Real Estate News NETWORKSOCIALOPINION.GR | INVESTNEWS.GR | PARATIRITIS.GR | PREMIUM.PARATIRITIS.GR

realestatenews.gr

Καταστήματα :Γιατί πέφτουν τα νοίκια

Στο 24% από 17% που ήταν τον Αύγουστο του 2010, αυξήθηκαν οι επιχειρήσεις του κέντρου της Αθήνας που έβαλαν λουκέτο. Στην οδό Σταδίου, το ποσοστό αγγίζει το 34% και ακολουθούν η Ακαδημίας με 26% και η Ερμού με 25%.

Σύμφωνα με την ΕΣΕΕ, το ποσοστό των κλειστών καταστημάτων στην οδό Πατησίων φτάνει το 26%, ωστόσο διαφορετική είναι η εικόνα του δρόμου ανά εμπορικό τετράγωνο, όπου ορισμένες φορές το ποσοστό φτάνει έως και το 30%. Στη Ν. Ιωνία και συγκεκριμένα στην λεωφόρο Ηρακλείου το ποσοστό των "λουκέτων" φτάνει στο 18%, ενώ στο Μαρούσι παρουσιάζεται οριακή αύξηση σε σύγκριση με την καταγραφή του περασμένου Αυγούστου και η περιοχή παραμένει μια από αυτές με την χαμηλότερη συγκέντρωση κλειστών επιχειρήσεων. Στο Χαλάνδρι, στις οδούς Παπανδρέου, Αγίας Παρασκευής και Χαιμαντά τα λουκέτα φτάνουν στο 22%. Στους πέντε εμπορικούς δρόμους της Κηφισιάς, που περιλαμβάνονται στην έρευνα, το ποσοστό των κλειστών καταστημάτων φτάνει περίπου το 24% ενώ πριν από έξι μήνες ήταν στο 12%. Στη Θησέως, τον εμπορικότερο δρόμο της Καλλιθέας τα κλειστά καταστήματα αγγίζουν το 18%, ενώ τον πέρυσι τον Αύγουστο ήταν 13,5%.

Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στον Πειραιά, όπου το 21% των καταστημάτων στους κεντρικούς δρόμους είναι κλειστά. Αυξήθηκαν κατά 10% τα λουκέτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης Κλειστές είναι μία στις 5 επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης, όπου από 10,1% πέρυσι τον Αύγουστο, το ποσοστό έφτασε φέτος στο 20%. Συγκεκριμένα, οι Εγνατία, Βενιζέλου και Βασιλίσσης Όλγας έχουν πληγεί περισσότερο, αφού το 19%, 18% και 18,5% των καταστημάτων αντίστοιχα έχει κλείσει. Καλύτερη είναι η εικόνα στις Μητροπόλεως και Αγίας Σοφίας, με τα "λουκέτα" να φτάνουν στο 9% και 8% αντίστοιχα. Στο "κόκκινο" είναι η οδός Κασσάνδρου όπου 1 στις 3 επιχειρήσεις έχει κλείσει, ενώ στην Τσιμισκή τα λουκέτα φτάνουν στο 11,0%.

Στην περιοχή της Λάρισας το ποσοστό των κλειστών επιχειρήσεων σε σύγκριση με τα αποτελέσματα του Αυγούστου 2010 έχει σημειώσει αύξηση στο 14,9% από 11,5%. Κρίσιμη είναι η κατάσταση στους εμπορικούς δρόμους Ασκληπιού, Μανδηλαρά, Παναγούλη και Παπαναστασίου όπου συγκεντρώνονται τα περισσότερα καταστήματα και η αναλογία κλειστών/ανοιχτών καταστημάτων είναι 12,0% έως 19,7%.

Στο Ηράκλειο της Κρήτης, το ποσοστό των κλειστών επιχειρήσεων σημείωσε αύξηση, φτάνοντας το 15% από 12,3% τον Αύγουστο του 2010. Οι οδοί Εθνικής Αντιστάσεως και 62 Μαρτύρων παρουσιάζουν ποσοστό κλειστών επιχειρήσεων 23,7% και 16,2% αντίστοιχα.

Στην Καβάλα τα κλειστά καταστήματα αγγίζουν το 14,7% των συνολικών καταστημάτων, ενώ στον πολυπληθέστερο σε καταστήματα εμπορικό δρόμο της πόλης (Ομονοίας) τα "λουκέτα" φτάνουν στο 17,28%.

Στο κέντρο της Κοζάνης σχεδόν το 18,8% των επιχειρήσεων είναι κλειστές ενώ ορισμένοι μεγάλοι σε έκταση εμπορικοί δρόμοι εμφανίζουν ποσοστό λουκέτων από 22% έως 30%.

Στην Έδεσσα τα κλειστά καταστήματα προσεγγίζουν το 18,0%, με τις οδούς Εγνατία, (24,5%), Παύλου Μελά (18,2%), Ηρώων Πολυτεχνείου (22,2%) να εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά. Στη Βέροια, το ποσοστό των κλειστών καταστημάτων είναι από τα χαμηλότερα και φτάνει το 12,4%. Στην Τρίπολη το ποσοστό των λουκέτων στους κεντρικούς δρόμους του εμπορικού κέντρου φτάνει το 20%, ενώ σε λιγότερο κεντρικούς δρόμους φτάνει ακόμα και το 40%.

Ακίνητα: Αγώνας "ζωής ή θανάτου"

Τελικά με ποια νομιμοποίηση η κυβέρνηση «βιτρίνα» του κ.Παπανδρέου συνεχίζει την πολιτική εξόντωσης της ακίνητης περιουσίας; Το ερώτημα δεν είναι φιλοσοφικό αλλά πραγματικό και εκφράζει εκατομμύρια ανθρώπων που είτε ζουν από την αγορά ακινήτων είτε είναι ιδιοκτήτες ακινήτων. Οι εκλογές του 2009 , κερδήθηκαν από τον κ. Παπανδρέου , επειδή «πούλησε» στους έλληνες ένα αναπτυξιακό όραμα. Σε ολόκληρο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, δεν υπήρχε μία λέξη για το Τέλος της Ακίνητης Περιουσίας, για περιορισμούς στη δόμηση, για μείωση του αφορολόγητου στον ΦΑΠ, για μπλοκάρισμα περιουσιών, για επιβολή τεκμηρίων ακόμα και στους ενοικιαστές, για συρρίκνωση της οικοδομής , για κατάργηση των προγραμμάτων του ΟΕΚ …. Έτσι λοιπόν καλλιέργησαν την ελπίδα:

*στον ιδιοκτήτη ότι η περιουσία του θα αυγατίσει,

*στον εργολάβο ότι θα κτίσει περισσότερες οικοδομές,

*στον μεσίτη ότι θα έχει περισσότερες συναλλαγές και

*στον οικοδόμο ότι θα έχει περισσότερα και καλύτερα μεροκάματα.

Στο πρόγραμμα αλλά και στις προεκλογικές ομιλίες , δεν γίνονταν η παραμικρή νύξη ώστε ο έλληνας να υποψιαστεί το αληθινό τρόπο που αντιμετώπιζε ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Παπακωνσταντίνου, η κ. Μπιρμπίλη, ο κ Βενιζέλος και οι υπόλοιποι- τότε υποψήφιοι - και σήμερα υπουργοί και βουλευτές, την ακίνητη περιουσία. Χρειάστηκε να περάσουν λίγοι μήνες, για να συνειδητοποιήσουμε ότι, για αυτούς η αγορά ακινήτων, είναι «αντιπαραγωγική δραστηριότητα» και ότι η αγορά γής έχει προστιθέμενη αξία μόνο όταν οι πολυεθνικοί όμιλοι κτίσουν στα νησιά τσιμεντένια κουτιά για φιλοξενήσουν σε τιμές ευκαιρίας γερμανούς οικοδόμους , οι οποίοι θα απολαμβάνουν σερβις υψηλής ποιότητας από ανθρώπους που θα αμείβονταν με μισθούς πείνας . Οι «τουρίστες» αυτής της κατηγορίας , σίγουρα δεν θα ξενίζονταν, αφού οι πατεράδες και οι παππούδες τους είχαν αποδεχθεί τα στρατόπεδα εργασίας.

Οι περισσότεροι έλληνες εμπιστεύτηκαν τα ωραία λόγια του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του-σήμερα είναι δελφίνοι αρκετοί από αυτούς- και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα. Ως πολίτες και ως ψηφοφόροι , για δύο σχεδόν χρόνια ακόμη είναι ουσιαστικά όμηροι της επιλογής που έκαναν στις εκλογές . Τι και αν σήμερα πιστεύουν ότι η επιλογή τους αυτή είναι προϊόν  εσκεμμένης παραπληροφόρησης ; Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, απαντούν .

