του Παρατηρητή.

Οι έλληνες αναρωτιούνται πλέον για την επόμενη μέρα. Επειδή πιστεύουμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται καλό είναι να γνωρίζετε τις έγινε πριν 114 χρόνια:

"...Τον Οκτωβριο 1897 έφτασαν στην Αθήνα οι απεσταλμένοι των δυνάμεων για την σύνταξη του νομου , βάσει του οποίου θα εγκαθιδρύονταν και ο λειτουργούσε ο έλεγχος . Οι διαπραγματεύσεις ανέμεσα στην ελληνικη κυβέρνησηση και την Επιτροπή σχετικά με τα όρια του ελέγχου και τους καθαρά οικονομικούς όρους , συνάντησαν πολλές δυσκολίες. Η ελληνική πλευρά προσπαθούσε να πετύχει , πετύχει , παράλληλα με ένα ευνοϊκό συμβιβασμό , όσο το δυνατόν μικρότερη επέμβαση στη διοίκηση του κράτους ,αλλά προσέκρουε στην απαίτηση των ξένων για ασφαλείς εγγυήσεις...Οι εργασίες της Επιτροπής διήρκεσαν τρείς μήνες και περατώθηκαν στις 21 Ιανουαρίου 1898. Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε απο την ελληνική βουλή στις 21 Φερβουαρίου 1898 και ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος άρχισε να λειτουργεί απο τις 28 ΑΠριλίου..." Πηγη :Ιστορία του Ελληνικού Εθνους τόμος ΙΔ σελ.164

ΥΓ 1:έχει πολύ ενδιαφερον να μελετήσει κανείς το ρόλο της Γερμανίας στην χρεωκοπία. Ερευνητές της εποχής αναφέρουν ότι η Γερμανία εξώθησε την Ελλάδα στο πόλεμο με την Τουρκία για να την εξαναγκάσει να δεκτεί τον έλεγχο.

ΥΓ 2 : Του οικονομικού ελέγχου είχαν προηγηθεί η οικονομική κρίση στην Ευρώπη (1873-1900) και οι Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθηνα

Γράφει ο Γ. Σμουρδιάς, www.siocialopinion.gr

Μία ιστορία «αλχημείας» έφερε πιο κοντά, την Ελλάδα στο «κούρεμα» και τους έλληνες στην απόγνωση. Οι πρακτικές αυτές μάλιστα απειλούν να προσφέρουν την χώρα για τουλάχιστον μία δεκαετία βορά των αλχημιστών. Η αλχημεία που έγινε αφορούσε τους «αριθμούς της οικονομίας» και σε αντίθεση με ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα- όταν η αξιολόγηση των μεγεθών ήταν ελληνική υπόθεση -αυτή την φορά πρωταγωνιστής ήταν η τροϊκα. Τι έγινε; Μερικές μέρες πριν την κρίσιμη διαπραγμάτευση εμφανίστηκε η 5η Έκθεση της Τρόικα για το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής της Ελλάδος (Οκτώβριος 2011) η οποία ανατρέπει όλες τις υποθέσεις για την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας τόσο στην περίοδο 2011-2015 όσο και στην περίοδο 2015-2020, που είχε κάνει τρείς μήνες πριν.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο www.socialopinion.gr >>

Γράφει

ο Παρατηρητής

Η αλήθεια είναι ότι στο σημείο που βρισκόμαστε δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Τούτες οι ώρες είναι ώρες ευθύνης που ο καθένας από εμάς θα πρέπει να λέει την αλήθεια και να παίρνει την ευθύνη της. Η χρεωκοπία στην οποία οδηγήθηκε η χώρα είτε αυτή λέγεται «κούρεμα» είτε «ξύρισμα» θα φέρει τη ληξιαρχική πράξη θανάτου στην αγορά ακινήτων όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα.

