Οι προτάσεις των ιδιοκτητών για τη φορλογική μεταρρύθμιση
Σάββατο, 23 Νοέμβριος 2024 05:07
Τις προτάσεις για τις αλλαγές στην φορολογία εισοδήματος και κεφαλαίου δημοσιοποίησε η ΠΟΜΙΔΑ . Συγκεκριμένα επισημαίνει :
1. ΝΑΙ στην κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης των εισοδημάτων.
2. ΝΑΙ στην καθιέρωση λογικών τεκμηρίων διαβίωσης που θα επιβαρύνουν όσους κάνουν «ζωή πλουσίου και φορολογική δήλωση πτωχού», χωρίς να αποτελούν παγίδα για το μέσο φορολογούμενο (δείτε σχετ. πρόταση ΠΟΜΙΔΑ).
3. ΝΑΙ στην θέσπιση αφορολογήτου ορίου που θα καλύπτεται μέχρι ποσοστού 50% με αποδείξεις δαπανών.
4. ΝΑΙ στην καθιέρωση του «πόθεν έσχες», εφόσον αυτό θα ισχύσει και στις καταθέσεις, αγορές μετοχών και ομολόγων, ίδρυση και δανειοδότηση επιχειρήσεων και γενικά σε όλη την επιχειρηματική δράση, και όχι μόνον στην ανοικοδόμηση ή αγορά ακίνητου και αυτοκινήτου!
5. ΠΡΟΣΟΧΗ στη «δήλωση καταθέσεων», όχι τόσο γιατί θα «φυγαδεύσει» καταθέσεις στο εξωτερικό, όσο για το ότι θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα προσωπικής και οικογενειακής ασφάλειας των φορολογουμένων.
Β. Φορολογία εισοδήματος από ακίνητα:
1. Φορολογική δικαιοσύνη – ισότητα πολιτών: Ναι στο «Όλα στην κλίμακα»: Αφού όμως όλα τα εισοδήματα θα φορολογούνται πλέον με ενιαία κλίμακα, και δεδομένου ότι επανέρχεται ο ΦΜΑΠ, πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθεί αμέσως ο άδικος συμπληρωματικός φόρος 1,5 – 3% επί των ενοικίων, ο οποίος είχε επιβληθεί ακριβώς σε αντικατάσταση του «εφτάψυχου» ΦΜΑΠ!
2. «Πράσινη Ανάπτυξη»: Δαπάνες επισκευής - ενεργειακής αναβάθμισης κτιρίων: Μοναδικό κίνητρο θα αποτελέσει η καθιέρωση φοροαπαλλαγής κάθε (συν)ιδιοκτήτη, κατά ποσοστό 100% των δαπανών για την εκτέλεση των έργων, κατανεμόμενο σε πέντε (5) οικονομικά έτη (20% ετησίως), από τα μισθώματα, άλλως από κάθε είδους εισοδήματα του φορολογουμένου.
3. Διατήρηση εκπτώσεων για ασφάλιστρα και επισκευές κτιρίων, και της απαλλαγής για δωρεάν παραχώρηση χρήσης κατοικίας σε μέλη οικογενείας.
4. Κατάργηση των αναγκαστικών κρατήσεων επί των μισθωμάτων υπέρ διαφόρων ασφαλιστικών ταμείων (ΤΠΔΥ 3%, ΤΑΔΚΥ 2% κλπ.), που αντίκεινται και στο ευρωπαϊκό δίκαιο.
Σχετικά με την ανάγκη καθιέρωσης εκ μέρους του Υπουργείου Οικονομικών ελάχιστου τεκμαρτού δηλούμενου ποσού εισοδήματος βάσει της χρησιμοποιούμενης κατοικίας, προτείνουμε την καθιέρωση ποσού «ελάχιστου κόστους χρήσης» και συντήρησης (ΕΚΧ) των κατοικιών με κύριους χώρους άνω των 150 τ.μ. το οποίο θα πρέπει να καλύπτεται από τα δηλούμενα εισοδήματα των φορολογουμένων, ως εξής:
Το ελάχιστο μηνιαίο κόστος χρήσης και συντήρησης κατοικίας με κύριους χώρους εμβαδού άνω των 150 τ.μ. ανέρχεται μηνιαία περίπου στα εξής ποσά, ανά τ.μ. χώρων κύριας χρήσης:
1. Ρευματοδότηση/ύδρευση 1€/τ.μ.
