Ο πρωθυπουργός, οι αρχηγοί και οι καναλάρχες

Κάποια μικρά πράγματα αρκούν για να κατανοήσει κάποιος τα μεγάλα, έλεγε πριν μερικούς αιώνες ένα φιλόσοφος και οι μέρες που περνάμε τον επιβεβαιώνουν πλήρως. Σήμερα το βράδυ λοιπόν , ο κ Παπανδρέου συναντήθηκε με εκδότες και αύριο με εκπροσώπους κομμάτων. Πληροφορίες φέρουν ως αντικείμενο της συνάντησης, τη στήριξη των κυβερνητικών επιλογών ενόψει του συμβουλίου κορυφής. Η λέξη «στήριξη» επιδέχεται πολλών ερμηνειών . Προφανώς, ο πρωθυπουργός, για να τους ζητά συμπαράσταση, θεωρεί ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να ελέγξουν και να ποδηγετήσουν το λαϊκό αίσθημα . Για να το πούμε πιο απλά ο πρωθυπουργός ούτε λίγο ούτε πολύ θέλει να σταματήσουν οι άνθρωποι να διαμαρτύρονται και για το λόγο αυτό ζήτησε την βοήθεια των καλεσμένων του με επιχείρημα ; Η εμφάνιση ενός αρραγούς μετώπου στο συμβούλιο κορυφής.

Λογικό θα σκεφτείτε. Λογικό ναι, αλλά αποκαλυπτικό αν κάποιος χρησιμοποιήσει μία διαφορετική λογική για να ερμηνεύσει πολιτικές επιλογές. Ο κ. Παπανδρέου λοιπόν επιθυμεί αρραγές μέτωπο στην διαπραγμάτευση και για αυτό δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Το ερώτημα όμως είναι, ποιους θέλει στο μέτωπο αυτό: Θέλει να είναι με τους καλεσμένους του ή με τους έλληνες πολίτες; Εκτός και αν πιστεύει ότι οι καλεσμένοι του υποκαθιστούν τον έλληνα πολίτη. Αν ισχύει το τελευταίο τότε τα πράγματα αλλάζουν καθώς η επιλογή του αυτή είναι αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει ο κ. Παπανδρέου και οι συμβουλάτορες του τον μέσο έλληνα πολίτη.

Προφανώς, για να τους φωνάξει , θεωρεί ότι οι εκδότες , οι καναλάρχες και οι πολιτικοί υποκαθιστούν το μυαλό και τη κρίση του μέσου έλληνα. Κοντολογίς, πιστεύει ότι οι άνθρωποι που  απεργούν , διαμαρτύρονται, αγανακτούν , αποδοκιμάζουν και διαδηλώνουν το κάνουν επειδή τους το είπαν οι επισκέπτες. Αν όμως  πιστεύει αυτό τότε : είτε ζει σε άλλη χώρα είτε θεωρεί ότι επειδή πέτυχε το κόλπο του «έχουμε χρήματα» αυτό μπορεί εσαεί να επαναλαμβάνεται από τον οποιοδήποτε κατέχει την ισχύ της πολιτικής ή του χρήματος.

Θέλετε να το πούμε ακόμα πιο απλά; Η προσέγγιση αυτή σημαίνει ότι :ο συνταξιούχος του ΙΚΑ, ο υποψήφιος άνεργος δημόσιος υπάλληλος, ο άνεργος της βιομηχανίας και της οικοδομής, ο καταρρακωμένος από την φορολογία ιδιοκτήτης, ο εργαζόμενος των 400 ευρώ, ο έμπορος που έβαλε λουκέτο διαμαρτύρεται επειδή του το υπέδειξαν οι καλεσμένοι του πρωθυπουργού και όχι επειδή βρίσκονται σε αδιέξοδο. Παράλογο;Όχι γιατί αυτή η προσέγγιση είναι η μοναδική που μπορεί να ερμηνεύσει όλες τις επιλογές που έκανε από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι σήμερα .

Σε κάθε περίπτωση όμως, το να σκέπτεται κάποιος με αυτό τον τρόπο είναι επικίνδυνο . Αν μάλιστα αυτός κατέχει δημόσιο αξίωμα είναι δύο φορές πιο επικίνδυνο. Γιατί;

Πρώτον : Υποβαθμίζει τον ρόλο του πολίτη τον οποίο εκ προοιμίου θεωρεί ως άβουλο και άκριτο ον το οποίο σύρεται, παρασύρεται και ποδηγετείτε.

Δεύτερον: Αδυνατεί να κατανοήσει και να ερμηνεύσει τις πληροφορίες, τα δεδομένα και τα μηνύματα από την κοινωνίας όπως για τους αριθμούς που προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις. Η τελευταία δημοσκόπηση δείχνει ότι το 50% περίπου των ελλήνων πολιτών έχει γυρίσει τη πλάτη συνολικά στη υπάρχουσα πολιτική δομή.

Τρίτον : Πιστεύει ότι οι συνομιλητές του έχουν και αυτοί την ίδια με αυτόν αξιολόγηση της κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία σήμερα. Και αυτό σημαίνει ότι παραδέχεται και αποδέχεται ότι έχουν μεγαλύτερη επιρροή από αυτόν και ότι εξωθεσμικοί παράγοντες είναι ισχυρότεροι-ή εξίσου ισχυροί- με την λαϊκή βούληση.

Όποια και από τις τρείς εκδοχές δεχτεί κάποιος, σε ένα συμπέρασμα μπορεί να οδηγηθεί: όποιος αντιμετωπίζει σήμερα με τον τρόπο αυτό τον έλληνα είναι βαθειά νυχτωμένος αφού δεν καταλαβαίνει ότι η πείνα, η δυσπραγία και η ανέχεια δεν έχουν χρώματα ούτε μπορούν να καταγραφούν από τα μηχανάκι της τηλεθέασης και το δελτίο κυκλοφορίας των εφημερίδων. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που βιώνουν αυτά τα συναισθήματα έχουν πετάξει από πάνω τους το μπλε , το πράσινο και το κόκκινο κοστούμι και δεν περιμένουν από τα κανάλια και τις εφημερίδες, να τους πουν για την καθημερινότητα τους. Αυτό που τους ενώνει είναι : η Απελπισία . Και η απελπισία είτε τη νοιώθεις είτε δεν την νοιώθεις. Δεν χρειάζονται οι καλεσμένοι του πρωθυπουργού για να τη βιώσει ένας άνθρωπος. Δεν υπάρχει περίπτωση κανένας να σε κάνει να την αποδεχτείς ή να σου δημιουργήσει μία εικονική πραγματικότητα.

Όσοι πιστεύουν το αντίθετο , αφενός δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα και αφετέρου έχουν πρόβλημα με το ένστιχτο της αυτοσυντήρησης του. Το μόνο όμως σίγουρο είναι ότι ,οι σημερινοί και οι αυριανοί επισκέπτες του πρωθυπουργού έχουν αναπτύξει αποδεδειγμένα αυτό το ένστιχτο.

ΥΓ: Το κείμενο γράφηκε το βράδυ της Δευτέρας .