Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προβλέπεται να κοστίσουν στο Δημόσιο δικαστικές αποφάσεις για κομμάτια έργων που δεν είναι βέβαιο ότι έχουν κατασκευαστεί! Με πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου επιδικάστηκαν στους εργολάβους επιπλέον 45 εκατ. ευρώ για κατασκευές που ουδέποτε πιστοποιήθηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για έργα στην παράκαμψη της Πάτρας, με προϋπολογισμό 12,5 εκατ. ευρώ και οι πραγματοποιηθείσες εργασίες υπολογίζονται σε 10,63 εκατ. ευρώ. Η «κερκόπορτα» άνοιξε με την υπ' αριθμόν 1154/2006 απόφαση του ΣτΕ, με την οποία κρίθηκε ότι οι τμηματικές επιμετρήσεις που υποβάλλονται από τους κατασκευαστές θεωρούνται αυτοδικαίως εγκεκριμένες αν δεν ελεγχθούν μέσα σε τρεις μήνες από την κατάθεσή τους στις αρμόδιες υπηρεσίες. Μάλιστα, προβλέπεται ότι δεν μπορεί να γίνει διόρθωση ούτε στο στάδιο της προσωρινής παραλαβής των έργων ούτε μέσα από την τελική επιμέτρηση! Η τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ δεν προχώρησε σε νέα νομοθετική ρύθμιση, με δεδομένη τη γραφειοκρατία και την υποστελέχωση του δημόσιου τομέα, ιδιαίτερα σε περιφερειακές υπηρεσίες. Το 2007 μάλιστα εξέδωσε την υπ' αριθμόν 16 εγκύκλιο, με την οποία κοινοποίησε στις υπηρεσίες την απόφαση του ΣτΕ και αποδείχθηκε η «χαρά του εργολάβου». Γνώστες της πραγματικότητας των υπηρεσιών κάνουν λόγο για «βιομηχανία» κατάθεσης συγκριτικών πινάκων για την πληρωμή εργασιών που δεν ήταν δυνατό να πιστοποιηθούν μέσα στο οριζόμενο χρονικό διάστημα. Δεν αποκλείεται το γνωστό «γρηγορόσημο» να αντικαταστάθηκε σε αυτές τις περιπτώσεις με... «σταματόσημο». «Ακόμα και χονδροειδή αριθμητικά λάθη που αυξάνουν τις ποσότητες των εργασιών και έγιναν εκ παραδρομής ή σκόπιμα από τους αναδόχους θεωρούνται αυτοδίκαια και αμετάκλητα εγκεκριμένα», αναφέρεται σε έγγραφο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο τέως υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ (ΠΟΣΥΠΕΧΩΔΕ), που υποβλήθηκε χθες στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, τον υπουργό Υποδομών Γιάννη Ραγκούση και τον υφυπουργό Γιάννη Μαγκριώτη, με το οποίο ζητεί κατεπείγουσα προώθηση νομοθετικών ρυθμίσεων και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και κρίσιμες παρεμβάσεις που έπρεπε να έχουν γίνει από χρόνια δεν έχουν προωθηθεί ακόμη».

ΠΗΓΗ: enet.gr

Βουτιά έως 35% καταγράφεται στα μισθώματα των κατοικιών, ενώ οι τιμές των ενοικίων των καταστημάτων έχουν κατρακυλήσει έως 50%. Το νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην αγορά είναι εφιαλτικό, καθώς τα προβλήματα των ιδιοκτητών έχουν πολλαπλασιαστεί σε σχέση με το παρελθόν. Τα μισθώματα των κατοικιών διαμορφώνονται με βάση τους κανόνες της αγοράς, οι οποίοι είναι πρωτόγνωροι. Οι τιμές ενοικίασης κατοικιών στην Αττική είναι χαμηλότερες 35% σε σύγκριση με το 2010. Ειδικότερα, τα ανατολικά και τα δυτικά προάστια της Αττικής παρουσιάζουν υποχώρηση 25%-35% και τα ενοίκια κυμαίνονται από 4,5 έως 6,3 ευρώ/τ.μ. στα δυτικά κι από 5 έως 6,5 ευρώ/τ.μ. στα ανατολικά. Στα βόρεια προάστια, όπου τα ενοίκια κυμαίνονται από 4 έως 14 ευρώ/τ.μ., η μείωση σε σύγκριση με το 2010 ανέρχεται σε 25%-35%. Στα ακριβά νότια προάστια, δηλαδή στις παράλιες περιοχές της Αττικής, η πτώση είναι της τάξης του 20%, με τα ενοίκια των διαμερισμάτων να κινούνται μεταξύ 7 και 16 ευρώ/τ.μ. Τέλος, 25% υποχωρούν τα ενοίκια στο κέντρο της Αθήνας (9-18 ευρώ/τ.μ.).

Τα σπίτια από 100 έως 150 τ.μ. έχουν βγει εκτός αγοράς. Οι μεζονέτες, που πριν από δύο χρόνια ήταν περιζήτητες και προσφέρονταν με υψηλό ενοίκιο σήμερα, είναι άδειες. Σε οικονομικό κραχ οδηγούνται οι κάτοχοι αυτών των κατοικιών, αφού δεν μπορούν να τα νοικιάσουν ούτε να τα πωλήσουν. Οι υποψήφιοι ενοικιαστές στην κυριολεξία έχουν εξαφανιστεί και τα ακίνητα της κατηγορίας αυτής μπήκαν στα αζήτητα. Το ενδιαφέρον προς ενοικίαση διαμερισμάτων στρέφεται προς τα μικρότερα διαμερίσματα και συγκεκριμένα σε αυτά που έχουν επιφάνεια που κυμαίνεται από 70 έως 85 τ.μ. Οι τιμές έχουν πέσει έως 40% σε σχέση με πέρυσι, διότι έχει μειωθεί κατακόρυφα η ζήτηση. Επίσης αρκετοί ενοικιαστές που μένουν μόνοι τους αρχίζουν να εγκαταλείπουν τα σπίτια που έχουν νοικιάσει , καθώς διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα έξοδα του ενοικίου και των κοινοχρήστων και δυσκολεύονται να πληρώσουν και τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ.