Εγκλωβισμένα και τα εγγόνια μας

Εγκλωβισμένους για μία ζωή θα έχουν οι τράπεζες εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες με το "κόλπο" της επιμήκυνσης της χρονική διάρκειας του δανείου μέχρι και κατα 1 αιώνα! Η αύξηση της διάρκειας ενός στεγαστικού δανείου σε επίπεδα της τάξεως των 100 ετών εξασφαλίζει μια σημαντική μείωση της μηνιαίας δόσης. Με επιτόκιο 5% για κάθε 100.000 ευρώ η καταβολή κάθε μήνα για την εξυπηρέτηση του δανείου φτάνει τα 420 ευρώ. Ετσι ο δανειολήπτης, αντί να πληρώνει ενοίκιο, χάνοντας ουσιαστικά αυτά τα χρήματα, έχει τη δυνατότητα να γίνει ιδιοκτήτης και είτε να μπορέσει κάποια στιγμή να αποπληρώσει την τράπεζα ή να μεταβιβάσει το ακίνητο στα παιδιά του μαζί με το υπόλοιπο του δανείου. Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι το πλεονέκτημα της χαμηλής δόσης αντισταθμίζεται από τη σημαντική αύξηση των τόκων. Λόγω της μεγάλης διάρκειας αποπληρωμής, οι τόκοι ως ποσοστό της μηνιαίας δόσης στα πρώτα χρόνια εξόφλησης του δανείου διαμορφώνονται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στην πρώτη 40ετία του δανείου οι τόκοι ως ποσοστό της δόσης δεν υποχωρούν κάτω από το 95%. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το υπόλοιπο του δανείου να μειώνεται ελάχιστα ακόμη και ύστερα από τόσα χρόνια αποπληρωμής. Για ένα δάνειο 100.000 ευρώ με επιτόκιο 5%, για να φθάσει η δόση σε αναλογία τόκων - κεφαλαίου στο 50 - 50, θα πρέπει να περάσουν 85 χρόνια, ενώ ως την πλήρη εξόφληση στα 100 έτη ο δανειολήπτης θα έχει πληρώσει σε τόκους το τετραπλάσιο του κεφαλαίου που είχε αρχικώς χορηγηθεί, δηλαδή σχεδόν 400.000 ευρώ. Από την άλλη βέβαια, σε μια ανοδική αγορά, ο κάτοχος του ακινήτου μπορεί να το πουλήσει, να αποπληρώσει το δάνειο και να πετύχει κέρδος. Αν όμως η ρευστοποίηση είναι αναγκαστική και οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί αρκετά, τότε ο δανειολήπτης κινδυνεύει να υποστεί κεφαλαιακές απώλειες. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι δόσεις που θα έχει πληρώσει χάνονται, σαν να ήταν ενοίκιο.