Η Ελλάδα είναι απο τις πιο "εχθρικές " χώρες στον κόσμο για επένδυση σε ακίνητα καθως θεωρείται μεταξύ των πέντε χωρών που αύξησαν κατά μέσο όρο κατά 4,2% τους φόρους μεταβίβαση ακινήτων, μαζί με το Μπαχρέιν, το Πακιστάν, τον Παναμά και την Ταϊλάνδη.

Επίσης συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με τις περισσότερες διαδικασίες για να εγγράψεις μια νέα ιδιοκτησία, καθώς απαιτούνται 11 διαδικασίες περισσότερες από όσες απαιτούνται σε Ερυθραία, Αλγερία, Κατάρ, Λιβερία και Αιθιοπία.

Από τις 183 χώρες που εξετάζει η Παγκόσμια Τράπεζα στην ετήσια έκθεσή της «Doing Business 2011», η Ελλάδα βρίσκεται πλέον κάτω από τον παγκόσμιο μέσο όρο και με τάση επιδείνωσης. Πρόκειται για μία από τις βασικές κατατάξεις που κοιτούν οι ξένοι επενδυτές για να επιλέξουν που θα τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους.

Συμφωνα με την έκθεση , η Ελλάδα υποχώρησε δώδεκα θέσεις στην στην παγκόσμια κατάσταση διευκόλυνσης της επιχειρηματικότητας περνώντας στην 109η θέση από την 97η που βρίσκονταν πέρυσι. Επίσης, η Ελλάδα είναι ουραγός στους τομείς της έναρξης δημιουργίας επιχειρήσεων (149η θέση), της εγγραφής και μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας (153η θέση) και της προστασίας των επενδυτών (154η θέση).

Την ίδια ώρα, εντυπωσιακά στοιχεία για την έκρηξη των τιμών δόθηκαν πριν από μερικές ημέρες σε συνέδριο για την κτηματαγορά. Σύμφωνα με αυτά, το 1994, για να αγοράσει κανείς ένα τετραγωνικό μέτρο χρειαζόταν 2,4 βασικούς μισθούς. Αν υπολογιστεί ότι ένας μισθός ήταν γύρω στα 360 ευρώ θα έπρεπε να πληρώσει 864 ευρώ το τ.μ. Το 2006, κι ενώ μεσολάβησε η «έκρηξη» του Χρηματιστηρίου και η μεγάλη αύξηση των τιμών των ακινήτων, έπρεπε να πληρώσει 4,8 μισθούς ή πάνω από 3.100 ευρώ/τ.μ. (ο βασικός ήταν 660 ευρώ) Το 2008, όταν η κτηματαγορά άρχισε να «ζορίζεται» η αγορά ενός τετραγωνικού απαιτούσε 4 βασικούς, κατά μέσο όρο δηλαδή γύρω στα 2.900 ευρώ.

Μέσα σε 12 χρόνια, το κόστος των ακινήτων στην Ελλάδα σχεδόν διπλασιάστηκε και έκτοτε έχει διορθώσει πολύ λίγο, την τελευταία τριετία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2006 το μέσο εμβαδόν διαμερισμάτων που πωλούνταν ήταν 100,7 τετραγωνικά μέτρα για να πέσει το 2009 στα στα 89,3 τ.μ. Δηλαδή σε δύο χρόνια χάθηκαν 11,4 τ.μ. σπιτιού, όσα δηλαδή ένα μικρό δωμάτιο. Φέτος, οι περισσότεροι επιλέγουν σπίτια δύο κατηγοριών 50-70 τ.μ. και μεγαλύτερα το πολύ μέχρι 90 τ.μ., ενώ 9 στους 10 στρέφεται στο μεταχειρισμένο. Ενδεικτικό της κατάστασης, είναι ότι οι κτηματομεσίτες δείχνουν έως και 15 φορές ένα ακίνητο προκειμένου να βρεθεί αγοραστής, ενώ πριν από μερικά χρόνια δεν ξεπερνούσε τις 5 φορές.

* 2,4 μισθοι χρειάζονταν για την αγορά ενός τ.μ. το 1994, ενώ σήμερα απαιτούνται 4 μισθοί

* 15 φορες δείχνουν οι μεσίτες ένα σπίτι έως ότου πωληθεί, από 5 φορές πριν λίγα χρόνια

* 89,3 τ.μ. αγοραζουν κατά μέσο όρο οι Ελληνες από 100,7 τ.μ. που αγόραζαν το 2006

Ασία: δυναμικά ανέβηκαν οι τιμές της αγοράς κατοικίας στη Σινγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ, τη Ταϊβάν και τη Κίνα από τις αρχές του έτους μέχρι το Σεπτέμβριο ενώ Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες και Ταϊβάν δεν είχαν τις ανάλογες επιδόσεις

Η Σινγκαπούρη είχε τη μεγαλύτερη άνοδο μεταξύ των παραπάνω χωρών. Οι τιμές αυξήθηκαν κατά 34,3%, ποσοστό ρεκόρ για τη χώρα από το 1995.

Ακολούθησε το Χονγκ Κονγκ με αύξηση των τιμών 21,42% σημειώνοντας μεγάλη πρόοδο σε σχέση με τη περσινή μείωση κατά 6,96%.

