Το 2012 είναι χρονιά εκλογών. Ενδεχομένως να γίνουν μέχρι τον Απρίλιο, ή μπορεί λίγο αργότερα ή λίγο νωρίτερα . Ο χρόνος σίγουρα είναι σημαντικός αλλά δεν είναι τόσο σημαντικός εμπρός από την διαπίστωση ότι και σε αυτές τις εκλογές η ιδιοκτησία θα παραμένει «μουγγή» και «απούσα». Τόσο «μουγγή» και «απούσα» όσο στις προηγούμενες εκλογές του 2009, του 2004 ,του…

Η πραγματικότητα είναι ότι, ενώ ολόκληρη η ελληνική κοινωνία προσπαθεί να διεκδικήσει το δικαίωμα στην εργασία, στη παιδεία, στο επιχειρείν και στο περιβάλλον, κανείς μα κανείς δεν κάνει τίποτε για να περιφρουρήσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην περιουσία το οποίο πλήττεται βάναυσα από τους εκάστοτε σωτήρες που βρίσκονται στην «καρέκλα» του υπουργού Οικονομικών. Και φυσικά , δεν είναι μία υπόθεση που εστιάζεται μόνο στο κόμμα που κυβερνά. Αν κάποιος διαβάσει τα προεκλογικά προγράμματα ΟΛΩΝ των κομμάτων θα διαπιστώσει ότι , η ακίνητη περιουσία είτε είναι παντελώς απούσα είτε οι αναφορές που γίνονται σε αυτή δεν ξεπερνούν τις τρείς αράδες και αυτές αφορούν στη φορολογία.

Όμως η ακίνητη περιουσία αφορά περίπου σε 7.000.000 έλληνες . Στην ακίνητη περιουσία συγκεντρώνεται το 70% του πλούτου των ελλήνων. Η ακίνητη περιουσία προσφέρει πάνω από το 15% του ΑΕΠ. Η ακίνητη περιουσία εξακολουθεί να κινεί τους πιο σημαντικούς κλάδους της ελληνικής βιομηχανίας. Η ακίνητη περιουσία –άμεσα ή έμμεσα-προσφέρει απασχόληση στο 20% του ενεργού πληθυσμού.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι , κανείς πολιτικός δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να απολογηθεί για την στάση που έχει υιοθετήσει προκειμένου να προασπίσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Μήπως έχετε αναρωτηθεί, γιατί όλα αυτά τα χρόνια, οι πολιτικοί ενώ είχαν κάτι να πουν για μία ποδοσφαιρική ομάδα αδιαφορούσαν πλήρως για τις συστηματικές «βιαιοπραγίες» που υφίστατο η ακίνητη περιουσία; Αν δεν το έχετε σκεφτεί θα σας το πούμε εμείς: Διότι , δεν υπολόγιζαν –και δεν υπολογίζουν- τους ιδιοκτήτες. Πιστεύουν , ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν αντιδρούν, δεν διεκδικούν και δεν τιμωρούν για όσα υφίστανται από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις. Πιστεύουν επίσης ότι το πολιτικό κόστος που θα υπάρχει από την κατασκευή μία χωματερής στην εσχατιά της Ελλάδος θα είναι πολύ μικρότερο από τα πολεοδομικά και τα φορολογικά «τεχνάσματα» που επινοεί ο κάθε πολιτικός της «κακιάς ώρας» για να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα ή για να εξυπηρετήσει καταστάσεις . Υπάρχει όμως και η χειρότερη εκδοχή: Πολλοί πολιτικοί ,δρουν με βάση την πεποίθηση ότι ,οποιοδήποτε πρόβλημα που προκύψει και το οποίο αφορά τους «μεγάλους» της αγοράς ακινήτων μπορεί να επιλυθεί σε …απευθείας σύνδεση, ενώ αντίθετα οτιδήποτε πλήττει τον μεγάλο όγκο της ιδιοκτησίας τους είναι παγερά αδιάφορο. Πως αλλιώς άλλωστε μπορεί να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι ενώ τα περισσότερα από τα προβλήματα που αφορούν μεγάλες αναπτύξεις επιλύονται με κάποιο τρόπο, όλα τα προβλήματα που στοχεύουν στην μικρή και στην μεσαία περιουσία είτε δεν βρίσκουν ποτέ λύση είτε η λύση που βρίσκεται είναι πάντα σε βάρος των ιδιοκτητών.

