O παραλογισμός της φορολόγησης των ακινήτων δεν έχει προηγούμενο καθώς οι φόροι υπολογίζονται πάνω σε ανύπαρκτη περιουσία. Οι συντελεστές για τον υπολογισμό του ΦΑΠ, του «χαρατσιού» μέσω της ΔΕΗ αλλά και του νέου φόρου από το 2014 έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ότι επιβάλλονται με βάση ανύπαρκτες αξίες, με βάση αντικειμενικές τιμές που ίσχυαν την εποχή της μεγάλης «φούσκας» στα ακίνητα. Ενώ δηλαδή η ακίνητη περιουσία της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων έχει πλήρως απαξιωθεί, η εφορία υπολογίζει τους φόρους με τιμές ζώνης που δεν έπρεπε να υπάρχουν. Μάλιστα, με βάση την απόφαση της κυβέρνησης για «πάγωμα» των αντικειμενικών αξιών μέχρι το 2016, οι πάνω από 6 εκατ. ιδιοκτήτες ακινήτων θα συνεχίσουν να πληρώνουν για την επόμενη τριετία φόρους που δεν αντιστοιχούν στην πραγματική αξία της περιουσίας τους. Σήμερα, οι αγοραίες τιμές ακινήτων έχουν υποχωρήσει πάνω από 30% σε σχέση με το 2008, ωστόσο, οι αντικειμενικές αξίες έχουν παραμείνει ίδιες. Όμως, η ανυπαρξία αγοραστών, το γεγονός δηλαδή ότι δεν υπάρχει καμιά ζήτηση για αγορά ακινήτων, ουσιαστικά εκμηδενίζει την αξία των ακινήτων, τα οποία δεν μπορούν να πουληθούν ούτε για την καταβολή των φόρων. Η κατάσταση είναι πιο δραματική στην επαγγελματική στέγη καθώς χιλιάδες γραφεία και καταστήματα είναι χρόνια ξενοίκιαστα, δεν αποδίδουν έσοδα αλλά την ίδια στιγμή φορολογούνται πάνω σε απίστευτα υψηλές αντικειμενικές αξίες και εμπορικούς συντελεστές. Υπάρχουν χιλιάδες πλέον ιδιοκτήτες που έχουν μεγάλη περιουσία στα «χαρτιά» αλλά με την κατάρρευση της κτηματαγοράς δεν έχουν καμιά αξία στην αγορά.

Σε οριακό σημείο βρίσκεται η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων και ενώ η κυβέρνηση το γνωρίζει, συνεχίζει να χαράσσει την οικονομική πολιτική με όρους οθωμανικού κράτους. Προ της έναρξης φορολογικής καταιγίδας στο υπουργείο Οικονομικών αρχίζουν να εκφράζουν την ανησυχία τους, καθώς είναι ορατό το ενδεχόμενο πολύ μεγάλο ποσοστό των φορολογούμενων να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Παρά το γεγονός ότι τα έσοδα έχουν… ικανοποιητική πορεία, στο οικονομικό επιτελείο έχουν ήδη προβεί σε μείωση των προβλέψεων για τα έσοδα του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια είχαν εισπραχθεί 500 εκατ. ευρώ από τον ΦΑΠ, φέτος έχουν προϋπολογισθεί περίπου 300 εκατ. ευρώ καθώς πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων θα αντιμετωπίσουν αντικειμενική δυσκολία να πληρώσουν σε διάστημα 6 μηνών (Σεπτέμβριος 2013 – Φεβρουάριος 2014) τον ΦΑΠ για τα έτη 2011, 2012 και 2013. Και φυσικά όλοι ανεξαιρέτως οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα πληρώσουν κανονικά το «χαράτσι» της ΔΕΗ για τα ακίνητα, ενώ ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο –αν και η κυβέρνηση επιχειρεί να κλείσει τη συζήτηση– επιβολής του «σεισμόσημου». Είναι περισσότερο από σαφές ότι τα ελληνικά νοικοκυριά θα αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρές δυσκολίες στην πληρωμή εντός των επόμενων μηνών συσσωρευμένων φόρων προηγούμενων ετών εν μέσω κρίσης, όταν μάλιστα την ευθύνη της συσσώρευσης αυτής την έχει αποκλειστικά και μόνο το υπουργείο Οικονομικών που δεν έστειλε τα… ραβασάκια στην ώρα τους. Η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη μέσω της υπερφορολόγησης τιμωρείται για ακόμα μια φορά για το όνειρο απόκτησης πρώτης κατοικίας και εξοχικού και είναι πιθανό να κηρύξει «στάση πληρωμών». Αργά ή γρήγορα αυτό θα αποτυπωθεί στα δημόσια έσοδα καθώς η… περιβόητη ανάπτυξη, που θα μειώσει την ανεργία και θα ανακόψει την κατρακύλα των εισοδημάτων, αργεί να έρθει.

