Τέσσερα μεγάλα ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας και ο μεγαλύτερος ενιαίος δομημένος χώρος γραφείων παραμένουν αναξιοποίητα την ώρα που το Δημόσιο καταβάλλει εκατομύρια για να στεγάσει τις υπηρεσίες του και τα ασφαλιστικά ταμεία βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Τα αραχνιασμένα ακίνητα είναι:

1) La Mirage: Σύμφωνα με ανακοίνωση (24/10/11) του υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής θα γίνει μετατροπή του εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου «La Mirage», στην Ομόνοια, ιδιοκτησίας του Μετοχικού Ταμείου της Αεροπορίας, σε φοιτητική εστία.

2) Εσπέρια: To κλειστό ξενοδοχείο βρίσκεται στην οδό Σταδίου και είναι ιδιοκτησίας του Ταμείου των Νομικών.

3) Κάνιγγος 21: Κλειστό επίσης ξενοδοχείο που βρίσκεται στη Χαλκοκονδύλη και είναι ιδιοκτησίας του Ταμείου Υπαλλήλων των Ασφαλιστικών Ταμείων.

4) Αμπάσαντορ: Βρίσκεται στην οδό Σωκράτους, λειτουργούσε για 30 χρόνια περίπου ('50-'80) ως ξενοδοχείο και για περίπου 20 χρόνια φιλοξένησε το Παλιό Εφετείο (ως το 2000). Εγινε για ένα διάστημα γκέτο αλλοδαπών. Τώρα χρησιμοποιείται ενίοτε το προαύλιό του ως πάρκινγκ. Ιδιοκτησίας Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα.

5)Το κτίριο του ΙΚΑ στην Πειραιώς (απέναντι από την πλατεία Κουμουνδούρου) είναι ένα μεγαθήριο των οκτώ ορόφων και των δύο υπογείων, στα 15.000 τ.μ. του οποίου στεγάζονταν τα περιφερειακά ιατρεία του Ταμείου. Κτυπήθηκε από τον σεισμό του 1999. Οι υπηρεσίες υγείας του Ταμείου κατέφυγαν σε ακατάλληλο κτίριο στην πλατεία Θεάτρου, προκαλώντας οικονομική αιμορραγία στο Ταμείο (υπολογίζεται ότι τα ενοίκια που καταβάλλονται ξεπερνούν τις 600.000 ευρώ τον χρόνο, για πολύ μικρότερους χώρους). Το κονδύλι για την ανακαίνιση (ύψους 25 εκατ. ευρώ) έχει εξασφαλισθεί και αναμένεται ο διαγωνισμός για τον ανάδοχο εργολάβο.

Τουλάχιστον 800 είναι συνολικά τα ακίνητα της Εκκλησίας. Μόνο η Κεντρική Οικονομική Υπηρεσία διαθέτει 490 ακίνητα, πολλά από τα οποία βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Πολλά όμως είναι ξενοίκιαστα λόγω της οικονομικής κρίσης, όπως για παράδειγμα το κτίριο των 7.000 τ.μ. που στεγαζόταν ως το 2006 το υπουργείο Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως στο Σύνταγμα.. Το οκταώροφο κτίριο, έργο του Πατρόκλου Καραντινού, εμβληματικής μορφής του ελληνικού μοντερνισμού, είναι πια μια κακογερασμένη οικοδομή, αλλοιωμένη από την κακή συντήρηση και την ενοχλητική παρουσία δεκάδων κλιματιστικών στην πρόσοψη. Δυστυχώς, ο διαγωνισμός της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών με στόχο τη μακροχρόνια εκμίσθωση του ακινήτου ήταν άκαρπος, καθώς δεν εμφανίστηκε κανείς υποψήφιος. Το μίσθωμα που είχε ορίσει η ΕΚΥΟ ανερχόταν στα 1.700.000 ευρώ ετησίως, ενώ είχαν προηγηθεί ανάλογες, εξίσου αποτυχημένες, προσπάθειες στα 2 εκατομμύρια και στα 1.800.000 ευρώ. Οι επιθυμητές (και επιτρεπόμενες) χρήσεις είναι αυτές του ξενοδοχείου, του κτιρίου γραφείων και του μικρού εμπορικού κέντρου. Τα ακίνητα της Εκκλησίας που ζητεί την αποδέσμευσή τους για να τα αξιοποιήσει και να χρησιμοποιήσει τα έσοδα για έργα φιλανθρωπίας, ανέρχονται σε 123.