2. Θέρμανση/κλιματισμός 1€/τ.μ.
3. Καθαρισμός-συντήρηση 1€/τ.μ.
4. Κοινόχρηστα-επισκευές 1€/τ.μ.
5. Δημοτικά κλπ. τέλη 1€/τ.μ.
Σύνολο μηνιαίου ΕΚΧ 5€/τ.μ. (πέντε ευρώ ανά τ.μ.).
Ητοι ελάχιστο δηλούμενο μηνιαίο εισόδημα 750€ για την κατοικία των 150 τ.μ.
Το παραπάνω ποσό πρέπει να μειωθεί στο μισό για τους βοηθητικούς χώρους των κατοικιών αυτών (αποθήκες, θέσεις στάθμευσης, υπόγεια κλπ), δεδομένου ότι πολλές από τις παραπάνω δαπάνες δεν υφίστανται για τους χώρους αυτούς.
Παράδειγμα: Οποιος διαμένει σε μονοκατοικία ή διαμέρισμα 300 τ.μ. + 60 τ.μ. βοηθητικούς χώρους, θα πρέπει να δηλώνει ως ελάχιστο μηνιαίο εισόδημά του (τεκμήριο κατοικίας) 1650 ευρώ:
Κύριοι χώροι: 300 τ.μ. x 5,00€/τ.μ. = 1.500 ευρώ
Βοηθητικοί χώροι: 60 τ.μ. x 2,50€/τ.μ.= 150 ευρώ
Αν η κατοικία είναι εξοχική, το τεκμήριο θα υπολογίζεται για ένα τρίμηνο.
Συνεπώς το ποσό που θα πρέπει να δηλώνεται ως ελάχιστο ΕΤΗΣΙΟ εισόδημα («τεκμήριο») από τον φορολογούμενο που ιδιοχρησιμοποιεί ή μισθώνει κατοικία εμβαδού 300 + 60 τ.μ., διαμορφώνεται ως εξής για κύρια κατοικία και για τρίμηνη χρήση εξοχικής κατοικίας:
Α. Κύρια κατοικία 300+60 τ.μ. 1.650€ x 12 = ελάχιστο δηλ. εισόδημα 19.800€ ετησίως.
Β. Εξοχική κατοικία 150 τ.μ. (9.000€ x 3/12)= ελάχιστο δηλ. εισόδημα 2.250€ ετησίως
Γ. Κύρια 360 μ.+ εξοχική 150 μ. = συνολικό ελάχιστο δηλ. εισόδημα 22.050€
ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
1. Η κατάσταση στην οικοδομή και την κτηματαγορά είναι σήμερα τόσο δραματική ώστε πρέπει να αποκλειστεί κάθε σκέψη αύξησης των αντικειμενικών αξιών!
Εξάλλου, το σύστημα των αντικειμενικών αξιών, δεν έχει ως σκοπό τον προσδιορισμό της πραγματικής αξίας (εφόσον αυτό δεν είναι δυνατόν και καθορίζεται κάθε φορά από την ίδια την αγορά), αλλά τον καθορισμό της φορολογικής βάσης επί της οποίας υπολογίζονται οι φόροι κεφαλαίου, όταν δεν υπάρχει οικονομική συναλλαγή (φόροι κληρονομιάς, δωρεάς, γονικής παροχής, Τ.Α.Π., Ε.Τ.Α.Κ., Φ.Μ.Α.Π. κλπ.). Για τον λόγο άλλωστε αυτό οι αντικειμενικές αξίας από την πρώτη εφαρμογή τους μέχρι και σήμερα, είχαν καθοριστεί πολύ μικρότερες των πραγματικών στις πιο λαϊκές συνοικίες και πιο κοντά στις πραγματικές, σε ακριβές και πολυτελείς περιοχές.
