Ποιο είναι το πραγματικό «κοράκι» σήμερα στην αγορά ακινήτων; Η απάντηση όσοι σκληρή και δημαγωγική και αν ακούγεται είναι απλή: Το ελληνικό κράτος. Η πολιτική που εφαρμόζει τους τελευταίους 26 μήνες, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες στην απόφαση να του παραδώσουν τα κλειδιά των ακινήτων τους-κυρίως σπιτιών - που αποκτήθηκαν με κόπο και ιδρώτα . Τα ακίνητα αυτά είτε θα περάσουν σε «ξένα χέρια» είτε θα παραμείνουν «φαντάσματα» υποβαθμίζοντας τις περιουσίες ακόμα και εκείνων που με προσπάθεια κατάφεραν να πληρώσουν τους φόρους και τα χαράτσια που επέβαλλε χωρίς καμία ηθική και πολιτική εξουσιοδότηση.

Ποια πρακτική ακολουθεί ένας τοκογλύφος; Φορτώνει με δυσανάλογους για τις οικονομικές δυνατότητες του οφειλέτη τόκους και στην συνέχεια προχωρά σε κατάσχεση των ακινήτων του. Στην συνέχεια βγάζει στο σφυρί το ακίνητο για ένα «κομμάτι ψωμί». Αν τον ενδιαφέρει, το αγοράζει ο ίδιος αποκλείοντας τυχόν υποψηφίους αγοραστές ή διαφορετικά το αποκτούν τρίτοι.

Τι κάνει σήμερα το ελληνικό δημόσιο; Φορτώνει με οικονομικές υποχρεώσεις τους ιδιοκτήτες. Χιλιάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες αδυνατούν να πληρώσουν και στην συνέχεια κινείται νομικά εναντίον τους μπλοκάρει τα περιουσιακά τους στοιχεία και τους απειλεί με κατασχέσεις. Φυσικά και το δημόσιο χρεώνει υπέρογκους τόκους για τα χρήματα που του «οφείλονται», αλλά στην περίπτωση του τα ληστρικά επιτόκια των προστίμων και των προσαυξήσεων έχουν νομικά κατοχυρωθεί . Και αφού προχωρήσει στον οικονομικό αφανισμό προχωρά και στην ηθική εξόντωση του ιδιοκτήτη χαρακτηρίζοντας την αδυναμία ως «κοινωνική αναλγησία» . Αν δεν το πιστεύετε δεν έχετε παρά να σκεφτείτε τι καλείται να πληρώσει ένας μέσος ιδιοκτήτης ο οποίος έχει δύο σπίτια εκ των οποίων στο ένα κατοικεί και το άλλο το νοικιάζει:

-Τέλος Ακίνητης Περιουσίας

-ΦΑΠ

-ΕΤΑΚ προηγούμενων ετών

-Ένα ποσό για το πρόστιμό που αφορά τον ημιυπαίθριο που έκλεισε

-Ένα ποσό για <<ενεργειακό πιστοποιητικό>> για το ακίνητο που νοικιάζει.

-Ένα ποσό για τα <<εξαρτημένα τοπογραφικά>> που απαιτούνται ακόμη και για γονική παροχή στο παιδί

-Ένα ποσό για τις βεβαιώσεις πολεοδομικής νομιμότητας που καθιερώθηκαν με το νόμο των αυθαιρέτων. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί ο φόρος εισοδήματος από το νοίκι, τα δημοτικά τέλη κλπ

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ειτε ,κάποιοι θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά δηλώνοντας αδυναμία καταβολής είτε κάποιοι θα αναγκαστούν να πουλήσουν κάποιο ακίνητο για να γλυτώσουν το άλλο. Αν προσφύγουν στην δεύτερη διέξοδο , σύντομα θα διαπιστώσουν ότι στην πραγματικότητα «σκοτώνουν» και δεν πωλούν το ακίνητο τους αφού οι αγοραστές έχουν εξαφανιστεί επειδή το Δημόσιο «σκότωσε» την οικονομία.

