Αναξιοποίητο παραμένει, εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια, το κληροδότημα Δανιγγέλη, το οποίο έχει διατεθεί στο δήμο Ηρακλείου Αττικής, σύμφωνα με ερώτηση που κατέθεσε στην Βουλή ο Φ.Κουβέλης.Στην ερώτηση τονίζει ότι "Η αξία του ανωτέρω κληροδοτήματος φέρεται ότι είναι σημαντική, αφού περιλαμβάνει καταθέσεις, μετοχές και ακίνητη περιουσία στο Μαρούσι και στο κέντρο της Αθήνας. Ωστόσο, όπως αναφέρεται, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο απώλειας του εν λόγω κληροδοτήματος για το δήμο, δεδομένης της μεγάλης καθυστέρησης που παρατηρείται ως προς τη διαδικασία εκτέλεσης της σχετικής διαθήκης.
Τα αίτια της καθυστέρησης αποδίδονται μεταξύ άλλων:
· Στην αδυναμία συγκρότησης και λειτουργίας της επιτροπής εκτέλεσης της διαθήκης, λόγω της άρνησης μέλους αυτής να συμμετάσχει στη διαδικασία λειτουργίας της και
· Στην ολιγωρία του Υπουργείου Οικονομικών ως προς τον ορισμό εκπροσώπου-αντικαταστάτη του Υπουργείου για την πλήρη συγκρότηση και λειτουργία της επιτροπής, προκειμένου να υλοποιηθεί η βούληση του διαθέτη."

Η εποχή που η αγορά κατοικίας είχε σχεδόν ομοιογενή συμπεριφορά έχει περάσει ανεπιστρεπτί καθώς όλα τα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι τοπικές αγορές έχουν πλέον αυτόνομη συμπεριφορά που δεν ταυτίζεται με εκείνη της Αθήνας. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και για τους διάφορους τύπους κατοικιών καθώς  η κάθε υποκατηγορία φαίνεται ότι έχει αυτόνομη συμπεριφορά σε σχέση με τις υπόλοιπες.
Σύμφωνα με στοιχεία ερευνών  που επιβεβαιώνονται και από τις σχετικές μετρήσεις που έγιναν από την κεντρική τράπεζα ο ρυθμός μείωση των τιμών στα καινούργια διαμερίσματα και μαιζονέτες είναι σαφώς χαμηλότερος από  εκείνων που ηλικία κατασκευής άνω  των πέντε χρόνων. Όσο μάλιστα ανεβαίνει η ηλικία ενός ακινήτου τόσο  επιταχύνεται ο ρυθμός μείωση  τιμών.  Η εξέλιξη αυτή έχει δύο επιπτώσεις και συγκεκριμένα:
-Η  «ψαλίδα» των τιμών μεταξύ καινούργιων και μεταχειρισμένων η οποία είχε κλείσει έως και πριν από δύο χρόνια να ανοίγει και πάλι.
-Η  απορρόφηση του αδιάθετου αποθέματος  νέων κατοικιών να επιβραδυνθεί  αφού ένα σημαντικό ποσοστό της ζήτησης να καλύπτεται από κατοικίες μεγάλης ηλικίας. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ανάκαμψη των επενδύσεων σε κατοικίες θα επιβραδυνθεί και αυτή τη φορά –τουλάχιστον- δεν θα πρέπει να είναι η αγορά κατοικίας η ατμομηχανή της ανάκαμψης.
Μεσίτες από τους οποίους ζητήθηκε να ερμηνεύσουν το γεγονός αυτό τόνιζαν ότι οφείλεται στην απροθυμία των κατασκευαστών να περιορίσουν τις απαιτήσεις τους καθώς η περισσότεροι από αυτούς δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας , ενώ δεν είναι εκτεθειμένοι σε τραπεζικό δανεισμό. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την εκτίμηση ότι ένα σημαντικό ποσοστό των πωλούμενων παλαιών συνδέεται με την κάλυψη αναγκών ρευστότητας των ιδιοκτητών τους  και ως εκ τούτου είναι περισσότεροι ελαστικοί στις διαπραγματεύσεις με τους υποψήφιους αγοραστές  δημιουργούν νέες συνθήκες στην αγορά κατοικίας τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Πρέπει να σημειωθεί , ότι για το 2010 όχι μόνο δεν προβλέπεται αλλαγή των συνθηκών αυτών αλλά αντίθετα  δεν είναι λίγοι που υποστηρίζουν ότι  οι τιμές τους θα υποχωρήσουν με πιο έντονους ρυθμούς εξαιτίας της αυξημένης προσφοράς. Αντίθετα , δεν αναμένεται αλλαγή στην εμπορική πολιτική των κατασκευαστών.

