Δημόσια Περιουσία : Απόψε αυτοσχεδιάζουμε

Τελικά ποια είναι η αλήθεια για την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου; Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις αποδείχθηκαν ανίκανες να διαχειριστούν έστω και ένα τετραγωνικό μέτρο ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Και όχι μόνο αυτό . Αποδείχθηκαν ανίκανοι να προφυλάξουν και αυτή την περιουσία που είχαν. Γιατί;

Πρώτον: Δεν έχουν για δεκαετίες καταγράψει με πλήρεις και ολοκληρωμένους φακέλους την ακίνητη περιουσία τόσο του δημοσίου όσο και των συνδεδεμένων φορέων με αυτό πχ ασφαλιστικά ταμεία.

Δεύτερον: Δεν έχουν μία συγκεκριμένη πολιτική με αποτέλεσμα πολλές φορές η ακίνητη περιουσία φορέων του δημοσίου να βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών σκανδάλων με αποκορύφωμα την υπόθεση του Βατοπεδίου Τρίτον : Δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος των επιλογών φορέων του δημοσίου τόσο σε αγορές όσο και μισθώσεις. Δεν είναι δυνατόν αυτή την στιγμή 16 μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας το δημόσιο να πληρώνει ενοίκια υψηλότερα έως και 40% από αυτά της αγοράς ούτε να νοικιάζει ακίνητα του με αποδόσεις που είναι έως και 70% χαμηλότερες από τις τρέχουσες.

Με απλά λόγια το δημόσιο δεν έχει καμία απολύτως πολιτική για το θέμα της ακίνητης περιουσίας με αποτέλεσμα να εξαντλείται σε ρητορείες άνευ αντικρίσματος. Για παράδειγμα, μπορεί το δημόσιο να είναι ιδιοκτήτης μικρών διαμερισμάτων ή μικρών αστικών οικοπέδων σε κατοικημένες περιοχές; Σαφώς όχι . Παρόλα αυτά σήμερα εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης εκατοντάδων τέτοιων ακινήτων τα οποία είτε αραχνιάζουν είτε καταλήγουν στα χέρια αετονύχηδων. Και φυσικά όλα αυτά θα διαιωνίζονται αν δεν γίνει μία διεξοδική έρευνα για τον τρόπο διαχείρισης στο παρελθόν. Χωρίς λοιπόν πολιτική και κυρίως χωρίς πλήρη εικόνα(φάκελο) του κάθε ακινήτου κανείς δεν νομιμοποιείται να μιλά είτε για πώληση είτε για αξιοποίηση είτε για οτιδήποτε άλλο περνά από το ανθρώπινο μυαλό. Έτσι λοιπόν, άφησαν τόσες μέρες να διαχέεται μία εικόνα πλήρους εκποίησης που ξεκινά από διαμερίσματα στο Κολωνό (υπάρχουν και τέτοια) έως βραχονησίδες στο Αιγαίο.

Και δυστυχώς αντί να υπάρχει μία τεκμηριωμένη απάντηση με βάση την σημερινή πραγματικότητα όπως για παράδειγμα ότι για να πουλήσεις μία βραχονησίδα χρειάζεται να περάσουν 152 χρόνια ή ότι για να πουλήσεις ένα οικόπεδο που διεκδικείται από ένα δήμο θα πρέπει να περάσει ένας αιώνας η Κυβέρνηση προτίμησε να ακολουθήσει μία πολιτική εντυπώσεων με πομπώδεις δηλώσεις άνευ ουσίας. Και για να έχουμε το καλό ρώτημα: μήπως αυτά που είπαν οι άνθρωποι της τρόικας αποτελούν δεσμεύσεις που έχουν υπογραφεί; Παράλληλα , θα έπρεπε να πει όλη την αλήθεια για την ακίνητη περιουσία. Δηλαδή σε ποια κατάσταση βρίσκεται, πόσα ακίνητα έχουν πλήρεις και τεκμηριωμένους φακέλους , πόσα ακίνητα προσφέρονται προς άμεση αξιοποίηση , ποιες διαδικασίες θα ακολουθηθούν και ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα. Τότε ο κάθε έλληνας θα μπορούσε να κατανοήσει ότι με το ισχύον πλαίσιο δεν μπορεί να γίνει τίποτε τουλάχιστον μέχρι το τέλος της θητείας της. Εκτός όμως και αν ακολουθηθούν πρακτικές του στυλ : «αποφασίζουμε και διατάσομε» που είναι ιδιαίτερα διαδομένες τους τελευταίους μήνες.