Κυριακή, 07 Ιούλιος 2024 02:17

Ο ECONOMIST, μία πενταετία πρίν ξεκινήσει η μεγάλη οικονομική κρίση είχε ξεκινήσει τη δημοσιεύση άρθρων τα οποία είτε λίγο είτε πολύ εμφάνιζαν την παγκόσμια αγορά κατοικίας ως φούσκα η οποία αργά ή γρήγορα θα ξεφούσκωνε. Τουλάχιστον μία φορά το εξάμηνο, εμφανίζονταν τέτοιες έρευνες και σε άλλα έντυπα-λιγότερο ή περισσότερο έγκυρα- που υιοθετούσαν αυτή τη θέση.

Σήμερα,με την εμπειρία της κρίσης στην πλάτη έχει αρχίσει να αναπτύσσεται μία άλλη άποψη -την οποία πρεσβευει και το realestatenews.gr- η οποία θεωρεί ότι η μεγάλη κρίση που πλήττει την παγκόσμια οικονομία δεν ήταν κρίση της αγοράς κατοικίας αλλά κρίση χρέους και διαχείρισης του που προκάλεσαν οι τράπεζες και οι κεντρικές κυβερνήσεις αλλά και οι κεντρικές τράπεζες οι οποίες στην συνέχεια αποδείχθηκαν απρόθυμες και ανίκανες να το διαχειριστούν.Αντίθετα οι συνθήκες που επικρατούν στην αγορά κατοικίας είναι υγιείς και μπορούν να εξασφαλίσουν μία σταθερά υψηλή ζήτηση .

Για να το πούμε διαφορετικά, η αλματώδης και συνεχής άνοδος των τιμών σε Μ. Βρεταννία ,ΗΠΑ , Ισπανία και Ιρλανδία δεν ήταν η αιτία για την οικονομική κατάρρευση που ακολούθησε αλλά το πρόσχημα . Δηλαδή , η αγορά ακινήτων χρησιμοποιήθηκε ως όχημα απο τις τράπεζες και τα funds προκειμένου να δημιουργηθούν νέα προϊόντα που θα εξασφάλιζαν υψηλές αποδόσεις και οι κεντρικές κυβερνλησεις όχι μόνο δεν έλεγχαν τον άκρατο καιροσκοπισμό και την πλεονεξια αλλά την συντηρούσαν και την ενίσχυαν. Τι σημασία έχει αυτό;

Οι υποστηρικτές της άποψης αυτής θεωρούν ότι στην θέση της αγοράς ακινήτων θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε άλλο αγαθό απο τον χρυσό μέχρι το πετρέλαιο και απο το νικέλιο μέχρι το κακάο. Επομένως το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο κατα πόσο η αγορά κατοικίας είναι προβληματική απο μόνη της αλλά στο πόσο εκτεθειμένη και εξαρτημένη είναι απο το τραπεζικό σύστημα και κατα πόσο οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες είναι διατεθειμένες να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον. Για να το πούμε πιο απλά , αν η αιτία της κρίσης ήταν η αγορά ακινήτων η διαδικασία ανάκαμψης θα είναι πολυετετής επίπονη και θα εξαρτάται κυρίως απο παράγοντες όπως οι δημογραφικές εξελίξεις. Αντίθετα , αν τα βασικά στοιχεία της αγοράς κατοικίας όπως η ζήτηση παραμένουν ισχυρά, τότε η ανάκαμαμψη μπορεί να είναι όχι μόνο σύντομη αλλά και διατηρήσιμη. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα . Οι πολιτικές για την ανάκαμψη της αγοράς αλλά και η διατηρησιμότητα της ανάκαμψης αυτής θα πρέπει να στοχεύουν στο να διορθωθούν τα πραγματικά προβλήματα που προκάλεσε την κρίση. Και στην προκειμένη περίπτωση στις τράπεζες.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την αγορά κατοικίας των ΗΠΑ που πυροδότησε την κρίση.Εκεί , τα προβλήματα δεν προκλήθεικαν απο τις τιμές των κατοικιών αλλά απο την πίεση που άσκησαν στην αγορά οι τράπεζες και τα πιστωτικά ιδρύματα μέσω των πλειστηριασμών. Η πίέση αυτή είχε με την σειρά της ως αποτέλεσμα να αλλάξουν οι όροι της αγοράς δηλαδή η προσφορά και έτσι να οδηγηθεί η αγορά σε συνθήκες υπερβάλλλουσας προσφοράς. Ακόμα και το επίπεδο των τιμών θα μπορούσε να παραμείνει ανεπηρέαστο αφού ακόμα και στο υψηλότερο τους σημείο εμφανίζονταν άνθρωποι διατεθειμένοι να καταβάλλουν το τίμημα για να αγοράσουν αλλά και επιχειρήσεις που αναλάμβαναν τον επενδυτικό κίνδυνο της κατασκευής και προσφοράς νέων κατοικιών. Όλα αυτά δείχνουν ότι η αγορά ακινήτων στις ΗΠΑ , αφεαυτής ήταν ισχυρή και θα μπορούσε να συντηρήσει για πολύ καιρό ακόμα την ανοδική πορεία. Αυτή που αποδείχτηκε προβληματική ήταν η τραπεζική αγορά και η διαχείριση του χρέους που έκανε είτε με την έκδοση ομολόγων είτε με τους πλειστηριασμούς.

