Στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας είναι η αγορά ενοικίασης εξοχικής κατοικίας. Καθώς ήδη έχουν κλείσει και οι συμφωνίες του Αυγούστου , το τοπίο φαίνεται ότι ξεκαθαρίζει καθώς οι τιμές που κλείνονται τα συμβόλαιαι είναι μειωμένες 15-25% σε σύγκριση με πέρυσι. Παράλληλα, ο αριθμός των εξοχικών που δεν βρήκαν ενοικιαστή εχει αυξηθεί (20% λένε οι μεσίτες) , ενώ έχει περιοριστεί και η διάρκεια των μισθώσεων αφού οι ετήσιες μισθώσεις έχουν ελαχιστοποιηθεί λόγω τεκμηρίων.Η  ζήτηση από το εσωτερικό έχει πέσει στο ναδιρ , ενώ οι συμφωνίες που γίνονται με το εξωτερικό κλείνονται σε τιμές έως 20% χαμηλότερες από πέρυσι.

«Τα ενοίκια που κλείνονται οι συμφωνίες , με τους έλληνες είναι έως και 25% χαμηλότερα από πέρυσι, ενώ η προσφορά έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Στην αγορά εμφανίστηκαν σπίτια για ενοικίαση ακόμα και για ένα μήνα καθώς οι ιδιοκτήτες τους προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να αντιμετωπίσουν κάποιες πιεστικές ανάγκες. Η αύξηση της προσφοράς είναι ένα στοιχείο πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα . Αντίθετα, η ζήτηση από το εξωτερικό εμφανίζεται αυξημένη, αλλά αν και οι τιμές που έχουν εξασφαλίσει οι ξένοι ενδιάμεσοι , είναι σημαντικά χαμηλότερες για τον ιδιοκτήτη αλλά η μείωση αυτή δεν φτάνει μέχρι τον τελικό καταναλωτή-μισθωτή αφού την καρπούνται οι ίδιοι .», ελεγε για την ενοικίαση της εξοχικής κατοικίας, μεσίτης με δραστηριότητα στις Κυκλάδες και συμπλήρωνε : « ένα στοιχείο που εμφανίστηκε για πρώτη φορά φέτος είναι ότι , πολλοί έλληνες κλείνουν συμφωνίες ενοικίασης ακόμα και για μία εβδομάδα. Και αυτό σε αντίθεση με το παρελθόν όταν ο μέσος χρόνος μίσθωσης ήταν ο μήνας.»

Πρέπει να σημειωθεί , ότι η πίεση που δέχεται η αγορά εξοχικών κατοικιών είναι ασφυκτική, καθώς εκτός από τους ιδιώτες , στην αγορά έχουν μπεί και οι κατασκευαστές . Πρόκειται για εκείνους με απούλητα σπίτια και με τραπεζικό δανεισμό και οι οποίοι αναγκάζονται να νοικιάσουν προκειμένου να έχουν μία χρηματική ροή από την επένδυση που έχουν κάνει. «Είναι πλέον συνηθισμένο φαινόμενο, οι κατασκευαστές να νοικιάζουν τα σπίτια που τους έχουν μείνει στο ράφι. » έλεγε χαρακτηριστικά μεσίτης της Κρήτης και συμπλήρωνε επισημαίνοντας ότι η ελληνική αγορά λόγω κρίσης έχει αρχίσει να ακολουθεί « πρακτικές του ευρωπαϊκού νότου . Στην Γαλλία , για παράδειγμα , είναι σύνηθες το φαινόμενο οι ιδιοκτήτες εξοχικών να χρησιμοποιούν τα εξοχικά για ένα μήνα του καλοκαιριού και τη υπόλοιπη σαιζόν να τα νοικιάζουν. » Ένα άλλο στοιχείο, είναι ότι αρκετοί ξένοι που έχουν ήδη σπίτι σε κάποιο τουριστικό θέρετρο , νοικιάζουν απευθείας τα σπίτια σε συμπατριώτες τους ακόμα και για λίγες μέρες και σε τιμές που παραπέμπουν στις «χρυσές εποχές».

Τι κοινό έχουν 8.000.000 έλληνες; Την ακίνητη περιουσία. Σύμφωνα με τις στατιστικές οκτώ εκατομμύρια έλληνες έχουν τουλάχιστον ένα περιουσιακό στοιχείο είτε ένα μικρό διαμέρισμα είτε ένα χωράφι στο χωριό. Για να το πούμε πιο απλά , ο πλούτος των ελλήνων προέρχεται από την ακίνητη περιουσία. Και όμως , η ακίνητη περιουσία είναι αυτή που πλήττεται περισσότερο από την πολιτική που έχει ακολουθηθεί από το 2009 και η οποία έχει οδηγήσει τη χώρα στη πιο βαθειά ύφεση της σύγχρονης ιστορίας της.

Και η ανεργία θα ρωτήσει κάποιος; Σίγουρα, η ανεργία είναι η σύγχρονη κατάρα , αλλά πολλοί από αυτούς που είναι σήμερα χωρίς δουλειά θεωρούν ότι το ακίνητο που έχουν στο χωριό θα είναι η «σανίδα σωτηρίας», όταν τα πράγματα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο. Δυστυχώς όμως αυτή η «σανίδα» διαλύεται μέρα με την μέρα με τη πολιτική που ασκείται από τον Οκτώβριο 2009.

