Δεν θα καταπλεύσει αύριο το κρουαζιερόπλοιο "Zenith", καθώς η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ) έχει κηρύξει απεργία. Στο μεταξύ αντιδράσεις από την Ομοσπονδία Επιχειρήσεων Τουρισμού προκάλεσε η απεργία της ΠΝΟ με τον φόβο να εγκλωβιστούν τουλάχιστον έξι χιλιάδες επιβάτες από πέντε άλλα κρουαζιερόπλοια που αναμένονται αύριο στο λιμάνι του Πειραιά. Πανεργατικό συλλαλητήριο Το αίτημα του υπουργού Εργασίας για την έναρξη διαλόγου για τα εργασιακά απέρριψε η ΓΣΕΕ στη συνεδρίαση της ολομέλειας της διοίκησης, τονίζοντας ότι τα προτεινόμενα προς συζήτηση μέτρα είναι ακραία και αντεργατικά, ενώ επανέλαβε την πρόθεση της να μην προσέλθει σε καμιά διαπραγμάτευση για το ασφαλιστικό, παρά μόνο στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή και καθόρισε το πλαίσιο απεργιακών αιτημάτων. Η ΓΣΕΕ έχει λάβει ήδη απόφαση για την πραγματοποίηση, από κοινού με την ΑΔΕΔΥ, πανεργατικού συλλαλητηρίου, το Σάββατο 5 Ιουνίου 2010, στην πλατεία Κοτζιά, στις 11:00 πμ.

Στον αστερισμό της λιτότητας οι ευρωπαϊκές οικονομίες του νότου ενώ όλα δείχνουν ότι σύντομα η "δημοσιονομική πειθαρχία" θα κατεθυνθεί βοριότερα.. Η Γαλλία περικόπτει επιδόματα ενώ η νέα κυβέρνηση της Βρετανίας καταργεί ανεξάρτητες αρχές και κόβει τις πολυτελείς παροχές προς τους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Ακόμη και η εύρωστη Δανία επανεξετάζει κοινωνικές παροχές κάνοντας την αρχή με τη περικοπή στην διάρκεια χορήγησης του επιδόματος ανεργίας. Ως και η κυβέρνηση της Ανγκελα Μέρκελ εξήγγειλε μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας για την επόμενη χρονιά προκειμένου να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα από 5% σε 3% ως το 2013.

Η ισπανική κυβέρνηση μειώνει από την 1η Ιουνίου τους μισθούς του δημόσιου τομέα κατά 5% ενώ μισθοί αλλά και συντάξεις παγώνουν ως το τέλος του 2011 . Η Πορτογαλία εξήγγγειλε και εφαρμόζει το πάγωμα των μισθών στο Δημόσιο ως το 2013. Για τους νεοπροσλαμβανομένους θεσπίζεται ειδικός βασικός μισθός κάτω του ορίου των 475 ευρώ που ίσχυε ως σήμερα. Επίσης καταργούνται πλήθος κοινωνικών επιδομάτων, μειώνεται το επίδομα ανεργίας και αυξάνονται έμμεσοι και άμεσοι φόροι. Στη Γαλλία η κυβέρνηση του Νικολά Σαρκοζί μειώνονται κατά 10% όλα τα βοηθήματα που δίνει το κράτος στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όπως επιδοτήσεις ενοικίου, επιδόματα σε ανέργους, αγρότες, ΑΜΕΑ και κρατικές υποτροφίες. Επίσης περιορίζεται ο αριθμός του υπερτροφικού δημόσιου τομέα καθώς για κάθε δύο υπαλλήλους που συνταξιοδοτούνται θα προσλαμβάνεται μόνο ένας ενώ επανεξετάζει την πιθανότητα αύξησης της φορολογίας .

Στην Ιταλία το υπουργικό συμβούλιο της Ιταλίας υιοθέτησε τριετές πρόγραμμα περιστολής των δαπανών ενώ η Βρετανία προχωρά σε περικοπή των εξόδων τα οποία εν μέσω κρίσης μοιάζουν πολυτέλεια: αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού, υπηρεσίες συμβούλων και αεροπορικά εισιτήρια στην πρώτη θέση (οι υπουργοί εντέλλονται να μετακινούνται με λεωφορεία, τρένα ή ακόμη και πεζή!)και συγχωνεύονται ή καταργούνται υπηρεσίες ενώ παγώνουν (μέχρι νεωτέρας) οι προσλήψεις στο Δημόσιο. Στην Δανία περικόπτεται η επιδότηση ανέργων η οποία θα παρέχεται για ο δύο αντί τεσσάρων ετών. επίσης μειώμονται οικογενειακά επιδόματα- αλλά και φοροελαφρύνσεις προς τα μεσαία εισοδήματα.