Για σκεφτείτε το λίγο: Αν αγοράσετε ένα πλυντήριο το οποίο σε μια εβδομάδα αποδειχθεί προβληματικό, τότε ως καταναλωτής δικαιούστε αντικατάστασης και ενίοτε αποζημίωσης. Ως πολίτης όμως όχι μόνο δεν υφίσταται η βασική αρχή της προστασίας έναντι της παραπλάνησης αλλά αντίθετα είστε υποχρεωμένος να αποδεχθείτε κάθε απόφαση του πολιτικού που σας παραπλάνησε. Ακόμα και αν η απόφαση αυτή οδηγεί σε εκχώρηση των εξουσιών που του δίνει η λαϊκή εντολή. Δηλαδή να προωθεί κυβερνήτες ανθρώπους της αρεσκείας του, όπως για παράδειγμα τον κ Παπαδήμο, τον κ. Σταυρόπουλο και τον κ. Καψη , οι οποίοι με την σειρά τους θα παίρνουν αποφάσεις με τις οποίες θα καταρρακώνεται ακόμα περισσότερο η ήδη θανάσιμα τραυματισμένη αγορά ακινήτων.

Ακούσαμε χθές για παράδειγμα, τον διορισμένο πρωθυπουργό και τους δύο διορισμένους υπουργούς του να λένε, ότι θα αναλάβουν έναντι των δανειστών μας και άλλες δεσμεύσεις και μέτρα. Κουνώντας το δάκτυλο μπρός στο πρόσωπο του καθενός από εμάς και επισείοντας την χιλιοειπωμένη απειλή εξόδου από το ευρώ ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν-εμμέσως- ότι στα χρόνια που έρχονται θα πρέπει να αποδεχθούμε :

- την περαιτέρω συρρίκνωση της αξίας της ακίνητης περιουσίας μας .

-το ενδεχόμενο να μείνουμε χωρίς δουλειά είτε λόγω απόλυσης είτε λόγω «λουκέτου»

-την παράδοση της αγοράς σε τράπεζες αλλά και σε πολυεθνικούς κολοσσούς που δραστηριοποιούνται στις κατασκευές, στη διαμεσολάβηση , στην οικοδομική βιομηχανία, στο εμπόριο.

Η ιστορία δείχνει ότι όποτε ακολουθήθηκε η οδός της παραπλάνησης και της πολιτικής αυθαιρεσίας ο λαός τιμώρησε εκείνους που αυθαιρέτησαν σε βάρος του. Όμως στη περίπτωση μας ο χρονικός ορίζοντας για να μη μας τα πάρουν όλα –ακόμα και την αξιοπρέπεια- είναι ιδιαίτερα περιορισμένος και για αυτό στους μήνες που έρχονται η αγορά ακινήτων θα πρέπει να δώσει ένα αγώνα «ζωής ή θανάτου».

"Παιγνίδια" εντυπώσεων για αγροτεμάχια

Σε μεγάλο «πονοκέφαλο» ο οποίος προκαλεί ήδη ενδοκυβερνητικές τριβές εξελίσσεται το σχέδιο επιβολής του νέου Ενιαίου Φόρου σε όλα τα ακίνητα από το 2014 και ειδικά στα αγροτεμάχια που ανήκουν στους κατ΄ επάγγελμα αγρότες.Βουλευτές και των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση αντιδρούν έντονα στην φορολόγηση των αγροτικών εκτάσεων γης, ζητώντας να μην εφαρμοστεί το μέτρο, με τον αναπληρωτή υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης  να διαφωνεί δημόσια, αφήνοντας μάλιστα αιχμές κατά των στελεχών του υπουργείου Οικονομικών.

