Η προσθήκη κατοικιών στη χερσόνησο Μικρό Καβούρι οδηγεί de facto στην ίδρυση ενός νέου οικισμού στη Βουλιαγμένη, στην αλλοίωση της φυσιογνωμίας της περιοχής και στην επιβάρυνσή της. Με το επιχείρημα αυτό, το Ε΄ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας «έκοψε» μέρος του επενδυτικού σχεδίου στον Αστέρα Βουλιαγμένης, άφησε ωστόσο ένα «παράθυρο» για την κατοικία εφόσον βρίσκεται στο πλαίσιο των ξενοδοχείων συνιδιοκτησίας (condo hotels). Η απόφαση παρουσιάζει ευρύτερο ενδιαφέρον, καθώς «κλονίζει» το ειδικό χωροταξικό και πολεοδομικό καθεστώς που δημιουργήθηκε για την προώθηση στρατηγικών επενδύσεων. Το Ε΄ τμήμα έκρινε (αρ. 28/2015) το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που κατατέθηκε από τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών, Περιβάλλοντος και Πολιτισμού για την έκταση του Αστέρα Βουλιαγμένης. Το σχέδιο Π.Δ. περιλαμβάνει το Ειδικό Σχέδιο Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίου Ακινήτου (ΕΣΧΑΔΑ), δηλαδή τη νέα χωροταξική/πολεοδομική ταυτότητα της περιοχής επένδυσης και τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Δεδομένου ότι το επενδυτικό σχέδιο αφορά τη χερσόνησο Μικρού Καβουρίου, η οποία τελεί υπό προστατευτικό καθεστώς σύμφωνα με την αρχαιολογική και περιβαλλοντική νομοθεσία, το ΣτΕ κρίθηκε να αποφασίσει εάν η προσθήκη της χρήσης κατοικίας στις υφιστάμενες ειδικές χρήσεις τουρισμού και αναψυχής οδηγεί σε επιδείνωση του οικιστικού και φυσικού περιβάλλοντος και αν αυτή δικαιολογείται από λόγους δημόσιου συμφέροντος. Οπως επισήμανε στο σκεπτικό του το Ε΄ τμήμα, «η προσθήκη της χρήσης κατοικίας και μάλιστα με τη δημιουργία ή την ανέγερση μεγάλου αριθμού κατοικιών συνιστά επιβάρυνση των ήδη επιτρεπόμενων χρήσεων και μετατρέπει στο διηνεκές την ευαίσθητη περιοχή της χερσονήσου σε οικιστική περιοχή με μεικτές χρήσεις, προεχόντως κατοικίας, ενόψει και του συνολικού αριθμού των κατοικιών (έως 100)». Και κατά συνέπεια, «συνιστά επιδείνωση του υφισταμένου φυσικού, πολιτιστικού και του οικιστικού περιβάλλοντος της περιοχής». Το ΣτΕ δέχεται, με την επίκληση λόγων δημοσίου συμφέροντος, «την προσθήκη της χρήσης κατοικίας μόνο με τη μορφή των ξενοδοχείων συνιδιοκτησίας, δηλαδή με τη χρήση κατοικίας εντός των ξενοδοχειακών μονάδων ακόμα και με κατεδάφιση και ανακατασκευή των μονάδων αυτών στις ήδη δομημένες επιφάνειες». Το πρακτικό επεξεργασίας του ΣτΕ έχει μια ενδιαφέρουσα επισήμανση, που αφορά γενικώς τα ΕΣΧΑΔΑ. Οπως παρατηρεί, η προτεινόμενη αλλαγή στις χρήσεις γης «δεν συνιστά ρύθμιση απορρέουσα από χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό της ευρύτερης περιοχής και ειδικά από το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο ή το ΓΠΣ του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης». Αυτό σημαίνει ότι τα ΕΣΧΑΔΑ (που θεσπίστηκαν το 2011 ως μια χωροταξική-πολεοδομική «ομπρέλα» για τη διευκόλυνση μεγάλων επενδύσεων κατά παρέκκλιση των ισχυόντων σε μια περιοχή) δεν μπορούν τελικά να αγνοούν τον υφιστάμενο σχεδιασμό και τις επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Πτώση που ανάλογα με την περιοχή κυμαίνεται από 30% έως 60%, καταγράφουν και τα ενοίκια των διαμερισμάτων κυρίως λόγω της υπερπροσφοράς. Το 2014 για κάθε 15 ακίνητα υπήρχε μόλις ένας ενδιαφερόμενος και για τον λόγο αυτό τα σπίτια που διατίθενται ξεπερνούν τις 200.000. Πολλοί εργολάβοι οικοδομών αναγκάζονται να μισθώσουν τα απούλητα σπίτια προκειμένου να έχουν κάποιο σταθερό εισόδημα. Παράλληλα, τις τιμές διαμορφώνει πλέον ο ενοικιαστής, ο οποίος ζητά μειώσεις από τον ιδιοκτήτη, ο οποίος και αναγκάζεται να κάνει, αφού φοβάται μη χάσει το μηνιαίο εισόδημα που εισπράττει. Οι μεγαλύτερες μειώσεις σε όλη την Ελλάδα σημειώθηκαν σε πόλεις που κατά την έναρξη της κρίσης υπήρχαν πολλά απούλητα σπίτια. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων είναι εν δυνάμει πωλητές αλλά υπάρχει και πλήρης ανυπαρξία αγοραστών, κάτι που οφείλεται στην υπέρμετρη φορολογία της ακίνητης περιουσίας, στη συρρίκνωση των εισοδημάτων των νοικοκυριών, στην ανυπαρξία δανείων, στην υψηλή ανεργία και στην κακή ψυχολογία, η οποία επιβαρύνθηκε από τις τελευταίες εξελίξεις μετά τις εκλογές. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι πολλά κενά σπίτια υπάρχουν επειδή είναι αρκετοί οι ξένοι που έφυγαν από την Ελλάδα, αλλά και γιατί μετανάστευσαν πολλοί Ελληνες στο εξωτερικό. Παράλληλα, πολλοί νέοι επιστρέφουν στο σπίτι των γονιών τους λόγω οικονομικής αδυναμίας, ενώ υπάρχει και η δημογραφική ανισορροπία στη χώρα. Αποτέλεσμα είναι να περισσεύουν πολλές χιλιάδες τετραγωνικών μέτρων, κάτι που πιέζει τις τιμές προς τα κάτω.