Τα… επίχειρα της μεγάλης φούσκας του Χρηματιστηρίου, αλλά και της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, που στηρίχθηκε σε δανεικά την τελευταία 20ετία, πληρώνει και η αγορά ακινήτων. Η μεγαλύτερη κρίση στην κτηματαγορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει ως βασική αιτία τη μεγάλη ζήτηση που παρατηρήθηκε την περίοδο 2000 - 2006, ζήτηση η οποία αποπροσανατόλισε τους εργολάβους οικοδομών, οι οποίοι έκτισαν χωρίς μέτρο. Αποτέλεσμα είναι να έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο, για τα ελληνικά δεδομένα, στοκ απούλητων σπιτιών, που κυμαίνεται, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου, από 200 έως 270 χιλιάδες! Η έκρηξη του Χρηματιστηρίου την περίοδο μέχρι το 1999, η άνευ όρων και ελέγχων χορήγηση στεγαστικών δανείων μέχρι το 2008 και η καινοφανής τάση του Ελληνα να αγοράζει τα πάντα με δανεικά δημιούργησαν μια τεχνητή έκρηξη στην αγορά ακινήτων, την οποία σήμερα πληρώνουν όλοι. Και οι κατασκευαστές, οι οποίοι δεν μπορούν να πουλήσουν, και οι ιδιοκτήτες σπιτιών, που ενώ τα αγόρασαν σε υψηλές τιμές και με δάνεια, σήμερα δεν μπορούν όχι μόνο υπεραξίες να καταγράψουν, αλλά ούτε και την τιμή αγοράς να πιάσουν. Πολυτελείς μονοκατοικίες που αγοράζονταν πριν από 8 χρόνια αντί 1 εκατ. ευρώ σήμερα μένουν στα αζήτητα. Μεζονέτες σε κάποιο ακριβό προάστιο -το όνειρο του κάθε Ελληνα- σήμερα τείνει να γίνει εφιάλτης, αφού κανείς δεν μπορεί να πουλήσει ή αναγκάζεται λόγω χρεών να τις βγάλει στο σφυρί. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν πριν από λίγες ημέρες στο πολύ ενδιαφέρον συνέδριο του Ελληνικού Ινστιτούτου Εκτιμητικής (ΕΛΙΕ), η κρίση στην κτηματαγορά ήρθε για να μείνει και δεν πρόκειται να υπάρξει ανάκαμψη παρά μόνο ύστερα από 3 - 5 χρόνια. Ηδη το 2010 οι τιμές έχουν υποχωρήσει σημαντικά, αλλά το απόθεμα των απούλητων σπιτιών δεν συγκινεί τους Ελληνες.

του

Γιάννη Λιναρδακη

Αρχιτέκτονα

Λεωφόρος βασιλίσσης Όλγας, ένας δρόμος με ομολογουμένως πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική, ιδανικός για μακέτα.

Η μακέτα.

Σ' αυτήν που δημοσιεύτηκε επανειλημμένα (από ποια πραγματική θέση άραγε μπορεί κάποιος πεζός - τους πεζούς δεν αφορά η πεζοδρόμηση; - να απόλαυσει αυτή την εικόνα και για πόσο μήκος του περιπάτου του;) μπόλικο, υπαρκτό, πράσινο δεξιά, δυσανάλογα υπερτονισμένος ο αρχαιοπρεπής στίβος του Εθνικού αριστερά (το κολυμβητήριο και το τένις απουσιάζουν) και στο βάθος της εικόνας όπου η κατεύθυνση του (μελλοντικού) πεζόδρομου (με μια μπαρόκ οπτική απάτη) παρασύρει το μάτι, κάτω από ένα πεντακάθαρο καταγάλανο ουρανό το έμβλημα της εθνικής επιβεβαίωσης, η Ακρόπολη, φαίνεται σαν να, επιστρέφει την σύγχρονη πόλη - ζωή. Εν τάξει, δεν μπορεί να παραπονεθεί κάνεις, ο μακετίστας έκανε ότι το καλύτερο γινόταν. Φύση, άθληση, αρχαία αίγλη. Η ελπίδα για ένα ξενοιαστο υγιεινό μέλλον, αντάξιο του (εξιδανικευμένου) παρελθόντος. Το προϊόν πεζοδρόμηση έγινε ήδη απαραίτητο... Αλλά ποιο είναι το προϊόν; Αφού οι κρατικές υπηρεσίες επέλεξαν την δύναμη της εικόνας για την παρουσίαση του έργου δικαιούμαι αντίστοιχα (αλλά λιγότερο ισχυρά λογω χρήσεως λέξεων αντί εικόνων) να σχολιάσω το έργο με δυο στιγμιότυπα.

