Η«ανάσα» που πήρε η οικονομία δίνει «ανάσα» και στην αγορά ακινήτων. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που εξάγουν φορείς της κτηματαγοράς, για τις επιπτώσεις της συμφωνίας για το ελληνικό χρέος. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της διεύθυνσης Ακίνητης Περιουσίας της Εθνικής Τράπεζας, Αριστοτέλη Καρυτινό, το μεγάλο στοίχημα της Ελλάδας το επόμενο διάστημα είναι η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας της. «Τώρα που έγινε το πρώτο βήμα με τη συμφωνία για την Ελλάδα, το επόμενο είναι να αρχίσουμε να υλοποιούμε τα σχέδια που έχουμε εδώ και καιρό στα συρτάρια. Βασικό ζητούμενο είναι η αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Εφόσον οι συνθήκες θα καλυτερεύσουν, είναι η κατάλληλη ευκαιρία να κάνουμε αυτά που πρέπει». Οι τράπεζες Αναφερόμενος στις τράπεζες και το πόσο θα μπορούσαν να βοηθήσουν να ανακάμψει η κτηματαγορά, ο κ. Καρυτινός επισημαίνει ότι οι τράπεζες εξασφάλισαν μεν τη ρευστότητά τους, δεν έλυσαν όμως κι όλα τα προβλήματα. «Η αγορά περιμένει ένα μήνυμα που θα δώσει πνοή και η απόφαση της Συνόδου Κορυφής μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της ψυχολογίας στην οικονομία και στην αγορά ακινήτων ειδικότερα», τονίζει. Συγκρατημένη αισιοδοξία για την αγορά ακινήτων Υπογραμμίζει, τέλος, τη σημασία της δουλειάς που πρέπει να κάνουν όλοι οι Ελληνες για να βγει η χώρα από το τέλμα. «Σε ό,τι αφορά το περίφημο σχέδιο Μάρσαλ, αν δεν κάνουμε εμείς αυτά που πρέπει για να απορροφήσουμε τα κονδύλια που θα έλθουν από το εξωτερικό, θα αποτύχουμε».

Σύμφωνα με τον ορκωτό εκτιμητή, μέλος του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών, Χ. Χαραλαμπόπουλο, «η συμφωνία θα επιδράσει θετικά στην αγορά, καθώς απομακρύνεται ο κίνδυνος να χάσει κάποιος τα λεφτά του. Σίγουρα είμαστε σε καλύτερη θέση από χθες. Δεν περιμένουμε άνθηση στην κτηματαγορά, αλλά είναι ένα πρώτο βήμα για ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών». Επίσης υποστηρίζει ότι η παράταση που πήρε η Ελλάδα δίνει συγκρατημένη αισιοδοξία ότι θα αλλάξει το σκηνικό για τη χώρα. Σε ό,τι αφορά τις ξένες επενδύσεις, πάντως, ο κ. Χαραλαμπόπουλος τονίζει ότι οι ξένοι θα έλθουν μόνο αν αλλάξει το γενικότερο πλαίσιο με την ευκολία στην έκδοση αδειών, την τραπεζική χρηματοδότηση, τη μείωση της γραφειοκρατίας, το σταθερό νομοθετικό και φορολογικό πλαίσιο, τις συνδικαλιστικές αντιδράσεις. Αλλαγές «Οι ξένοι βλέπουν πάντα το γενικότερο πλαίσιο, το οποίο δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει. Αν επέλθουν οι απαιτούμενες αλλαγές κάτι μπορεί να γίνει και με τις ξένες επενδύσεις», καταλήγει. «Το κεντρικό στοίχημα είναι ο ρόλος των τραπεζών. Αφού απεφεύχθη η κατάρρευσή τους με το σχέδιο των Ευρωπαίων, θα πρέπει τώρα να δώσουν χρήμα να κινηθεί η αγορά.

Η παράταση που δόθηκε στην Ελλάδα δημιουργεί συγκρατημένη αισιοδοξία», τονίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Κτιρίων Ελλάδας, κ. Δ. Καψιμάλης, ο οποίος υπογραμμίζει τη σημασία της αλλαγής ψυχολογίας για να κινηθεί πάλι η οικοδομή. «Οσοι φοβούνταν ότι θα χάσουν τα χρήματά τους σε μια χώρα χρεοκοπημένη τώρα μπορούν να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Ισως επιστρέψουν και ορισμένα από τα 40 δισ. ευρώ που έφυγαν στο εξωτερικό», καταλήγει.