Το θέμα της φορολόγησης των αγροτεμαχίων που ανήκουν στους κατ΄ επάγγελμα αγρότες παραπέμπεται στους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι ενδεχομένως και στη σημερινή σύσκεψη να αναζητήσουν τη «χρυσή τομή». Όπως έχει συμφωνηθεί με την τρόικα ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων θα πρέπει να αποφέρει έσοδα της τάξης των 3,1 δισ. ευρώ ετησίως, εκ των οποίων εκ των οποίων 1,7 δισ. ευρώ θα προέλθουν από τα αστικά ακίνητα, 800 εκατ. ευρώ από τα αγροτεμάχια και τα υπόλοιπα από τα ακίνητα που κατέχουν οι επιχειρήσεις και η Εκκλησία.

Το σενάριο που βρίσκεται στο τραπέζι των συζητήσεων για τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων προβλέπει την επιβολή φόρου 12 ευρώ κατά μέσο όρο ανά στρέμμα. Το ύψος του φόρου θα διαφοροποιείται ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε εδαφικής έκτασης, καθώς θα λαμβάνονται υπόψη συντελεστές που θα αφορούν στις εξής περιπτώσεις:

Καλλιεργήσιμη ή μη καλλιεργήσιμη.

Αρδευόμενη ή μη αρδευόμενη.

Παραθαλάσσια ή μη.

Κοντά σε εθνική ή επαρχιακή οδό.

Μονοετής ή πολυετής καλλιέργεια.

Πεδινή, ορεινή ή ημιορεινή ζώνη.

Ειδικά για τα αγροτεμάχια των κατ' επάγγελμα αγροτών προτείνεται η εφαρμογή χαμηλότερων συντελεστών με στρεμματικό όριο.

Με βάση τα στοιχεία που επεξεργάστηκε η διακομματική επιτροπή για τη φορολογία ακινήτων , από τα 66,5 εκατομμύρια στρέμματα των αγροτεμαχίων, πάνω από τα μισά και συγκεκριμένα 37 εκατομμύρια στρέμματα, είναι καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Από αυτές τα 14 εκατ. στρέμματα περίπου ανήκουν σε κατ΄ επάγγελμα αγρότες, κάτι που σημαίνει ότι εάν αυτά απαλλαγούν από τον Ενιαίο Φόρο, τότε θα δημιουργηθεί «τρύπα» στα προσδοκώμενα έσοδα.

Ωστόσο, τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ υπάρχουν ήδη έντονες αντιδράσεις και δεν είναι βέβαιον ότι οι κ. Βενιζέλος και Κουβελης θα συναινέσουν, εφόσον το σενάριο περί φορολόγησης των αγροτεμαχίων πάρει τον χαρακτήρα επίσημης κυβερνητικής θέσης. Η διακομματική επιτροπή αναμένεται να συνεδριάσει εκ νέου την Τετάρτη και περιμένει την τελική πρόταση του υπουργείου Οικονομικών για τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, προκειμένου να ολοκληρώσει το σχέδιο για την εφαρμογή του Ενιαίου Φόρου σε όλα τα ακίνητα από τον Ιανουάριο του 2014, το οποίο θα παρουσιαστεί στην τρόικα.

Ιδιοκτήτες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

Σε απόγνωση έχουν οδηγηθεί το τελευταίο διάστημα δεκάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων (καταστημάτων, γραφείων και κατοικιών), οι οποίοι διαπιστώνουν ότι οι περιουσίες τους, πέρα από την απαξίωση στην οποία οδηγούνται, λόγω της μείωσης των τιμών και της έλλειψης αγοραστικού ενδιαφέροντος, καταλήγουν να είναι επιζήμιες για τους ίδιους, παρά την απόπειρα εκμετάλλευσής τους. Σύμφωνα με εκπροσώπους της Ενωσης Ιδιοκτητών Κατοικιών (ΠΟΜΙΔΑ), μόνο στον κλάδο της κατοικίας, υπολογίζεται ότι σε πανελλαδικό επίπεδο, καταγράφονται καθυστερήσεις στην αποπληρωμή ενοικίων σε πάνω από το 50% των ακινήτων. Στην καλύτερη περίπτωση, η καθυστέρηση αφορά 2-3 μήνες, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις 10-15 απλήρωτων ενοικίων. Σύμφωνα μάλιστα με την Ενωση Ιδιοκτητών Ακινήτων της Θεσσαλονίκης, 4 στους 5 ενοικιαστές καθυστερούν ακόμη και πέντε μήνες να καταβάλουν τα ενοίκια.