Στιγμιότυπο 1. Βράδυ . Κρύο, ψιλή βροχή, ερημία. Κάποιος (γιατί βρέθηκε εκεί;) βαδίζει στην λεωφόρο βασιλίσσης Όλγας βιαστικά προς την λεωφόρο Αμαλίας. Δεξιά το δασάκι του Ζαππείου, αριστερά μόλις πέρασε τους ψηλούς σκοτεινούς φράκτες του Εθνικού Γ.Σ. και του Κολυμβητηρίου, τώρα είναι στα μισά του δρόμου (απόσταση αρκετά μακρινή από κάθε άκρη του, περίπου 250 μέτρα), μεταξύ του Ομίλου Αντισφαιρίσεως και της εισόδου του αρχαιολογικού χώρου τα φωτά του δρόμου είναι σβηστά (περίεργο πράγμα στο ανασφαλέστερο τμήμα κάθε διαδρομής τα φωτά παθαίνουν συνεχείς βλάβες!) το τραμ (το μόνο όχημα που επιτρέπεται η διέλευση του από τον δρόμο) με ένα δυο επιβάτες μόλις πέρασε και το μικρό αναψυκτήριο είναι από ώρα κλειστό. Στο τέρμα του δρόμου μπροστά από το άγαλμα του Βύρωνα αναβοσβήνουν ράθυμα οι φάροι ενός περιπολικού της αστυνομίας που, με κατεύθυνση προς το Σύνταγμα όμως, υποτίθεται πως ελέγχει την περιοχή, τι ελέγχει δηλαδή, με αυτό το στέγαστρο των ρωμαϊκών αρχαιοτήτων που έστησαν καταμεσής του δρόμου οι αρχαιολόγοι. Από τα σκοτάδια λοιπόν στα πλάγια του δρόμου έρχονται πνιχτοί συγκεχυμένοι ήχοι ενός αθέατου κόσμου. Δυο περίεργες φιγούρες ξεπετάγονται μπροστά στον ξεμοναχιασμένο διαβατή, τι θέλουν; Αχ να περνούσε τώρα ένα αυτοκίνητο, ένα ταξί ένα μηχανάκι....