Πλέον, η μεγάλη πρόκληση για τους ιδιοκτήτες αλλά και όσους ζούν απο την ακίνητητη περιουσία  δεν είναι να διεκδικήσουν τα δικαιώματα, τα οποία απορρέουν από το Σύνταγμα αυτής της χώρας αλλά να αποκτήσουν φωνή για να τα διεκδικήσουν . Θα πρέπει να αναγκάσουν , ΟΛΑ τα κόμματα που θα συμμετάσχουν στις εκλογές να έχουν ξεκάθαρες και διαυγείς θέσεις για την ακίνητη περιουσία: τη φορολογία, τη πολεοδομική και την χωροταξική πολιτική, την χρηματοδότηση… Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να τιμωρήσουν όλους εκείνουν που τους  αγνοούν. Απλά και ξεκάθαρα πράγματα.

Η είδηση που δημοσίευσε χθες το realestatenews.gr ήταν αποκαλυπτική των προθέσεων αλλά και των ευθυνών της Κυβέρνησης –της σημερινής και της προηγούμενης- για την κατάντια της αγοράς ακινήτων. Η απόφαση, της ισπανικής Κυβέρνησης να προχωρήσει στην εφαρμογή ενός συγκεκριμένου σχεδίου για την προσέλκυση αγοραστών απο το εξωτερικό , ουσιαστικά αποδεικνύει το μέγεθος της αδιαφορίας των συνόλου των ελλήνων πολιτικών για την αγορά ακινήτων .

Η σύγκριση όμως κάνει φανερό και κάτι άλλο ακόμα πιο σοβαρό: Δείχνει ότι και οι ΄300 του ελληνικού κοινοβουλίου πιστεύουν ότι , η κτηματαγορά και η οικοδομή είναι αναλώσιμες.

Τι και αν η κατρακύλα έχει κοστίσει τουλάχιστον δύο μονάδες ύφεσης;

Τι και αν η κατακόρυφη πτώση έχει οδηγήσει 100.000 εργαζόμενους στην ανεργία και 2.500 μεσιτικές επιχειρήσεις σε λουκέτο;

Τι και αν η βουτιά έχει κοστίσει τουλάχιστον 200 δις. ευρώ σε ιδιοκτήτες ακινήτων ;

Όλα αυτά για τους έλληνες πολιτικούς είναι εντελώς αδιάφορα αφού συνεχίζουν την ίδια πολιτική που έχει οδηγήσει στο σημερινό χάλι και μάλιστα με μεγαλύτερη σφοδρότητα και ακόμα μεγαλύτερη επιμονή.

Οι ισπανοί λοιπόν , οι οποίοι ούτε χαζοί ούτε αφελείς είναι , κατάλαβαν το αυτονόητο δηλαδή ότι : η βιομηχανία της κατοικίας είναι η ατμομηχανή της οικονομίας. Και τι έκαναν;

-Κατέγραψαν το αδιάθετο απόθεμα,

-Οργάνωσαν στο εξωτερικό, παρουσιάσεις και στο εσωτερικό γραφεία εξυπηρέτησης υποψήφιων αγοραστών

-Σχεδίασαν μία εκστρατεία προβολής χρησιμοποιώντας όλα τα παρεχόμενα εργαλεία

-Περιόρισαν την φορολογία

Ήδη , τα πρώτα αποτελέσματα φάνηκαν, καθώς οι πωλήσεις ανέβηκαν και η ισπανική αγορά βρίσκεται στην πρώτη δυάδα των περιοχών στις οποίες θέλουν να αποκτήσουν σπίτι οι βρεταννοί. Σίγουρα , όσο πλησιάζει το καλοκαίρι, η ισπανική κατοικία θα βρεθεί στην πρώτη θέση της κατάταξης.

