Τα εμπορικά κέντρα , μικτής επιφάνειας άνω των 5.000 τ.μ. θα θεωρούνται μητροπολιτικής ή διαδημοτικής εμβέλειας και θα εγκρίνονται μετά από άδεια χωροθέτησης. Στην άδεια χωροθέτησης εξετάζονται οι επιπτώσεις της εγκατάστασης στη χωροταξική διάρθρωση της ευρύτερης περιοχής, στη σύνδεση με τυχόν υφιστάμενα εμπορικά κέντρα, στην κυκλοφορία και στο περιβάλλον, στην κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης. Χωροθετούνται εντός του αστικού ιστού και ειδικότερα στις περιοχές των πολεοδομικών κέντρων, με ενθάρρυνση της επανάχρησης υφιστάμενων κελυφών. Επίσης μπορούν να χωροθετούνται, στα πλαίσια προγραμμάτων αστικής ανασυγκρότησης, πάντοτε εντός του αστικού ιστού, αλλά εκτός των ήδη διαμορφωμένων πολεοδομικών κέντρων, σε περιοχές ανενεργών χρήσεων (brownfields) ή σε φθίνουσες και υποβαθμισμένες περιοχές, όπου μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτης για την αναβάθμισή τους με τον προσδιορισμό νέων κεντρικών χρήσεων, με προϋπόθεση την εξυπηρέτησή τους από Μέσα Σταθερής Τροχιάς.

Για την υποστήριξη του μικρού / τοπικού εμπορίου στον αστικό ιστό, προωθούνται συγκεκριμένα μέτρα ως εξής:

• Υποστήριξη της λειτουργίας «συστάδων εμπορικών επιχειρήσεων», σε συνδυασμό με προγράμματα αναβάθμισης του περιβάλλοντος αστικού ιστού. Χωροθέτηση αυτών των συστάδων είτε στα πολεοδομικά κέντρα, είτε σε καθορισμένες τουριστικές περιοχές, είτε τέλος, σε περιοχές πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Σε συνεργασία με την αυτοδιοίκηση, προώθηση αντίστοιχων προγραμμάτων στα οποία περιλαμβάνονται μέτρα για την αναβάθμιση του δημόσιου χώρου, την επέκταση πεζόδρομων – ποδηλατόδρομων, την εξυπηρέτηση της τροφοδοσίας και των αναγκών σε στάθμευση και τη λειτουργική και αισθητική αναβάθμιση των κτιρίων και των καταστημάτων.

• Στρατηγικές παρεμβάσεις αναβάθμισης κεντρικών περιοχών, με θεματικούς θύλακες εμπορίου είτε μέσω της δημιουργίας θυλάκων νέων επιχειρήσεων με επανάχρηση κτιριακού δυναμικού σε υποβαθμισμένες περιοχές, είτε μέσω της ανάδειξης παραδοσιακών εμπορικών συγκεντρώσεων και του χαρακτηρισμού τμημάτων δρόμων ή συνόλων ως αξόνων εξειδικευμένης εμπορικής δραστηριότητας, όπως ανάδειξη της Κεντρικής Αγοράς στην Αθηνάς, της οδού Ευριπίδου ως δρόμου των μπαχαρικών.

• Προώθηση μικτών επιχειρηματικών ταυτοτήτων, όπως ο συνδυασμός της εμπορικής χρήσης με χώρο πολιτισμού, με χώρο αναψυχής, κ.ά., καθώς και η υποστήριξη της δικτύωσης των εμπορικών επιχειρήσεων, σε συνεργασία και με την αυτοδιοίκηση.

Έχουν περάσει σχεδόν 24 ώρες από τότε που κάθισαν στο ίδιο τραπέζι οι κκ Παπούλιας, Παπανδρέου και Σαμαράς και συμφώνησαν σε μία κυβέρνηση κοινής αποδοχής και ακόμα το μόνο που θυμίζει τη χθεσινή νύκτα είναι η ανακοίνωση της προεδρίας της Δημοκρατίας. Η δυστοκία , που παρατηρείται ενδεχομένως είναι ενδεικτική όχι μόνο του μεγέθους των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία αλλά και του τρόπου με τον οποίο την αντιμετωπίζουν οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων κομματικών οργανισμών της χώρας. Και για να γίνουμε πιο καθαροί: και οι δύο πολιτικοί ο καθένας για διαφορετικούς λόγους σύρθηκαν στο ίδιο τραπέζι.

Ο μεν κ. Παπανδρέου σίγουρα θα προτιμούσε να βρίσκεται έως το τέλος της τετραετίας στον πρωθυπουργικό θώκο καθώς η μέχρι σήμερα συμπεριφορά του έδειξε ότι  οι αντιδράσεις και οι συγκεντρώσεις είχαν για αυτόν πολύ μικρότερη σημασία σε σχέση με την προοπτική μία ανατροπής από την κοινοβουλευτική του ομάδα. Ο δε κ. Σαμαράς, το δίχως άλλο προτιμούσε να κάθεται από ασφαλή απόσταση να παρακολουθεί την κατρακύλα του πρώην συγκατοίκου του, από να μοιράζεται μαζί του τις ευθύνες των αποφάσεων μίας πολιτικής που θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην μελλοντική εκλογική αναμέτρηση. Τελικά και οι δύο βρέθηκαν εκ νέου να συγκατοικούν καθώς ο πρώτος συνειδητοποίησε ότι το κόμμα του βάδιζε ολοταχώς προς την εξαφάνιση και ο δεύτερος ότι μία μετωπική σύγκρουση με την ευρωπαϊκή δεξιά θα μπορούσε μεσοπρόθεσμα να υπονομεύσει ακόμα και την προεδρική του πολυθρόνα.

Η δυστοκία στην λήψη αποφάσεων δείχνει και κάτι άλλο: ότι και για τους δύο το ζητούμενο είναι ο κομματικός οργανισμός στον οποίον προΐστανται και η θέση τους σε αυτόν και δευτερευόντως, η όσο το δυνατόν συντομότερη απεμπλοκή της χώρας από το αδιέξοδο που βρίσκεται σήμερα. Αν μελετήσει κάποιος προσεκτικά τις ανακοινώσεις που εξέδωσαν την τελευταία εβδομάδα θα διαπιστώσει ότι κανείς τους πλέον δεν ήθελε να έχει συγκάτοικο τον άλλο γιατί πιστεύουν ότι το «δωμάτιο» δεν θα πρέπει να το μοιράζονται με κανένα. Και επειδή αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν ο πραγματικός τους στόχος θα είναι να πετάξουν τον συγκάτοικο έξω από την πόρτα όσο μακρύτερα γίνεται.