Το προβληματισμό τους ,για το κατά πόσο οι προσδοκίες για αύξηση των επενδύσεων σε εξοχική κατοικία μέσω της ζήτησης που θα εκδηλωθεί από δυτικοευρωπαίους μέσης και μεγάλης ηλικίας θα υλοποιηθούν διατύπωναν μετά τις πρόσφατα δημοσιεύματα στελέχη εταιριών της αγοράς ακινήτων.

«Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται στο προϊόν αλλά στα δίκτυα διανομής και διάθεσης. Παρά τις νομικές δυσκολίες που αφορούν στο χωροταξικό και στο φορολογικό πλαίσιο κάθε χρόνο κτίζονται σε ολόκληρη την Ελλάδα χιλιάδες εξοχικές κατοικίες οι οποίες διοχετεύονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία είτε σε έλληνες είτε σε αλλοδαπούς επισκέπτες οι οποίοι βρίσκονται στη χώρα μας ως τουρίστες και όχι ως υποψήφιοι αγοραστές» τόνιζαν χαρακτηριστικά οι ίδιοι παράγοντες και συμπλήρωναν:

«Το πρόβλημα με την ελληνική αγορά εξοχικής κατοικίας είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν υφίσταται ως προϊόν στις μεγάλες αγορές της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης λόγω ανυπαρξίας πολιτικής και προώθησης τόσο της Ελλάδας όσο και του προϊόντος. Αν κάποιος θελήσει να συγκρίνει τις προωθητικές ενέργειες των ισπανών και τις συγκρίνει με ότι έχει γίνει για την ελληνική αγορά στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας το δίχως άλλο θα νοιώσει όχι μόνο απογοήτευση αλλά και απαισιοδοξία για τις προοπτικές.»

Πρέπει να σημειωθεί ότι από τη δεκαετία του ΄80 η προσδοκία τόσο των μεσιτών όσο και των κατασκευαστών ήταν η προσέλκυση των δυτικοευρωπαίων συνταξιούχων προβάλλοντας την εικόνα του «αιώνιου καλοκαιριού». Όμως στην πραγματικότητα σήμερα το ποσοστό των ευρωπαίων αγοραστών εξοχικών κατοικιών δεν ξεπερνά το 10% του ετήσιου τζίρου της αγοράς γεγονός που δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για την αποδοχή του ελληνικού «προϊόντος» από τις καταναλωτές του εξωτερικού.

«Οι αγορές ακινήτων είναι μειωμένες τουλάχιστον κατά 30% σε σύγκριση με πέρυσι και με τα σημερινά δεδομένα δεν υπάρχουν ούτε και αμυδρές ενδείξεις ότι η τάση αυτή θα ανατραπεί τουλάχιστον μέχρι το τέλος του χρόνου». Την εκτίμηση αυτή διατυπώνουν μεσίτες που δραστηριοποιούνται στην αγορά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αναφερόμενοι στην μέχρι στιγμής πορεία και τις προοπτικές της αγοράς κατοικίας. Σύμφωνα με τις απόψεις των ίδιων μεσιτών η αγορά κινείται πλέον με δύο «ταχύτητες» . Η μία « ταχύτητα» αφορά σε ακίνητα τα οποία δεν χαρακτηρίζονται ως προνομιακά και για τα οποία σε συνδυασμό με τις εκτός αγοράς τιμές που ζητούν οι ιδιοκτήτες τους μπορούν να μείνουν αδιάθετα ακόμα και για 2 χρόνια. Η προσπάθεια όπως επισήμαιναν είναι δύσκολη για τα συγκεκριμένα ακίνητα ακόμα και στην περίπτωση που ο πωλητής αποφασίσει να ρίξει την τιμή πώλησης στα επίπεδα της αγοράς αφού η έκθεση τους για μεγάλο χρονικό διάστημα έχει ως αποτέλεσμα να «καεί» το ακίνητο. Στην δεύτερη κατηγορία είναι τα προνομιακά ακίνητα τα οποία πωλούνται άμεσα αφού για αυτά πάντα υπάρχει αγοραστής . Πρέπει να σημειωθεί , ότι ανάλογη είναι και η εικόνα που έχει διαμορφωθεί και στις τοπικές αγορές. Σε κάποιες από αυτές οπως για παράδειγμα στο κέντρο της Αθήνας και στα βορειανατολικά προάστεια της Αττικής και της Θεσσαλονίκης πάντα υπάρχει ζήτηση ενώ σε κάποιες άλλες που χαρακτηρίζονται ως υποβαθμισμένες η ζήτηση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Μεσίτης από την Θεσσαλονίκη μάλιστα αναφέρθηκε στο παράδειγμα ενός διαμερίσματος στο κέντρο της πόλης με απρόσκοπτη θέα στην θάλασσα που πουλήθηκε σε 1 εβδομάδα.