Τι έκαναν οι δικοί μας; Τίποτε. Εκτός και αν η συστηματική προσπάθεια για πτώση των τιμών και υποβάθμιση της αγοράς, είναι η βασική πολιτική προσέλκυσης ξένων αγοραστών, που έχουν στο μυαλό τους. Και για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται , μπορεί αυτό που έχουν στο μυαλό τους ο κ Βενιζέλος, ο κ. Παπακωσταντίνου, ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Παπαδήμος είναι ότι, αν οι έλληνες αρχίζουν να ξεπουλάνε την περιουσία τους για μία «μπουκιά ψωμί» αυτό αρκεί για να έλθει ο γερμανός οικοδόμος, ο βρετανός μανάβης και ο γάλλος φούρναρης στην Ελλάδα και να γίνει ιδιοκτήτης.

Σίγουρα αυτή είναι δοκιμασμένη συνταγή και την έχουμε βιώσει με όσα έχουν γίνει στο Φαληράκι της Ρόδου, στην Χερσόνησο της Κρήτης και σε άλλα τουριστικά θέρετρα του τόπου. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει όμως είναι ότι δεν έχουν την λαϊκή εντολή για να εφαρμόσουν πολιτικές υποβάθμισης και απαξίωσης. Η ευθύνη όμως είναι συλλογική και αφορά όλο το πολιτικό σύστημα , αφού κανένας από τους ΄300 από το Οκτώβριο του 2009 δεν έκανε κάμια παρέμβαση στην Βουλή. Κανένας , δεν κατέθεσε ένα σχέδιο νόμου για την ανάκαμψη της αγοράς και την προσέλκυση επενδυτών. Κανένας δεν κατέθεσε ούτε μία ερώτηση για την έλλειψη πολιτικής.

Όλοι αδιαφόρησαν και έτσι έγιναν συνένοχοι στο έγκλημα που συντελείται τους τελευταίους 26 μήνες σε βάρος της αγοράς ακινήτων και της εξοχικής κατοικίας. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και οι Ισπανοί για να μας δείξουν ότι αλλού κάποιοι άλλοι σκέπτονται και πράττουν για το συμφέρον των πολιτών και της οικονομίας.

Τελικά με ποια νομιμοποίηση η κυβέρνηση «βιτρίνα» του κ.Παπανδρέου συνεχίζει την πολιτική εξόντωσης της ακίνητης περιουσίας; Το ερώτημα δεν είναι φιλοσοφικό αλλά πραγματικό και εκφράζει εκατομμύρια ανθρώπων που είτε ζουν από την αγορά ακινήτων είτε είναι ιδιοκτήτες ακινήτων. Οι εκλογές του 2009 , κερδήθηκαν από τον κ. Παπανδρέου , επειδή «πούλησε» στους έλληνες ένα αναπτυξιακό όραμα. Σε ολόκληρο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, δεν υπήρχε μία λέξη για το Τέλος της Ακίνητης Περιουσίας, για περιορισμούς στη δόμηση, για μείωση του αφορολόγητου στον ΦΑΠ, για μπλοκάρισμα περιουσιών, για επιβολή τεκμηρίων ακόμα και στους ενοικιαστές, για συρρίκνωση της οικοδομής , για κατάργηση των προγραμμάτων του ΟΕΚ …. Έτσι λοιπόν καλλιέργησαν την ελπίδα:

*στον ιδιοκτήτη ότι η περιουσία του θα αυγατίσει,

*στον εργολάβο ότι θα κτίσει περισσότερες οικοδομές,

*στον μεσίτη ότι θα έχει περισσότερες συναλλαγές και

*στον οικοδόμο ότι θα έχει περισσότερα και καλύτερα μεροκάματα.

