Ο «κεφαλικό» έκτακτος φόρος σε 1.500.000 φορολογούμενους που εκμισθώνουν ακίνητα και ο οποίος θα ξεκινά από τα 150 ευρώ και θα κλιμακώνεται ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος από ενοίκια ήδη προκαλεί τις αντιδράσεις των ιδιοκτητών. Η ΠΟΜΙΔΑ σε χθεσινοβραδυνή της ανακοίνωση επισημαίνει τα ότι : "Μετά από το εξοντωτικό φορολογικό και νομοθετικό «πογκρόμ» κατά των ιδιοκτητών ακίνητης περιουσίας κατά την τελευταία τριετία, με επερχόμενο το νέο ΦΑΠ των 3 δις, την μελετώμενη αύξηση των αντικειμενικών αξιών, σε σχέση και με την ήδη ισχύουσα βαρύτατη ποινικοποίηση της αδυναμίας πληρωμής φόρων, είναι απαράδεκτη ακόμη και η σκέψη για επιβολή οποιασδήποτε πρόσθετης επιβάρυνσης στους ιδιοκτήτες ακινήτων. Γι΄αυτό και αναμένουμε την άμεση επίσημη διάψευσή τους από το υπουργείο Οικονομικών." Φυσικά, έχουν περάσει σχεδόν 24 ώρες απο την στιγμή που διάρευσε το υπουργείο Οικονομικών την πληροφορία για το νέο φόρο και όπως είναι φυσικό είναι αδύνατο να εκδόσει διάψευση αφού ο εμπνευστής αλλά εκείνος που θα κληθεί να το ερφαρμόσει είναι η τρικομματική παρέα . Δυστυχώς δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλές ώρες για να επιβεβαιωθεί το χθεσινό κεντρικό άρθρο του realestatenews.gr , σύμφωνα με το όποιο το πραγματικό σχέδιο τους, είναι να αρπάξουν την ιδιωτική περιουσία εκατομμυρίων ελλήνων με την "δοκιμασμένη μέθοδο" της φορολογίας και να την προσφέρουν σε αυτούς που δεν ίδρωσαν για να την αποκτήσουν. Θα πρέπει όμως να γνωρίζουν , τόσο αυτοί που ετοιμάζουν τους νόμους όσο και εκείνοι που επωφελούνται απο αυτούς είναι ότι πριν σχεδόν 70 χρόνια , η ελληνική πολιτεία ανάγκασε τους μαυρογορίτες- και οχι μόνο- να επιστρέψουν στους παλιούς ιδιοκτήτες τα ακίνητα που πούλησαν για ένα τενεκέ λάδι.

Φιλολογικό είναι το ενδιαφέρον για τα νησιά του Δημοσίου καθώς ακόμα και σοβαροί ενδιαφερόμενοι απομακρύνονται , όταν διαπιστώνουν τις νομικές και πολεοδομικές ελλείψεις (δεν υπάρχει χρήση γης στα νησιά, οπότε ο επενδυτής δεν μπορεί να χτίσει, να πάρει ρεύμα κ.ά.), αλλά και τις αρχαιολογικές εκκρεμότητες κ.λπ. Στο επίκεντρο του επενδυτικού ενδιαφέροντος βρίσκονται κάποια μικρά νησιά τα οποία είναι κοντά το ένα στο άλλο και δημιουργούν ένα σύμπλεγμα προς τουριστική αξιοποίηση. Μια πρόταση-σκέψη είναι να αξιοποιηθούν τα νησιά αυτά ως «πακέτο». Για παράδειγμα, να διατεθούν προς αξιοποίηση πέντε πέντε, δημιουργώντας μια τεράστια τουριστική πλατφόρμα. Ωστόσο, για να επιτευχθεί αυτό, έχει μεγάλες δυσκολίες. Η αδυναμία εδώ και χρόνια να βρουν αγοραστή περίπου 15 ιδιωτικά νησιά, αλλά και οι αποτυχημένες απόπειρες αξιοποίησης δημόσιων νησιών, τα τελευταία 20 χρόνια είναι ενδεικτική. Σημειώνεται ότι το ελληνικό Δημόσιο μέσω της ΚΕΔ διαθέτει σήμερα περίπου 598 νησιά πλήρους κυριότητας, ποικίλων μεγεθών, από λίγα στρέμματα έως εκατοντάδες στρέμματα. Ηδη, το 10% αυτών είναι παραχωρημένο σε υπουργεία και δήμους για εθνικούς και άλλους σκοπούς.

Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται το θέμα των νησιών προς πώληση ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή ζουν σε άλλη χώρα. Το σαββατοκύριακο που πέρασε έκαναν την εμφάνιση τους διάφορα ρεπορταζ με τα νησιά  προς πώληση . Σε κάποια μάλιστα αναφέρονταν και συγκεκριμένα νησιά που προσφέρονται προς αξιοποίηση. Η λιστα αυτή, προφανώς προϊόν διαροών απο την Κυβέρνηση - προκειμένου να ενισχύσει την πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού στον γαλλικό Μοντ- έκρυβε εκπλήξεις. Αν και τα νομικά προβλήματα που είναι σημαντικά και κάποια απο αυτά άπτονται του Συντάγματος καθιστούν την άμεση αξιοποίηση ιδιαίτερα δύσκολη εντούτοις το realestatenews.gr ερεύνησε δειγματοληπτικά την μορφολογία του εδάφους κάποιων απο αυτά και διαπίστωσε ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για... βράχους.

Να γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι .Σε μία απο τις λίστες που εμφανίστηκαν στις εφημερίδες περιλαμβάνεται και το Δρακονήσι που βρίσκεται στην Τήνο. Στα πλαίσια της έρευνας αναζητήσαμε φωτογραφίες αλλά και βιβλιογραφικές αναφορές περιγραφής του νησιού. Ανακαλύψαμε λοιπον ότι πρόκειται για ένα βράχο 20 στρεμμάτων !!!  Στην περιγραφή του Γ. Γιαγκάκη στο άρθρο "Γεωγραφική επισκόπηση της πολυνήσου Τήνου", το Δρακονήσι  περιγραφεται ως εξής:

"Δρακονήσι.Στην είσοδο του κόλπου της Κολυμπήθρας , έχει εμβαδόν επιφανείας 20 στρέμματα και ακτογραμμή 714 μέτρα . Απόκρημνο, έχει πρόσβαση μόνο απο τη δυτική πλευρά και σε νηνεμία. Είναι καταφύγιο γλάρων και κοράκων που κάνουν εκεί φωλιές. Κατάφυτο απο κρίταμο, που αποτελεί εξαίρετο συμπλήρωμα στις σαλάτες και σε άλλα φαγητά. Στο Δρακονήσι υπάρχουν δύο μικρές θαλάσσιες σπηλιές..."

Κοντολογής  άνθρωποι , που δεν ξέρουν τι τους γίνεται ταϊζουν τους έλληνες με παραμύθια και "αέρα κοπανιστό.

ΥΓ : Οι πληροφορίες για το Δρακονήσι περιέχονται στην έκδοση Τήνος: Ιστορία και Πολιτισμός σελ. 25

Δεν χρειαζόταν η έκθεση του ΟΟΣΑ για τα μισθωμένα ακίνητα, που στεγάζουν τις υπηρεσίες του Δημοσίου έναντι τεράστιου δημοσιονομικού κόστους, για να αναδειχθεί και πάλι ο ασύλληπτος αυτός παραλογισμός, που διέπει τη λειτουργία του ελληνικού κράτους. Εδώ και πολλά χρόνια έχει επισημανθεί το πρόβλημα, το οποίο αγγίζει άμεσα το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας πέραν βεβαίως από τα παρεπόμενα προβλήματα κατακερματισμού, απουσίας στρατηγικής και ορθολογικής χωροταξικής διευθέτησης, αδυναμίας συντονισμού και φυσικά σοβαρού ελλείμματος στην εξυπηρέτηση των πολιτών. Το πρώτο κρίσιμο θέμα είναι ασφαλώς η «επιμονή» του Δημοσίου αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα - εκεί το πράγμα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο - να στεγάζει τις υπηρεσίες του σε μισθωμένα ακίνητα, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες ακίνητα δικής του ιδιοκτησίας παραμένουν ανεκμετάλλευτα και σε πάρα πολλές περιπτώσεις απαξιώνονται και ρημάζουν. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το Δημόσιο, μόνο για τις κεντρικές υπηρεσίες, επιβαρύνεται με ετήσια ενοίκια 50 εκατ. ευρώ, ενώ αν συνυπολογιστούν τα ενοίκια των ασφαλιστικών ταμείων, άλλων υπηρεσιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, καθώς και των ΟΤΑ, τότε το κόστος είναι προκλητικά αυξημένο. Για να μην αναφερθούμε και σε περιπτώσεις - πολλές από τις οποίες κατά καιρούς αποκαλύπτονται - για αδιαφανείς διαδικασίες επιλογής συγκεκριμένων ακινήτων ή διαμόρφωσης μισθωμάτων. Και όλα αυτά τη στιγμή που το Δημόσιο είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένο, η τρόικα απαιτεί όλο και σκληρότερα μέτρα, προκειμένου να περιοριστούν οι δημόσιες δαπάνες και η κυβέρνηση καταλήγει κάθε φορά σε δραματικά μέτρα με κύριο βάρος σε περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων που συνεχίζουν να είναι η «σίγουρη και εύκολη» λύση.