Με το βλέμμα στραμμένο στον δεύτερο γύρο, των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, τα κόμματα έχουν αποδυθεί από το βράδυ της Κυριακής σε έναν μαραθώνιο διαβουλεύσεων και ζυμώσεων αφού οι εκλογικές μάχες σχεδόν στο σύνολό τους θα κριθούν την ερχόμενη Κυριακή. Κερδισμένη" αποδεικνύεται και η αποχή, που πλησιάζει το 40%, . Στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, στην Αττική, προηγείται ο Γιάννης Σγουρός, ο οποίος θα αναμετρηθεί στον δεύτερο γύρο με τον Β. Κικίλια. Από τον πρώτο γύρο φαίνεται να εκλέγεται ο επίσης υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια του Ν. Αιγαίου Γ. Μαχαιρίδης, ενώ υποψήφιοι στηριζόμενοι είτε αμιγώς από το ΠΑΣΟΚ, είτε με συνεργασίες, προηγούνται σε πέντε ακόμη περιφέρειες. Στις υπόλοιπες έξι περιφέρειες βρίσκονται στην πρώτη θέση, υποψήφιοι με τη στήριξη της ΝΔ ή και άλλων πολιτικών δυνάμεων. Σε επίπεδο δήμων, η μάχη έχει ξεκαθαρίσει από την πρώτη Κυριακή σε 104, ενώ σε επαναληπτικές εκλογές θα οδηγηθούν 221 δήμοι. Σε ντέρμπι, για το ποιος θα εξασφαλίσει την πρωτιά στον πρώτο γύρο, είναι 39 δήμοι. Στην Αθήνα, ο Νικ. Κακλαμάνης προηγείται με 34,9% και ακολουθεί ο Γ. Καμίνης με 28,4%. Στον Πειραιά, ο Γ. Μίχας έχει σαφές προβάδισμα με 29,5%, έναντι του Β. Μιχαλολιάκου που λαμβάνει 23%. Τρίτος είναι ο Π. Μαντούβαλος με 18,77%. Στη Θεσσαλονίκη ο Κ. Γκιουλέκας είναι πρώτος με 37,8% και ο Ιω. Μπουτάρης δεύτερος με 33,5%.

Το realestatenews.gr προσπάθησε σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου να κάνει σαφές ότι σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα αλλά οι πολιτικές. Στο άρθρο της στήλης "ΠΟΛΙΤΙΚΗ" παρουσιάζονται τα επιχειρήματα αυτής της θέσης. Από την άλλη πλευρά , οι εκλογές αυτές κατάληξαν να πάρουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Ουσιαστικά συγκρούονται δύο απόψεις εκ διαμέτρου αντίθετες . Για το λόγο αυτό επιλέξαμε δύο σημαντικά άρθρα απο τις εκδόσεις του Σαββάτου των εφημερίδων "ΝΕΑ" και "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" τα οποία ουσιαστικά εκφράζουν τις δύο προσεγγίσεις για τις εκλογές και τα δημοσιεύουμε:

Αρθρο απο την εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"

