Το μέσο επιτόκιο των καταναλωτικών δανείων χωρίς καθορισμένη διάρκεια (κατηγορία που περιλαμβάνει τα δάνεια μέσω πιστωτικών καρτών, τα ανοικτά δάνεια και τις υπεραναλήψεις από τρεχούμενους λογαριασμούς) παρουσίασε μικρή πτώση κατά 5 μονάδες βάσης και διαμορφώθηκε στο 14,96%. Πτώση κατά 11 μονάδες βάσης παρουσίασε και το μέσο επιτόκιο των καταναλωτικών δανείων καθορισμένης διάρκειας με επιτόκιο κυμαινόμενο ή σταθερό μέχρι 1 έτος, που διαμορφώθηκε σε 8,16%, τον Ιούνιο του 2012, έναντι 8,27% τον προηγούμενο μήνα. Το μέσο επιτόκιο των επιχειρηματικών δανείων χωρίς καθορισμένη διάρκεια παρέμεινε αμετάβλητο στο 7,69% ενώ το αντίστοιχο επιτόκιο των επαγγελματικών δανείων παρουσίασε πτώση κατά 5 μονάδες βάσης και διαμορφώθηκε στο 10,27%. Το μέσο επιτόκιο των επιχειρηματικών δανείων συγκεκριμένης διάρκειας με επιτόκιο κυμαινόμενο ή σταθερό έως 1 έτος μειώθηκε κατά 5 μονάδες βάσης στο 7,47% για δάνεια μέχρι 250.000 ευρώ, μειώθηκε κατά 13 μονάδες βάσης στο 6,55% για δάνεια από 250.000 μέχρι 1 εκατ. ευρώ, ενώ αυξήθηκε σημαντικά κατά 71 μονάδες βάσης στο 6,55% για δάνεια άνω του 1 εκατ. ευρώ. Τέλος, το μέσο επιτόκιο των στεγαστικών δανείων για δάνεια με επιτόκιο κυμαινόμενο ή σταθερό έως 1 έτος μειώθηκε κατά 12 μονάδες βάσης στο 3,42%.

H Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε πως μειώνει από την Τετάρτη 1 Αυγούστου κατά 0,25% το επιτόκιο Υπερανάληψης (Overdraft), τα κυμαινόμενα επιτόκια καταναλωτικής πίστης που δεν είναι άμεσα συνδεδεμένα με το Επιτόκιο Βάσης Καταναλωτικής Πίστης (ΕΒΚΠ)-ΕΚΤ-Euribor, καθώς και τα κυμαινόμενα επιτόκια για επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Σε ισόποση μείωση, κατά 0,25%, είχε προχωρήσει από 16 Ιουλίου 2012 για τα κυμαινόμενα επιτόκια Στεγαστικών Δανείων και Στεγαστικού Ταμιευτηρίου. Η μείωση αφορά 710.000 δάνεια (στεγαστικά, καταναλωτικά και δάνεια προς Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις) που έχει χορηγήσει η Εθνική. Επισημαίνεται ότι η μείωση του βασικού επιτοκίου της ΕΚΤ, κατά 0,25% έχει ήδη ενσωματωθεί στα επιτόκια των δανειακών λογαριασμών που συμβατικά συνδέονται με αυτό.

Τους τελευταίους μήνες, τα καθυστερούμενα δάνεια αυξάνονται με ρυθμό περίπου 2 δισ. ευρώ το μήνα, γεγονός που έχει τρομοκρατήσει τις διοικήσεις των τραπεζών. Τα στελέχη των τραπεζών εξετάζουν και πιο αποτελεσματικές μεθόδους ρυθμίσεων των δανείων που έχουν χορηγήσει έτσι ώστε να επηρεάζονται λιγότερο οι ισολογισμοί τους και να δίνεται η δυνατότητα μερικής ή ολικής αποπληρωμής από τους δανειολήπτες. Συγκεκριμένα, μελετάται η δυνατότητα της τράπεζας να επιμηκύνει τη διάρκεια ενός στεγαστικού δανείου έως και για 99 έτη, δηλαδή να περνάει και στους κληρονόμους του δανειολήπτη, κάτι που μέχρι σήμερα δεν επιτρέπεται από την Κεντρική Τράπεζα αφού σύμφωνα με τις συστάσεις της η λήξη της διάρκειας του δανείου δεν πρέπει να ξεπερνά το προσδόκιμο ζωής του δανειολήπτη, το οποίο έχει καθοριστεί τώρα στα 75 έτη. Η επιμήκυνση της διάρκειας δανείου, έως τα 99 έτη, έχει εφαρμοστεί σε κράτη του εξωτερικού με αποτελεσματικότητα. Η Βρετανία, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς οι δανειολήπτες δεν αγοράζουν το ακίνητο, αλλά αγοράζουν το δικαίωμα χρήσης του για 99 έτη με δικαίωμα ανανέωσης του, με λιγότερα χρήματα. Επίσης εξετάζεται η επιμήκυνση της διάρκειας του αποδεκτού ως προσδόκιμου ζωής από τις τράπεζες από τα 75 έτη που ισχύει σήμερα στα 80 έως 85 έτη, με αποτέλεσμα ένα στεγαστικό δάνειο να μπορεί να έχει συνολική διάρκεια 55 ή και περισσότερα έτη.