Κατά συνέπεια, κάθε αύξηση των αντικειμενικών αξιών που βασικό σκοπό έχει το να καταφέρει να φορολογήσει το αφανές τίμημα επί των αγοραπωλησιών, συμπαρασύρει αυξητικά όλους τους φόρους κεφαλαίου τη στιγμή μάλιστα που οι χαριστικές δικαιοπραξίες επί ακινήτων είναι στατιστικά πολύ περισσότερες από τις αγοραπωλησίες. Αντί λοιπόν να αυξάνονται οι αντικειμενικές αξίες θα ήταν περισσότερο σκόπιμο να εφαρμοστεί ένας αυξητικός συντελεστής συναλλαγής που θα καθοριστεί κατά περιοχή, ο οποίος θα εφαρμόζεται μόνο στην περίπτωση της αγοραπωλησίας.
2. Αντίθετα είναι αναγκαία η ομαδική μείωση όλων των συντελεστών εμπορικότητας καταστημάτων, γραφείων, αποθηκευτικών χώρων κλπ. κατά 50%, λόγω της σημαντικής απαξίωσης της εμπορικής αξίας τους.
3. Επέκταση των μειωτικών συντελεστών παλαιότητας όλων των κατηγοριών κτιρίων κατά 10-20%, λόγω της παλαίωσης του κτιριακού δυναμικού της χώρας.
4. Γραφεία: Α. Αποσύνδεση της αξίας τους από το συντελεστή εμπορικότητας.
Β. Προσθήκη μειωτικού συντελεστή έλλειψης χώρου υγιεινής αποκλειστικής χρήσης.
Β. Ετήσια φορολογία Ακίνητης Περιουσίας
1. Φορολογική δικαιοσύνη – ισότητα πολιτών: Η ετήσια φορολογία της ακίνητης περιουσίας είναι άδικο μέτρο γιατί επιβάλλεται μόνον στα ακίνητα. Θα ήταν δίκαιο μόνον αν τέτοιος ετήσιος φόρος κεφαλαίου επιβαλλόταν και σε κάθε άλλη μορφή ιδιωτικής περιουσίας, όπως τις τραπεζικές καταθέσεις, ομόλογα, αμοιβαία, μετοχές, επιχειρήσεις, κινητά μεγάλης αξίας, οχήματα, σκάφη, κλπ. Είναι δε και μέτρο αντισυνταγματικό για δύο λόγους:
- Γιατί αντίκειται στην αρχή της ισότητας των πολιτών, αφού φορολογεί άνισα την αποταμίευση σε ακίνητα, αφήνοντας αφορολόγητες τις άλλες μορφές αποταμίευσης ιδιωτικού πλούτου, και κυρίως τις καταθέσεις που έχουν άμεση και αγόγγυστη φοροδοτική ικανότητα.
- Γιατί η συνδυασμένη εξοντωτική φορολόγηση της ακίνητης ιδιοκτησίας με προοδευτικές κλίμακες τόσο στο εισόδημα όσο και στο κεφάλαιο, και η βαριά ετήσια φορολόγηση ακόμη και της απρόσοδης περιουσίας, που αναγκάζουν τον πολίτη να εκποιήσει την περιουσία του για να πληρώσει τους φόρους, θίγει τον πυρήνα του ιδιοκτησιακού δικαιώματος και στην ουσία «καταργεί» την ιδιοκτησία, που είναι θεσμός που ρητά προστατεύεται από το Σύνταγμα.
2. Πράγματι «Μεγάλη Περιουσία» είναι μόνον όποια υπερβαίνει το 1.000.000€! Ακόμη όμως και τότε δεν είναι εξασφαλισμένη η φοροδοτική ικανότητα του φορολογούμενου, εφόσον υπάρχουν χιλιάδες ακίνητα μεγάλης αξίας που δεν αποφέρουν εισόδημα και για διάφορους λόγους δεν μπορούν ούτε να πωληθούν (δεσμευμένα από Ο.Τ.Α. ή άλλους φορείς του Δημοσίου, εγκαταλελειμμένα διατηρητέα, ημιτελή, αναξιοποίητα λόγω μεγάλου αριθμού συνιδιοκτητών κλπ.). Κάθε άλλος ισχυρισμός αποτελεί πρόφαση για τη βαριά φορολόγηση της μεσαίας και μικρής ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας!