Καταλύτης θα είναι η συρρίκνωση της ζήτησης που θα προκληθεί από την μείωση του εισοδήματος της . Αν γυρίσουμε στο παρελθόν θα διαπιστώσουμε ότι η μεσαία τάξη από την δεκαετία του ΄60 μέχρι ήταν το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η έκρηξη της οικοδομής και συνακόλουθα της κτηματαγοράς. Επίσης η εσωτερική μετανάστευση , τα μεταναστευτικά και τα ναυτιλιακά εμβάσματα των δεκαετιών από το ΄50 έως και τα τέλη του ΄70 ήταν οι δύο πιο σημαντικοί παράγοντες που συντήρησαν την αγορά , ενώ η αύξηση του εισοδήματος που ακολούθησε τις τρείς επόμενες δεκαετίας οδήγησαν την ιδιοκατοίκηση σε επίπεδα άνω του 80%. Και η φοροδιαφυγή, θα συμπληρώσουν κάποιοι.

Αυτή λοιπόν η φοροδιαφυγή , η οποία βοήθησε στην αυτοχρηματοδότηση της αγοράς κατοικίας , ήταν η απάντηση στο πιστωτικό αποκλεισμό για τα νοικοκυριά τα οποία δεν είχαν διαφορετικό τρόπο να συγκεντρώσουν τα χρήματα προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις αγορές τους. Οι παλιότεροι γνωρίζουν ότι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ΄90 οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούσαν την αγορά κατοικίας και τα στεγαστικά δάνεια ήταν άγνωστα για το σύνολο των ελλήνων. Αλλά και αυτά τα χρήματα της φοροδιαφυγής μπαίνοντας στην οικονομία απέδιδαν και φόρους και θέσεις εργασίας. Και αν δεν το πιστεύετε δεν έχετε παρά να ανατρέξετε στους προϋπολογισμούς ακόμα και του 2005 και να δείτε πόσοι φόροι εισπράχθηκαν τότε από το φόρο μεταβίβασης και να τους συγκρίνετε με τους τωρινούς. Μπορείτε επίσης να διαπιστώσετε «ιδίοις όμασι» το εισόδημα που φορολογήθηκε από την δραστηριότητα που άπτεται της αγοράς ακινήτων (εργαζόμενοι και επιχειρήσεις) και να το συγκρίνετε με το σήμερα που :

100.000 άνθρωποι που απασχολούνταν στο χώρο των κατασκευών είναι χωρίς εργασία

οι επενδύσεις σε κατοικίες είναι στο 75% εκείνων του 2005-2006.

Αναλογιστείτε , την επίπτωση στα έσοδα από τον ΦΠΑ στο τσιμέντο (η παραγωγή του οποίου είναι σήμερα στα επίπεδα της δεκαετίας του ΄60) αλλά και από τα οικοδομικά υλικά, από την βιομηχανία επίπλων , από τις επιχειρήσεις ηλεκτρικών συσκευών και γενικότερα όλων των κλάδων που συνδέονται με την οικοδομή. Εμείς το κάναμε και στο συμπέρασμα που καταλήξαμε είναι ότι οι επιλογές της τελευταίας διετίας είτε είναι αυτοχειριασμός είτε το πιο καλοστημένο σχέδιο εξόντωσης του εθνικού χαρακτήρα της ελληνική αγοράς ακινήτων.

Σήμερα, αυτούς που θα κτυπήσει πρώτους το «κούρεμα» και το «ξύρισμα» είναι την μεσαία τάξη, η οποία πολύ απλά δεν θα μπορεί να αγοράσει. Και αυτό θα γίνει για τρείς λόγους:

- Επειδή το εισόδημα της συρρικνώνεται

- Επειδή οι τράπεζες έχουν κλείσει τα ρολά

- Επειδή χρειάζεται ρευστότητα

Και δεν μιλάμε μόνο για την κύρια κατοικία αλλά και για την εξοχική ακόμα και για τα επαγγελματικά ακίνητα. Για να γίνουμε πιο σαφείς θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα «λουκέτα» έχουν και αυτά την «γεωγραφία» τους. Στις περιφερειακές αγορές και στους παράπλευρους δρόμους τα ποσοστά τους είναι μεγαλύτερα σε σύγκριση με τις κεντρικές εμπορικές πιάτσες. Τι σημαίνει αυτό; Για να το κατανοήσετε δεν έχετε παρά να κάνετε την εξής απλή σκέψη: Ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες καταστημάτων της Ερμού και ποιοι σε ένα παράπλευρο δρόμο της αγοράς του Αιγάλεω στην Αθήνα ; Ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες καταστημάτων της Τσιμισκή και ποιοι οι ιδιοκτήτες στην Μ. Αλεξάνδρου στον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης; Στην μία περίπτωση έχουμε οικονομικούς κολοσσούς και στην άλλη μικροϊδιοκτήτες που με το ενοίκιο είτε ζουν είτε βελτιώνουν στο βιοτικό τους επίπεδο.