"Τέρμα τα ψέματα! Τέρμα οι απειλές και οι εκβιασμοί! Τέρμα ο φόβος και η ανασφάλεια που καλλιεργεί συνειδητά ο κυνισμός τους. Τέρμα οι προσβολές εκ μέρους των ολετήρων. Τέρμα στη φλυαρία, την προπαγάνδα και τις φωτοβολίδες με τις οποίες προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια και να κρύψουν την ανικανότητα και τον λαϊκισμό τους. Τέρμα στα ψεύτικα πιστόλια τους, στις πομφόλυγες και στη μάσκα με την οποία κρύβουν το πραγματικό πρόσωπό τους. Τέρμα στους εξαρτημένους που αλυσόδεσαν τη χώρα και την έκαναν πειραματόζωο. Τέρμα στους δεδομένους! *** Ούτε ένας από τους βαρείς χαρακτηρισμούς δεν είναι άδικος. Μία-μία οι λέξεις το μαρτυρούν: Με χυδαία ψέματα πήραν την εξουσία. Ηξεραν με το νι και με το σίγμα τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά έλεγαν ότι «λεφτά υπάρχουν». Ηξεραν ότι δεν μπορούν να υλοποιήσουν τίποτε από αυτά που έταζαν και -ενώ είχαν έτοιμο το σημερινό, τραγικό σχέδιό τους- καθυστερούσαν εγκληματικά να πάρουν αποφάσεις γιατί δεν ήθελαν να εκτεθούν και να γίνουν αμέσως περίγελως στα μάτια των εξαπατημένων ψηφοφόρων τους. Και σκάρωσαν ψέματα μεγαλύτερα από τα προεκλογικά. Οτι δήθεν μάχονται σκληρά και διαπραγματεύονται επί ίσοις όροις με τους εταίρους. Οτι δήθεν ακούγεται η φωνή τους. Οτι βγάζουν πιστόλια στο τραπέζι. Και, βέβαια, ότι με το Μνημόνιο έσωσαν τη χώρα από τη χρεωκοπία. Το πιο κυνικό, το πιο ωμό, το πιο χυδαίο ψέμα τους. Η πιο μεγάλη απάτη... Απολύτως τίποτε δεν διαπραγματεύτηκαν. Απολύτως τίποτε καλό για τη χώρα δεν πέτυχαν. Ηξεραν -ή όφειλαν να γνωρίζουν- ότι ο κίνδυνος να χρεωκοπήσει η χώρα ήταν ανύπαρκτος. Διότι, εκείνοι που θα έβγαιναν πρωτίστως χαμένοι είναι οι Γαλλογερμανοί (θα έχαναν τα χρήματά τους). Και το ευρώ. Τέτοια τρικυμία, τέτοιον κλονισμό κανένας δεν ήθελε. Ο «κίνδυνος της χρεωκοπίας» ήταν όπλο στα χέρια της Ελλάδος, δεν ήταν δαμόκλειος σπάθη. Και αν υπήρχε σοβαρός ηγέτης να θέσει ευθέως και δραματικά το θέμα της «επαπειλούμενης πτώχευσης», οι Ευρωπαίοι θα βρίσκονταν ξαφνικά σε δυσχερέστατη θέση. Και εκόντες άκοντες θα ενέδιδαν. Με αποτέλεσμα και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής (των χρεών) να δοθεί, και δάνειο με ανεκτό επιτόκιο. Και όλα αυτά τότε, τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο του 2009, προτού η αθλιότης των ημετέρων δηλώσεων περί χρεωκοπίας εκτινάξουν τα spreads *** Τώρα τρέμουν! Γιατί ξέρουν ότι εξόντωσαν τη χώρα, αλλά και τις δικές τους -λιγοστές, αλλά υπαρκτές και σημαντικές- προτάσεις για το συμμάζεμα του κράτους. Τις εξόντωσε η ανικανότης, το απαράσκευον και τα μυαλά της δράκας που κυβερνά το Μαξίμου... Τώρα τρέμουν! Γι' αυτό εκβιάζουν με... εκλογές και απειλούν. Γιατί ξέρουν ότι από όσα έχουν πει, μονάχα ένα θα βγει αληθινό: θα τους πάρουν με τις πέτρες!"

Το κύριο άρθρο της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ"

