Τα 4 δις ευρώ φτάνουν οι σχολάζουσες κληρονομιές, όσες δηλαδή έχουν μείνει στα «αζήτητα», σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών, ενώ τα έσοδα από τους φόρους και τα τέλη που επιβάλλονται στις κληρονομιές έχουν μειωθεί κατά περίπου 29.000.000 ευρώ τα τελευταία 4 χρόνια! Το υπουργείο Οικονομικών σχεδιάζει να βάλει «χέρι» στο εθνικό... χρυσωρυχείο των σχολαζουσών κληρονομιών. Ακίνητα μεγάλης αξίας, καταθέσεις σε τράπεζες, μετοχές και ομόλογα αποβιωσάντων, οι κληρονόμοι των οποίων δεν βρέθηκαν ποτέ, συνιστούν σχολάζουσες κληρονομιές οι οποίες (με αποφάσεις των κατά τόπους πρωτοδικείων) έχουν περάσει προσωρινά σε «κηδεμόνες» οι οποίοι συνήθως είναι δικηγόροι ή και δημόσιοι υπάλληλοι. Σε εύλογο διάστημα, το οποίο όμως σε κανένα νόμο δεν προσδιορίζεται με ακρίβεια, οι κληρονομιές αυτές πρέπει να εκκαθαριστούν και να περάσουν στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου εφόσον εξακολουθούν να παραμένουν ορφανές, υπό την έννοια ότι οι νόμιμοι κληρονόμοι είτε δεν υπάρχουν είτε δεν βρέθηκαν. Στις περισσότερες υποθέσεις η εκκαθάριση από τον κηδεμόνα κρατάει από 10 έως 30 χρόνια, μέχρι να... βρουν το δρόμο τους για το ελληνικό Δημόσιο. Αρμόδιοι φορείς έχουν εισηγηθεί στο υπουργείο Οικονομικών οι διαδικασίες για την αναγνώριση του κληρονομικού δικαιώματος του Δημοσίου να αρχίζουν σε διάστημα έξι μηνών ή ενός έτους από το θάνατο του κληρονομούμενου από το ελληνικό Δημόσιο και όχι αορίστως σε... εύλογο διάστημα. Το φαινόμενο της μη αποδοχής κληρονομιάς αρχίζει και παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις καθώς αρκετοί πολίτες δεν έχουν τα χρήματα που απαιτούνται για να πληρώσουν τους φόρους. Υπενθυμίζεται ότι κάθε κληρονομιά, δωρεά ή γονική παροχή υπόκειται σε φόρο. Υπόχρεος σε φόρο είναι ο κληρονόμος, ο δωρεοδόχος ή το τέκνο αντίστοιχα.

Μόλις το 45,8% των σχολείων, δηλαδή λιγότερα από τα μισά κτήρια, έχουν κατασκευαστεί με το νέο αντισεισμικό κανονισμό, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύει ο Σύλλογος Εργαζομένων του Οργανισμού Σχολικών Κτηρίων (ΟΣΚ). Το 25% των σχολικών κτηρίων είναι κατασκευασμένα πριν από το 1959, δηλαδή όταν δεν υπήρχε αντισεισμικός κανονισμός ενώ το 29,1% κατασκευάστηκαν μεταξύ 1960 και 1985, δηλαδή με τον παλαιό κανονισμό. Όπως προειδοποιεί ο Σύλλογος, τα στοιχεία αυτά εγείρουν ερωτηματικά ως προς την ασφάλεια των κτηρίων και καθιστά επείγουσα την αντικατάσταση πολλών από αυτά. Επιπλέον, το σωματείο των εργαζομένων επισημαίνει ότι το προσωπικό του έχει μειωθεί κατά 65% και η χρηματοδότησή του κατά 75% ενώ ζητεί την ενίσχυση του Οργανισμού με την άμεση επαναπρόσληψη των απολυμένων συμβασιούχων και τριπλασιασμό της κρατικής χρηματοδότησης. Σύμφωνα με όσα έχουν εξαγγελθεί, ο ΟΣΚ θα συγχωνευθεί το προσεχές διάστημα με τις εταιρείες ΔΕΠΑΝΟΜ και ΘΕΜΙΣ σε έναν οργανισμό υπό την ονομασία «Κτηριακές Υποδομές ΑΕ».

