Μπορεί μία οικονομία να επιβιώσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Μάλλον αδύνατο. Τα στοιχεία που αφορούν την εξέλιξη των μεγεθών της δείχνουν ότι αυτή την στιγμή κανείς μα κανείς σε αυτό τον πλανήτη δεν την εμπιστεύεται. Και φυσικά, δεν μιλάμε για τους οργανισμούς αξιολόγησης χρέους ούτε για τα περισπούδαστα μυαλά των τραπεζιτών. Σε αυτούς που αναφερόμαστε είναι οι απλοί άνθρωποι οι οποίοι πλέον αντιμετωπίζουν τους εαυτούς τους σε αυτή την χώρα ως δυστυχείς επισκέπτες που είχαν την ατυχία να εγκλωβιστούν λόγω συνθηκών «έκτακτης ανάγκης». Κοντολογίς οι έλληνες αισθάνονται εγκλωβισμένοι σε μία χώρα και σε μία κατάσταση που δεν την επιθυμούν και κυρίως δεν εμπιστεύονται οτι η  ηγεσία της ι είναι ικανή να αντιμετωπίσει αυτή την απρόσμενη καταστροφή. Θα σκεφτείτε μεγάλα λόγια. Λάθος.

Αν κοιτάξετε με προσοχή τα στοιχεία που αφορούν την διαρροή καταθέσεων θα δείτε όλη την αλήθεια. Αν μελετήσετε τις χρηματιστηριακές ανακοινώσεις για τα επενδυτικά σχέδια των μεγάλων εταιριών θα νοιώσετε το έλλειμμα εμπιστοσύνης που υπάρχει. Ακόμα και αυτοί οι εφοπλιστές έχουν αρχίσει να γυρνούν την πλάτη αφού σηκώνουν στα καράβια τους σηκώνουν άλλες σημαίες. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολύ απλά αυτή την στιγμή ακόμα και τον Κέυνς να έφερνε κάποιος στην ζωή δεν μπορούσε να σώσει την χώρα.

Το παιγνίδι είναι πλέον πολιτικό και ψυχολογικό. Για να το πούμε πολύ πιο απλά κανείς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό δεν πιστεύει ότι η χώρα αυτή έχει τις προϋποθέσεις για να περάσει την φουρτούνα που οι ίδιες οι ηγεσίες της προκάλεσαν. Και φυσικά αν δεν πιστεύεις όχι μόνο δεν πολεμάς αλλά το μόνο που κοιτάς είναι να τρέξεις να σωθείς. Αν δεν το πιστεύετε δεν έχετε να ρίξετε μία ματιά στα γκάλοπ που δημοσιεύονται. Για τους ξένους καλύτερα να μη το συζητάμε. Ακόμα και τώρα , που έχουμε γίνει αντικείμενο χλεύης και εμφανίζονται ως «σωτήρες» το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι το πώς θα σκυλέψουν . Και αν δεν πιστεύετε πηγαίνετε λίγο πίσω . Λίγο μετά την κατάρρευση της τότε Σοβιετικής Ένωσης όταν όλοι είχαν πέσει πάνω της να την λεηλατήσουν αυτή και τους ανθρώπους της. Και να φανταστείτε ότι εκείνοι ήταν πυρηνική υπερδύναμη. Τα να πούμε εμείς που το μόνο που έχουμε να προβάλλουμε είναι το ούζο;

Η Ελλάδα έχει γίνει η χώρα που κυριαρχείται από το «ΚΑΝΕΝΑΣ». Οι έλληνες κανένα δεν εμπιστεύονται για πρωθυπουργό, σε κανένα κόμμα δεν έχουν εμπιστοσύνη και σε καμία αρχή δεν εμπιστεύονται την τύχη τους. Φανταστείτε , λοιπόν ένα καράβι που βρίσκεται σε φουρτούνα και που το πλήρωμα δεν έχει εμπιστοσύνη στον καπετάνιο. Ποια η τύχη του; Κατά πάσα βεβαιότητα το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι , το αμέσως επόμενο κύμα που θα το κόψει στα δύο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στο τόπο μας.