" Πολλοί λένε ότι αυτό είναι το μεγαλείο της Δημοκρατίας: ότι κάποια στιγμή έρχεται η ώρα του λαού. Και φυσικά έχουν απόλυτα δίκιο. Οσα ήταν να πουν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας και οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες τα είπαν. Αύριο πίσω από το παραβάν ο ψηφοφόρος θα αποφανθεί οριστικά και τελεσίδικα για όσα είδε και άκουσε ώς τώρα. Λίγο πριν από την ώρα του πολίτη, λοιπόν, υπάρχουν ορισμένες σκέψεις που συμπυκνώνουν το νόημα της αυριανής ψηφοφορίας. Για λόγους που όλοι γνωρίζουν, το κέντρο βάρους αυτών των εκλογών μετακινήθηκε στο κατ΄ εξοχήν πολιτικό πεδίο. Χωρίς να υποτιμάται η αξία της εμπέδωσης των θεσμών που καθιερώνει ο «Καλλικράτης», είναι προφανές ότι οι πολίτες θα τοποθετηθούν με την ψήφο τους στα μείζονα ζητήματα της χώρας. Αλλωστε, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση συμπίπτουν, για διαφορετικούς λόγους φυσικά, σε αυτό το σημείο. Η αυριανή ψήφος έχει εξ ορισμού διλημματικό χαρακτήρα. Και αυτό το δίλημμα δεν αφορά πρόσωπα ή κόμματα. Αφορά την πορεία της χώρας από εδώ και στο εξής. Oπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, οι πολίτες πρέπει να αποφασίσουν αν θα διασφαλίσουν με την ψήφο τους την πολιτική σταθερότητα, όπως ευθέως τους ζήτησε ο Πρωθυπουργός, για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η πορεία εξόδου από την κρίση. Ή αν θα συμβάλουν στη δημιουργία πολιτικής αστάθειας και ενδεχομένως ακυβερνησίας εις βάρος της ίδιας της προοπτικής και της ελπίδας όπου οι ίδιοι επενδύουν επί έναν χρόνο τώρα με τις θυσίες τους. Αυτές ο δύο επιλογές είναι διαυγείς και συγκεκριμένες. Και γι΄ αυτό οδηγούν και σε συγκεκριμένους δρόμους. Ο ένας είναι ο δρόμος που ήδη βαδίζουμε με κόπο και πόνο, αλλά τον έχουμε επιλέξει ως μοναδική διέξοδο σωτηρίας, χωρίς να προκύπτει έως τώρα ότι έχουμε κάνει λάθος. Ο άλλος είναι η οπισθοχώρηση προς το κενό, αφού άλλη πορεία δεν διαφαίνεται και μάλιστα δεν την υποδεικνύουν ούτε εκείνοι που συνιστούν να εγκαταλείψουμε τον πρώτο δρόμο- διότι απλούστατα ούτε οι ίδιοι τον έχουν βρει. Ας πάμε, λοιπόν, αύριο στην κάλπη με συναίσθηση της συγκυρίας και με την ωριμότητα του πολίτη που κρίνει με καθαρό μυαλό. Και, πριν από όλα, ας πάμε στην κάλπη. Γιατί η επόμενη μέρα διαμορφώνεται με τη δική μας ψήφο. Και η αποχή αυτές τις ώρες ισούται με αποποίηση ευθύνης."

Η ψηφοφορία θα αρχίσει στις 7 πμ και θα λήξει στις 7 μμ, την Κυριακή, 7 Νοεμβρίου. Την επομένη Κυριακή, 14, θα γίνουν επαναληπτικές εκλογές, όπου δεν θα έχει αναδειχθεί νικητής από την πρώτη Κυριακή, με τις ίδιες ώρες έναρξης και λήξης της διαδικασίας.

Σε περίπτωση, που η ψηφοφορία δεν διεξαχθεί για οποιονδήποτε λόγο σε έναν δήμο ή σε ένα ή περισσότερα εκλογικά τμήματα, τότε αυτή θα γίνει την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010.

Πώς ψηφίζουμε

Με την αστυνομική ταυτότητα, ή τη σχετική προσωρινή βεβαίωση της αρμόδιας αρχής, ή το διαβατήριό, ή την άδεια οδήγησης, ή το ατομικό βιβλιάριο υγείας όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Αν κάποιος εκλογέας δεν περιλαμβάνεται στον εκλογικό κατάλογο , μπορεί να απευθυνθεί στον δήμο, ή την κοινότητα, όπου είναι γραμμένος και να ζητήσει πιστοποιητικό εγγραφής του στα δημοτολόγια, προκειμένου να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα.