Ανάλογο είναι και το συμπερασμα απο την ελληνική κρίση της αγοράς κατοικίας. Το 2008 , όταν το επίπεδο των τιμών είχε φθάσει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα ο αριθμός των μεταβιβάσεων ακινήτων έίχε φθάσει σε επίπεδα ρεκορ. Αυτό σημαίνει ότι η ζήτηση ήταν ισχυρή και ότι υπήρχαν άνθρωποι διατεθειμένοι να αγοράσουν σε αυτά τα επίπεδα των τιμών και ενδεχομένως και σε υψηλότερα. Αν και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν επηρέασε σε πρώτη φάση το επίπεδο της προσφοράς εντούτοις η πολιτική που ακολούθησε οδήγησε σε συρρίκνωση της ζήτησης. Στη συνέχεια το ελληνικό δημόσιο με την φορολογική πολιτική που ακολούθησε επιδείνωσε ακόμα περισσότερο το πρόβλημα οδηγώντας την ζήτηση για κατοικία στο σημερινό αδιέξοδο.

Ο ρόλος των κεντρικών Κυβερνήσεων και των τραπεζών κυριαρχεί και στο μοντέλο της Ισπανίας και της Ιρλανδίας ενώ στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας με την πολιτική που ακολούθησε η κυβλερνηση Μπράουν η ευθύνη αφορά κυρίως τις τράπεζες.