Αυτοί που μιλούν αλλά και εκείνοι που σιωπούν έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: δεν εμπιστεύονται. Τις ηγεσίες τους, τους διπλανούς τους και το μέλλον τους. Υπερβολή;

Ρωτήστε ένα έμπορο αν ο προμηθευτής του δέχεται επιταγές ή γραμμάτια. Μετρητά και μόνο μετρητά , θα σας πει.

Ρωτήστε , αν σήμερα κλείνει έστω και μία δουλειά με τον λόγο. Τρελός είσαι θα σου απαντήσουν .

Ρωτήστε ανθρώπους από το περιβάλλον σας τι θα έκαναν τις αποταμιεύσεις τους-αν έχουν; Θα έφευγα τρέχοντας θα σας απαντούσαν.

Ρωτήστε ένα εύπορο αν θα αγόραζε ακίνητα. Θα σας κοιτούσε με ένα απορημένο ύφος, θα γύρναγε την πλάτη και θα απομακρύνονταν. Ρωτήστε ένα συνταξιούχο αν έχει σκεφτεί το ενδεχόμενο ,αύριο να μη του δώσουν την σύνταξή του. Απλώς θα κουνούσε με νόημα το κεφάλι.

Ρωτήστε ένα υπάλληλο του ιδιωτικού τομέα αν φοβάται ότι αύριο θα είναι χωρίς δουλειά. Θα κουνούσε με θλίψη το κεφάλι.

Αναλογίζεστε τι περιγράφει η προηγούμενη παράγραφος; Την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν σε τίποτε και δεν εμπιστεύονται κανένα. Για αυτό το πρώτο βήμα για την λύση είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Και ένα είναι σίγουρο , το πρώτο βήμα είναι να αλλάξουν τα πρόσωπα γιατί όλα τα σημερινά το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι περίσκεψη, ανησυχία και

Πόσο ασφαλές είναι να βρίσκεσαι σε μία δημόσια υπηρεσία και γενικότερα σε ένα κτίριο του δημοσίου (σχολείο, νοσοκομείο κ.λπ.) την ώρα που εξελίσσεται ένας σεισμός; Το ερώτημα προέκυψε μετά τον καταστροφικό σεισμό της Ιαπωνίας, καθώς η Ελλάδα βρίσκεται σε αντίστοιχου βαθμού σεισμικότητας περιοχή, ο πληθυσμός της, όμως, δεν διαθέτει, ούτε κατ' ελάχιστον, την παιδεία των Ιαπώνων για το πώς θα πρέπει να αντιδράσει κανείς τη στιγμή εκείνη. Τι έχει γίνει, όμως, για να μη θρηνήσει η χώρα θύματα, όπως μία δεκαετία πριν, όταν σημειώθηκε ο σεισμός της Πάρνηθας; Πρακτικά ελάχιστα, ως προς το κομμάτι της θεραπείας.Κυρίως ο ΟΣΚ έχει εντοπίσει και καταγράψει προβλήματα σε σχολεία και προχωρεί μέσα από εξασφαλισμένα κονδύλια στην ενίσχυση του φέροντος οργανισμού των κτιρίων αυτών. Πάντως ειδικοί λένε ότι «γενικώς, η κατάσταση των κτιρίων στην Ελλάδα είναι καλή».

Η χώρα μας, παρά τα προβλήματα στην οικονομία, φαίνεται να κάνει μερικά βήματα μπροστά και να βρίσκεται στις 25 πρώτες θέσεις του σχετικού δείκτη, όταν το 2010 καταλάμβανε την 28η θέση σε σύνολο 194 χωρών. Παρά το γεγονός ότι η μέτρηση της… «ποιότητας» που μπορεί να έχει η ποιότητα ζωής σε μια χώρα είναι υποκειμενική, εντούτοις έχουν επιλεγεί ορισμένα χαρακτηριστικά που δίνουν το στίγμα της εποχής. Οι κατηγορίες όπου στηρίχθηκαν οι ερευνητές για να συντάξουν το δείκτη της ποιότητας ζωής για το 2011 είναι: Κόστος ζωής, Πολιτισμός, Οικονομία, Περιβάλλον, Ελευθερία, Υγεία, Υποδομής, Ασφάλεια – Κίνδυνος, Κλίμα.