Στιγμιότυπο 2. Καύσωνας. Πέντε η ώρα ντάλα μεσημέρι Ιουλίου. Σχεδόν αφυδατωμένος, εγκλωβισμένος στο πυρακτωμένο αυτοκίνητο ο οδηγός του προσπαθεί να πάει προς το Παγκράτι από την λεωφόρο Άρδηττου / Βασιλέως Κωνσταντίνου και βρίσκεται στο φανάρι της διασταύρωσης των λεωφόρων Αμαλίας και βασιλίσσης Όλγας.Δίπλα στον Πλάτωνα το τραμ για την Βούλα. Αυτό με τους πεντέξι επιβάτες του στριβεί αριστερά στην τελείως άδεια από πεζούς και οχήματα λεωφόρο Όλγας για να καταλήξει στην λεωφόρο Καλλιρρόης. Ο οδηγός του αυτοκίνητου μαζί με όλους τους άλλους που πηγαίνουν προς τις αντίθετες (ως προς την δική του) κατεύθυνση, λεωφόρους Καλλιρρόης (όπως το τραμ), Βουλιαγμένης αλλά και Συγγρού προχωρεί ευθεία και δια της στενωπού Αθανασίου Διάκου διατρέχει (όντος του δακτυλίου που υποτίθεται πως ξορίσθηκε για τον περιορισμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τα καυσαέρια των οχημάτων) μια φουρκέτα μεγαλύτερη των 1000 μέτρων και γυρίζει πίσω μόνο 500 μέτρα μακρύτερα από την αρχική του θέση. Έχει χάσει τουλάχιστον 15 λεπτά στην διαδρομή αναπνέοντας το ιδιαίτερα βλαβερό καυσαέριο του ρελαντί των μηχανών. Και βλαστήμα τις πεζοδρομήσεις και τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που ενώ δεν ωφελούν τους πεζούς βλάπτουν τους εποχούμενους και την ατμόσφαιρα. Που να παραπονεθεί και ποιος θα τον ακούσει; Δεν ήξεραν οι ειδικοί ότι η πεζοδρόμηση της λεωφόρου Όλγας θα μειώσει τις ταχύτητες δραματικά; Είναι και ξεθεωμένος, άστα να πάνε κατά διάολου...

Απορίες.

1) Υπάρχουν αρκετοί πεζοί για να περπατήσουν εκτός από τις υπάρχουσες μέσα στον κήπο του Ζαππείου διαδρομές, και στην βασιλίσσης Όλγας;

2) Γιατί να κατασκευαστεί ένας νέος πεζοδρόμος αντί να ξαναπεζοδρομηθει ο υπάρχων πίσω από το κτίριο του Ζαππείου που έχει μετατραπεί σε φρουρούμενο από την αστυνομία parking; (για την προνομιούχο υπαλληλία του μεγάρου Μάξιμου υποθέτω που δεν πηγαίνει στην δουλεία με το τραμ).

3) Έχει προσέξει κάνεις πόσο εντυπωσιακότερη (και ασφαλώς συνεκτιμημένη κατά την χάραξη του) είναι η όψη του Σταδίου από τον πίσω από το κτίριο του Ζαππείου υπάρχοντα δρόμο;

4) Έχει εκτιμήσει κάνεις τα πλεονεκτήματα της ανάδειξης των παλαιών κήπων της πόλης και της, κατά το δυνατόν, ένταξης τους στην χρήση της καθημερινής ζωής;

5) Κατά τι ο πεζοδρόμος Όλγας θα είναι καλύτερος από τις μέσω του κήπου του Ζαππείου ισοδύναμες όσο αφορά την ολοκλήρωση του "μεγάλου περιπάτου" διαδρομές, που με ελάχιστα συγκριτικά έξοδα μπορούν να βελτιωθούν αν χρειάζεται; Θυμόμαστε πως υπάρχουν και πολύ όμορφες χωμάτινες διαδρομές που ξεκινώντας από την δεξιά πλευρά της εισόδου του κήπου του Ζαππείου μέσα από το άλσος καταλήγουν στην διασταύρωση βασιλίσσης Όλγας και βασιλέως Κωνσταντίνου; Μήπως ο περίπατος (των μόνιμων κάτοικων και των τουριστών μαζί) κάτω από τα αιωνόβια δένδρα του Ζαππείου είναι προτιμότερος από τον περίπατο σε ένα νέο πεζόδρομο;