Στο πρόγραμμα αλλά και στις προεκλογικές ομιλίες , δεν γίνονταν η παραμικρή νύξη ώστε ο έλληνας να υποψιαστεί το αληθινό τρόπο που αντιμετώπιζε ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Παπακωνσταντίνου, η κ. Μπιρμπίλη, ο κ Βενιζέλος και οι υπόλοιποι- τότε υποψήφιοι - και σήμερα υπουργοί και βουλευτές, την ακίνητη περιουσία. Χρειάστηκε να περάσουν λίγοι μήνες, για να συνειδητοποιήσουμε ότι, για αυτούς η αγορά ακινήτων, είναι «αντιπαραγωγική δραστηριότητα» και ότι η αγορά γής έχει προστιθέμενη αξία μόνο όταν οι πολυεθνικοί όμιλοι κτίσουν στα νησιά τσιμεντένια κουτιά για φιλοξενήσουν σε τιμές ευκαιρίας γερμανούς οικοδόμους , οι οποίοι θα απολαμβάνουν σερβις υψηλής ποιότητας από ανθρώπους που θα αμείβονταν με μισθούς πείνας . Οι «τουρίστες» αυτής της κατηγορίας , σίγουρα δεν θα ξενίζονταν, αφού οι πατεράδες και οι παππούδες τους είχαν αποδεχθεί τα στρατόπεδα εργασίας.

Οι περισσότεροι έλληνες εμπιστεύτηκαν τα ωραία λόγια του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του-σήμερα είναι δελφίνοι αρκετοί από αυτούς- και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα. Ως πολίτες και ως ψηφοφόροι , για δύο σχεδόν χρόνια ακόμη είναι ουσιαστικά όμηροι της επιλογής που έκαναν στις εκλογές . Τι και αν σήμερα πιστεύουν ότι η επιλογή τους αυτή είναι προϊόν  εσκεμμένης παραπληροφόρησης ; Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, απαντούν .

Για σκεφτείτε το λίγο: Αν αγοράσετε ένα πλυντήριο το οποίο σε μια εβδομάδα αποδειχθεί προβληματικό, τότε ως καταναλωτής δικαιούστε αντικατάστασης και ενίοτε αποζημίωσης. Ως πολίτης όμως όχι μόνο δεν υφίσταται η βασική αρχή της προστασίας έναντι της παραπλάνησης αλλά αντίθετα είστε υποχρεωμένος να αποδεχθείτε κάθε απόφαση του πολιτικού που σας παραπλάνησε. Ακόμα και αν η απόφαση αυτή οδηγεί σε εκχώρηση των εξουσιών που του δίνει η λαϊκή εντολή. Δηλαδή να προωθεί κυβερνήτες ανθρώπους της αρεσκείας του, όπως για παράδειγμα τον κ Παπαδήμο, τον κ. Σταυρόπουλο και τον κ. Καψη , οι οποίοι με την σειρά τους θα παίρνουν αποφάσεις με τις οποίες θα καταρρακώνεται ακόμα περισσότερο η ήδη θανάσιμα τραυματισμένη αγορά ακινήτων.

Ακούσαμε χθές για παράδειγμα, τον διορισμένο πρωθυπουργό και τους δύο διορισμένους υπουργούς του να λένε, ότι θα αναλάβουν έναντι των δανειστών μας και άλλες δεσμεύσεις και μέτρα. Κουνώντας το δάκτυλο μπρός στο πρόσωπο του καθενός από εμάς και επισείοντας την χιλιοειπωμένη απειλή εξόδου από το ευρώ ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν-εμμέσως- ότι στα χρόνια που έρχονται θα πρέπει να αποδεχθούμε :

- την περαιτέρω συρρίκνωση της αξίας της ακίνητης περιουσίας μας .