Οι μετρήσεις στηρίχθηκαν σε στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, του ΟΗΕ, του Economist κ.λπ. Αναλύοντας κανείς την έρευνα διαπιστώσει ότι είναι πολύ δύσκολο να «ποσοτικοποιηθεί» η ποιότητας ζωής και να βαθμολογηθεί με άριστα το 100. Ποιότητα ζωής σημαίνει άλλο για τον κάτοικο στην Ελλάδα κι άλλο στη Ζιμπάμπουε. Όπως αναφέρεται στην σχετική έρευνα, η οικονομία για κάποιους πολίτες μπορεί να σημαίνει πολλά περισσότερα από μια… τέλεια εκτέλεση ενός ταγκό και την ευχαρίστηση που προσφέρει. Επίσης, είναι πιο σημαντικό για κάποιον να ξυπνά σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα παρά το κόστος ζωής που μπορεί να παίζει ρόλο π.χ. σε μια αφρικανική χώρα. Η έρευνα έγινε με βαθμολόγηση από το 0 (για τις χειρότερες επιδόσεις) μέχρι το 100 (για το άριστα). Η Ελλάδα, λοιπόν, έχει κάνει ορισμένα θετικά βήματα από πέρυσι ενώ σε άλλα είναι σε χειρότερη κατάσταση. Στο κόστος ζωής η βαθμολογία είναι λίγο πάνω από τη βάση (59) από 52 που ήταν πέρυσι, κάτι που σημαίνει ότι έχουν υποχωρήσει κάπως οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών. Στον πολιτισμό και τον ελεύθερο χρόνο η Ελλάδα εντυπωσιάζει φέτος καθώς βαθμολογείται με 94 (64 το 2010). Στα ίδια επίπεδα βρίσκεται στην οικονομία (58 ο βαθμός) αλλά πέφτει δραματικά το σκορ στο περιβάλλον. Από 70 που δόθηκε χθες το 2011 θα είναι στο 47. Υψηλή όπως και πέρυσι (92) η βαθμολογία στην ελευθερία και κάπως καλύτερα στην Υγεία (93 φέτος από 84 το 2010). Ως προς τις υποδομές η Ελλάδα πάσχει αφού από 64 που πήρε πέρυσι, το 2011 πέφτει ακριβώς στη βάση (50). Ικανοποίηση για το βαθμό που βάζουν οι ξένοι στη χώρα μας ως προς τον κίνδυνο και την ασφάλεια. Φέτος το σκορ είναι 96, ωστόσο, πέρυσι είχε πάρει άριστα 100.