Από την στιγμή που η μεσαία τάξη βγει από το παιγνίδι της αγοράς θα βγουν και οι μεσαίες και μικρές οικοδομικές και μεσιτικές επιχειρήσεις. Γιατί όλοι, σε αυτή την μικρή χώρα είμαστε άμεσα εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον διπλανό μας γιατί αυτός μας δίνει δουλειές – και το αντίστροφο. Αν δεν το πιστεύετε δεν έχετε παρά να σκεφτείτε πως λειτουργούν οι μεγάλες ξένες επιχειρήσεις στην Ελλάδα όταν θέλουν να βρουν ένα ακίνητο είτε για να αγοράσουν είτε για να νοικιάσουν. Θέλετε την απάντηση; Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που θα απευθυνθούν στο μικρό έλληνα επαγγελματία .

Αυτό πιστεύουμε ότι θα είναι το «ξυρισμένο» (σσ γιατί  στο κούρεμα θα χρησιμοποιήσουν ξυράφι) αύριο της αγοράς ακινήτων στην Ελλάδα , η οποία σίγουρα θα είναι «ορφανή» χωρίς τα χρήματα της μεσαίας τάξης

Κάποια μικρά πράγματα αρκούν για να κατανοήσει κάποιος τα μεγάλα, έλεγε πριν μερικούς αιώνες ένα φιλόσοφος και οι μέρες που περνάμε τον επιβεβαιώνουν πλήρως. Σήμερα το βράδυ λοιπόν , ο κ Παπανδρέου συναντήθηκε με εκδότες και αύριο με εκπροσώπους κομμάτων. Πληροφορίες φέρουν ως αντικείμενο της συνάντησης, τη στήριξη των κυβερνητικών επιλογών ενόψει του συμβουλίου κορυφής. Η λέξη «στήριξη» επιδέχεται πολλών ερμηνειών . Προφανώς, ο πρωθυπουργός, για να τους ζητά συμπαράσταση, θεωρεί ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να ελέγξουν και να ποδηγετήσουν το λαϊκό αίσθημα . Για να το πούμε πιο απλά ο πρωθυπουργός ούτε λίγο ούτε πολύ θέλει να σταματήσουν οι άνθρωποι να διαμαρτύρονται και για το λόγο αυτό ζήτησε την βοήθεια των καλεσμένων του με επιχείρημα ; Η εμφάνιση ενός αρραγούς μετώπου στο συμβούλιο κορυφής.

Λογικό θα σκεφτείτε. Λογικό ναι, αλλά αποκαλυπτικό αν κάποιος χρησιμοποιήσει μία διαφορετική λογική για να ερμηνεύσει πολιτικές επιλογές. Ο κ. Παπανδρέου λοιπόν επιθυμεί αρραγές μέτωπο στην διαπραγμάτευση και για αυτό δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Το ερώτημα όμως είναι, ποιους θέλει στο μέτωπο αυτό: Θέλει να είναι με τους καλεσμένους του ή με τους έλληνες πολίτες; Εκτός και αν πιστεύει ότι οι καλεσμένοι του υποκαθιστούν τον έλληνα πολίτη. Αν ισχύει το τελευταίο τότε τα πράγματα αλλάζουν καθώς η επιλογή του αυτή είναι αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει ο κ. Παπανδρέου και οι συμβουλάτορες του τον μέσο έλληνα πολίτη.

Προφανώς, για να τους φωνάξει , θεωρεί ότι οι εκδότες , οι καναλάρχες και οι πολιτικοί υποκαθιστούν το μυαλό και τη κρίση του μέσου έλληνα. Κοντολογίς, πιστεύει ότι οι άνθρωποι που  απεργούν , διαμαρτύρονται, αγανακτούν , αποδοκιμάζουν και διαδηλώνουν το κάνουν επειδή τους το είπαν οι επισκέπτες. Αν όμως  πιστεύει αυτό τότε : είτε ζει σε άλλη χώρα είτε θεωρεί ότι επειδή πέτυχε το κόλπο του «έχουμε χρήματα» αυτό μπορεί εσαεί να επαναλαμβάνεται από τον οποιοδήποτε κατέχει την ισχύ της πολιτικής ή του χρήματος.