Κυριακή, 07 Ιούλιος 2024 02:17

Με ευκαιρίες για φθηνά ακίνητα, σχεδόν σε όλη την Ελλάδα ξεκίνησε φέτος το... κυνήγι της φοιτητικής στέγης. Κάθε χρόνο, χιλιάδες νέοι φοιτητές αρχίζουν αυτή την περίοδο την αναζήτηση, για να βρουν "φθηνό" σπίτι στον τόπο που βρίσκεται η σχολή τους. Υπολογίζεται ότι ενοικιάζονται πάνω από 100.000 σπίτια από φοιτητές και κάθε οικογένεια ξοδεύει μόνο για ενοίκιο από 3.000 έως 6.000 ευρώ, ετησίως. Μετά την πτώση των τιμών στα ακίνητα και τις ενοικιάσεις των επαγγελματικών χώρων, παρατηρείται μια σταδιακή υποχώρηση και στις τιμές των φοιτητικών ενοικίων. Η υποχώρηση κυμαίνεται από 7% για τις γκαρσονιέρες και φθάνει έως και περίπου 15% για τα μεγάλα διαμερίσματα. Στην Aθήνα και τη Θεσσαλονίκη υπάρχει υπερπροσφορά παλαιών διαμερισμάτων σε τιμές που κυμαίνονται από 200 έως 350 ευρώ, το μήνα. Όσον αφορά τις υπόλοιπες "φοιτητουπόλεις", το μέσο ενοίκιο πέφτει σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα. Φθηνότερες οι... φοιτητουπόλεις Όπως όλα δείχνουν, το φετινό φθινόπωρο διαφοροποιείται από τα προηγούμενα στο γεγονός ότι οι τιμές κινούνται σε πτωτική τροχιά, λόγω της οικονομικής κρίσης και όπως εκτιμούν οι κτηματομεσίτες, είναι η πρώτη υποχώρηση των φοιτητικών ενοικίων, που γίνεται στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία. Η υποχώρηση των φοιτητικών ενοικίων κυμαίνεται από 7% για τις γκαρσονιέρες και φθάνει έως και περίπου 15% για τα μεγάλα διαμερίσματα, τα οποία ενοικιάζονται σε δυο ή τρεις φοιτητές μαζί. Στην Aθήνα και τη Θεσσαλονίκη υπάρχει υπερπροσφορά παλαιών διαμερισμάτων σε τιμές που κυμαίνονται από 200 έως 350 ευρώ, το μήνα. Όσον αφορά τις υπόλοιπες "φοιτητουπόλεις", το μέσο ενοίκιο ανέρχεται σε χαμηλότερα επίπεδα. Ο κ. Γιάννης Ρεβύθης, πρόεδρος της Ένωσης Μεσιτών Αθηνών-Αττικής, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ανέφερε ότι η φοιτητική στέγη φέτος θα είναι πιο οικονομική κυρίως για τα παλιά διαμερίσματα. Όπως χαρακτηριστικά είπε, η μείωση στα παλιά διαμερίσματα ανέρχεται σε ποσοστό 7%-8%. "Οι τιμές για τις γκαρσονιέρες κυμαίνονται στα 200-250 ευρώ, ενώ για τα δυάρια στα 280-350", σημείωσε ο κ. Γ. Ρεβύθης. Όσον αφορά τα νεόδμητα διαμερίσματα, ο κ. Γ. Ρεβύθης δήλωσε ότι σε αυτά οι τιμές δεν έχουν παρουσιάσει αξιόλογες μεταβολές, γιατί την τελευταία διετία δεν υπήρξαν καινούριες κατασκευές. Επίσης, σύμφωνα με τους μεσίτες, με την ενοικίαση μεταχειρισμένου ή με αναζήτηση σπιτιού μακριά από τη σχολή μπορούν να εξοικονομηθούν έως και τα μισά χρήματα για ενοίκιο. Ανάλογη πτωτική πορεία καταγράφουν οι τιμές των ενοικίων και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Στην Κρήτη, οι τιμές ενοικίασης ξεκινούν από 200-300 ευρώ για τις γκαρσονιέρες και από 280-380 ευρώ για τα δυάρια, ενώ ανάλογα κυμαίνονται και οι τιμές στη Βόρεια Ελλάδα. "Στροφή" στα φθηνότερα ενοίκια Ήδη, αρκετές οικογένειες φοιτητών στρέφονται ολοένα και περισσότερο προς αναζήτηση φθηνότερης φοιτητικής κατοικίας, το τελευταίο διάστημα.

Κυριακή, 07 Ιούλιος 2024 02:17

Σύμφωνα με το ΚΕΠΚΑ, ο ενοικιαστής  σε κάθε περίπτωση  πρέπει να έχει  υπ' όψη :

. • Το ύψος του ενοικίου διαμορφώνεται ελεύθερα και δεσμεύει και τις δύο πλευρές.

• Η μίσθωση κατοικίας ισχύει τουλάχιστον για τρία χρόνια σε κάθε περίπτωση.

• Αν ο συμβατικός χρόνος έχει καθοριστεί μικρότερος της τριετίας και δεν υπάρχει συμφωνία αναπροσαρμογής του μισθώματος για τον υπόλοιπο χρόνο, το ενοίκιο αυξάνεται ετησίως κατά 75% του τιμαρίθμου που δίνει η Τράπεζα της Ελλάδος.

• Η μίσθωση αόριστης διάρκειας, μετά την παρέλευση τριετίας, λήγει με καταγγελία του ιδιοκτήτη ή του ενοικιαστή.

• Προκαταβολή του ενοικίου επιτρέπεται, μόνο για τον τρέχοντα μήνα. • Ο νόμος επιτρέπει εγγύηση μέχρι δύο ενοίκια.

• Ο ιδιοκτήτης φέρει τα βάρη του ακινήτου.

•Ο διοκτήτης δεν είναι υποχρεωμένος να αποκαθιστά ζημιές, που  προκαλεί, λόγω κακής χρήσης του σπιτιού.ο ενοικιαατής

• Κατά την ενοικίαση απαιτείται συμβόλαιο θεωρημένο από την εφορία.

• Ο ενοικιαστής, κατά τη λήξη της μίσθωσης, έχει υποχρέωση να αποδώσει την κατοικία, στην κατάσταση, που την παρέλαβε.

• Προσοχή! Από 1 Ιανουαρίου 2008, το χαρτόσημο έχει καταργηθεί.