Στη Ταϊβάν οι τιμές αυξήθηκαν 11,51% ενώ στα αστικά κέντρα της Κίνας 5,8%.

Η γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης , τα χαμηλά επιτόκια και η μεγαλύτερη ζήτηση από το εξωτερικό, πυροδότηση την έκρηξη τιμών σε αυτές τις τέσσερις χώρες.

Οι αναλυτές ανησυχούν μήπως η κατάσταση είναι άλλη μία φούσκα και υπάρχει άλλη μία χρηματοοικονομική κρίση.

Αντίθετα, η Ταϊλάνδη, η Ινδονησία και οι Φιλιππίνες απογοήτευσαν. Η Ταϊλάνδη ταλανίζεται από τις πολιτικές αναταραχές και οι τιμές των κατοικιών έχουν μειωθεί κατά 4,83%. Και οι Φιλιππίνες σημείωσαν μία μείωση των τιμών 4,85% ενώ η Ινδονησία 1,42%.

Οι δυτικοί αναλυτές παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις ασιατικές αγορές αν και δύσκολα κάνουν προβλέψεις για το επόμενο έτος.

Νέες περιοχές κατοικίας , νέες δραστηριότητες αναδεικνύονται , αγορές «πεθαίνουν» και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον υψηλής αβεβαιότητας τόσο ως προς τις χωροταξικές ρυθμίσεις όσο και ως προς το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον. Οι περισσότεροι αναλυτές της αγοράς θεωρούν ότι η επόμενη πενταετία θα «σημαδευτεί» από την: -Ενίσχυση των εμπορικών κέντρων η οποία θα συνδυάζεται και με την γεωγραφική και χωροταξική αποκέντρωση. - Ενίσχυση των εμπορικών δρόμων με την ταυτόχρονη υποβάθμιση των περιφερειακών τους αγορών. - Αύξηση της ζήτησης για συγχρόνους γραφειακούς χώρους με την παράλληλη υποβάθμιση των μικρών γραφείων σε κτίρια μεγάλης ηλικίας που βρίσκονται στους κεντρικούς πυρήνες της πρωτεύουσας αλλά και στην Θεσσαλονίκη. -Στροφή του αγοραστικού ενδιαφέροντος στην αγορά κατοικίας σε νέες περιοχές οι οποίες θα χαρακτηρίζονται από τις σύγχρονες υποδομές σε οδικά δίκτυα και σε μεταφοράς καθώς και από το χαμηλό κόστος γης. Κοινή συνισταμένη των προβλέψεων όλων των αναλυτών είναι η προσδοκία για ενίσχυση του ειδικού βάρους της εξοχικής κατοικίας στην αγορά ακινήτων καθώς και των αστικών κέντρων της περιφέρειας. «Η ενίσχυση των εμπορικών κέντρων στη περιφέρεια είναι η επόμενη «κίνηση» της αγοράς μετά την ανάκαμψη . Το κριτήριο που θα καθορίσει τις επενδυτικές και τις γεωγραφικές επιλογές θα είναι οι δημογραφικές εξελίξεις.» δηλώνει κορυφαίος αναλυτής ο οποίος συμπληρώνει : « στους εμπορικούς δρόμους υψηλής προβολής δεν πρόκειται να σημειωθεί κάμψη της ζήτησης. Αντίθετα , το πρόβλημα που έχει εντοπισθεί σε περιφερειακούς δρόμους δεν φαίνεται να αμβλύνεται.» «Στα επόμενα χρόνια θα γίνει μάχη των δύο μοντέλων εμπορικής ανάπτυξης. Του μοντέλου του δρόμου υψηλής εμπορικότητας και των εμπορικών κέντρων. Αυτό δεν σημαίνει ότι στο τέλος θα υπάρξουν νικητές ή ηττημένοι. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η σημερινή εικόνα της αγοράς θα είναι πολύ διαφορετική» , σημείωνε χαρακτηριστικά επικεφαλής εταιρίας ακινήτων . Το πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα έντονο στο κέντρο της πρωτεύουσας όπου η εικόνα μπορεί να αλλάζει μόνο από δρόμο σε δρόμο αλλά και από τετράγωνο σε τετράγωνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ερμού όπου στο εμπορικό της τμήμα δεν υπάρχει διαθεσιμότητα εμπορικών καταστημάτων ενώ στο λιγότερο εμπορικό τμήμα η διαθεσιμότητα ξεπερνά το 20%. . Η κρίση όμως γίνεται ιδιαίτερα έντονη στους μικρούς δρόμους του ιστορικού τριγώνου στους οποίους ο δείκτης διαθεσιμότητας προσεγγίζει το 50%. «Αν κάποιος εξετάσει τα επενδυτικά προγράμματα για την δημιουργία εμπορικών κέντρων στην περιφέρεια της πρωτεύουσας που είχαν εξαγγελθεί αλλά "κόλλησαν" λόγω κρίσης τότε διαπιστώνει η υλοποίηση τους θα οδηγήσει σε κορεσμό της αγοράς. Αυτό σημαίνει ότι σταδιακά θα κορυφωθεί η υλοποίηση επενδύσεων σε περιφερειακές μονάδες προσαρμοσμένες στις ανάγκες των τοπικών αγορών» , τόνιζε χαρακτηριστικά κορυφαίο στέλεχος εταιρίας ακινήτων.