Ρευστοποίηση ακινήτων. Είναι η φράση που ακούγεται συχνότερα από κάθε άλλη στα διοικητικά συμβούλια των εισηγμένων κι όχι μόνο εταιρειών καθώς οι επιχειρηματίες αναζητούν νέο «αίμα» για να αντέξουν την κρίση. Ακίνητα «φυλακισμένα» στο άρθρο 99 Την ίδια στιγμή, επιχειρήσεις που κλείνουν ή βρίσκονται στα πρόθυρα του άρθρου 99 ξεπουλάνε όσο όσο κτίρια γραφείων ή καταστήματα προκειμένου να ξεπληρώσουν τα χρέη τους ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις αναγκαστικών πλειστηριασμών για την αποπληρωμή οφειλών σε τράπεζες, προμηθευτές ή εργαζόμενους. Αν και είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς ποιοι και τι πουλάνε, εκτιμάται ότι μόνο 30 εταιρείες του Χρηματιστηρίου βγάζουν στο σφυρί περιουσία εμπορικής αξίας άνω των 3 δισ. ευρώ, αλλά με πολύ μικρότερες απαιτήσεις λόγω της κρίσης. Αυτή είναι η εικόνα που επικρατεί σήμερα στον επιχειρηματικό κλάδο ο οποίος αναζητά σωσίβιο στην ακίνητη περιουσία του, όμως δεν υπάρχουν αγοραστές να πληρώσουν ενώ η απαξίωση της ακίνητης περιουσίας των εταιρειών εγγράφεται πλέον στους ισολογισμούς χειροτερεύοντας τη θέση τους. Ακίνητα «φυλακισμένα» στο άρθρο 99 Οπως τονίζει κτηματομεσίτης που ασχολείται με τις πωλήσεις μεγάλων ακινήτων «έχουμε πραγματικά "φιλέτα" επιχειρήσεων από το 2010 που έχουν βγει στο σφυρί, η τιμή τους πέφτει συνεχώς αλλά κανείς δεν κάνει την κίνηση να τα αγοράσει. Το απόλυτο αδιέξοδο».

Δραματική είναι στην Ισπανία η κατάσταση των κλάδων - επαγγελμάτων που συνδέονται με την οικοδομή. Η κρίση, που ξεκίνησε με το σκάσιμο της «φούσκας» των ακινήτων και επιδεινώθηκε με το πρόσφατο πακέτο στήριξης των τραπεζών, είχε ως αποτέλεσμα να καθηλωθούν μια σειρά από επαγγέλματα, από τον απλό ηλεκτρολόγο μέχρι τον μεγαλοεργολάβο, και να βρεθούν στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 2 εκατ. διαμερίσματα απούλητα, η ισπανική οικοδομή έχει ''παγώσει'', οι άνεργοι περνούν πολύ δύσκολα.

Τα προβλήματα των Ισπανών ξεκινούν από τότε που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος η αγορά ακινήτων. Εκτοτε ήρθε η κρίση χρέους απλώς για να τα διογκώσει. Από το τέλος της δεκαετίας του '90 καταγράφηκε μια αύξηση στις τιμές των κατοικιών και πολλοί άρχισαν να αγοράζουν σπίτια για επένδυση. Αγόραζαν δηλαδή ένα δεύτερο σπίτι, παρά το γεγονός ότι είχαν πρώτη κατοικία, με τη σκέψη ότι θα αποκτήσουν οπωσδήποτε κέρδος, λέγοντας θα το νοικιάσω και θα το πουλήσω στο μέλλον όταν θα έχουν αυξηθεί οι τιμές. Φυσικά επειδή οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπορούσαν να το αγοράσουν με τον μισθό τους πήγαν στις τράπεζες και πήραν δάνεια... Πίστευαν ότι δεν θα χάσουν τη δουλειά τους στην Ισπανία που ήταν μέλος της ΕΕ και στην οποία υπήρχε οικονομική σταθερότητα. Οταν όμως οι άνθρωποι αυτοί άρχισαν να χάνουν τη δουλειά τους το 2008 και μετά, το πρώτο πρόβλημα που αντιμετώπισαν ήταν ο λογαριασμός της δόσης του δανείου μαζί με το επιτόκιο που εξακολουθούσε να έρχεται κάθε μήνα, παρά το γεγονός ότι είχε κοπεί ο μισθός. Τότε, άρχισαν να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα.

Σύμφωνα με υπολογισμούς, 400.000 άνθρωποι σήμερα είναι αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση και το πιο απελπιστικό της όλης υπόθεσης είναι το γεγονός ότι οι τιμές των ακινήτων που είχαν αυξηθεί υπερβολικά αυτή τη φορά μειώθηκαν υπερβολικά, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να πουλάνε τα σπίτια τους για να μπορέσουν να επιλύσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ή για διάφορους άλλους λόγους. Επιπρόσθετα, οι τράπεζες έκαναν σαν... τρελές να βγάλουν τους κακοπληρωτές από τα σπίτια τους, τα οποία έβγαζαν στη συνέχεια σε πλειστηριασμό σε εξευτελιστικές τιμές...