Ολοκληρώθηκε η διαγωνιστική διαδικασία για τα δύο ακίνητα στην περιοχή Αφάντου της Ρόδου, όπως ανακοίνωσε το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, πλειοδότες του διαγωνισμού είναι η εταιρεία M.A.Angeliades Inc. με προσφορά ύψους 26.900.000 ευρώ για το ακίνητο Golf – Βόρειο Αφάντου και η εταιρεία T.N. AEGEAN SUN INVESTMENTS LIMITED μετά την αποσφράγιση της βελτιωμένης προσφοράς της, ύψους 15.200.000 ευρώ για το ακίνητο «Φωνή της Αμερικής» – Νότιο Αφάντου (σύνολο 42.100.000 ευρώ).

Το ΤΑΙΠΕΔ υποστηρίζει πως «η αξιοποίηση των ακινήτων στην περιοχή Αφάντου αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα στη χώρα, δεδομένου ότι το σύνολο της επένδυσης αναμένεται να ξεπεράσει τα 300 εκατ. ευρώ, με απόλυτη προστασία του περιβάλλοντος και με έμφαση σε σύγχρονες τουριστικές υποδομές που θα ενισχύσουν περαιτέρω το τουριστικό προϊόν της Ρόδου και θα οδηγήσουν στη δημιουργία σημαντικού αριθμού νέων θέσεων εργασίας».

Ωστόσο, οι αντιδράσεις κομμάτων και τοπικών φορέων είναι έντονες, καθώς γίνεται λόγος για «ξεπούλημα» των ακινήτων με χαμηλό αντίτιμο και με κακούς για το Δημόσιο, όρους αξιοποίησης.

Ο συνδυασμός της υπερβάλλουσας προσφοράς ακινήτων (υπολογίζονται σε 200-270 χιλιάδες), τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και η υπέρμετρη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας επιβραδύνουν την έξοδο από την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι μέχρι το 2016-2017 οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα δουν να απαξιώνεται κι άλλο η περιουσία τους, ενώ οι αγοραπωλησίες δεν θα αυξηθούν σημαντικά.Το... δράμα της κτηματαγοράς θα διαρκέσει τουλάχιστον ακόμη δύο με τρία χρόνια, προβλέπει η πλειονότητα της αγοράς ακινήτων.Πιο συγκεκριμένα, στη μελέτη του ΔΝΤ σχετικά με τις οικονομικές υφέσεις που έλαβαν χώρα σε 21 χώρες του ΟΟΣΑ, από το 1960 μέχρι σήμερα, επισημαίνεται -μεταξύ άλλων- ότι: «η μέση διάρκεια της κρίσης στις τιμές των ακινήτων είναι τεσσεράμισι χρόνια και η μείωση της αξίας φτάνει το 30%». Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατη έρευνα της Eurobank Property Services ανέφερε ότι ανάκαμψη θα υπάρξει από το 2016, κι όταν οι τιμές των ακινήτων θα έχουν υποχωρήσει πάνω από 41%.

Ενδιαφέρον είναι το εύρημα ότι περισσότεροι από πέντε στους δέκα ειδικούς, θεωρούν ως προϋπόθεση του τερματισμού της κρίσης στην κτηματαγορά, τον τερματισμό της κρίσης της ελληνικής οικονομίας.

Όπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς, οι υπερβολικές  αντικειμενικές αξίες και το ιδιότυπο καθεστώς φορολόγησης αποθαρρύνουν τους αγοραστές. Ο νομοθέτης προβλέπει ως επίσημη τιμή μεταβίβασης των ακινήτων την αντικειμενική, δημιουργώντας στρέβλωση και «πονοκεφάλους» σε όσους προχωρούν στην αγορά ακινήτου. Έτσι, όσο χαμηλά και να υποχωρήσουν οι τιμές στα ακίνητα και όσοι απεγνωσμένοι πω-λητές και να υπάρξουν, δεν πρόκειται να καταγραφεί στην ελληνική κτηματαγορά μπαράζ πράξεων αγοραπωλησίας, εξαιτίας του στρεβλού φορολογικού καθεστώτος, όπως αναφέρουν κορυφαίοι παράγοντες της αγοράς.

Για παράδειγμα, ο φόρος μεταβίβασης υπολογίζεται με βάση την αντικειμενική αξία. Με την ίδια τιμή υπολογίζεται και το τεκμήριο απόκτησης του ακινήτου για τον αγοραστή. Γ ια παράδειγμα, ένας φορολογούμενος αγοράζει ένα κατάστημα αντικειμενικής αξίας 200.000 ευρώ έναντι 100.000 ευρώ. Αν και κατέβαλε 100.000 ευρώ, η φορολογική νομοθεσία προβλέπει ότι είναι υποχρεωμένος να δικαιολογήσει την προέλευση των 200.000 ευρώ, που είναι η αντικειμενική αξία.

Το θέμα έχει προκαλέσει δικαστικές προσφυγές από πολλούς φορολογουμένους που έχουν δικαιωθεί. Ωστόσο, η σχετική διάταξη παραμένει και, λόγω αυτού του παραλογισμού, οι αγοραστές καλούνται να φορολογηθούν για δαπάνη που δεν πραγματοποίησαν. Στην προκειμένη περίπτωση για τη διαφορά των 100.000 ευρώ μεταξύ της αντικειμενικής τιμής και του πραγματικού τιμήματος.