Την παρέμβαση του οικονομικού εισαγγελέα προκάλεσαν τα ρεπορταζ που αναφέρονται σε υπερβολικά και υπέρογκα ποσά που καταβάλλονται για ενοίκια κτιρίων που στεγάζουν ανεξάρτητες αρχές. Ο οικονομικός εισαγγελέας θα διερευνήσει τα στοιχεία , σύμφωνα με τα οποία το Δημόσιο πληρώνει σχεδόν πέντε εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να στεγαστούν τα γραφεία και οι υπηρεσίες οκτώ από τις 16 ανεξάρτητες αρχές. Επίσης θα ερευνήσει εάν και ποιοι ευθύνονται για το γεγονός ότι το Δημόσιο νοικιάζει πολυτελή κτίρια από ιδιώτες τη στιγμή που διαθέτει εκατοντάδες αναξιοποίητα ακίνητα. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο Συνήγορος του Πολίτη πληρώνει περίπου 1,2 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, το ΑΣΕΠ περίπου 150.000 ευρώ τον μήνα, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα 41.000 ευρώ τον μήνα, το ΕΣΡ 20.543 ευρώ τον μήνα και ο Συνήγορος του Καταναλωτή 14.000 ευρώ τον μήνα.

Ο κίνδυνος είναι πλέον ορατός για γυμνού οφθαλμού. Στους μήνες που έρχονται , οι πιθανότητες να βρεθεί η αγορά ακινήτων σε συνθήκες πρωτοφανούς για τα ελληνικά δεδομένα υπερβάλλουσας προσφοράς είναι πολύ υψηλές. Τα σημάδια άλλωστε είναι σαφή και κανένας πλέον δεν μπορεί να τα αγνοεί. Ο αριθμός των στεγαστικών δανείων που βρίσκονται σε κατάσταση καθυστέρησης αυξάνονται μήνα με το μήνα και ήδη βρίσκονται σε επίπεδα ρεκόρ . Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάποιοι δανειολήπτες θα βρεθούν σε πλήρη αδυναμία εξυπηρέτησης και η επιλογή της ρευστοποίησης θα προβάλλει ως μονόδρομος. Τα στοιχεία για την εξέλιξη του όγκου των λιανικών πωλήσεων αλλά και οι εκτιμήσεις για την αγοραστική κίνηση κατά την διάρκεια των εκπτώσεων δείχνουν ότι ο αριθμός των εμπορικών επιχειρήσεων θα κληθούν να πάρουν θέση στο δίλλημα : συρρίκνωση ή αναστολή εργασιών θα αυξηθεί σημαντικά από τους πρώτους μήνες της άνοιξης . Αυτό πρακτικά θα οδηγήσει σε αύξηση της προσφοράς εμπορικών χώρων στην διάρκεια του επόμενου τριμήνου. Σε ανάλογη θέση βρίσκονται και πολλές επιχειρήσεις και επαγγελματίες οι οποίοι κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και για τους οποίους η καθημερινότητα έχει μετατραπεί σε αγώνα επιβίωσης. Παράλληλα δεν θα πρέπει να υποβαθμίζεται και η ωρολογιακή βόμβα των μεταχρονολογημένων επιταγών. Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι την άνοιξη θα «σκάσει» η τελευταία φουρνιά που αφορά σε συναλλαγές που έγινα πριν από 1-1,5 χρόνο και μετά από αυτό δεν θα πρέπει να θεωρηθεί απίθανο να ξεκινήσει ένα «γαϊτανάκι» άγνωστης διάρκειας.

Το σενάριο αυτό όσο πεσιμιστικό και αν ακούγεται δεν είναι απίθανο να γίνει πραγματικότητα . Στην περίπτωση αυτή οι επιπτώσεις στην αγορά θα είναι καταλυτικές αφού οι οικονομικές και –κυρίως – οι κοινωνικές προεκτάσεις θα είναι πρωτόγνωρες . Το ζοφερό αυτό σκηνικό όμως μπορεί να αποτραπεί αν γίνουν  κάποιες κινήσεις , οι οποίες θα στοχεύουν τόσο στην αποτροπή όσο στην χρονική μετάθεση του προβλήματος . Για παράδειγμα , οι παρεμβάσεις που ανακοινώθηκαν  για τις δανειακές υποχρεώσεις των νοικοκυριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξυπηρέτησης του δανεισμού τους μπορεί να φρενάρει την επερχόμενη έκρηξη προσφορας.

Η τόνωση της ζήτησης που προέρχεται από ειδικές ομάδες πληθυσμού , οι οποίες αντιμετωπίζουν πρόβλημα στέγης μέσω πιστωτικών διευκολύνσεων είναι επίσης ένα εργαλείο που μπορεί να στηρίξει όχι μόνο τον κατασκευαστικό κλάδο αλλά και την βιομηχανία. Και το πιο σημαντικό από όλα είναι να αποτραπεί ο πανικός και η υπερβολή, που –δυστυχώς-κυριαρχούν το τελευταίο το τελευταίο δωδεκάμηνο αφού όλοι ρίχνουν «λάδι στην φωτιά» αδιαφορώντας για τις γενικότερες συνέπειες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ελληνική αγορά ακινήτων έχει αποκρούσεις-μέχρι στιγμής- τις επιθέσεις της κρίσης και ο μόνος πραγματικός εχθρός προέρχεται από τα ένδον.