Με νομοσχέδιο που βρίσκεται σε διαβούλευση, οι ανώτατες αμοιβές των ενεργειακών επιθεωρητών καθορίζονται σε 2 ευρώ ανά τ.μ. για κτίρια κατοικιών, με ανώτατο όριο 5.000 ευρώ και σε 2,5 ευρώ ανά τ.μ. για κτίρια εκτός κατοικίας, με ανώτατο όριο τις 10.000 ευρώ. Οι ελάχιστες αμοιβές που ισχύουν τώρα είναι 2,5 ευρώ ανά τ.μ. για γραφεία και καταστήματα (1,5 ευρώ για εμβαδόν πάνω από 1000 τετραγωνικά), 2 ευρώ για διαμερίσματα, 1,5 ευρώ για μονοκατοικίες και 1 ευρώ για πολυκατοικίες Σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση του επαγγέλματος, με την εγκύκλιο (σε εφαρμογή του νόμου 3919/2011) καταργείται η απαίτηση προηγούμενης διοικητικής άδειας για την άσκηση της δραστηριότητας του ενεργειακού επιθεωρητή και απαιτείται πλέον μόνο η αναγγελία έναρξης. Οι υποψήφιοι ενεργειακοί επιθεωρητές αντί για αίτηση χορήγησης άδειας, θα υποβάλουν νηλεκτρονικά στην Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Ενέργειας (ΕΥΕΠΕΝ) του ΥΠΕΚΑ, δήλωση αναγγελίας έναρξης και τα δικαιολογητικά που προβλέπει η νομοθεσία (στοιχεία ταυτότητας, πτυχία, βεβαίωση παρακολούθησης του ειδικού εκπαιδευτικού προγράμματος Ενεργειακών Επιθεωρητών). Η υπηρεσία θα ελέγχει τα δικαιολογητικά και η διαδικασία θα ολοκληρώνεται σε τρεις μήνες.

Η ανάπτυξη των μεγαλουπόλεων υπήρξε μία από τις πλέον εντυπωσιακές εξελίξεις του τελευταίου αιώνα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, μόλις 20% του πληθυσμού της Γης ζούσε σε πόλεις. Το ποσοστό αυτό ξεπέρασε στις ημέρες μας το 50%. Την ίδια στιγμή, το μέγεθος των μεγαλύτερων πόλεων αυξάνεται διαρκώς, με νέο όρο να επικρατεί για να τις περιγράψει: megacity, που αφορά τα αστικά κέντρα με περισσότερους από 10 εκατομμύρια κατοίκους. Λίγες από αυτές βρίσκονται σε πλούσια κράτη, όπως το Τόκιο (30 εκατ.) η Νέα Υόρκη, το Λος Αντζελες και το Λονδίνο. Οι περισσότερες μεγαλουπόλεις, όμως, βρίσκονται στις αναπτυσσόμενες χώρες και ειδικότερα στην Ασία, όπου ξεπερνούν κάποιες φορές τα 20 εκατομμύρια κατοίκους. Οι αποτρόπαιες συνθήκες ζωής στις φτωχοσυνοικίες των μεγαλουπόλεων αυτών δεν αποθαρρύνουν τους κατοίκους της υπαίθρου να συρρέουν σε αυτές αναζητώντας εργασία. Η καταστροφική αυτή τάση αστυφιλίας οφείλεται στις συνθήκες λιμού που συχνά επικρατούν στις αγροτικές περιοχές, στην αγορά τεράστιων εκτάσεων γης από ξένους επενδυτές, αλλά και λόγω της επεκτεινόμενης ερημοποίησης. Το φαινόμενο των μεγαλουπόλεων δεν είναι, όμως, σύγχρονο. Ανάλογα προβλήματα βιοτικού επιπέδου και ραγδαίας αστυφιλίας αντιμετώπισαν και αρχαίοι πολιτισμοί, όπως οι Βαβυλώνιοι και οι Ρωμαίοι.