Μέτρα διευκόλυνσης της επέκτασης της χρήσης φυσικού αερίου κλπ. για τη θέρμανση των πολυϊδιόκτητων κτιρίων προτείνει η ΠΟΜΙΔΑ . Συγκεκριμένα προτείνει την υιοθέτηση νομοθετικής ρύθμισης απλής και κατανοητής από όλους, χωρίς να παραπέμπει σε ΚΥΑ και εγκυκλίους, που θα θέτει ως προϋπόθεση την προηγούμενη λήψη θετικής ή αρνητικής απόφασης της γενικής συνέλευσης του κάθε κτιρίου, με την εξής μορφή:

*Σε κάθε κτίριο μπροστά από το οποίο διέρχεται αγωγός φυσικού αερίου θα συγκληθεί από το διαχειριστή ή, σε περίπτωση άρνησης ή αδιαφορίας του από κάθε ενδιαφερόμενο συνιδιοκτήτη, έκτακτη γενική συνέλευση των ιδιοκτητών θερμαινόμενων ιδιοκτησιών του κτιρίου, με θέμα την αντικατάσταση του κεντρικού καυστήρα πετρελαίου με καυστήρα φυσικού αερίου. Στη συνέλευση αυτή θα λάβουν γνώση οι συνιδιοκτήτες αυτοί για τις υπάρχουσες επιδοτήσεις των εργασιών και διευκολύνσεις καθώς και για το συνολικό κόστος εκτέλεσης των εργασιών και θα αποφασίσουν με απόλυτη πλειοψηφία τους για τη σύνδεση ή μη του κτιρίου με το δίκτυο του φυσικού αερίου.

*Αν η γενική συνέλευση αρνηθεί, ή δεν αποφασίσει σε σύντομη προθεσμία, ή αν αποφασίσει αλλά δεν προχωρήσει σε άμεση υλοποίηση της σύνδεσης, τότε και μόνον ανοίγει ο δρόμος για όσους συνιδιοκτήτες επιθυμούν, να προχωρήσουν σε ανεξάρτητη σύνδεσή τους με το δίκτυο φυσικού αερίου, γνωστοποιώντας το στο διαχειριστή για να τους διευκολύνει κατά την εκτέλεση των σχετικών εργασιών.

*Αυτονόμηση μπορεί να προβλεφθεί και σε κτίρια που είναι ήδη συνδεδεμένα με το δίκτυο φυσικού αερίου, αν έχει διακοπεί η λειτουργία των κεντρικών εγκαταστάσεών τους, καθώς και στις υπόλοιπες πολυκατοικίες της χώρας αν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν αντλίες θερμότητας αέρος – νερού που είναι ιδιαίτερα χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης.

*Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις αυτονόμησης, αν εξακολουθήσει να λειτουργεί η κεντρική θέρμανση του κτιρίου, είναι απόλυτα λογικό αλλά και επιβεβλημένο για λόγους έμπρακτης κοινωνικής αλληλεγγύης, οι αυτονομούμενες ιδιοκτησίες, οι οποίες θα επωφελούνται και αυτές από τη λειτουργία της, να συμμετέχουν κατά ένα μικρό μέρος στις κοινόχρηστες δαπάνες της κεντρικής θέρμανσης του κτιρίου, έως το πολύ 25% όπως περίπου ορίζουν οι περισσότεροι ισχύοντες κανονισμοί για τις αυτονομίες και τις κενές ιδιοκτησίες κλπ., ώστε η αποχώρησή τους να μην καθιστά αδύνατη ή απαγορευτική τη συνέχιση της λειτουργίας της, πράγμα που θα είχε δυσμενέστατες κοινωνικές συνέπειες για τους υπόλοιπους οικονομικά αδύναμους ενοίκους της πολυκατοικίας!

Με τη θέσπιση της παραπάνω διαδικασίας, υποστηρίζει η ΠΟΜΙΔΑ, διευκολύνεται σημαντικά η λήψη θετικής απόφασης για την αντικατάσταση και εκσυγχρονισμό ολόκληρου του συστήματος κεντρικής θέρμανσης αφού για την πλειοψηφία θα υπολογίζονται τα χιλιοστά μόνον όσων θερμαίνονται και όχι και των υπολοίπων, και έτσι οι γενικές συνελεύσεις θα κληθούν ως κυρίαρχο όργανο, να αποφασίσουν υπεύθυνα -και εν τέλει ελπίζουμε θετικά- για το σημαντικό αυτό θέμα, εν γνώσει των σοβαρών συνεπειών κάθε αδικαιολόγητα αρνητικής απόφασης, ώστε χιλιάδες κτίρια να θερμανθούν με τρόπο ποιοτικό αλλά και πολύ οικονομικότερο από την εγκατάσταση ανεξάρτητων καυστήρων.