Το φαινόμενο των κακοπληρωτών ενοικιαστών βέβαια δεν είναι νέο, ωστόσο πριν από την κρίση δεν ξεπερνούσε σε ποσοστό το 15%-20%. Σήμερα εκτιμάται ότι το πρόβλημα έχει προσλάβει διαστάσεις επιδημίας και δικαιολογημένα, μιας και τα περισσότερα νοικοκυριά καλούνται να αντιπαρέλθουν πιθανώς τουλάχιστον ένα άνεργο μέλος, υψηλότατη εφορία και πιθανώς και κάποιο καταναλωτικό δάνειο, ή οφειλές σε πιστωτικές κάρτες. Στο φυσιολογικό αυτό πρόβλημα των ανείσπρακτων ενοικίων, έρχεται πλέον να προστεθεί και η φορολογική παράμετρος, καθώς το ειδικό τέλος ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας για την περσινή χρήση και η εκτόξευση των τεκμηρίων διαβίωσης, έχουν προσθέσει δυσανάλογα μεγάλο βάρος στη φορολογία ακινήτων και εισοδήματος των ιδιοκτητών, χωρίς μάλιστα να υπολογίζεται και ο ίδιος ο φόρος που αφορά την αποκόμιση εισοδημάτων από ενοίκια. Εν ολίγοις, με τα «φέσια» να εκτιμάται ότι ίσως και να προσεγγίζουν το 1 δισ. ευρώ (υπολογίζονται κατοικίες, γραφεία, καταστήματα και αποθήκες), οι εφορίες ζητούν να εισπράξουν φόρο για έσοδα, που ποτέ δεν εισέπραξαν οι ιδιοκτήτες

. Ετσι, το τελευταίο διάστημα έχει επανέλθει στο προσκήνιο, η εκχώρηση στο Δημόσιο, εισοδημάτων των φορολογουμένων από ενοίκια ακινήτων που δεν έχουν εισπραχθεί. Δεδομένου λοιπόν ότι η φορολογική νομοθεσία δεν εξετάζει αν τα μισθώματα αυτά έχουν ή όχι εισπραχθεί, όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες αποφεύγουν να τα δηλώσουν κανονικά στην εφορία, απεμπολώντας ουσιαστικά το δικαίωμα διεκδίκησης μέσω της δικαστικής οδού και προτιμούν να τα διαγράψουν από τα εισοδήματά τους, εκχωρώντας τη σχετική απαίτηση στο Δημόσιο, που με τη σειρά του βέβαια, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει ποτέ να τα εισπράξει. Βέβαια, πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων δεν πιέζουν τους ενοικιαστές που αποδείχθηκαν φερέγγυοι. Αντιθέτως, προχωρούν σε διακανονισμούς, ώστε να διευκολύνουν την ομολογουμένως δύσκολη κατάσταση. Από την άλλη, υπάρχουν και ενοικιαστές που δεν έχουν ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα, αλλά επιχειρούν να εκβιάσουν καταστάσεις και με πρόσχημα την κρίση, ζητούν μείωση ενοικίου, ακόμα κι όταν ο ιδιοκτήτης έχει κρατήσει σταθερό το ενοίκιο ακόμα και για 6-7 χρόνια και μάλιστα με τίμημα ιδιαίτερα χαμηλό, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα.