Τέλος, ως προς το κλίμα η βαθμολογία είναι στο 81 από 79 πέρυσι και το τελικό σκορ στους 71 βαθμούς από 72 πέρυσι. Η Ελλάδα του Μνημονίου, λοιπόν, έχει μια καλή ποιότητα ζωής με άριστα το 100, ωστόσο, απαιτούνται πολλές βελτιώσεις κυρίως ως προς το κόστος ζωής που είναι υψηλό, τις υποδομές που είναι κάκιστες και την οικονομία για την οποία η βαθμολογία εξάγεται από το ΑΕΠ, το συνολικό χρέος, το έλλειμμα κ.λπ. Η χώρα υπολείπεται δραματικά προηγμένων χωρών και οικονομιών όπως οι ΗΠΑ, η Νέα Ζηλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Βρετανία, η Ιαπωνία ή οργανωμένων κοινωνιών, πανέμορφων και ήρεμων περιοχών ιδανικών για να ζει κανείς όπως το Μονακό, η Μάλτα, η Ανδόρα, η Δανία κ.λπ. Ωστόσο, η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα των πολλών προβλημάτων είναι συντριπτικά ανώτερη από χώρες όπως η Φινλανδία, η Βραζιλία, η Κύπρος, η Βερμούδα, τα νησιά Καιμάν και η γειτονική Τουρκία που παίρνει μόλις 61 βαθμούς. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο σχετικός πίνακας λαμβάνεται υπόψη από πολλές εταιρείες, υπαλλήλους, τουρίστες και συνταξιούχους που θέλουν να επισκεφτούν μια χώρα και να γνωρίσουν από κοντά την ποιότητα ζωής της. Γι’ αυτό μπορεί να αποτελέσει βήμα για βελτίωση της εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό με στοχευμένες κινήσεις όπως π.χ. η δημιουργία καλύτερων υποδομών, όπως, δρόμοι, αεροδρόμια, μετακινήσεις με μέσα μεταφοράς, ξενοδοχεία κ.λπ. Αναφορικά με τις «πρωταθλήτριες» κόσμου ως προς την ποιότητα ζωής, για φέτος στην κορυφή βρίσκονται οι Ηνωμένες Πολιτείες με τελικό σκορ 86. Πέρυσι την πρωτιά κατείχε η Γαλλία με βαθμό 82 ενώ οι ΗΠΑ ήταν στην 7η θέση. Για το 2011 ακολουθούν η Νέα Ζηλανδία, η Μάλτα, η Γαλλία και το Μονακό στην πρώτη πεντάδα. Για τις ΗΠΑ η πρωτιά επιτυγχάνεται κυρίως από τη βελτίωση της οικονομίας (βαθμός 100) αλλά και από το άριστα σε ελευθερία και υποδομές. Και πάλι, όμως, τις τελικές θέσεις καθορίζουν σειρά παραγόντων και οι υποκειμενικές γνώμες για το τι αρέσει στον καθένα. Για παράδειγμα την πρωτιά με βαθμό 100 στην κατηγορία «κλίμα» έχουν η Μάλτα που είναι τρίτη στο σύνολο και η… Ζιμπάμπουε που είναι στην 181η θέση. Αναφορικά με τους ουραγούς, τις χώρες δηλαδή με τη χειρότερη ποιότητα ζωής αυτές είναι η Σομαλία, το Τσαντ, η Υεμένη, το Σουδάν και η Ανγκόλα.

Την πρώτη τριάδα των πλουσιότερων περιφερειών, συμπληρώνουν οι περιφέρειες Αττικής (24.884 ευρώ) και Στερεάς Ελλάδας (22.534 ευρώ). Στον αντίποδα, φτωχότερες περιφέρειες ήταν, η Ανατολική Μακεδονία- Θράκη (κατά κεφαλήν ΑΕΠ 14.495 ευρώ), η Ήπειρος (16.232 ευρώ) και η Δυτική Ελλάδα (16.247 ευρώ). Πάντως, το μεγαλύτερο μέρος του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας δημιουργήθηκε, κυρίως, στις περιφέρειες Αττικής (συμμετοχή στο συνολικό ΑΕΠ κατά 43,4%) και Κεντρικής Μακεδονίας (συμμετοχή κατά 15%). Τη μεγαλύτερη αύξηση παρουσίασαν οι περιφέρειες της Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης και της Θεσσαλίας, ενώ μείωση σημειώθηκε στην περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας. Στον Πρωτογενή Τομέα της οικονομίας τη μεγαλύτερη αύξηση παρουσίασαν οι περιφέρειες της Θεσσαλίας, της Δυτικής Ελλάδας και της Κρήτης, ενώ μικρή μείωση σημειώθηκε στην περιφέρεια της Αττικής. Στο Δευτερογενή Τομέα (βιομηχανία) μικρή αύξηση παρουσίασε μόνον η περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας, ενώ η μεγαλύτερη μείωση σημειώνεται στις περιφέρειες των Ιονίων Νήσων και του Νοτίου Αιγαίου. Τέλος, στον Τριτογενή Τομέα (υπηρεσίες, τουρισμός), , τη μεγαλύτερη αύξηση παρουσίασαν οι περιφέρειες της Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης και της Θεσσαλίας. Από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, προκύπτει, επίσης, ότι η Ελλάδα είναι "χώρα υπηρεσιών", καθώς το 2009 ο τριτογενής τομέας είχε το 79,1% του συνόλου της ΑΠΑ (αύξηση σε σύγκριση με το 2008 κατά 0,9%). Ακολουθεί ο δευτερογενής τομέας με ποσοστό συμμετοχής 17,8% και μείωση 1,4% σε σχέση με το 2008. Ενώ, ο πρωτογενής τομέας κατέχει το 3,1% του συνόλου της ΑΠΑ, συμμετοχή που παρέμεινε σταθερή μεταξύ 2008 και 2009.