Θέλετε να το πούμε ακόμα πιο απλά; Η προσέγγιση αυτή σημαίνει ότι :ο συνταξιούχος του ΙΚΑ, ο υποψήφιος άνεργος δημόσιος υπάλληλος, ο άνεργος της βιομηχανίας και της οικοδομής, ο καταρρακωμένος από την φορολογία ιδιοκτήτης, ο εργαζόμενος των 400 ευρώ, ο έμπορος που έβαλε λουκέτο διαμαρτύρεται επειδή του το υπέδειξαν οι καλεσμένοι του πρωθυπουργού και όχι επειδή βρίσκονται σε αδιέξοδο. Παράλογο;Όχι γιατί αυτή η προσέγγιση είναι η μοναδική που μπορεί να ερμηνεύσει όλες τις επιλογές που έκανε από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι σήμερα .

Σε κάθε περίπτωση όμως, το να σκέπτεται κάποιος με αυτό τον τρόπο είναι επικίνδυνο . Αν μάλιστα αυτός κατέχει δημόσιο αξίωμα είναι δύο φορές πιο επικίνδυνο. Γιατί;

Πρώτον : Υποβαθμίζει τον ρόλο του πολίτη τον οποίο εκ προοιμίου θεωρεί ως άβουλο και άκριτο ον το οποίο σύρεται, παρασύρεται και ποδηγετείτε.

Δεύτερον: Αδυνατεί να κατανοήσει και να ερμηνεύσει τις πληροφορίες, τα δεδομένα και τα μηνύματα από την κοινωνίας όπως για τους αριθμούς που προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις. Η τελευταία δημοσκόπηση δείχνει ότι το 50% περίπου των ελλήνων πολιτών έχει γυρίσει τη πλάτη συνολικά στη υπάρχουσα πολιτική δομή.

Τρίτον : Πιστεύει ότι οι συνομιλητές του έχουν και αυτοί την ίδια με αυτόν αξιολόγηση της κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία σήμερα. Και αυτό σημαίνει ότι παραδέχεται και αποδέχεται ότι έχουν μεγαλύτερη επιρροή από αυτόν και ότι εξωθεσμικοί παράγοντες είναι ισχυρότεροι-ή εξίσου ισχυροί- με την λαϊκή βούληση.

Όποια και από τις τρείς εκδοχές δεχτεί κάποιος, σε ένα συμπέρασμα μπορεί να οδηγηθεί: όποιος αντιμετωπίζει σήμερα με τον τρόπο αυτό τον έλληνα είναι βαθειά νυχτωμένος αφού δεν καταλαβαίνει ότι η πείνα, η δυσπραγία και η ανέχεια δεν έχουν χρώματα ούτε μπορούν να καταγραφούν από τα μηχανάκι της τηλεθέασης και το δελτίο κυκλοφορίας των εφημερίδων. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που βιώνουν αυτά τα συναισθήματα έχουν πετάξει από πάνω τους το μπλε , το πράσινο και το κόκκινο κοστούμι και δεν περιμένουν από τα κανάλια και τις εφημερίδες, να τους πουν για την καθημερινότητα τους. Αυτό που τους ενώνει είναι : η Απελπισία . Και η απελπισία είτε τη νοιώθεις είτε δεν την νοιώθεις. Δεν χρειάζονται οι καλεσμένοι του πρωθυπουργού για να τη βιώσει ένας άνθρωπος. Δεν υπάρχει περίπτωση κανένας να σε κάνει να την αποδεχτείς ή να σου δημιουργήσει μία εικονική πραγματικότητα.

Όσοι πιστεύουν το αντίθετο , αφενός δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα και αφετέρου έχουν πρόβλημα με το ένστιχτο της αυτοσυντήρησης του. Το μόνο όμως σίγουρο είναι ότι ,οι σημερινοί και οι αυριανοί επισκέπτες του πρωθυπουργού έχουν αναπτύξει αποδεδειγμένα αυτό το ένστιχτο.

ΥΓ: Το κείμενο γράφηκε το βράδυ της Δευτέρας .