Το δημόσιο όμως υπερτερεί  σε δύο σημεία:

Πρώτον: Η προσφυγή στον τοκογλύφο είναι επιλογή του οφειλέτη. Αντίθετα το δημόσιο φορτώνει με χρέη τον πολίτη εκμεταλλευόμενο την ισχύ του.

Δεύτερον: Ο τοκογλύφος δεν έχει την δυνατότητα να επηρεάσει το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον και επομένως την αγορά χρήματος αλλά και τις αξίες των ακινήτων. Απλως το εκμεταλλεύεται . Αντίθετα το δημόσιο μπορεί να επηρεάσει τον δανεισμό, τα εισοδήματα των πολιτών ακόμα και να οδηγήσει, είτε μέσω επιλογών είτε μέσω της αδράνειας,σε υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών (σ.σ η αγορά του κέντρου της Αθήνας).

Υπάρχει ομως και μία ακόμα διαφορά . Ο τοκογλύφος είναι καταδικασμένος στην σιωπή και στην κοινωνική χλεύη, ενώ οι άνθρωποι που έχουν την πολιτική ευθύνη για τις αποφάσεις του δημοσίου έχουν τα μέσα να εμφανίζουν τις επιλογές τους ως πράξεις "κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης"!!!

Απο το socialopinion.gr

Η ύφεση δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες σε επιτήδειους για να κερδίσουν σε βάρος σας εκμεταλλευόμενοι την ελπίδα ότι θα καλυτερεύσει η οικονομική σας κατάσταση.

Η πιο συνηθισμένη μέθοδος εξαπάτησης στοχεύει στους υπερχρεωμένους που αναζητούν τρόπους για να περιορίσουν τις μηνιαίες δόσεις τους. Αυτή η ανάγκη είναι ο «κράχτης» που χρησιμοποιούν οι απατεώνες προκειμένου να αποσπάσουν χρηματικά ποσά από τους απελπισμένους ιδιοκτήτες. Υπόσχονται λοιπόν ότι θα διαπραγματευτούν για λογαριασμό του οφειλέτη τους όρους του δανείου ζητώντας μία σχετικά μικρή αμοιβή. Ο άνθρωπος που βρίσκεται σε απόγνωση δεν διστάζει να πληρώσει και τότε ξεκινά η περιπέτεια. Στην αρχή, ο απατεώνας εμφανίζεται αισιόδοξος χρησιμοποιώντας και πλαστές επιστολές στις οποίες αναφέρεται ότι η τράπεζα εξετάζει θετικά το αίτημα. Στη συνέχεια , το «θέμα σκοντάφτει» σε έναν υπάλληλο, ο οποίος θα πρέπει να «λαδωθεί» για να αρθούν οι αντιρρήσεις του . Δεν αποκλείεται μάλιστα να παρουσιάσουν και ένα «υπάλληλο μαϊμού». Το ποσό είναι υψηλότερο αφού οι ελπίδες του οφειλέτη για κάποια λύση αναπτερώνονται. Και το ρουλεμάν αυτό συνεχίζεται με διάφορες προφάσεις και «ευκαιρίες» και τις περισσότερες φορές καταλήγει με τον απελπισμένο δανειολήπτη να περιμένει έξω από την τράπεζα για ώρες προκειμένου να υπογράψει το νέο δανειστικό συμβόλαιο. Φυσικά , ο απατεώνας έχει γίνει καπνός και ο δανειολήπτης βρίσκεται σε χειρότερη οικονομική και ψυχολογική κατάσταση απ΄ότι όταν ξεκίνησε η οδύσσειά του.