Αν θέλουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και να μη κρυβόμαστε πίσω απο το δάκτυλο μας θα διαπιστώσουμε ότι οι συνδικαλιστικές και οι πολιτικές ηγεσίες οδηγούν την χώρα στο κατώφλι ενός διχασμού δημιουργώντας τεχνικά διλήματα. Ας ξεκινήσουμε με το τι πήγε να γίνει στον Πειραιά. Οι ναυτεργάτες αποφάσισαν - λάθος - να ακολουθήσουν την τακτική του αποκλεισμού του λιμανιού. Η αντίδραση; Οι έμποροι αποφάσισαν να αντιδράσουν προχωρώντας και αυτοί με την σειρά τους στον αποκλεισμό των διαμαρτυρόμενων. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στην Αθήνα σήμερα όπου οι ίδιοι άνθρωποι στρέφονται εναντίον του παραεμπορίου βάλλοντας εναντίον των λαθρομεταναστών που είναι τα βασικά του εργαλεία.

Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Πριν απο λίγες μέρες η νομαρχία Πειραιά επίσημα , κατήγγειλε τους επιχειρηματίες της λιανικής για "καπέλα" και υπερτιμολογήσεις σε βάρος των καταναλωτών. Ούτε λίγο ούτε πολύ κατήγγειλε ότι εφαρμόζουν πρακτικές με τις οποίες ο απλός έλληνας μισθωτός εκείνος δηλαδή που πληρώνει τον μεγαλύτερο λογαριασμό της δημοσιονομικής εξυγίανσης δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει την συρρίκνωση του εισοδήματος του αλλά και τους εμπόρους που κερδοσκοπούν.

Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Το τελευταίο μήνα το υπουργείο Οικονομικών έχει ξεκινήσει μία διαδικασία στοχοποίησης ολόκληρων επαγγελματικών ομάδων (γιατρών, δικηγόρων κ.α) στους οποίους εμμέσως μεν αλλά αρκετά ευκρινώς προσπαθεί να αποδώσει τις ευθύνες για όλα τα δεινά που περνά αυτός ο τόπος. Δηλαδή απο την μία πλευρά οι γιατροί , οι δικηγόροι ...και απο την άλλη οι υπόλοιποι.

Θέλετε και άλλο παράδειγμα ; Το ασφαλιστικό. Όπου ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζονται ως αιτία όλων των δεινών οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι και για αυτό θα πρέπει να πληρώσουν "το μάρμαρο" της εξυγίανσης, αφού δεν υπάρχει κανένας άλλος που θα μπορούσε ανέξοδα να επωμιστεί τις ευθύνες.

Αν κάποιος προσπαθήσει να δεί και να μετρήσει πόσα εκατομμύρια ανθρώπους αφορούν αυτοί οι επιμέρους "διχασμοί" θα καταλάβει προς τα που οδηγούν αυτή τη χώρα οι ηγεσίες της. Το πρόβλημα αυτής χώρας είναι η κακοδιαχείριση απο τους κατα καιρούς διαχειριστές της. Αν θελήσει κάποιος να καταγράψει απο τις εφημερίδες και μόνο το κόστος των σκανδάλων που καταγγέλθηκαν τα τελευταία είκοσι χρόνια θα διαπιστώσει ότι τα χρήματα που έφαγαν οι λίγοι αντιστοιχούσε τουλάχιστον στο 1/3 του δημόσιου χρέους. Αυτά τα χρήματα δεν πήγαν στις τσέπες ούτε του εργάτη, ούτε του υπαλλήλου ούτε του εμπόρου και του μικροεπιχειρηματία. Αυτά τα χρήματα πήγαν στις τσέπες κάποιων λίγων γνωστών και επώνυμων.

Αν ήθελαν οι σημερινοί διαχειριστές να λύσουν το πρόβλημα της κακοδιαχείρησης δεν θα ξεκινούσαν εφαρμόζοντας την στρατηγική του "προσώπου" η οποία είναι η πλέον ασφαλής όχι μόνο για να κρυφτούν στην σκιά οι πραγματικοί υπεύθυνοι αλλά και για να διαιωνιστεί το "σάπιο" καθεστώς της διακυβέρνησης του τόπου ,αλλά θα ερευνούσαν όλες τις μεγάλες δουλειές του δημοσίου. Αργά η γρήγορα θα διαπίστωναν τις κλεψιές ανα υπουργείο, ανα οργανισμό, ανα δημόσιο φορέα, ανα δήμο ,ανα νομαρχία , ανα περιφέρεια , ανα... και τότε η κάθε λαθροχειρία θα αποκτούσε "ταυτότητα" με την δημοσιοποίηση της με την παράλληλη αναφορά στον αρμόδιο υπουργό , υφυπουργό, γενικό γραμματέα ...Και απο εκεί και πέρα η δικαιοσύνη θα έπαιρνε την σκυτάλη.