Αυτή η ηλεκτρονική εφημερίδα προσπάθησε στον ένα χρόνο που βρίσκεται στον «αέρα» να παρουσιάζει ,να αναλύει και –κάποιες φορές- να κριτικάρει αποφάσεις και πρακτικές των πολιτικών. Πάγια αρχή της είναι ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για πολιτικούς-σωτήρες ή για πολιτικούς –μεσσίες. Αντίθετα είναι υποχρέωση όλων των πολιτών να μιλάμε για πολιτικές που εκπορεύονται από τις αποφάσεις, τις πρακτικές και τις επιλογές των προσώπων . Άλλωστε , όπως είναι γνωστό η ιστορία δεν γράφεται με βάση τα πρόσωπα αλλά με τις πολιτικές που ακολουθούν.

Πριν ένα χρόνο περίπου με μία σειρά άρθρων, προειδοποιήσαμε για λαθεμένες επιλογές στην διαχείριση της δημοσιονομικής κρίσης. Μιλήσαμε , χρησιμοποιώντας την ιστορική εμπειρία, για ευκαιρίες που κινδυνεύουν να χαθούν στην ευρωπαϊκή σκηνή αλλά και για τον κίνδυνο που παραμονεύει να χρησιμοποιηθεί η ελληνική κρίση χρέους για να ανατραπούν οι θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης , όπως είχαν διατυπωθεί στην συνθήκη της Ρώμης. Είχαμε επισημάνει ταυτόχρονα ότι η δημοσιονομική κρίση θα μπορούσε να προσφέρει μία ιστορική ευκαιρία για την εκφορά ενός τεκμηριωμένου αντιπολιτευτικού λόγου που θα ξεπερνά τις κομματικές αγκυλώσεις και θα συμβάλλει στις κοσμογονικές αλλαγές που ήταν «επί θύραις».

Δυστυχώς , η πραγματικότητα αποδείχθηκε πολύ σκληρή αφού ανέδειξε τις αγκυλώσεις του πολιτικού /κομματικού συστήματος -και αυτό αφορά τόσο την συμπολίτευση όσο και την αντιπολίτευση. Η μεν οδήγησε την χώρα σε συνθήκες διεθνούς οικονομικού ελέγχου και η δε , όχι μόνο δεν κατάφερε να αρθρώσει τεκμηριωμένο πολιτικό λόγο, αλλά συνέβαλλε σε σημαντικό βαθμό στην απαξίωση της πολιτικής ζωής του τόπου.

Γιατί αναφέρουμε όλα αυτά; Διότι πολλοί αναγνώστες με ηλεκτρονικά μηνύματα που έστειλαν κατέκριναν την εφημερίδα για την  απόσταση που κρατά από τις αυτοδιοικητικές εκλογές . Όμως η στάση αυτή είναι κατά την γνώμη μας η πιο ενδεδειγμένη σε αυτές τις εκλογές οι οποίες είναι κατ ΄ επίφαση δημοτικές. Στην πραγματικότητα η σιωπή δεν είναι τίποτε άλλο παρά σεβασμός στο αναγνώστη ο οποίος για πρώτη φορά αναγκάζεται να συνδέσει την επιλογή του για το ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει το αποχετευτικό πρόβλημα του χωριού του ή της συνοικίας του με το Μνημόνιο.

Και αυτό γιατί η στάση του «μεταφράζεται» από κάποιους ως ψήφος εμπιστοσύνης ή αποδοκιμασίας στις επιλογές του κόμματος που κυβερνά . Για πρώτη φορά Κυβέρνηση και αντιπολίτευση προειδοποιούν απροκάλυπτα τον υπέργηρο ψηφοφόρο στα Άγραφα ότι δεν θα πρέπει να αποφασίσει με κριτήριο την υποψηφιότητα του γιού του στο τοπικό συμβούλιο αλλά με κριτήριο το μνημόνιο.

Μιλάμε δηλαδή για μία απόλυτη σχιζοφρένεια που συνδέει τον βόθρο με το μνημόνιο και στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστεί ο ελληνικός λαός. Ε , λοιπόν εμείς δεν δεχόμαστε τέτοιου είδους διλλήματα . Δεν τα δεχόμαστε επειδή γνωρίζουμε ότι σε μία δημοκρατική πολιτεία οι απαντήσεις μπορούν να δοθούν με άλλους τρόπους πχ με δημοψήφισμα και όχι με τον ευτελισμό του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να μπούμε σε ένα διάλογο που εξυπηρετεί μόνο εκείνους που έχουν τις καρέκλες και τους άλλους που τις εποφθαλμιούν.

