντικειμενικών» τιμών) είναι πάρα πολύ μικρή, με συνέπεια η αντίστροφη προοδευτικότης του ΕΝΦΙΑ νάχει μεγεθυνθή στον υπερθετικό βαθμό. (

δ) Δεν εξαιρεί μη ηλεκτροδοτούμενα κτήρια, ως και οικόπεδα, που δεν αποδίδουν εισόδημα.

Αλλ’ υπάρχει και μία ακόμη ατιμία στον ΕΝΦΙΑ, . Αφορά σχετικά μικρό αριθμό ιδιοκτητών, αλλά δείχνει περίτρανα την μαφιόζικη νοοτροπία και χαρακτήρα του ελληνικού κράτους, που μεγάλες μάζες του πληθυσμού δημιούργησαν ή ανέχθηκαν με την ψήφο των τόσες 10ετίες με αντάλλαγμα «προστασία» παντός είδους (από διορισμούς ως ανοχή στην αυθαίρετη δόμησι και την φοροδιαφυγή). Στο άρθρο 3 του Ν/Σ («απαλλαγές απ’ τον ΕΝΦΙΑ») προβλέπεται απαλλαγή για, μεταξύ άλλων, ακίνητα για τα οποία «υφίσταται απαγόρευση οποιασδήποτε χρήσης, σύμφωνα με τον ισχύοντα Πολεοδομικό Σχεδιασμό, ιδίως ρυμοτομικό βάρος, ρυμοτομική απαλλοτρίωση, ή για λόγους προστασίας μνημείων και αρχαιοτήτων, ιδίως αρχαιολογική δέσμευση για ανασκαφές, κήρυξη αρχαιολογικού χώρου, καθώς και για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, που έχει επιβληθεί από φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, αποκλειστικά κατά το μέρος για το οποίο υφίσταται η ως άνω απαγόρευση και εφόσον η δέσμευση αυτή δεν συνοδεύεται από αξίωση ή καταβολή σχετικής αποζημίωσης.» Δηλ. ο νομοθέτης κατ’ ουσίαν λέει στον θιγόμενο πολίτη: Αν έχεις τολμήσει να προβάλεις αξίωσι γι’ αποζημίωσι για το ότι σου έχει το κράτος δεσμεύσει ακίνητο απαγορεύον ακόμη κι όλες τις χρήσεις αυτού, δεν δικαιούσαι απαλλαγής απ’ τον ΕΝΦΙΑ! Αν όμως δεν έχεις προβάλει τέτοια αξίωσι, αν δηλ. έχεις κατ’ ουσίαν αποδεχθή και αφήσει το κράτος να κρατεί ακίνητό σου δεσμευμένο επ’ άπειρον, ενώ εσύ, ως ταπεινός ραγιάς που είσαι, κάνεις μόκο, ε, τότε και μόνο τότε σου κάνω την χάρι να μην απαιτήσω φόρο κατοχής από εσέ!

Το σχόλιο αναδημοσιευτηκε απο την ηλεκτρονική διεύθυνση της εφημερίδας: Το ΒΗΜΑ