Η απάτη αυτή έχει διάφορες εκδοχές. Η πιο ανώδυνη είναι αυτή που περιγράψαμε . Η πιο επώδυνη είναι να χάσετε το ακίνητο μέσα από τα χέρια σας. Αν και η απάτη αυτή δεν είναι συνηθισμένη –ακόμα- στην Ελλάδα, στο εξωτερικό ανθεί. Ο «ειδικός» που διαπραγματεύεται για λογαριασμό του οφειλέτη τη βελτίωση των όρων του δανείου, εμφανίζει κάποια πληρεξούσια για υπογραφή. Ανάμεσα σε αυτά είναι και ένα, το οποίο τον εξουσιοδοτεί να προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες που αφορούν την διαχείριση του σπιτιού. Αυτό το χαρτί ισοδυναμεί με την παράδοση των κλειδιών του σπιτιού.

Άλλες φορές το σπίτι πωλείται σε έναν ανυποψίαστο αγοραστή και άλλες σε «συνεργάτες» του απατεώνα οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει χρηματοδότηση. Και με αυτό τον απλό τρόπο μπορεί να βρεθείτε χωρίς…σπίτι. Ευτυχώς πρόκειται για μία κομπίνα που δεν έχει αναφερθεί στην Ελλάδα αλλά η παγκοσμιοποίηση βοηθά και στην μεταφορά της εγκληματικής τεχνογνωσίας. Μία άλλη κομπίνα, συνηθισμένη στο εξωτερικό, ξεκινά με την αποστολή στον οφειλέτη μίας επιστολής από την τράπεζα με την οποία του γνωστοποιείται ότι τα χρήματα της δόσης θα πρέπει να καταβάλλονται ηλεκτρονικά σε ένα συγκεκριμένο λογαριασμό. Μάλιστα ως δέλεαρ χρησιμοποιείται ο περιορισμός της δόσης κατά 1%. Ο ανυποψίαστος δανειολήπτης καταθέτει τα χρήματα και συνειδητοποιεί την απάτη όταν του τηλεφωνήσει η τράπεζα για να του υπενθυμίσει την καθυστέρηση στην πληρωμής της δόσης. Θα σκεφτείτε: μικρό το κακό. Και όμως για πολλούς από εμάς που μετράμε ευρώ το ευρώ για να συγκεντρώσουμε το ποσό της δόσης του στεγαστικού, μία επιπλέον δόση μπορεί να είναι καταστροφική για το μηναίο προϋπολογισμό. Οι ειδικοί μάλιστα συμβουλεύουν ότι ο καθένας που παίρνει μια τέτοια επιστολή, να να καλέσει αμέσως την τράπεζα για να ελέγξει την αυθεντικότητα της . Φυσικά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα τηλέφωνα που αναφέρονται στην επιστολή, αλλά τηλεφωνήστε στους αριθμούς που αναγράφονται στους προηγούμενους λογαριασμούς.

Χρήστες του διαδικτύου επέλεγε για θύματά του διεθνές οργανωμένο κύκλωμα που τους εξαπατούσε αποσπώντας μεγάλα χρηματικά ποσά, με πρόσχημα την εκταμίευση δήθεν υπέρογκων κληρονομιών. Σύμφωνα με την αστυνομία ένας 58χρονος κατήγγειλε ότι τον Μάρτιο του 2010 έλαβε ένα e-mail, από άτομο το οποίο ισχυριζόταν ότι ο πατέρας του, στην Ακτή Ελεφαντοστού της Αφρικής, τον είχε ορίσει ως μοναδικό κληρονόμο χρηματικού ποσού 11,5 εκατομμυρίων δολαρίων, υπό τον όρο να τα επενδύσει εκτός της επικράτειας της Αφρικής. Με το e-mail ο αποστολέας υποσχόταν ότι σε περίπτωση που τον βοηθούσε να βγάλει τα χρήματα από την Ακτή Ελεφαντοστού ο αποδέκτης θα κέρδιζε ένα σημαντικό ποσό. Έτσι κατάφεραν να του αποσπάσουν διαδοχικά, με διάφορες προφάσεις, το χρηματικό ποσό των 203.960 ευρώ. Η εγκληματική ομάδα που εξαρθρώθηκε από την ελληνική αστυνομία αποτελείτο από ένα 37χρονο Καμερουνέζο, ένα 49χρονο Νιγηριανό και τρεις υπηκόους Ερυθραίας ηλικίας 22 έως 31 και προκειμένου να πείσουν τον καταγγέλλοντα, του απέστειλαν, μάλιστα, δήθεν τίτλους τραπεζικών ιδρυμάτων της Αφρικής, στους οποίους αναγραφόταν το όνομά του, ως δικαιούχος της κληρονομιάς. Τα χρήματα παρέδιδε ο καταγγέλλων σε κατάστημα ταχυμεταφοράς χρημάτων στην Αθήνα, ιδιοκτησίας ενός εκ των μελών του κυκλώματος, με προορισμό την Ακτή Ελεφαντοστού, πλην όμως τα μέλη του κυκλώματος τα εκταμίευαν άμεσα στην Αθήνα.