Οι ιδιοκτήτες ακινήτων είναι πιο ενεργοί στις κοινότητές τους,αξιοποιούν περισότερο τη βελτίωση των συνθηκών εκπαίδευσης σε σύγκριση με ενοικιαστές , σύμφωνα με τα αποτέλεσματα της έρευνας από την Εθνική Ένωση Μεσιτών των ΗΠΑ Σύμφωνα με μελέτη της NAR οι ιδιοκτήτες ακινήτων αλλάζουν σπίτι πολύ λιγότερο συχνά από ενοικιαστές και, ως εκ τούτου είναι ενσωματωμένοι στην ίδια γειτονιά και την κοινότητα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα . Αυτό επιτρέπει την κοινωνική συνοχή . Αρκετές ερευνητικές μελέτες που παρατίθενται στην έκθεση της NAR έχουν διαπιστώσει ότι η ιδιοκτησία έχει σημαντικές επιπτώσεις στην εκπαιδευτική επιτυχία . Για παράδειγμα ,το ποσοστό των μαθητών που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους είναι υψηλότερο σε οικογένειες με γονείς ιδιοκτήτες ακινήτων σε σύγκριση με γονείς ενοικιαστές. Η πρόσβαση σε οικονομικές και εκπαιδευτικές ευκαιρίες είναι επίσης πιο διαδεδομένες στις συνοικίες με υψηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης . Η συμμετοχή των πολιτών στα δρώμενα με της περιοχής είναι ένα άλλο κοινωνικό όφελος που προκύπτει από την σταθερή κατοικία. Ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν αποδειχθεί να είναι πιο πολιτικά ενεργοί σε σύγκριση με ενοικιαστές . Επιπλέον, οι ιδιοκτήτες σπιτιού έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή σε εθελοντικές οργανώσεις. Οι ιδιοκτήτες σπιτιών έχουν περισσότερα κίνητρα για να αποτρέψουν εγκλήματα με τη δημιουργία και την εφαρμογή εθελοντικών προγραμμάτων πρόληψης . Ασταθείς γειτονιές παρουσιάζουν συχνά κοινωνική αποδιοργάνωση που μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα εγκληματικότητας . Εκτός απο την προστασία του σπιτιού και της γειτονιάς από το έγκλημα , οι ιδιοκτήτες σπιτιών δαπανούν περισσότερο χρόνο και χρήμα για την συντήρηση του σπιτιού σε συγκριση με τους τους από ενοικιαστές με αποτέλεσμα την καλύτερη συνολική ποιότητα της κοινότητας .

Το ποσοστό του πληθυσμού που διαβιοί σε κατοικία με στενότητα χώρου ανέρχεται σε 27,3% για το σύνολο του πληθυσμού, σε 22,9% για τον μη φτωχό πληθυσμό και σε 42% για τον φτωχό πληθυσμό.Ακόμη:

* Δαπάνες στέγασης: 6/10 του φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι επιβαρύνεται πάρα πολύ από τις συνολικές δαπάνες στέγασης και 4/10 του μη φτωχού πληθυσμού.

* Πάγια έξοδα: 6/10 του φτωχού πληθυσμού δηλώνει δυσκολία στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών εγκαίρως, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου, κ.λπ.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το ελάχιστο μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της χώρας ανέρχεται, κατά δήλωσή τους, σε 1.784 ευρώ. Τα φτωχά νοικοκυριά χρειάζονται 1.428 ευρώ, ενώ τα μη φτωχά νοικοκυριά 1.879 ευρώ.Το μερίδιο του εισοδήματος του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού είναι 6,6 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του φτωχότερου 20% του πληθυσμού. Παράλληλα, το 25% του πληθυσμού με το χαμηλότερο εισόδημα κατέχει μόλις το 8,9% του συνολικού εθνικού εισοδήματος και το 25% του πληθυσμού με το υψηλότερο εισόδημα κατέχει το 47,1% του συνολικού εθνικού εισοδήματος.

Το «σοκ» που υπέστη η αγορά ακινήτων καταδεικνύει η κατακόρυφη υποχώρηση του αριθμού των συναλλαγών που διαμορφώθηκαν το 2013 σε 47,6 χιλιάδες, σε όλη την Ελλάδα, από 215.000 το 2005. Σύμφωνα με έρευνα, η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη παρουσιάζουν την μεγαλύτερη συρρίκνωση τιμών, η οποία είναι μεγαλύτερη σε παλαιότερα και μεγαλύτερα ακίνητα. Όσον αφορά το κόστος κατασκευής, , παρά την κρίση, παρέμεινε αμετάβλητο μέχρι το 2012, οπότε άρχισε να υποχωρεί σταδιακά. Ταυτόχρονα, το υψηλό κόστος εμποδίζει τη διαδικασία αντικατάστασης των παλαιών με νέες κατασκευές, γεγονός που αναχαιτίζει την περαιτέρω πτώση τιμών. Φυσικό επακόλουθο της κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων υπήρξε η συρρίκνωση της απασχόλησης, με τους ασφαλισμένους στον κλάδο των κατασκευών να μην υπερβαίνουν τα 32,9 χιλιάδες άτομα το 2013 έναντι 161,3 χιλιάδων το 2008. Σχετικά με τις συνθήκες χρηματοδότησης, καταγράφεται συνεχή επιβράδυνση της πιστωτικής επέκτασης στα νοικοκυριά, με τους αγοραστές να είναι διστακτικοί και τα τραπεζικά ιδρύματα επιφυλακτικά ως προς την χορήγηση νέων δανείων. Παράλληλα, το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων ενυπόθηκων δανείων αυξήθηκε σε 27,4% το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς έναντι 26,1% το 2013 και 21,4% το 2012. Οι συνολικοί φόροι στα ακίνητα εκτιμάται (χωρίς τις δύο δόσεις του ΕΝΦΙΑ) ότι θα ξεπεράσουν τα 3 δισ. ευρώ το 2014, έναντι περίπου 3,4 δις. ευρώ το 2013. Ταυτόχρονα, το 2014 υπολογίζεται ότι οι τα έσοδα από φόρους μεταβίβασης θα είναι μειωμένα, συγκριτικά με το 2013 οπότε διαμορφώθηκαν στις 250 εκστ. ευρώ, καθώς «περνάμε από τους φόρους στην μεταβίβαση στους φόρους στην κατοχή». Η φορολογία στην εγχώρια κτηματαγορά υπερβαίνει ως ποσοστό του ΑΕΠ τις χώρες –μέλη του ΟΟΣΑ, διαμορφούμενη στο 2% έναντι 1,8%. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι χαμηλότερη από τον μέσο όρο των 28 κρατών-μελών (2,3%). Πηγή:www.capital.gr