Παιγνίδια με την εκτός σχεδίου δόμηση

Ανυπέρβλητα «εμπόδια» στη δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές όπου υπάρχει άναρχη οικιστική ανάπτυξη και αυθαίρετα, βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, επιμένοντας στη θέση ότι οι αυθαίρετες κατασκευές που ανεγέρθηκαν μετά τις 31-1-83 εκτός οικιστικών περιοχών είναι καταδαφιστέες. Σύμφωνα με το ΣτΕ, σε μία τέτοια περιοχή (όπου αναπτύχθηκε και «νέα γενιά αυθαιρέτων, δεν μπορεί να θεμελιωθεί δικαίωμα για τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες να κτίσουν και αυτοί, επειδή το κράτος για μεγάλο χρονικό διάστημα έδειξε ανοχή στην άναρχη οικοδομική δραστηριότητα ούτε επειδή υπάρχουν τέτοιες περιοχές που εξυπηρετήθηκαν από οδικό δίκτυο και δίκτυα φωτισμού, ύδρευσης κ.λπ. Η μακρόχρονη κρατική αδράνεια δεν μπορεί να στηρίξει την προσδοκία ότι μια τέτοια περιοχή θα μετεξελιχθεί νόμιμα σε οικιστική. Το κράτος -κατά το ΣτΕ- μπορεί νόμιμα να παρέμβει σε αυτές τις περιπτώσεις περιορίζοντας σημαντικά τη δόμηση, γιατί η μακρόχρονη ανοχή του δεν σημαίνει ότι υπάρχει υποχρέωση να διατηρηθεί η πραγματική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί αλλά ούτε ότι επιβάλλεται να διαιωνιστούν τυχόν ευνοϊκές ρυθμίσεις για εκτός σχεδίου ακίνητα. Από την άλλη, το δικαστήριο κρίνει ότι θα μπορούσαν οι ιδιοκτήτες να αξιώσουν αποζημίωση σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις όπου στερούνται ουσιωδώς τη χρήση της ιδιοκτησίας τους (σε σχέση με τον προορισμό της), εφόσον αποδείξουν με αγωγή στα δικαστήρια ότι το βάρος του περιορισμού που τους επιβάλλεται ξεπερνά το εύλογο όριο ανοχής και αλληλεγγύης, που δέχεται το Σύνταγμα.

Παράλληλα το ΣτΕ επιμένει ότι για τα αυθαίρετα που κτίστηκαν πριν από τις 31-1-83, η κρίση για οριστική εξαίρεσή τους, από την κατεδάφιση θα ήταν επιτρεπτή μόνο εάν είχε προηγηθεί ένταξη της περιοχής όπου βρίσκονται σε πολεοδομικό σχέδιο και είχε επομένως καταστεί οικιστική, γιατί διαφορετικά το αποτέλεσμα θα ήταν η γενικευμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, που θα καθιστούσε πολύ δυσχερή ή και αδύνατο τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Στη συγκεκριμένη υπόθεση κρίθηκε σύμφωνο με το Σύνταγμα, Προεδρικό Διάταγμα για την περιοχή των Μεσογείων, κατά το σκέλος που πρόβλεψε τη ένταξη τμήματος της Ραφήνας σε ζώνη πρασίνου («μπλοκάροντας» έτσι τη δόμηση) με στόχο να διατηρηθούν άθικτα τα σημεία σε δασικές περιοχές γύρω από την οικιστική ζώνη και να αποτραπεί η περαιτέρω υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Ιδιοκτήτες ακινήτων προσέφυγαν στη δικαιοσύνη υποστηρίζοντας ότι τέθηκαν υπέρμετροι περιορισμοί στην ιδιοκτησία τους που παραβιάζουν τις συνταγματικές διατάξεις που προστατεύουν την ιδιοκτησία, την ισότητα, την αναλογικότητα καθώς και το 1ο πρόσθετο πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) για την κατοχύρωση περιουσιακών δικαιωμάτων. Μεταξύ άλλων υποστήριξαν ότι η επίμαχη ιδιωτική έκταση έχει αποκτήσει οικιστικό χαρακτήρα με ανάπτυξη κατοικιών και δίκτυα ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ. και οι περιορισμοί δόμησης παραβιάζουν τη δικαιολογημένη προσδοκία τους για μελλοντική ένταξη της περιοχής στο σχέδιο πόλης, αφού το κράτος (με πράξεις και παραλείψεις) επέτρεψε ή ανέχθηκε για πολλά χρόνια τη δημιουργία οικισμού.

Το ΣτΕ δέχθηκε, όμως, ότι η εκτεταμένη οικοδομική δραστηριότητα μιας περιοχής εκτός σχεδίου, δεν συνεπάγεται υποχρέωση του κράτους για διατήρηση της δημιουργηθείσας πραγματικής κατάστασης ούτε για ένταξή της στο σχέδιο πόλης, έστω και αν η οικιστική ανάπτυξη έγινε ανεκτή για μακρό χρονικό διάστημα. Ούτε όμως επιβάλλεται για το κράτος η διαιώνιση ευνοϊκών ρυθμίσεων ούτε η ιδατήρηση και νομιμοποίηση αυθαίρετων οικιστικών συνόλων, ιδίως όταν η ένταξή τους στο σχέδιο δεν εναρμονίζεται με τον ευρύτερο χωροταξικό σχεδιασμό

pomidaani

nomisma_140x60
baner-pontiki