3. Για να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα, η ΠΟΜΙΔΑ προτείνει την κλιμάκωση του υπάρχοντος ΕΤΑΚ ως εξής:
Αντικειμενική Αξία Περιουσίας Φορολογικός Συντελεστής
Μέχρι 1.000.000€ 1‰
1.000.001€ - 1.500.000€ 2‰
1.500.001€ - 2.000.000€ 3‰
2.000.001€ - 2.500.000€ 4‰
2.500.001€ - 3.000.000€ 5‰
πάνω από 3.000.000€ 6‰
4. Αν η Κυβέρνηση επιμείνει σε επιβολή ΦΜΑΠ, αυτός θα πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
- Χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές, που να μην υπερβαίνουν το φορολογικό συντελεστή των νομικών προσώπων, ώστε οι φορολογούμενοι να μπορούν να ανταποκριθούν στα ποσά που θα τους ζητούνται κάθε χρόνο χωρίς να αναγκαστούν να ξεπουλήσουν την περιουσία τους!
- Εκτός φόρου τα εκτός σχεδίου ακίνητα, τα ημιτελή, τα κληρονομηθέντα για μια τετραετία, κλπ.
- Μειωτικός συντελεστής 0,50 σε όσα ακίνητα δεν έχουν αποφέρει εισόδημα κατά το προηγούμενο οικονομικό έτος.
- Να προβλέπεται τιμαριθμική αναπροσαρμογή του αφορολογήτου ορίου και των φορολογικών κλιμακίων σε κάθε αύξηση των αντικειμενικών αξιών, ώστε να μην δημιουργείται δυσβάστακτη πρόσθετη επιβάρυνση των φορολογουμένων.
- Θέσπιση ανωτάτου ποσού ΦΜΑΠ επί των εισοδημάτων του φορολογουμένου: Το ποσό ΦΜΑΠ να μην υπερβαίνει το ύψος του φόρου εισοδήματος του φορολογουμένου για το προηγούμενο οικονομικό έτος.
- Να καταργηθούν δύο φόροι που επιβλήθηκαν κατά το παρελθόν σε αντικατάστασή των προηγούμενων μορφών ΦΑΠ & ΦΜΑΠ: Συμπληρωματικός φόρος ενοικίων 1,5-3% & Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ).
Γ. Φορολογία μεταβίβασης εκ χαριστικής αιτίας (κληρονομιών, γον. παροχών κλπ)
1. Φορολογική δικαιοσύνη – ισότητα πολιτών: Η επαναφορά της φορολογίας κληρονομιάς & γονικής παροχής ακινήτων από γονείς προς τέκνα αποτελεί πλήγμα για την ελληνική οικογένεια και αντίκειται στη διάταξη του Συντάγματος περί προστασίας του γάμου και της οικογένειας.
Αν αυξηθεί ο ισχύων φορολογικός συντελεστής (τέλος συναλλαγής) 1% για τα ακίνητα, θα πρέπει να αυξηθούν αντίστοιχα και οι συντελεστές φόρου κληρονομιάς – γονικής παροχής εταιρικών μεριδίων προσωπικών εταιρειών που είναι σήμερα (και από τις αρχές της δεκαετίας) 1%, και μετοχών που είναι 0,6 - 1,2% για τις εισηγμένες εταιρείες και 2,4% για τις μη εισηγμένες. Θυμίζουμε ότι ο λόγος μείωσης του συντελεστή στα ακίνητα το 2007, ήταν ακριβώς η εξομοίωση με τους συντελεστές κληρονομιάς –γονικής παροχής της μη ακίνητης περιουσίας, που είχαν καθιερωθεί από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του 2003.
2. Το αφορολόγητο όριο κληρονομιών - γονικών παροχών συζύγων – τέκνων να καθοριστεί ίσο με το αφορολόγητο όριο του ΦΜΑΠ για όλους.
3. Ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής να μην υπερβαίνει το συντελεστή Φόρου Μεταβίβασης (σήμερα 11%), ώστε να μην εξωθούνται οι ενδιαφερόμενοι σε εικονικές πωλήσεις ή αγωγές χρησικτησίας κλπ. μεθόδους φοροαποφυγής.
Δ. Φορολογία μεταβίβασης εξ επαχθούς αιτίας (αγοραπωλησιών κλπ.)
1. Επί του Φόρου Μεταβίβασης (Φ.Μ.Α.)
- Σταδιακή μείωση του Φ.Μ.Α. (π.χ. κατά 1% ετησίως).
Στην πραγματικότητα ο Φόρος Μεταβίβασης δεν είναι φόρος κεφαλαίου αλλά φόρος επί της δαπάνης διότι κανονικά επιβάλλεται όχι σε τεκμαρτή φορολογική βάση, αλλά σε πραγματική (τίμημα αγοραπωλησίας). Ωστόσο στην Ελλάδα υπάρχει στρέβλωση του συστήματος αυτού, εφόσον στις αγοραπωλησίες αναφέρεται ως τίμημα η αντικειμενική αξία και όχι η πραγματική. Αυτό οφείλεται μεταξύ άλλων και στον πολύ υψηλό φορολογικό συντελεστή μεταβίβασης (τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη) 11%. Κατά συνέπεια με τη μείωση του φορολογικού συντελεστή αφενός μεν θα διευκολυνθούν οι συναλλαγές, αφετέρου δε θα περιοριστούν τα οφέλη αυτών που δηλώνουν ως πραγματική αξία την αντικειμενική.
- Όπως προαναφέρθηκε, προκειμένου να περιοριστεί η φοροαποφυγή στις αγοραπωλησίες ακινήτων δεν θα πρέπει να αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες (εφόσον έτσι συμπαρασύρονται αυξητικά και όλοι οι φόροι κεφαλαίου), αλλά να καθιερωθεί αυξητικός συντελεστής συναλλαγής στο σύστημα αντικειμενικών αξιών, όταν πρόκειται για μεταβίβαση εξ επαχθούς αιτίας.
- Επέκταση της απαλλαγής λόγω αγοράς πρώτης κατοικίας και στην θέση στάθμευσης και στην αποθήκη, εντός των χρηματικών ορίων που θα καθιερωθούν.
- Να καθοριστεί μειωμένος (50%) ΦΜΑ στην αγορά πρώτης (μη νεόδμητης) επαγγελματικής στέγης.
2. Επί του Φόρου Αυτόματου Υπερτιμήματος (Φ.Α.Υ.)
- Εφόσον παραμείνει στο φορολογικό σύστημα ο Φόρος Αυτόματου Υπερτιμήματος, αυτός θα πρέπει να αποσκοπεί στην φορολόγηση της βραχυπρόθεσμης (και ενδεχομένως κερδοσκοπικής) απόδοσης και μόνον. Κατά συνέπεια θα πρέπει να επιβάλλεται αν το ακίνητο μεταβιβαστεί εντός 5-10 ετών από την απόκτησή του (όπως γίνεται και σε όλες τις χώρες όπου εφαρμόζεται αντίστοιχη φορολογία) και να μην φορολογεί ακίνητα που μεταβιβάζονται ακόμα και 20 χρόνια μετά την απόκτησή τους όπως ισχύει σήμερα.
3. Επί του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.)
- Ενώ η απόκτηση πρώτης κατοικίας εξαιρείται του Φ.Π.Α. ανεξαρτήτως ποσού, η απόκτηση πρώτης κατοικίας μέσω αντιπαροχής υπάγεται κανονικά στον Φ.Π.Α. Κατά συνέπεια υπάρχει σαφής φορολογική ανισότητα ανάμεσα σε φορολογουμένους που αποκτούν πρώτη κατοικία, η οποία θα πρέπει να αποκατασταθεί με την εξαίρεση από το Φ.Π.Α. όλων όσων αποκτούν πρώτη κατοικία είτε με αγορά, είτε μέσω αντιπαροχής.