Πιστεύουμε, δηλαδή , ότι η πολιτική αποκλειστικό στόχο έχει την ευημερία των πολιτών και όχι των πολιτικών Και για να γίνουμε πιο σαφείς θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα: Με αφορμή ένα άρθρο του realestatenews.gr το οποίο αναπαρήγαγε η Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ήλθε για μία ακόμα φορά στην επιφάνεια το θέμα του ιστορικού κέντρου.

Εφημερίδες, τηλεοπτικές εκπομπές , πολιτικοί , ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι «ανακάλυψαν»  την γκετοποίηση του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας και τα παιγνίδια που παίζονται εκεί. Ο λόγος τους καταγγελτικός όμως όλοι τους ξέχασαν το θέμα των ευθυνών. Και αυτό γιατί οι ευθύνες είναι διακομματικές. Η κυρία Διαμαντοπούλου όταν ήταν αντιπολίτευση είχε καταθέσει ερώτηση στην Βουλή για την γκετοποίηση του κέντρου. Ο Άρειος Πάγος είχε παρέμβει ζητώντας από την τότε Κυβέρνηση -και σημερινή αντιπολίτευση -να αναζητήσει υπευθυνους. Τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα είχαν καταγγείλει τους δύο μεγάλους του πολιτικού συστήματος για αδιαφορία αλλά δεν έκαναν τίποτε απολύτως για να πιέσουν.

Και τι έγινε; Τιποτε! Μα τι θα μπορούσαν να κάνουν θα αναρωτηθείτε κάποιοι από εσάς. Αντί, να φωνάζουν, να κάνουν πορείες και να διχάζουν μπορούσαν να παρεμβαίνουν καθημερινά στις «καυτές» περιοχές με συναυλίες , εκθέσεις, ομιλίες, ιατρικές πρωτοβουλίες και ότι άλλο μπορεί να «γεννήσει» η ανθρώπινη φαντασία.

Ας πήγαιναν καθημερινά στην γωνία της Σοφοκλέους με την Σωκράτους εκεί που τα ναρκωτικά έχουν γίνει καθεστώς. Σίγουρα , η επίμονη και η επώνυμη παρουσία τους θα ανάγκαζε τους άλλους να κινητοποιηθούν ενώ θα αναδείκνυε και την έλλειψη βούλησης των κατά καιρούς κυβερνώντων να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν ουσιαστικές πολιτικές και όχι να προσπαθούν να μας πουν ότι με αναπλάσεις πλατειών θα το λύσουν.

Αν ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο του μεγαλύτερου δήμου της χώρας ήθελαν να παρέμβουν στον Άγιο Παντελεήμονα έπρεπε να είναι καθημερινά ΕΚΕΙ και να προσπαθούν να συμφιλιώσουν και όχι να διχάσουν. Τι έκαναν ; Απείχαν και άφησαν ελεύθερο το έδαφος για διάφορες ακραίες απόψεις που όξυναν ακόμα περισσότερο το ήδη φορτισμένο κλίμα

Εμείς πιστεύουμε στις λύσεις . Στο ρεαλισμό, που αναδεικνύεται από τον καλοπροαίρετο διάλογο ο οποίος είναι εστιασμένος στο συμφέρον των πολιτών-δημοτών . Στην συναίνεση που δεν διχάζει αλλά ενώνει. Στην αποδοχή της αντίθεσης και όχι στον προσχηματικό διάλογο.

Σε αυτές τις εκλογές δεν είδαμε τίποτε από όλα αυτά. Αντίθετα βρεθήκαμε απέναντι σε κούφια λόγια και σε αυτοπροσδιοριζόμενους σωτήρες και για όλους αυτούς του λόγους επιλέξαμε να σιωπήσουμε …