Η ύφεση , έφερε για μία ακόμα φορά στο προσκήνιο μία αντιπαράθεση μεταξύ εκείνων που προτιμούν το μετρητό και των άλλων που θεωρούν ότι οι επενδύσεις σε ακίνητη περιουσία εξασφαλίσουν μακροπρόθεσμα κέρδη. Ποιος έχει δίκιο;

Ακίνητα

Η επένδυση στα ακίνητα σήμερα συμφέρει μόνο κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι ότι η επένδυση θα έχει μακροπρόθεσμο ορίζοντα (άνω της πενταετίας). Η δεύτερη ότι η τιμή κτήσης θα πρέπει να είναι σε επίπεδα που θα έχουν ενσωματώσει μία επιπλέον πτώση για τουλάχιστον δύο χρόνια. Σημαντικός παράγων στην απόφαση είναι η εξασφάλιση ρευστότητας προκειμένου να καλυφθεί το φορολογικό κόστος . Φυσικά, η πιο σημαντική προϋπόθεση είναι ότι ο επενδυτής δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να εξαντλήσει όλη την ρευστότητα του σε επενδύσεις σε ακίνητη περιουσία. Σε κάθε περίπτωση , σήμερα η επένδυση σε ακίνητα έχει υψηλό ασφάλιστρο κινδύνου ενώ οι αποδόσεις που προσφέρει είναι αρνητικές. Οι κανόνες αυτοί , δεν ισχύουν μόνο για τους επενδυτές αλλά και για εκείνους που θέλουν να προχωρήσουν σε μία αγορά πχ κατοικίας για ιδιόχρηση. Το σημερινό οικονομικό περιβάλλον είναι τόσο ρευστό και τόσο αβέβαιο ώστε να είναι μεγάλο λάθος η προεξόφληση μελλοντικών εισοδημάτων ή και ακόμα η εξάντληση της ρευστότητας που μπορεί να έχει ο υποψήφιος αγοραστής.

Μετρητά

Σε εποχές που η οικονομία είναι σε βαθειά ύφεση , όσοι έχουν ρευστό είναι οι κυρίαρχοι του παιγνιδιού. Και αυτό διότι, με δεδομένες συνθήκες τις πιστωτικής ασφυξίας , η ρευστότητα παρέχει την ευκαιρία αξιοποίησης της ανά πάσα στιγμή. Ένα ακόμα στοιχείο το οποίο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι το κόστος διακράτησης της ρευστότητας σε σχέση με το ακίνητο. Σίγουρα μετά την επιβολή των νέων φορολογικών μέτρων η ακίνητη περιουσία έχει σημαντικό φορολογικό κόστος , τόσο όσο αφορά στην κατοχή όσο και στα έσοδα που αποδίδει . Πρόσφατα, έμπειροι φοροτέχνες υπολόγιζαν ότι –υπό προϋποθέσεις-το μέσο ετήσιο φορολογικό κόστος κατοχής ενός ακινήτου μπορεί να πλησιάζει το 5% της εμπορικής αξίας (συνυπολογίζονται τεκμήρια και μειωμένο αφορολόγητο). Στην περίπτωση μάλιστα που καθιερωθεί , αυτόνομος φορολογικός συντελεστής 20% για τα ακαθάριστα έσοδα από ενοίκια τότε η καθαρή απόδοση της επένδυσης σε ακίνητα (κατοικία) είναι έντονα αρνητική. Αντίθετα το κόστος της ρευστότητας είναι περιορισμένο.

Στόχος, των προτάσεων για τα κόκκινα στεγαστικά , είναι το ποσό της μηνιαίας δόσης να μην ξεπερνά το 30% των αποδοχών του δανειολήπτη ή ακόμα και το 25% για τις περιπτώσεις εξαιρετικά χαμηλά εισοδημάτων, κάτι που επιθυμεί και η κυβέρνηση. Παράλληλα, μελετάται πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο επιμήκυνσης της περιόδου αποπληρωμής από τα 40 χρόνια που είναι σήμερα έως και τα 90 χρόνια, αφού μόνο έτσι θα μπορέσει να μειωθεί έως και 50% η μηνιαία δόση του στεγαστικού δανείου. Άλλο σενάριο που εξετάζεται είναι η δυνατότητα ενοικίασης από τον δανειολήπτη της κατοικίας του για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, πχ. τρία χρόνια, και η προοπτική επαναγοράς της με νέο δάνειο και νέους όρους μετά την πάροδο της περιόδου ενοικίασης. Αξίζει να σημειωθεί πως το μέτρο αυτό έχει εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία και η Ουγγαρία. Όπως και να χει, τα σενάρια αυτά θα πάρουν ''σάρκα και οστά'' σύντομα αφού οι τράπεζες αναγνωρίζουν την ανάγκη παρέμβασης στο θέμα καθώς ''βλέπουν'' τις επισφάλειες στα στεγαστικά δάνεια να έχουν φτάσει στο ιλιγγιώδες ποσοστό του 15%, παρά τις ρυθμίσεις στις οποίες έχουν προχωρήσει για το σύνολο του συνολικού χαρτοφυλακίου δανείων.