Παγκοσμίως, οι ακριβότερες κατοικίες συναντώνται στην Ελβετία, με τις τιμές στη Γενεύη να ανέρχονται σε 11.860 δολάρια/τ.μ. και στη Ζυρίχη σε 11.720 δολ./τ.μ. Το αντίστοιχο κόστος στη Νέα Υόρκη διαμορφώνεται σε 11.060 δολάρια/τ.μ. και στο Παρίσι στα 10.810 δολάρια/τ.μ. Στον αντίποδα, 16 φορές φθηνότερα πωλούνται οι κατοικίες στο Μουμπάι της Ινδίας. Συνολικά πάντως η Αθήνα κατατάσσεται στην 39η θέση, επί συνόλου 72 πόλεων, με βάση την αγοραστική δύναμη των πολιτών, ενώ ανάλογη είναι η εικόνα και σε ό,τι αφορά το ύψος των μισθών, όπου η ελληνική πρωτεύουσα βρίσκεται στην 38η θέση διεθνώς. Ακριβότερη πόλη παγκοσμίως αναδείχθηκε το Οσλο της Νορβηγίας, ακολουθούμενο από τη Ζυρίχη και το Τόκιο. Ωστόσο, οι Ελβετοί είναι αυτοί με τη μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη, με βάση το «καλάθι» 122 προϊόντων και υπηρεσιών που χρησιμοποιεί για την αξιολόγησή της η UBS, σε σχέση με τις αμοιβές σε 15 διαφορετικά επαγγέλματα. Ετσι, απαιτούνται εννιά λεπτά εργασίας στο Τόκιο για την αγορά ενός Μπιγκ Μακ (δημοφιλές μπέργκερ), ενώ αντίστοιχα στο Ναϊρόμπι της Κένυας απαιτούνται 84 λεπτά εργασίας. Οι φθηνότερες πόλεις για να μένει κανείς βρίσκονται στην Ινδία (Μουμπάι και Δελχί), ενώ η Νέα Υόρκη είναι η έκτη ακριβότερη πόλη. Αντίστοιχα, η Μόσχα βρίσκεται στη 40ή θέση και η Σαγκάη στη 49η.

Tα τελευταία χρόνια οι ξένες ιστοσελίδες που μεσολαβούν για την ενοικίαση πολυτελών βιλών στην Ελλάδα, έχουν αυξηθεί σημαντικά καθώς η ζήτηση είναι εντυπωσιακή. Βορειοευρωπαίοι, Αμερικανοί, Ρώσοι αλλά και πάρα πολλοί Ελληνες επιλέγουν να κάνουν διακοπές σε μια βίλα παρά να μείνουν σε ξενοδοχεία ή τα γνωστά ελληνικά δωμάτια. Μύκονος, Σέριφος, Κεφαλλονιά, Κέρκυρα, Σαντορίνη, Πάρος, Ρόδος, Κρήτη και η Πελοπόννησος είναι οι περιοχές με τις περισσότερες βίλες προς ενοικίαση που έχουν «κρεμαστεί» στα site εξειδικευμένων εταιρειών. Σε... μεγάλη μπίζνα έχει εξελιχθεί η ενοικίαση πολυτελών σπιτιών σε οικογένειες και για το λόγο αυτό ξένες κατά κύριο λόγο εταιρείες έχουν εκατοντάδες βίλες στο χαρτοφυλάκιό τους. Η μόδα αρχικά αφορούσε ξένους τουρίστες που έκαναν έτσι πολυτελείς διακοπές στην Ελλάδα χωρίς να επιβαρύνονται ιδιαίτερα. Τα τελευταία δύο - τρία χρόνια και οι Ελληνες έχουν ανακαλύψει αυτή τη μόδα και μισθώνουν κάθε Καλοκαίρι τη βίλα των ονείρων τους σε χαμηλές τιμές.