-το ενδεχόμενο να μείνουμε χωρίς δουλειά είτε λόγω απόλυσης είτε λόγω «λουκέτου»

-την παράδοση της αγοράς σε τράπεζες αλλά και σε πολυεθνικούς κολοσσούς που δραστηριοποιούνται στις κατασκευές, στη διαμεσολάβηση , στην οικοδομική βιομηχανία, στο εμπόριο.

Η ιστορία δείχνει ότι όποτε ακολουθήθηκε η οδός της παραπλάνησης και της πολιτικής αυθαιρεσίας ο λαός τιμώρησε εκείνους που αυθαιρέτησαν σε βάρος του. Όμως στη περίπτωση μας ο χρονικός ορίζοντας για να μη μας τα πάρουν όλα –ακόμα και την αξιοπρέπεια- είναι ιδιαίτερα περιορισμένος και για αυτό στους μήνες που έρχονται η αγορά ακινήτων θα πρέπει να δώσει ένα αγώνα «ζωής ή θανάτου».

Τι κοινό έχουν 8.000.000 έλληνες; Την ακίνητη περιουσία. Σύμφωνα με τις στατιστικές οκτώ εκατομμύρια έλληνες έχουν τουλάχιστον ένα περιουσιακό στοιχείο είτε ένα μικρό διαμέρισμα είτε ένα χωράφι στο χωριό. Για να το πούμε πιο απλά , ο πλούτος των ελλήνων προέρχεται από την ακίνητη περιουσία. Και όμως , η ακίνητη περιουσία είναι αυτή που πλήττεται περισσότερο από την πολιτική που έχει ακολουθηθεί από το 2009 και η οποία έχει οδηγήσει τη χώρα στη πιο βαθειά ύφεση της σύγχρονης ιστορίας της.

Και η ανεργία θα ρωτήσει κάποιος; Σίγουρα, η ανεργία είναι η σύγχρονη κατάρα , αλλά πολλοί από αυτούς που είναι σήμερα χωρίς δουλειά θεωρούν ότι το ακίνητο που έχουν στο χωριό θα είναι η «σανίδα σωτηρίας», όταν τα πράγματα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο. Δυστυχώς όμως αυτή η «σανίδα» διαλύεται μέρα με την μέρα με τη πολιτική που ασκείται από τον Οκτώβριο 2009.

Τα πλήγματα ίναι πολλαπλά και αφορούν σε πολλά μέτωπα. Όλα όμως έχουν ένα κοινό στοιχείο. Λιγοστεύουν τον αριθμό των ιδιοκτητών. Και αυτό γίνεται είτε με την επιβολή φόρων είτε με την εφαρμογή μέτρων που μελλοντικά θα οδηγήσουν σε απαξίωση χιλιάδες ακίνητα. Από πού να ξεκινήσει και από πού να τελειώσει κανείς: Από τους φόρους; από τα πρόστιμα για ημιυπαίθριους και για αυθαίρετα; Από τα ενεργειακά χαράτσια; Από τις αλλαγές στους όρους δόμησης σε περιοχές που αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 35% της ελληνικής επικράτειας ; Από τον ωμό εκβιασμό που έχει τεθεί σε τουλάχιστον 1.500.000 ιδιοκτήτες με όχημα την μεταβίβαση του ακινήτου τους;

Η λίστα των δεινών δεν έχει τέλος. Δυστυχώς έρχονται και άλλα όπως για παράδειγμα οι εντάξεις περιοχών στο σχέδιο αλλά και οι αλλαγές στους όρους δόμησης στα εκτός σχεδίου που θα οδηγήσουν σε απαξίωση περιουσιακά στοιχεία εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων. Στην πραγματικότητα αυτό που βιώνουμε από το 2009 μέχρι σήμερα δεν είναι μία πολιτική ενός κράτους που βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο αλλά μία συνειδητή επιλογή της κυβερνητικής πλειοψηφίας να εξαπολύσει συστηματικό πογκρόμ στην ακίνητη περιουσία με προφανή πλέον το στόχο της απαξίωσης της . Υπερβολικό θα σκεφτείτε. Καθόλου, αφού η λέξη πογκρόμ , είναι η μοναδική που μπορεί να περιγράψει με επιστημονική αυστηρότητα αυτά που υφίσταται σήμερα η ιδιοκτησία στην Ελλάδα. Το χειρότερο είναι ότι όλοι σιωπούν.