Τα πλήγματα ίναι πολλαπλά και αφορούν σε πολλά μέτωπα. Όλα όμως έχουν ένα κοινό στοιχείο. Λιγοστεύουν τον αριθμό των ιδιοκτητών. Και αυτό γίνεται είτε με την επιβολή φόρων είτε με την εφαρμογή μέτρων που μελλοντικά θα οδηγήσουν σε απαξίωση χιλιάδες ακίνητα. Από πού να ξεκινήσει και από πού να τελειώσει κανείς: Από τους φόρους; από τα πρόστιμα για ημιυπαίθριους και για αυθαίρετα; Από τα ενεργειακά χαράτσια; Από τις αλλαγές στους όρους δόμησης σε περιοχές που αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 35% της ελληνικής επικράτειας ; Από τον ωμό εκβιασμό που έχει τεθεί σε τουλάχιστον 1.500.000 ιδιοκτήτες με όχημα την μεταβίβαση του ακινήτου τους;

Η λίστα των δεινών δεν έχει τέλος. Δυστυχώς έρχονται και άλλα όπως για παράδειγμα οι εντάξεις περιοχών στο σχέδιο αλλά και οι αλλαγές στους όρους δόμησης στα εκτός σχεδίου που θα οδηγήσουν σε απαξίωση περιουσιακά στοιχεία εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων. Στην πραγματικότητα αυτό που βιώνουμε από το 2009 μέχρι σήμερα δεν είναι μία πολιτική ενός κράτους που βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο αλλά μία συνειδητή επιλογή της κυβερνητικής πλειοψηφίας να εξαπολύσει συστηματικό πογκρόμ στην ακίνητη περιουσία με προφανή πλέον το στόχο της απαξίωσης της . Υπερβολικό θα σκεφτείτε. Καθόλου, αφού η λέξη πογκρόμ , είναι η μοναδική που μπορεί να περιγράψει με επιστημονική αυστηρότητα αυτά που υφίσταται σήμερα η ιδιοκτησία στην Ελλάδα. Το χειρότερο είναι ότι όλοι σιωπούν.

Ακόμα και οι φορείς που έχουν συσταθεί για να εκπροσωπήσουν δραστηριότητες που άπτονται την οικοδομής , της αγοράς ακινήτων και της ιδιοκτησίας ουσιαστικά έχουν περιορίσει τις παρεμβάσεις τους σε κάποιες χλιαρές ανακοινώσεις και σε κάποιες ανούσιες ομιλίες για εσωτερική κατανάλωση . Λες και δεν έχουν καταλάβει ότι η μικροιδιοκτησία βρίσκεται πρόθυρα της εξαφάνισης. Η πολιτική της ανοχής επιτρέπει στους τεχνοκράτες και στους πολιτικούς να σχεδιάζουν και να υλοποιούν πολιτικές και να οδηγούν την αγορά σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση. Φυσικά, σε όλα αυτά, που υποτίθεται ότι είναι για το «καλό μας», φροντίζουν να δώσουν την κατάλληλη κάλυψη. Άλλες φορές τα εμφανίζουν ως υποχρέωση απέναντι στους «εταίρους», άλλες φορές ως προσπάθεια «εκσυγχρονισμού» της αγοράς και άλλες πάλι , ως παρεμβάσεις με τις οποίες θα προστατευτεί το περιβάλλον. Αλλά και τι άλλο θα μπορούσαν να πουν  εύλογα θα σκεφτείτε. Μήπως ότι στοχεύουν στο ξεπούλημα της μικροιδιοκτησίας για ένα κομμάτι ψωμί;

Όλα τα μέτρα που έχουν εφαρμόσει έχουν ένα κοινό παρανομαστή: Την απαξίωση. Σκεφτείτε , αν σε αυτούς 26 μήνες έχει ληφθεί έστω και ένα μέτρο για να βοηθηθούν οι ιδιοκτήτες, οι μεσίτες και οι κατασκευαστές. Μη κουράζεστε θα σας απαντήσουμε εμείς: Ούτε ένα!!!Το μέλλον; Ακόμα χειρότερο, αφού έχουν μπει για τα καλά πλέον οι βάσεις για την αλλαγή του «χάρτη της ιδιοκτησίας» . Η μοναδική λύση που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την πολιτική αυθαιρεσία είναι να συνειδητοποιήσουν ιδιοκτήτες , εργαζόμενοι στο κλάδο της αγοράς ακινήτων αλλά και επιχειρηματίες ότι όλοι βρίσκονται στην «ίδια βάρκα». Τότε θα καταλάβουν ότι είναι τόσο πολλοί ώστε μπορούν όχι μόνο να αποτρέψουν την καταστροφική πολιτική που ακολουθείται αλλά και να επιβάλλουν πολιτικές που θα βάζουν φρένο στην κατρακύλα και θα φέρουν πιο γρήγορα την ανάκαμψη στην οικονομία.

Σε διαφορετική περίπτωση, αργά η γρήγορα , θα αναγκαστούν να αποχωριστούν από το πιο πολύτιμο (οικονομικά, ηθικά , ψυχολογικά) περιουσιακό τους στοιχείο: Το ακίνητο. Το σίγουρο είναι ότι τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει αλλά ακόμα υπάρχει χρόνος για να αποτραπεί η καταστροφή . Αρκεί να εγκαταλείψουν έστω αυτή την ύστατη στιγμή την στάση της αδράνειας και την ανοχής.