Πηγη: imerisia.gr

Η «σωτηρία» της Ελλάδος μάλλον δεν θα είναι σωτηρία για την αγορά ακινήτων καθώς , το «πακέτο» βασίζεται στην ακόμα μεγαλύτερη περιστολή της ζήτησης . Σύμφωνα με τις απόψεις οικονομικών αναλυτών, οι προοπτικές για την αγορά ακινήτων είναι μάλλον δυσοίωνες καθώς η ανάκαμψη της αγοράς δείχνει ότι είναι πολύ μακριά. Από την άλλη πλευρά, αν και οι τράπεζες περιορίζουν τον κίνδυνο της «έκθεσης στα ελληνικά ομόλογα» , αυτό δεν σημαίνει ότι θα ανοίξουν τα χρηματοκιβώτια τους για να χρηματοδοτήσουν είτε την αγορά ακινήτων είτε τις επιχειρήσεις.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι και οι χορηγήσεις θα είναι λιγότερες και τα επιτόκια θα σημειώσουν άνοδο . Το γεγονός, ότι δεν έγινε καμία αναφορά στην τόνωση της ζήτησης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τόσο ο όγκος των πωλήσεων του λιανικού και του χονδρικού εμπορίου όσο και η οικοδομή θα εξακολουθήσουν να κινούνται με αρνητικούς ρυθμούς. Για τις επενδύσεις σε κατοικίες, οι χθεσινές εξελίξεις , επιβεβαιώνουν την πρόβλεψη ότι το 2010 , θα κινηθούν σε επίπεδα χαμηλότερα από τα 5 δις. ευρώ. Παράλληλα, η πτώση της εμπορικής δραστηριότητας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αγορά καταστημάτων θα βρεθεί σε περιβάλλον εντονότερης πίεσης που φυσικά ευνοεί εκείνους που έχουν ρευστότητα και μπορούν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται.

«Το πακέτο, αφορά στο χρέος και στα ελλείμματα και παραγνωρίζει την αναπτυξιακή διάσταση της οικονομίας. Φυσικά, η περαιτέρω πτώση των τιμών ευνοεί το πρόγραμμα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας αφού , νομιμοποιεί τις όποιες συμφωνίες πρόκειται να γίνουν αλλά δεν ουσιαστικά δεν λαμβάνει υπόψη ότι οικοδομή είναι εκείνη που μπορεί να ανατρέψει το σημερινό αδιέξοδο που υπάρχει στην αγορά.» τόνιζαν χαρακτηριστικά οικονομικοί αναλυτές από τους οποίους ζητήθηκε να σχολιάσουν το νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται για την ελληνική οικονομία . Μάλιστα ένα από αυτούς διατύπωσε μία πιο τολμηρή άποψη: «πολύ φοβάμαι ότι το πλαίσιο της συμφωνίας για την πρόσφατη πώληση του πακέτου μετοχών του ΟΤΕ , θα επαναληφθεί και στην περίπτωση της «αξιοποίησης» της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Αν επαληθευτούν οι φόβοι αυτοί , τότε η ανάκαμψη της ζήτησης και των τιμών θα είναι μακρόχρονη υπόθεση , που θα σηματοδοτήσει γενικότερες δομικές αλλαγές στην ελληνική αγορά ακινήτων. Σε γενικές γραμμές αυτό που φαίνεται πλέον ως πιο πιθανόν είναι η διάψευση του μύθου ότι «κανείς δεν έχασε από τα ακίνητα».