Ακόμα και οι φορείς που έχουν συσταθεί για να εκπροσωπήσουν δραστηριότητες που άπτονται την οικοδομής , της αγοράς ακινήτων και της ιδιοκτησίας ουσιαστικά έχουν περιορίσει τις παρεμβάσεις τους σε κάποιες χλιαρές ανακοινώσεις και σε κάποιες ανούσιες ομιλίες για εσωτερική κατανάλωση . Λες και δεν έχουν καταλάβει ότι η μικροιδιοκτησία βρίσκεται πρόθυρα της εξαφάνισης. Η πολιτική της ανοχής επιτρέπει στους τεχνοκράτες και στους πολιτικούς να σχεδιάζουν και να υλοποιούν πολιτικές και να οδηγούν την αγορά σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση. Φυσικά, σε όλα αυτά, που υποτίθεται ότι είναι για το «καλό μας», φροντίζουν να δώσουν την κατάλληλη κάλυψη. Άλλες φορές τα εμφανίζουν ως υποχρέωση απέναντι στους «εταίρους», άλλες φορές ως προσπάθεια «εκσυγχρονισμού» της αγοράς και άλλες πάλι , ως παρεμβάσεις με τις οποίες θα προστατευτεί το περιβάλλον. Αλλά και τι άλλο θα μπορούσαν να πουν  εύλογα θα σκεφτείτε. Μήπως ότι στοχεύουν στο ξεπούλημα της μικροιδιοκτησίας για ένα κομμάτι ψωμί;

Όλα τα μέτρα που έχουν εφαρμόσει έχουν ένα κοινό παρανομαστή: Την απαξίωση. Σκεφτείτε , αν σε αυτούς 26 μήνες έχει ληφθεί έστω και ένα μέτρο για να βοηθηθούν οι ιδιοκτήτες, οι μεσίτες και οι κατασκευαστές. Μη κουράζεστε θα σας απαντήσουμε εμείς: Ούτε ένα!!!Το μέλλον; Ακόμα χειρότερο, αφού έχουν μπει για τα καλά πλέον οι βάσεις για την αλλαγή του «χάρτη της ιδιοκτησίας» . Η μοναδική λύση που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την πολιτική αυθαιρεσία είναι να συνειδητοποιήσουν ιδιοκτήτες , εργαζόμενοι στο κλάδο της αγοράς ακινήτων αλλά και επιχειρηματίες ότι όλοι βρίσκονται στην «ίδια βάρκα». Τότε θα καταλάβουν ότι είναι τόσο πολλοί ώστε μπορούν όχι μόνο να αποτρέψουν την καταστροφική πολιτική που ακολουθείται αλλά και να επιβάλλουν πολιτικές που θα βάζουν φρένο στην κατρακύλα και θα φέρουν πιο γρήγορα την ανάκαμψη στην οικονομία.

Σε διαφορετική περίπτωση, αργά η γρήγορα , θα αναγκαστούν να αποχωριστούν από το πιο πολύτιμο (οικονομικά, ηθικά , ψυχολογικά) περιουσιακό τους στοιχείο: Το ακίνητο. Το σίγουρο είναι ότι τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει αλλά ακόμα υπάρχει χρόνος για να αποτραπεί η καταστροφή . Αρκεί να εγκαταλείψουν έστω αυτή την ύστατη στιγμή την στάση της αδράνειας και την ανοχής.