Το νομοσχέδιο-σκούπα του υπουργείου Περιβάλλοντος για τα δάση και τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς ανοίγει διάπλατα «παράθυρα» παράδοσης του δάσους σε ιδιωτικά συμφέροντα, στην οικοδόμηση και εντός των δασών και δασικών εκτάσεων της χώρας, στη νομιμοποίηση οικισμών που χτίστηκαν σε δάση, στην κατασκευή και λειτουργία πλήθους ακόμη και ρυπογόνων δραστηριοτήτων, όπως δεξαμενών πετρελαιοειδών, μέχρι μονάδων ηλεκτροπαραγωγής μέσα στο δάσος, ενώ παραπέμπει την οικονομική ανάπτυξη των περιφερειών, μέσω επενδύσεων σε ακίνητα. Οι 11 «γκρίζες ζώνες» του νομοσχεδίου,  είναι:

1 Καθιερώνει το μοντέλο της ταχείας και άμεσης fast track πολεοδόμησης περιοχών, τόσο γύρω από τα μεγάλα αστικά κέντρα, ερήμην κάθε υφιστάμενου σχεδιασμού και της ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας, όσο στην ύπαιθρο, στους μικρούς και εγκαταλελειμμένους οικισμούς της χώρας που διαθέτουν ιδιαίτερα ευαίσθητα οικολογικά, αρχιτεκτονικά και πολιτιστικά στοιχεία, επεκτείνοντας την οικιστική ανάπτυξη μέσω ενός νέου τύπου «αντιπαροχής».

2 Μεταβάλλει το υπάρχον καθεστώτος προστασίας και οικιστικού ελέγχου προκειμένου να ευνοήσει την ανάπτυξη σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων και εντός δασικών και άλλων εκτάσεων, με την κατασκευή των ανάλογων υποδομών και σειράς συναφών χρήσεων.

3 Τροποποιεί τη δασική νομοθεσία με βασικό στόχο τον προσδιορισμό των όρων και προϋποθέσεων βάσει των οποίων εισάγεται η δυνατότητα μεταβολής τής κατά προορισμό χρήσης των δασών και των δασικών εκτάσεων ή της εξυπηρέτησης άλλων χρήσεων με την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, σε συνάρτηση με το ιδιαίτερο νομικό καθεστώς που διέπει την ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση αυτών.

4 Εναρμονίζει τη δασική νομοθεσία προς την υφιστάμενη τουριστική (και όχι αντιστρόφως, όπως θα ήταν λογικό), καθώς εκτός από ξενοδοχεία και γήπεδα γκολφ, που ήδη προβλέπονται, εντάσσονται στις επιτρεπτές επεμβάσεις οι ολοκληρωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων και οι εγκαταστάσεις αξιοποίησης ιαματικών πόρων.

5 Διευρύνει, ανεξέλεγκτα, τις επιτρεπτές επεμβάσεις στα δάση, στις δασικές και τις δημόσιες χορτολιβαδικές εκτάσεις.

6 Διευκολύνει τη διαδικασία χαρακτηρισμού εκτάσεων.

7 Παρέχει τη δυνατότητα εγκατάστασης εντός των δασών ακόμη και εν δυνάμει εξαιρετικά ρυπογόνων δραστηριοτήτων, όπως τα τυροκομεία και τα ελαιοτριβεία, με κίνδυνο μεταφοράς της ρύπανσης στις πηγές των υδάτινων πόρων με πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα των υδάτων της χώρας.

8 Υποβαθμίζει τη σημασία της αναδάσωσης έπειτα από πυρκαγιά, καθώς η υφιστάμενη συνταγματική υποχρέωση παραμένει μόνο για περιοχές που κρίθηκαν αναδασωτέες κατόπιν πυρκαγιάς και ανεγέρθηκαν κτίσματα μετά το 2007.

9 Επιτρέπει το ελεύθερο εκτέλεσης έργων σε δασικές περιοχές που κάηκαν, καθώς δασικές περιοχές για τις οποίες υπήρχε έγκριση επέμβασης πριν καούν δεν θα χαρακτηρίζονται πλέον αναδασωτέες ώστε να είναι δυνατή η άνευ περιορισμού αξιοποίησή τους.

10 Απελευθερώνει από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας τα κληροτεμάχια που αποκτήθηκαν μετά το 1975, εάν δεν καλύπτονται από δασική βλάστηση την περίοδο δημοσίευσης του νόμου, και τα οποία δεν είναι δυνατόν να οικοδομηθούν, με αποτέλεσμα -πλην των άλλων- να προσφέρεται το χρονικό περιθώριο αυθαίρετου καθαρισμού τους από κάθε είδος δασικής βλάστησης ή ίσως και εμπρησμού τους.

11 Περιορίζει, χαριστικά, τις οικονομικές υποχρεώσεις των εξορυκτικών εταιρειών, καθώς η καταβολή ανταλλάγματος θα υπολογίζεται πλέον ΜΟΝΟ ως προς την επέμβαση στην επιφάνεια του εδάφους και όχι στην αναλογία της εκμεταλλεύσιμης επιφάνειας, αφήνοντας ασύδοτη την εκμετάλλευση του υπόγειου ορυκτού πλούτου, χωρίς καταβολή αντίστοιχου τιμήματος προς το ελληνικό Δημόσιο.