6) Νομίζοντας πως ο όρος "αντιληπτική εικόνα της πόλης" που αναφέρει η ΕΑΧΑ Α.Ε. στο site της αφορά μάλλον αναπαραστάσεις στα μυαλά και όχι την εμφάνιση της πόλης καθ' εαυτόν και πως αντιληπτική εικόνα σχηματίζουν εκτός των πεζών και οι εποχούμενοι. Νομίζοντας πως η "αντιληπτική εικόνα της πόλης" εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την συχνότητα χρήσης ουσιαστικά (εκτός από την ελκυστικότητα και) από την προσβασιμότητα και χρησιμότητα των διαφόρων περιοχών της και πως δυσπρόσιτες άχρηστες η ανασφαλείς περιοχές διαγράφονται από την αντιληπτική εικόνα. Απορώ. Γιατί να διαγράφει η περιοχή Ζαππείου / Ολυμπίου από τις νοητικές εικόνες των χιλιάδων εποχούμενων που διέρχονται τις λεωφόρους βασιλέως Κωνσταντίνου και βασιλίσσης Όλγας δηλαδή (να διαγράφει η περιοχή) από τις εναλλακτικές επιλογές τους; Δεν κάνει αυτή η διαγραφή τους Αθηναίους και τον συγκεκριμένο χώρο φτωχότερους; Θα ωφεληθούν οι πεζοί έτσι;

7) Όσο αφορά την βελτίωση των "περιβαλλοντικών συνθηκών της ευρύτερης περιοχής" που αναφέρει η ΕΑΧΑ Α.Ε. στο site της. Δηλαδή συγκρίνοντας τη περιοχή με άλλες έχει κακές περιβαλλοντικές συνθήκες και, άρα, προτεραιότητα στην βελτίωση;

8) Στα ΝΕΑ σε δημοσίευμα της 13/05/2010 αναφέρεται πως με την πεζοδρόμηση η µέση ταχύτητα στην Αρδηττού σε ώρες αιχμής που σήμερα είναι 19 χλµ. την ώρα αναλώνεται να πέσει στα 9 χλµ. Πρόβληµα αναμένεται να προκληθεί και µε τα τουριστικά λεωφορεία ... και αναζητούνται λύσεις όπως η δημιουργία χώρου στάθμευσης στο Δέλτα Φαλήρου! Είναι πολύ δύσκολες οι κυκλοφοριακές συνθήκες στην Αθήνα είναι ανάγκη να γίνουν εξοντωτικές με τις πεζοδρομήσεις (εκτός της βασιλίσσης Όλγας και με την Πανεπιστήμιου) και ποιος ξέρει τι άλλο;

Υπενθυμίσεως.

1) Οι δημόσιοι χώροι που δεν χρησιμοποιούνται εντατικά εξαθλιώνονται δεν συντηρούνται καλά δεν αστυνομεύονται και οι δαπάνες δημιουργίας τους πάνε χαμένες.

2) Η Επιφάνεια του Εθνικού κήπου(χωρίς την Βουλή) είναι περίπου 160 στρώματα. Η επιφάνεια του Άρδηττου μαζί με το Στάδιο είναι περίπου 115 στρώματα Η επιφάνεια του Ζαππείου του Ολυμπίου και των αθλητικών χώρων είναι περίπου 240 στρέμματα. Η συνολική επιφάνεια των παραπάνω είναι περίπου 515 στρώματα. Είναι μια τεραστία έκταση που παρά τις πολλές κατατμήσεις της με περιφράξεις θα είναι ανασφαλής και άβατη όχι μόνο για τα ιδιωτικά οχήματα αλλά και για τους πεζούς (στους οποίους υποτίθεται θα παραδοθεί) ιδίως αργά την νύχτα.