Ενδεχομένως όμως οι σημερινοί αρχάγγελοι της κάθαρσης διαπίστωσαν ότι αυτή η λύση δεν βολεύει , αφού το μόνο που έχει αλλάξει σε αυτό τον τόπο, όσο αφορά στην διαχείριση του, είναι η αλλαγή στις ταμπέλες των προσώπων και σε όχι στα ίδια τα πρόσωπα . Και έτσι ξεκίνησαν να εφαρμόζουν την στρατηγική του διχασμού της ελληνικής κοινωνίας που τόσο έχει κοστίσει σε αυτό τον τόπο.

Η άλλη όψη του νομίσματος της κρίσης φέρει την απεικόνιση της «ευκαιρίας». Όσο και να μη θέλουν να το ομολογήσουν οι περισσότεροι οικονομολόγοι η πραγματικότητα είναι ότι όσο πιο πολύ θα βαθαίνει η κρίση στην οικονομία τόσο πιο βίαιη και έντονη θα είναι η ανακατανομή της περιουσίας εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο. Σπίτια που χάνονται από τους ιδιοκτήτες τους που βρέθηκαν σε αδυναμία να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους, πάγια περιουσιακά στοιχεία επιχειρήσεων που χρεοκοπούν, υποθηκευμένα ακίνητα επιχειρηματιών αλλά και απλών καταναλωτών που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τον δανεισμό τους συνθέτουν το παζλ της κρίσης.Την ίδια στιγμή τα κοράκια στους πλειστηριασμούς κτυπούν, αρπάζουν και φεύγουν ...Και ενώ όλοι μιλούν για αυτά που χάνονται κανείς δεν μιλά για αυτούς που τα αποκτούν αλλά και τις αξίες στις οποίες τα αποκτούν . Αυτή η ανακατανομή του πλούτου είναι μία αλήθεια την οποία κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει. Το χειρότερο από όλα είναι ότι πολλές φορές εκείνοι που αποκτούν χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και άλλα περιουσιακά στοιχεία ,μεταξύ των οποίων και ακίνητα ή υποθήκες ,για ένα κομμάτι ψωμίαντιμετωπίζονται και ως εθνικοί ευεργέτες . Φυσικά , αυτοί εκμεταλλεύτηκαν το πλέον σπανίζον αγαθό στις περιόδους κρίσης : Το ΡΕΥΣΤΟ. Θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάποιοι ότι η αξιοποίηση των ευκαιριών αποτελεί την πεμπτουσία της ελεύθερης οικονομίας αφού με τον τρόπο αυτό απορροφάται τον πλεονάζον απόθεμα και διαμορφώνονται συνθήκες ισορροπίας στην αγορά. Αυτό , είναι μία πραγματικότητα όσο αφορά την λογική των αριθμών. Αν όμως η οικονομία ήταν υπόθεση αριθμών τότε σίγουρα δεν θα είχαμε φτάσει στην τωρινή κατάσταση του πανικού. Η οικονομία είναι η κατεξοχήν επιστήμη της ανθρώπινης συμπεριφοράς που καθορίζεται από την μνήμη, την γνώση, την προσδοκία , την απογοήτευση ακόμα και τον φόβο. Κάθε φορά που οι οικονομικές αρχές λησμονούν αυτά τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά οι αγορές χάνουν τα κοινωνικά τους χαρακτηριστικά και μετατρέπονται σε ρουλέτα. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος ο οποίος ελλοχεύει και ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο στις καταθέσεις αλλά και σε άλλες αγορές όπως αυτή των ακινήτων. Ο μοναδικός φορέας που μπορεί να βάλει τους κανόνες του παιγνιδιού της κρίσης είναι η κεντρική εξουσία . Αν επιλέξει το δρόμο της απάθειας τότε μπορεί να βρεθούν μερικές χιλιάδες άνθρωποι με ακίνητη περιουσία εκατοντάδων εκατομμυρίων αλλά το πλήγμα που θα έχει δεχθεί η ίδια η αγορά με την ανασφάλεια και το φόβο εκατομμυρίων μικροϊδιοκτητών θα είναι …ανεπανόρθωτο. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να αναζητηθεί άμεσα μία φόρμουλα ουσιαστικής προστασίας της αγοράς ακίνητης περιουσίας ώστε να περάσει στην αγορά ένα μήνυμα ασφάλειας και σταθερότητας. Σε διαφορετική περίπτωση η επόμενη μέρα θα ξεκινήσεις με μαθήματα αξιοπιστίας.