του Γιάννη Λιναρδακη αρχιτέκτωνα

Στα σαραντα χρονια που χονδρικα περασαν απο το τελος της δεκαετιας του ΄60 ως τωρα οι περισσοτεροι κατοικοι της περιοχης της κεντρικης Αθηνας που (με αρχη και τελος την πλατεια Ομονοιας) περικλειεται απο τους δρομους Πειραιως, Δεληγιωργη, Δηληγιαννη, Κωνσταντινουπολεως, Αγιου Μελετιου, Ιωνιας, Καυταντζογλου, Γαλατσιου, Ταϋγετου, Αμοργου, Μεγιστης, Αργινουσων, Αρμονιας, Αιγλης Ελατειας, Κερκυρας, Ευελπιδων Πατησιων,Πανεπιστημιου μετοικησαν (αλλαζοντας δυο και τρεις ενδιαμεσους τοπους κατοικιας) σε αλλες περιοχες βορειωςτης περιοχης που οριζεται απο τους δρομους Βικελα, Καυταντζογλου, Γαλατσιου, Πρωτοπαπαδακη, Καλπακιου, Περιφερειακη Γαλατσιου, Μουσων Κατεχακη. Αξιοσημειωτο ειναι το οτι η περιοχη εχει την καλυτερη συγκοινωνιακη συνδεση με το κεντρο της Αθηνας με ηλεκτρικο σιδηροδρομο, πολλες συγοινωνιακες γραμες δυο μεγαλες οδικες αρτηριες (Πατησιων και Αχαρνων) μια συμπληρωματικη ( Δροσοπουλου) και τρεις ενισχυτικες (3ης Σεπτεμβριου Αριστοτελους και Κυψελης). Για ενα σημαντικο χρονικο διαστημα τους αποχωρουντες αντικαθιστουσαν νεοι εσωτερικοι μεταναστες, κατι που ηταν φυσιολογικη συνεπεια της αστυφιλιας και για τους ηδη αστικοποιημενους φανταζε σαν βελτιωση του βιοτικου επιπεδου και των συναρτημενων με αυτο συνθηκων κατοικιας. Μετά το 1981 (περίπου πριν 30 χρόνια) ο μόνιμος πληθυσμός του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας σταθεροποιήθηκε (αύξηση: 1,14% στην δεκαετία του 1980, 3,02% στην δεκαετία του 1990, άγνωστο αλλά εκτιμώμενο ως περίπου 0% συμπεριλαμβανόμενων των μεταναστών στην δεκαετία του 2000 πηγή :http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1 - .CE.94.CE.B7.CE.BC.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE. κεφάλαιο 4 δημογραφία). Στο ίδιο διάστημα στην περιοχή του συγκροτήματος η παράγωγη κατοικιών και χώρων σχετικών εξυπηρετήσεων όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά συνεχίστηκε με κατά διαστήματα εντατικούς ρυθμούς και οι μετοικίσεις σε νεώτερα και μεγαλύτερα σπίτια αυξήθηκαν. Σαν συνέπεια της διαδικασίας συνεχούς παράγωγης νέων κατοικιών - μετοικίσεως πρόεκυψε περίσσεια χώρων στις παραπάνω περιοχές που (κυρίως) μετά το 1990 εν μέρει κατοικηθήκαν από αλλοδαπούς μετανάστες εν μέρει παρέμειναν αχρησιμοποίητοι. Αυτονόητο είναι πως όσοι παλαιοί κάτοικοι παρέμειναν στην περιοχή δεν ανήκουν (στατιστικά) σε δυναμικές αλλά αντίθετα ανήκουν σε ασθενείς πληθυσμιακές ομάδες. Το μείγμα κοινωνικά και οικονομικά αδύναμων, ετερογενών πολιτιστικά, ανταγωνιζόμενων μεταξύ τους πληθυσμιακών ομάδων που κατοικούν σε αστικές περιοχές υψηλής πυκνότητας με χαμηλής ποιότητας υποδομές, με πεπαλαιωμένο σε κακή κατάσταση οικοδομικό/κτιριακο απόθεμα μέρος του οποίου παραμένει άχρηστο είναι αυτή καθ' εαυτόν η υπόσταση του slum σε πυρηνικά σημεία του οποίου σχηματίζεται ghetto.