Με τις αραβικές χώρες να μοιάζουν με καζάνι που βράζει η άνοδος των τιμών του πετρελαίου θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την παγκόσμια ανάπτυξη και να ωθήσει τις πληθωριστικές πιέσεις, φέρνοντας πιο κοντά την άνοδο των επιτοκίων. Σε έναν κόσμο πλούσιο σε χρέη πάντως αρκετές χώρες (όπως η Ελλάδα) έχουν κίνητρο για υψηλότερο πληθωρισμό τα επόμενα χρόνια, ώστε να περιορίσουν τις πιέσεις από τον μεγάλο κρατικό δανεισμό. Από την άλλη πλευρά, αν επιβεβαιωθεί το σενάριο της ιαπωνικής Νomura για αύξηση της τιμής του πετρελαίου στα 220 δολ./ βαρέλι σε περίπτωση που «ξεφύγει» η κατάσταση στον αραβικό κόσμο, τότε σαφώς τα δεδομένα αλλάζουν, αφού η εύθραυστη ανάκαμψη των οικονομιών θα βρεθεί σε άμεσο κίνδυνο, ενώ τα επίπεδα χρέους στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και στην Ευρώπη (φυσικά και στην Ελλάδα) χωρίς ανάπτυξη θα είναι δύσκολο να εξυπηρετηθούν. Ο κόσμος θα επιστρέψει σχετικά σύντομα σε επίπεδα πληθωρισμού του 2008, καθώς ο παγκόσμιος πληθωρισμός θα αυξηθεί στο 5%-6% (από 4% σήμερα) με τον αντίστοιχο πληθωρισμό στον αναπτυγμένο κόσμο να αυξάνεται στο 3%- 4% (από το 2%) και στις αναδυόμενες οικονομίες να κυμαίνεται στο 10% (από 7% σήμερα) . Αυτό σημαίνει ότι στο τέλος του 2011 και η αμερικανική κεντρική τράπεζα θα αυξήσει οριακά τα επιτόκια του δολαρίου στο 0,50% (από 0,25% σήμερα).

Και ενώ η κρίση στον αραβικό κόσμο μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες που παρουσιάζουν τεράστιες ανισότητες, το κρίσιμο ερώτημα, , είναι κατά πόσο η αναταραχή ενδέχεται να εξαπλωθεί σε μεγάλους εξαγωγείς πετρελαίου, όπως η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Αν και όλοι σήμερα επικεντρώνονται στις γεωπολιτικές εξελίξεις, διαχειριστές χαρτοφυλακίων, πιστεύουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ακόμη πιο θεμελιώδη ζητήματα, καθώς ενώ ο ΟΡΕΚ αυξάνει την παραγωγή του , το επίπεδο των αποθεμάτων δείχνει τάσεις υποχώρησης, κάτι που συνηγορεί στην άποψη όσων θεωρούν ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός ανοδικού κύκλου για τις τιμές της ενέργειας. Το 2011 ίσως είναι η χρονιά κατά την οποία θα αρχίσουν να εντείνονται οι ανησυχίες για τον πληθωρισμό. Αν και η άνοδος του πληθωρισμού σε όλο τον αναπτυσσόμενο κόσμο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις τιμές των τροφίμων και της ενέργειας, ο σημαντικότερος ίσως παράγοντας είναι τα πραγματικά επιτόκια, τα οποία είναι αρνητικά στις περισσότερες περιοχές της Ασίας.

Αυτό ενδέχεται να ενισχύσει περαιτέρω τα επίπεδα της πλεονάζουσας ρευστότητας, εντείνοντας τις πληθωριστικές πιέσεις και οδηγώντας και σε νέα άνοδο των επιτοκίων. Το ρίσκο ενδεχόμενης πολιτικής ενίσχυσης του Ισλάμ, ειδικά σε χώρες με αυξημένη σημασία για τις παγκόσμιες μεταφορές,το εμπόριο και τις χρηματοπιστωτικές αγορές,προκαλεί ανησυχία στη Δύση,ενώ στον «απόηχο» όσων συμβαίνουν στην περιοχή καμία χώρα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βρίσκεται στο «απυρόβλητο».