Η απόγνωση των τραπεζιτών είναι εμφανής από το γεγονός ότι πλέον εξετάζουν και το «πάγωμα» της πληρωμής κεφαλαίου για διάστημα πέντε ετών, που σήμερα δεν υπάρχει ως επιλογή. Στην περίπτωση αυτή, ο δανειολήπτης θα πληρώνει μόνο τόκους για τα πέντε έτη. Το ύψος της δόσης εξαρτάται από το έτος που «διανύει» το δάνειο. Υπενθυμίζεται ότι τα πρώτα έτη χορήγησης του δανείου, το μεγαλύτερο μέρος από το σύνολο της δόσης είναι τόκος, έναντι του κεφαλαίου που είναι το μικρότερο μέρος. Αυτό ισχύει σε όλες τις κατηγορίες δανείων. Άλλο παράδειγμα που εξετάζεται είναι το μοντέλο της Ισπανίας, το οποίο στηρίζεται στο leasing. Το δάνειο, μετατρέπεται σε μακροχρόνια μίσθωση, το ακίνητο περνά στην κατοχή της τράπεζας και ο δανειολήπτης δεν επιβαρύνεται με την προσημείωση του ακινήτου. Η τράπεζα παραχωρεί το ακίνητο στον δανειολήπτη, με μακροχρόνια μίσθωση, όπως αυτό γίνεται στις περιπτώσεις των συμβάσεων leasing. Η χρονική διάρκεια που μπορεί να μείνει ο δανειολήπτης στο σπίτι αυτό είναι έως και 30 έτη. Στην περίπτωση αυτή, ο πρώην δανειολήπτης πληρώνει αντίστοιχο ποσό με αυτό που θα απαιτείτο για ενοίκιο, ή σε πολλές περιπτώσεις και κατώτερο αυτού.

Να δηλώνουν τα εισοδήματά τους και στην τράπεζα με την οποία συνεργάζονται είναι πλέον υποχρεωμένοι όλοι ανεξαιρέτως οι πελάτες των πιστωτικών ιδρυμάτων. Και θα πρέπει να προσκομίζουν το πρωτότυπο του εκκαθαριστικού της Εφορίας. Ο στόχος είναι ένας, να «μπλοκάρονται» εκείνοι που φοροδιαφεύγουν. Μάλιστα, η Ελληνική Ενωση Τραπεζών, που δέχεται καθημερινά πλήθος ερωτημάτων από πελάτες των τραπεζών-μελών της, ενημερώνει ότι από τον Μάρτιο 2012, σύμφωνα με ρητή διάταξη της Τράπεζας Ελλάδος (2652/2012 Πράξη Διοικητή) θα πρέπει: Τα εισοδήματα του πελάτη-φυσικού προσώπου να δηλώνονται στην τράπεζα με την επίδειξη του εκκαθαριστικού σημειώματος φορολογίας εισοδήματος (πρέπει να προσκομιστεί το πρωτότυπο). Τα εισοδήματα του πελάτη-νομικού προσώπου/επιτηδευματία, με την επίδειξη του πρωτοτύπου της υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, με επιβεβαιωμένη την υποβολή της και το σημείωμα πληρωμής φόρου. Οσοι τώρα δεν είναι υπόχρεοι από τον νόμο να υποβάλλουν φορολογική δήλωση, θα πρέπει να συμπληρώνουν υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599/1986 στην αρμόδια ΔΟΥ και να λαμβάνουν υπογεγραμμένο αντίγραφο προκειμένου να το προσκομίζουν στην τράπεζα.

Η δήλωση του εισοδήματος αφορά όλους ανεξαιρέτως τους πελάτες των τραπεζών, είτε δηλαδή έχουν από το παρελθόν σχέση με την τράπεζα είτε είναι νέοι πελάτες, ακόμα και εκείνους που θα χρειασθεί να κάνουν έστω μία και μοναδική συναλλαγή μέσω τράπεζας. Παράλληλα, οι τράπεζες θα πρέπει να επαληθεύουν τα εισοδήματα των φυσικών ή νομικών προσώπων, να τα αντιπαραβάλλουν με τις φορολογικές δηλώσεις και να κρατούν αρχείο. Ας σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την ΤτΕ, στην κατηγορία «υψηλού κινδύνου» για να φοροδιαφύγουν περιλαμβάνονται: Οι ελεύθεροι επαγγελματίες που διατηρούν ή είναι πραγματικοί δικαιούχοι λογαριασμών στους οποίους πιστώθηκαν κατά το προηγούμενο ημερολογιακό έτος ποσά άνω των 200.000 ευρώ και Τα νομικά πρόσωπα στους λογαριασμούς των οποίων οι συνολικές καταθέσεις ή αναλήψεις μετρητών κατά το προηγούμενο ημερολογιακό έτος υπερέβησαν τις 300.000 ευρώ. Οπως ρητά αναφέρει η Πράξη Διοικητή, οι τράπεζες θα πρέπει να αναφέρουν στις αρμόδιες αρχές κάθε «ασυνήθη ή ύποπτη συναλλαγή που παρέχει ενδείξεις ή υπόνοιες διάπραξης φοροδιαφυγής ή νομιμοποίησης του εξ αυτής περιουσιακού οφέλους».