Η ελληνική αγορά ακινήτων γνώρισε σημαντική άνοδο τιμών και επενδυτικής δραστηριότητας μετά το 1996 και έως το 2007. Οι τιμές κινήθηκαν σε γενικές γραμμές στηριζόμενες στα θεμελιώδη μεγέθη της ελληνικής οικονομίας: Χαμηλά επιτόκια δανεισμού, αύξηση εισοδημάτων των νοικοκυριών, έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον για την κατοχή γης, ραγδαία πιστωτική επέκταση και γενικότερη ευφορία στο οικονομικό κλίμα. Επιπλέον, η φορολογία στην ακίνητη περιουσία ήταν χαμηλή ενώ η ιδιοκατοίκηση παρουσίαζε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ευρώπη. Οι ονομαστικές τιμές των κατοικιών στην Ελλάδα παρουσίασαν σωρευτική αύξηση 170,4% από το α΄ τρίμηνο του 1997 μέχρι το δ’ τρίμηνο του 2007. Ακολούθως, κατά τη διάρκεια της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι τιμές παρουσίασαν σταθεροποιητικές τάσεις και έφθασαν στο υψηλότερο σημείο τους το γ΄ τρίμηνο του 2008 (+171,6%). Στο α΄ τρίμηνο του 2012 οι τιμές είχαν ήδη μειωθεί κατά 19,8% σε σχέση με τα υψηλότερα επίπεδά τους και είχαν επιστρέψει στα επίπεδα των αρχών του 2005. Τα στοιχεία δείχνουν επιπλέον ότι η πτώση των τιμών είναι μεγαλύτερη για παλαιά διαμερίσματα (χρόνος κατασκευής μεγαλύτερος των πέντε ετών), όπου η πτώση είναι 19,7% από ό,τι για νεότερα διαμερίσματα (χρόνος κατασκευής μικρότερος των πέντε ετών), όπου η πτώση είναι 18,3%. Σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία, οι ανοδικές φάσεις στην αγορά ακινήτων διαρκούν κατά μέσο όρο περισσότερο από ό,τι οι καθοδικές, ενώ η πτώση των τιμών είναι μικρότερη σε ποσοστό από ό,τι η άνοδος που προηγήθηκε. Σημαντικό είναι το εύρημα ότι οι αυξήσεις των επενδύσεων σε κατοικίες προηγούνται του οικονομικού κύκλου. Έτσι, σε περίπτωση εξομάλυνσης του μακροοικονομικού περιβάλλοντος, η δραστηριότητα στην αγορά κατοικίας αναμένεται να επανέλθει σε ανοδική τροχιά πριν από την υπόλοιπη οικονομία.

Αύξηση κατά 170,4% σημείωσαν οι τιμές των κατοικιών στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία 1997-2007, μάλιστα κατά τη διάρκεια της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι τιμές των κατοικιών κινήθηκαν σταθεροποιητικά, με αποτέλεσμα να ενισχυθούν οριακά κατά 0,2% έως το τρίτο τρίμηνο του 2008. Από τότε και μέχρι σήμερα έχει ξεκινήσει η πτωτική πορεία, με αποτέλεσμα μέχρι και τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου του 2012, η μείωση να διαμορφώνεται σε 19,8%, έχοντας επιστρέψει στα επίπεδα που βρίσκονταν στις αρχές του 2005. Η μείωση είναι μεγαλύτερη για τα παλαιά διαμερίσματα (άνω των πέντε ετών), καθώς αυτά έχουν υποχωρήσει κατά 19,7%, τη στιγμή που τα νεόδμητα έχουν μειωθεί κατά 18,3%. Κατακόρυφη είναι και η πτώση των συναλλαγών, καθώς από τις 39.700 αγοραπωλησίες κατά το πρώτο τρίμηνο του 2009, το φετινό πρώτο τρίμηνο δεν ξεπέρασαν τις 5.900. Παράλληλα, παρατηρήθηκε σταδιακή στροφή του ενδιαφέροντος των αγοραστών προς πιο μικρές και πιο φθηνές κατασκευές. Συγχρόνως, δημιουργήθηκε μεγάλο απόθεμα αδιάθετων κατοικιών (νέων και παλαιότερων), που όμως δείχνει να έχει σταθεροποιηθεί το 2010 και 2011 μετά την υποχώρηση της κατασκευαστικής δραστηριότητας.

Η κρίση που έχει πλήξει την αγορά ακινήτων έχει ασφαλώς επηρεάσει αρνητικά και την απασχόληση στις κατασκευές, η οποία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση από τα μέσα του 2007. Η απασχόληση μειώθηκε σωρευτικά κατά 45,5% από το τρίτο τρίμηνο του 2007 έως το πρώτο τρίμηνο του 2012. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το πρώτο τρίμηνο του 2012 στον τομέα των κατασκευών απασχολούνταν 218,9 χιλιάδες άτομα. Η απασχόληση στις κατασκευές ως ποσοστό της συνολικής απασχόλησης βρίσκεται στο 5,7% (πρώτο τρίμηνο 2012) σε σύγκριση με το 8,8% όπου βρισκόταν το τρίτο τρίμηνο του 2007.