Αγεφύρωτο καθιστά το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών -ακόμα και στις ανεπτυγμένες οικονομίες- η οικονομική κρίση. Σύμφωνα με έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, η εισοδηματική ανισότητα στις περισσότερες χώρες-μέλη του (αν και όχι σε όλες) έχει αυξηθεί στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 30 ετών, απόρροια της οικονομικής κρίσης, των φορολογικών μεταρρυθμίσεων που ευνοούν τους προύχοντες και «τιμωρούν» τους πληβείους: Το μέσο εισόδημα του πλουσιότερου 10% του πληθυσμού είναι εννέα φορές μεγαλύτερο από το εισόδημα του φτωχότερου 10% (9 προς 1). Η ανισότητα στα εισοδήματα εντείνεται ακόμα και σε χώρες παραδοσιακά «δίκαιες» στην κατανομή του πλούτου, όπως Γερμανία, Δανία και Σουηδία όπου το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται σταθερά -από 5 προς 1 τη δεκαετία του '80 σε 6 προς 1 σήμερα. Ακόμα βαθύτερο είναι το χάσμα σε Ιταλία, Ιαπωνία, Κορέα και Βρετανία (10 προς 1), αλλά και σε Ισραήλ, Τουρκία και ΗΠΑ (14 προς 1). Στη Χιλή και το Μεξικό, τα εισοδήματα των πλουσιότερων είναι 25 φορές υψηλότερα από αυτά των φτωχότερων -το υψηλότερο ποσοστό στον ΟΟΣΑ, αν και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση. Ανισότητα

Ο συντελεστής Gini, που προσμετρά την εισοδηματική ανισότητα (με το μηδέν να δείχνει ίσα εισοδήματα για όλους και το 1 συγκέντρωση του πλούτου στα... χέρια των πλουσιότερων), βρισκόταν στο 0,29 (για τον εργαζόμενο πληθυσμό) στα μέσα του '80. Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 αυξήθηκε κατά 10%, στο 0,316. Αυξήθηκε πάνω από 4 ποσοστιαίες μονάδες σε Φινλανδία, Γερμανία, Ισραήλ, Λουξεμβούργο, Νέα Ζηλανδία, Σουηδία και ΗΠΑ, «λόγω της κρίσης, της αβεβαιότητας και της ανισότητας», παρέμεινε σχετικά σταθερός σε Γαλλία, Ουγγαρία και Βέλγιο, ενώ υποχώρησε σε Ελλάδα και Τουρκία. Σύμφωνα, πάντως, με την έκθεση του ΟΟΣΑ, η μεγαλύτερη ανισότητα καταγράφεται στις ΗΠΑ, με το μετά φόρων εισόδημα για το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού να υπερδιπλασιάζεται -από 8% το 1979 σε 17% το 2007. Την ίδια περίοδο, το εισοδηματικό? μερίδιο του φτωχότερου 20% του πληθυσμού μειώθηκε από 7% στο 5%.