του Γιαννη Λιναρδακη

αρχιτεκτονα

Το στηριζομενο και στον υπερεπαγγελματισμο μοντελο της Ελληνικης οικονομικης μεγεθυνσης, (οχι αναπτυξης) εχει προ πολλου καταρρευσει και δεν προκειται να αναστηλωθει. Στην Αθηνα, πρωτευουσα αυτου του, κρατικης εμπνευσης και σχεδιασμου, παρασιτικου υπερεπαγγελματισμου, τα ισογεια σε σχεδον καθε απιθανο δρομισκο καθε ακραιας γειτονιας κτισθηκαν εξ αρχης ως, η μετατραπηκαν σε, καταστηματα. Ειναι ομως βεβαιο πως ο αριθμος των μικρων και πολυ μικρων επιχειρησεων μετα την κυριολεκτικα αγρια αναδιαρθρωση (που πραγματοποιειται σιωπηλα και σε αυτο το τμημα) της οικονομιας θα ειναι πολυ μικροτερος απ' οτι στο προσφατο παρελθον. Τι θα απογινουν λοιπον τα οικοδομικα κουφαρια που καποτε στεγαζαν τα καθε ειδους υπεραριθμα μαγαζια αλλα απο τωρα και στο εξης θα ειναι στο μεγαλυτερο ποσοστο αχρηστα; Τι θα γινει με τους ιδιοκτητες και το επενδυμενο κεφαλαιο; Ποιες θα ειναι οι συνεπειες για την πολη;

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ

Παρα τις επιχειρουμενες μαζικες ανατροπες στην οικονομικη πραγματικοτητα γενικα (με, ελπιζω, προσωρινες και μεταβατικες νομικες προβλεψεις) διατηρειται η αξια νομιμων και παρανομων επαγγελματικων περιουσιακων στοιχειων. Κατα το ανοιγμα (για παραδειγμα) των κλειστων επαγγελματων διατηρουνται οχι μονο καποια απο τα νομιμα ως τωρα προνομια αλλα και ο παρανομος αερας των επαγγελματικων αδειων επι δεκαετιες σκανδαλωδως ευνοημενων ομαδων (οπως οι φορτηγατζηδες, φαρμακοποιοι, δικηγοροι κ.ο.κ.). Ειναι δυνατον οι ιδιοκτητες καταστηματων να καταστραφουν οικονομικα χανοντας τελειως το επενδυμενο στα κτιρια κεφαλαιο τους; Δεν μιλω για προνομια η για παρανομο αερα αλλα για πραγματικες και νομιμες αξιες που πληρωθηκαν και τωρα εκμηδενιζονται λογω οριστικης αχρηστιας των αντικειμενων των επενδυσεων. Ειναι ενα τεραστιο θεμα που αφορα τεραστιο αριθμο πολιτων, τεραστια υλικη κεφαλαιακη αξια και τεραστιες εγγυησεις τραπεζικων δανειων.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Το σημαντικωτερο στοιχειο των πολεων ειναι ακριβως η αστικη δυναμικη που αυτες διαθετουν. Tο κυριωτερο μεσο παραγωγης της αστικης δυναμικης ειναι ανεκαθεν ο δρομος. Οχι ο δρομος ως διοδος η περασμα (που ουτως η αλλως ειναι), αλλα ο δρομος ως πεδιο συναλλαγης δηλαδη επικοινωνιας. Απο τα ιδιαιτερα τοπικα (υλικα και συμβολικα) χαρακτηριστικα του δρομου εξαρταται η ενταση και ποιοτητα της επικοινωνιας δηλαδη, η λειτουργικοτητα του. Στις πυκνοδομημενες αστικες περιοχες η λειτουργικοτητα του δρομου (η αστικοτητα) περιοριζεται σχεδον αποκλειστικα στα ισογεια των κτιριων. Σε πυκνοδομημενες αστικες περιοχες με εξαθλιωμενα, κουρελιαρικα, εγκαταλειμενα ισογεια χανεται καθε θετικο αστικο στοιχειο, μενουν μονο τα πολλα αρνητικα στοιχεια. Η υπαρξη αχρηστων / κλειστων ισογειων, γενικα - αλλα ειδικωτερα στο χωρις πρασιες συνεχες συστημα δομησεως -, καθιστα τον δρομο ανασφαλη τοπο κυκλοφοριας επειδη δεν υπαρχει ελεγχος απο κανεναν. Τελικα ολη η περιοχη υποβαθμιζεται και απαξιωνεται κοινωνικα και οικονομικα. Κατι πρεπει να γινει σχετικα με τους κλειστους χωρους καταστηματων ωστε να αντμετωπισθουν οι οικονομικες και πολεοδομικες συνεπειες.

ΠΕΝΤΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

1. Απαγορευση της λειτουργιας οποιουδηποτε νεου επαγγελματικου χωρου σε οροφο κτιριου κατοικιας και μη αποδοχη των σχετικων δαπανων ενοικιου κλπ στα επαγγελματικα εξοδα (ευρισκεται ευκολα δικαιολογια υπερμετρης επιβαρυνσης και ενοχλησης των συνοικων).

2. Αναγνωριση του δικαιωματος μετατροπης των χωρων καταστηματων σε χωρους κατοικιας η χωρους σταθμευσης χωρις εκδοση αδειας αλλαγης χρησεως και κυριως χωρις συγκαταθεση των συνιδιοκτητων της οικοδομης δεδομενου του οτι οι παραπανω χρησεις δεν επιβαρυνουν καμια πολεοδομικη παραμετρο, το αντιθετο μαλιστα. (οι χωροι για καταστηματα απο προδιαγραφη αντεχουν τα υποτιθεμενα φορτια των αυτοκινητων και δεν χρειαζεται σχετικος ελεγχος).

3. Απηνης διωξη καθε παρανομης επεκτασης των ισογειων χωρων εκτος των νομιμων οριων του κτιριου σε ακαλυπτους και πρασιες, καθως και της μετατροπης χωρων - πιλοτης η σταθμευσης - σε επαγελματικους χωρους. [Απηνης σημαινει πρωτα επιβολη και εισπραξη εξοντωτικου προστιμου και μετα δυνατοτητα υποβολης τυχον ενστασεων].

4. Υποχρεωτικη φυτευση με δαπανη ολων των συνιδιοκτητων του κτιριου ολων ανεξαιρετως των πρασιων συμφωνα με οσα σημερα ισχυουν με εφαρμογη και σε παγιωμενες απο το παρελθον περιπτωσεις ανεξαρτητως παλαιοτερων διαταξεων. (η φυτευση συναρταται και με καταργηση παρανομων θεσεων σταθμευσης σε πρασιες και με υπερεκμεταλλευση συγκεκριμμενων ακινητων εναντι αλλων). [Υποχρεωτικη σημαινει πως δεν απαιτειται ιδιαιτερη γνωση διαταξεων ωστε να μπορει να διαπιστωνεται παραβαση αμεσα απο οποιονδηποτε και αναλογη επιβολη προστιμου ακομη και απο την δημοτικη αστυνομια].

5. Καταργηση καποιων περιορισμων στην εγκατασταση ελαφρα οχλουσων χρησεων που δεν επιφερουν φυσικες βλαβες στο περιβαλον ωστε να αυξηθουν οι εν δυναμει ενοικοι. Οι πραπανω προτασεις, ειναι τελειως ασχετες προς τις λογικες επιδοματων και κινητρων, ειναι αμελητεου δημοσιου κοστους και ειναι σχεδον αμεσα εφαρμοσιμες. Αποσκοπουν (μεσω της βελτιωσης του περιβαλλοντος, της εμφανισης, της ασφαλειας της ισορροπης εκμεταλλευσης των τοπικων ιδιοκτησιων) στην αυξηση της ζητησης ισογειων χωρων πανω απο τα διαμορφουμενα τωρα (και προβλεπομενα για το μελλον) επιπεδα. Αν ηταν δυνατο να δοκιμασθουν σε καποια καταλληλη περιοχη, πιστευω πως θα συνεισεφεραν ουσιαστικα στον εκει περιορισμο της κοινωνικης και οικονομικης υποβαθμισης και απαξιωσης καθως και (στον περιορισμο) της υποτιμησης των αξιων στα ακινητα γενικα και ειδικωτερα στους χωρους καταστηματων.