Τα ενοίκια των καλύτερων γραφείων στην Αθήνα και τη Λισσαβόνα μειώθηκαν εφέτος στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 17 ετών, σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας συμβούλων ακίνητης περιουσίας CBRE. Τα ενοίκια για τα πλέον "ελκυστικά" γραφεία της Αθήνας μειώθηκαν το πρώτο τρίμηνο του 2012 σε 288 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο τον χρόνο - μία μείωση κατά 14% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011 και το χαμηλότερο επίπεδο τα τελευταία 17 χρόνια που η CBRE καταγράφει τα σχετικά στοιχεία. Τα αντίστοιχα ενοίκια στη Λισαβόνα διαμορφώθηκαν στα 222 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο και είναι τα χαμηλότερα από το δεύτερο τρίμηνο του 1995. Στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη, τα ενοίκια υποχώρησαν σε χαμηλό 12 και 7 ετών, αντίστοιχα, ενώ στο Δουβλίνο ήταν τα χαμηλότερα εδώ και 13 χρόνια και στη Ρώμη και το Μιλάνο στην τελευταία 4ετία. Η πιο ακριβή αγορά γραφείων της Ευρώπης είναι το West End στο Λονδίνο, όπου τα ενοίκια αντιστοιχούσαν σε 1.195 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.

Κύμα αγωγών για μεγάλες εκτάσεις σε περιοχές - φιλέτα, κυρίως στη νησιωτική Ελλάδα και όχι μόνο έχουν κατατεθεί στην δικαιοσύνη. Εκατοντάδες ιδιώτες (φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις) βρίσκονται σε μεγάλη δικαστική διαμάχη με το Δημόσιο, που αγωνίζεται για να πείσει ότι του ανήκουν μεγάλες εκτάσεις δασικές, αγροτικές, λιβάδια, βοσκότοποι, σε βουνά, γκρεμνά, αιγιαλούς κοινόχρηστοι χώροι κ.λπ. που αλλιώς θα περάσουν σε ιδιωτικά χέρια. Σε όλες τις αντιδικίες οι ιδιώτες (φυσικά πρόσωπα, επιχειρήσεις κ.λπ.) στηρίζουν τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα (από απώτερους προγόνους, με χρησικτησία κ.λπ.) στην επιχειρηματολογία ότι πρόκειται για τμήματα ιδιωτικών γαιών που δεν κατέληξαν ποτέ στο Ελληνικό Δημόσιο, αφού δεν κατέχονταν από το Σουλτάνο ή Οθωμανούς. Και η επιχειρηματολογία αυτή αγγίζει όλα τα ακίνητα. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εκτάσεων αυτών κρίνεται οριστικά αυτές τις μέρες, μέσα από την πολυαναμενόμενη ερμηνεία που θα δώσει σε υπόθεση-πιλότο η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου στις Συνθήκες και τα Πρωτόκολλα (Κωνσταντινούπολης, Λονδίνου) που υπογράφηκαν μετά την απελευθέρωση του ελληνικού κράτους από τους Τούρκους, σε συνδυασμό με τη νομοθεσία του 1837 για τα δημόσια κτήματα. Σ

ε υπόθεση - πιλότο χαρακτηρίζεται δίκη στην οποία το Δημόσιο κατέφυγε προ 10ετίας στα δικαστήρια με αγωγή σε βάρος φυσικών και νομικών προσώπων που εμφανίζονταν ως ιδιοκτήτες έκτασης σχεδόν 92 στρεμμάτων στην Καλντέρα της Σαντορίνης, όταν εντόπισε στο παράλιο τμήμα της επίμαχης ζώνης, την ανέγερση οικοδόμων, τοιχίων και την φύτευση δενδρυλλίων. Το Πρωτοδικείο δικαίωσε τους ιδιώτες, αλλά το Εφετείο δέχτηκε εν μέρει την αγωγή του Δημοσίου. Το νομικό ζήτημα, έφτασε στον ΑΠ με δύο διαφορετικές αρεοπαγιτικές εισηγήσεις και το θέμα έφθασε μοιραία στην Ολομέλεια, λόγω μείζονος ενδιαφέροντος και σπουδαιότητας. Αν η Ολομέλεια ΑΠ υιοθετήσει στη δίκη - πιλότο τους ιδιωτικούς ισχυρισμούς, τότε όλες αυτές οι τεράστιες εκτάσεις θα περάσουν στα χέρια ιδιωτών και το Δημόσιο θα αποξενωθεί από κάθε δικαίωμα κυριότητας σε ζωτικούς χώρους.