Η κυβέρνηση θα φορολογήσει κατά τρόπο επώδυνο ανύπαρκτες αξίες, όπως η ακίνητη περιουσία. Εχει ξανασυμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο, δηλαδή να φορολογείται ως αξία η απαξίωση, την οποία μάλιστα προκάλεσαν οι ίδιοι οι εμπνευστές της φορολόγησης ως υπαίτιοι της κρίσης; Δεν είναι ολοφάνερο ότι η προσδοκώμενη είσπραξη των περίπου 3 δισ. ευρώ από το φόρο ακίνητης περιουσίας θα αφαιρεθεί ουσιαστικά από την αγορά ακυρώνοντας έτσι έναν πολλαπλάσιο κύκλο εργασιών, ο οποίος και τα κρατικά έσοδα θα αύξανε αλλά και θα άμβλυνε άλλα προβλήματα, όπως η ανεργία; Πού αποσκοπεί λοιπόν η επιβολή του ενιαίου φόρου επί των ακινήτων; Στην επιτάχυνση της καθοδικής πορείας της αγοράς ώστε να φθάσει ταχύτερα στον «πάτο», ή στην πλήρη απαξίωση των ακινήτων ώστε τα «φιλέτα» να περιέλθουν στην οικονομική ελίτ αντί πινακίου φακής; Προφανώς και στα δύο. Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί σήμερα ότι η ακίνητη περιουσία συνδέεται άμεσα με την οικονομική ρευστότητα του ιδιοκτήτη; Ενώ πριν από την κρίση η σύνδεση ακίνητης περιουσίας και ρευστότητας ήταν αυτονόητη, αφού υπήρχε η ευχέρεια της πώλησης ενός περιουσιακού στοιχείου, σήμερα αυτό είναι αδύνατο. Αντί λοιπόν να φορολογηθεί η ακίνητη περιουσία την περίοδο της ανοικοδόμησης που οδήγησε στην υπεραξία της, φορολογείται τώρα που έχει απαξιωθεί και η οποιαδήποτε αξία της έχει θεωρητικό μόνο χαρακτήρα, αφού πρακτικά η ανταλλακτική της αξία έχει μηδενισθεί, ώστε να αποτελεί βάρος και εφιάλτη για τους ιδιοκτήτες. Η επιβολή του ενιαίου φόρου ακινήτων καθώς και οι επιβαρύνσεις που επιβάλλονται μέχρι σήμερα στα ακίνητα αποδεικνύουν την πλήρη ανικανότητα των μνημονιακών κυβερνήσεων να ανατάξουν, στοιχειωδώς έστω, τον παραγωγικό ιστό της χώρας, ώστε με την ανάπτυξη που θα επέλθει να ακυρωθούν τα μέτρα.

O παραλογισμός της φορολόγησης των ακινήτων δεν έχει προηγούμενο, φέρνοντας σε απόγνωση χιλιάδες ιδιοκτήτες που δεν έχουν να πληρώσουν και σκέφτονται ήδη να αντιδράσουν με δύο τρόπους απέναντι στη λαίλαπα που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Ο πρώτος είναι να προσφύγουν μαζικά στα δικαστήρια, με πολλές πιθανότητες να δικαιωθούν προκαλώντας «πονοκέφαλο» στην κυβέρνηση. Ο δεύτερος είναι να ζητήσουν τη διά νόμου εκχώρηση της ακίνητης περιουσίας τους προς το Δημόσιο για χρέη που αδυνατούν να καταβάλουν και κινδυνεύουν να πάνε στη φυλακή. Πρόκειται για διαρκές αίτημα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ), η οποία δέχεται καθημερινά αιτήματα από μέλη της που δηλώνουν ότι δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους που τους έχουν επιβληθεί. Μάλιστα, από το φθινόπωρο η κατάσταση θα επιδεινωθεί εξαιτίας της συσσώρευσης εκκαθαριστικών σημειωμάτων, τόσο για την ακίνητη περιουσία τους όσο και για τον φόρο εισοδήματος. Η εξωφρενική φορολόγηση των ακινήτων οδηγεί σε πραγματική δήμευση καθώς οι φόροι υπολογίζονται πάνω σε ανύπαρκτη περιουσία. Ενώ δηλαδή η ακίνητη περιουσία της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων έχει πλήρως απαξιωθεί, η εφορία υπολογίζει τους φόρους με τιμές ζώνης που δεν έπρεπε να υπάρχουν. Μάλιστα, με βάση την απόφαση της κυβέρνησης για «πάγωμα» των αντικειμενικών αξιών μέχρι το 2016, οι πάνω από 6 εκατ. ιδιοκτήτες ακινήτων θα συνεχίσουν να πληρώνουν για την επόμενη τριετία φόρους που δεν αντιστοιχούν στην πραγματική αξία της περιουσίας τους. Σήμερα, οι αγοραίες τιμές ακινήτων έχουν υποχωρήσει πάνω από 30% σε σχέση με το 2008, ωστόσο, οι αντικειμενικές αξίες έχουν παραμείνει ίδιες. Όμως, η ανυπαρξία αγοραστών, το γεγονός δηλαδή ότι δεν υπάρχει καμιά ζήτηση για αγορά ακινήτων, ουσιαστικά εκμηδενίζει την αξία των ακινήτων, τα οποία δεν μπορούν να πουληθούν ούτε για την καταβολή των φόρων. Η κατάσταση είναι πιο δραματική στην επαγγελματική στέγη καθώς χιλιάδες γραφεία και καταστήματα είναι χρόνια ξενοίκιαστα, δεν αποδίδουν έσοδα αλλά την ίδια στιγμή φορολογούνται πάνω σε απίστευτα υψηλές αντικειμενικές αξίες και εμπορικούς συντελεστές.