Αντιγράφουμε το άρθρο της έγκυρης γαλικής εφημερίδα Le Monde και  δημοσιεύουμε  αποσπάσματα καθώς θεωρούμε ότι απηχεί την αγωνία όχι μόνο των ελλήνων αλλά και πολλών ευρωπαίων

«Στις Βρυξέλλες, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης δεν κατάφεραν, τη Δευτέρα 11 Ιουλίου, να καταλήξουν σε συμφωνία. Εξακολουθούν να διαφωνούν όσον αφορά τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να αντιμετωπιστεί η μεγάλη κρίση που προκαλεί το ευρωπαϊκό χρέος στο ενιαίο νόμισμα. Στην Ουάσιγκτον, τη Δευτέρα, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα χρειάστηκε, για μια ακόμα φορά, να προειδοποιήσει τους Ρεπουμπλικανούς αντιπάλους του: αν δεν επιτευχθεί συμφωνία για τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό έως τις αρχές του Αυγούστου, υπάρχει ο κίνδυνος το αμερικανικό Δημόσιο να κηρύξει στάση πληρωμών. Και στις δύο περιπτώσεις το μέγεθος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων υποσκάπτει την εμπιστοσύνη και εμποδίζει την ανάκαμψη.

Τα δημόσια οικονομικά τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ευρώπης βρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Η Wall Street φοβάται τη μετάδοση της κρίσης από τη μια πλευρά του Ατλαντικού στην άλλη. Οι δυσκολίες της ευρωζώνης προκαλούν πανικό σε όλα τα χρηματιστήρια. Τίποτε πιο δυσάρεστο τη στιγμή που η οικονομική δραστηριότητα παλεύει να ανακάμψει και η ανεργία να μειωθεί. Το καταλάβαμε: η κατάσταση απαιτεί ενηλίκους και ενήλικοι δεν υπάρχουν, ούτε στην Ουάσιγκτον ούτε στις Βρυξέλλες! Στις ΗΠΑ, πρέπει να επιτευχθεί έως τις 2 Αυγούστου συμφωνία για την αύξηση του ορίου του ομοσπονδιακού δανεισμού. Το όριο του χρέους είναι σήμερα τα 12,294 τρισεκατομμύρια δολάρια (το 65% του ΑΕΠ), ενώ το πραγματικό χρέος της χώρας έχει φτάσει τα 14,294 τρισεκατομμύρια. Αν δεν αυξηθεί το νόμιμο όριο του δανεισμού, κάτι που προϋποθέτει ψηφοφορία στο Κογκρέσο, το ομοσπονδιακό κράτος δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί σε κάποιες από τις υποχρεώσεις του. Ομως τα εμπόδια που βάζει η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Βουλή δεν επιτρέπουν μια συμφωνία». «Ανευθυνότητα» «Η ψηφοφορία για το χρέος συνδέεται με έναν συμβιβασμό όσον αφορά το δημοσιονομικό έλλειμμα. Από ιδεολογική τυφλότητα, οι Ρεπουμπλικανοί αρνούνται και την παραμικρή αύξηση των φόρων ώστε να μειωθεί αυτό το τελευταίο. Μια ανεύθυνη στάση, που συμβάλλει τα μέγιστα στο δηλητηριώδες οικονομικό κλίμα που δημιουργείται.

Μιλώντας ωστόσο για ανευθυνότητα και μικροψυχία, κανείς δεν παραβγαίνει τους ηγέτες της ευρωζώνης. Εδώ και μήνες καβγαδίζουν για την υιοθέτηση ενός δεύτερου πακέτου βοήθειας στην Ελλάδα, εφόσον το πρώτο αποδείχθηκε ανεπαρκές. Οι δισταγμοί τους και η δημοσιοποίηση των διαφωνιών τους υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των αγορών - και στην τελική ανάλυση, αυτές ακριβώς είναι που καλούνται να αγοράσουν τα κρατικά ομόλογα που εκδίδουν τα κράτη της ευρωζώνης για να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματά τους…

Η νομισματική ένωση βρίσκεται σε μια κατάσταση αξιοθρήνητη, που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα της οικονομικής της ισχύος. Πέραν της Ελλάδας, χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία βλέπουν τις συνθήκες δανεισμού τους να επιδεινώνονται σημαντικά. Και, μέσω της μετάδοσης, η Ιταλία και η Ισπανία βλέπουν με τη σειρά τους τα επιτόκια να ανεβαίνουν στην αγορά του χρέους τους. Ελλείψει πολιτικής ηγεσίας, λογομαχούμε για τους όρους της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στο νέο σχέδιο βοήθειας της Ελλάδας. Μα, κύριοι υπουργοί, είναι σαν να ασχολείστε με ένα συνάχι, ενώ ελλοχεύει ο καρκίνος!»