Κυριακή, 07 Ιούλιος 2024 02:17

Που θα αγοράσετε για πρώτη κατοικία; Μα εκεί που η ζωή σας θα γίνεται πιό εύκολη και δεν θα είστε καθημερινά με το χέρι στην τσέπη προκειμένου να πληρώνετε την ...επιλογή της γειτονιάς. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι η επιλογή της κατοικίας συνδέεται μόνο με τις τιμές αγοράς και με την πεθερά ή την μητέρα που βρίσκεται κοντά για να μαγειρεύει και να κρατά τα παιδιά , αλλά η ύφεση έχει αλλάξει όλα τα δεδομένα της αγοράς κατοικίας. Στα προαπαιτούμενα πλέον είναι και μία άλλη παράμετρος ! Πόσο θα κοστίσει η καθημερινότητα σας στην περιοχή που θα επιλέξετε να αγοράσετε ή να νοικιάσετε σπίτι.

Το realestatenews προσπάθησε να εντοπίσει τις πηγές που αυξάνουν το κόστος της καθημερινότητας μεταξύ τριών αντιπροσωπευτικών περιοχών. Τα αποτελέσματα είναι πραγματικά εντυπωσιακά αφού το κόστος αυτό μπορεί να διαφέρει απο περιοχή σε περιοχή μέχρι και 1.000 ευρώ το μήνα!

Ας ξεκινήσουμε απο τα έυκολα .το κόστος μετακίνησης μπορεί να εξελιχθεί σε "μαύρη τρύπα" για τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Η διαφορά στο κόστος μετακίνησης μεταξύ μίας περιοχής με ΜΕΤΡΟ ή ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και μία άλλης που δεν εχει τέτοιες υποδομές μπορεί να ξεπεράσει τα 600 ευρώ το μήνα (βενζίνη, κόστος στάθμευσης κ.α). Αν μάλιστα στην γειτονιά δεν υπάρχουν εμπορικές υποδομές και η μετακίνηση είναι απαραίτητη ακόμα και για τα καθημερινά ψώνια η διαφορά αυτή μπορεί να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.

Ένα σημαντικό στοιχείο είναι η πληθώρα ανταγωνιστικών καταστημάτων. Η έρευνα τιμών αποκάλυψε ότι οι διαφορές στις τιμές μεταξύ σουπερ μάρκετ αλλά και εμπορικών καταστημάτων μπορεί να φθάσει και να ξεπεράσει το 40%. Για παράδειγμα οι διαφορές στα σουπερ μάρκετ μεταξύ μίας γειτονιάς με μία μοναδική επιλογή sm και με τις τιμές αγοράς κατοικίας να είναι 20% υψηλότερες σε σύγκριση με την μέση τιμή της Αττικής μπορεί να φθάσoυν  μέχρι και το 30% σε σχέση με μία φτηνότερη γειτονιά με πολλές επιλογές sm. Αυτό σημαίνει ότι για μία οικογένεια που δαπανά 500 ευρώ το μήνα το όφελος μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 150 ευρώ.

Για είδη ένδυσης και υπόδησης ούτε λόγος να γίνεται αφου οι διαφορές μεταξύ των τοπικών αγορών μπορεί να είναι τεράστιες. Διαφορές μεταξύ των αγορών υπάρχουν όμως και σε άλλες δραστηριότητες. Για παράδειγμα οι διαφορές στις τιμές σε κομμώτηρια μπορεί απο γειτονιά σε γειτονιά να φθάνουν μέχρι 40%.

Μη υποτιμάτε όμως και τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών. Για παράδειγμα η άθληση σε δημόσια ή δημοτικά αθλητικά κέντρα μπορεί να σημάνει μία εξοικονόμηση έως και 70 ευρώ το μήνα . Μιά και μιλάμε για παιδιά και σχολείο το κόστος απο γειτονιά σε γειτονιά μπορεί να ποικίλλει αφού η περιοχή επηρεάζει ακόμα και τα χρήματα που ζητούν δάσκαλοι και καθηγητές για τα ιδιαίτερα. Αν μάλιστα απαιτούνται μετακινήσεις για φροντιστήρια και άλλες δραστηριότητες των παιδιών τότε το κόστος σε χρόνο και χρήμα δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο.

Το ίδιο ισχύει και για τις υπηρεσίες υγείας. Για αγοραστές άνω των 60 ετών το κόστος των δαπανών υγείας δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ακόμα και η αμοιβή των ιδιωτών ιατρών διαφοροποιείται ανάλογα την περιοχή.