Οι υγρότοποι της Αττικής αποτελούν ιστορικό και αναπόσπαστο στοιχείο του αττικού τοπίου. Παρότι αποτελούν συνολικά ένα δίκτυο μεγάλης σημασίας για τη μετανάστευση και διαχείμαση των πουλιών, ωστόσο έχουν δεχθεί σοβαρή υποβάθμιση τα τελευταία χρόνια. Στην Αττική υπάρχουν 23 υγρότοποι εκ των οποίων μόνον οι δυο προστατεύονται: ο Σχοινιάς και η Βραυρώνα. Ωστόσο, η τύχη των δυο προστατευόμενων οικοσυστημάτων δεν διαφέρει πολύ από εκείνη των υπολοίπων. Ειδικότερα, ο υγρότοπος της Βραυρώνας που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αρχαιολογικό χώρο της Βραυρωνίας Αρτέμιδος, εντάσσεται στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 και αποτελεί ζώνη ειδικής προστασίας για την ορνιθοπανίδα. Παρά όμως την περιβαλλοντική και ιστορική της αξία, η περιοχή υποβαθμίζεται από την παρουσία μεγάλων όγκων σκουπιδιών, των επιχωματώσεων, της λαθροθηρίας, της λαθραλιείας, της πρόσβασης οχημάτων, καθώς οι παράλιες εκτάσεις κατά την ξηρή περίοδο μετατρέπονται σε "πίστες" για δίτροχα και τετράτροχα οχήματα. Σύμφωνα δε με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία η Βραυρώνα απειλείται και από τον χωρίς περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικό έργο για τη διευθέτηση του ποταμού Ερασίνου. Με τη διευθέτηση της κοίτης του ποταμού υπολογίζεται ότι θα πληγεί περί το 1/3 του βιότοπου και μάλιστα το πλέον αξιόλογο για τη βιοποικιλότητα. Αναμένεται δε ότι θα μειωθεί η στάθμη του υπόγειου υδροφορέα με επιπτώσεις στις παρακείμενες αρδευόμενες γεωργικές εκτάσεις και ότι θα μειωθούν τα θρεπτικά και φερτά στοιχεία που καταλήγουν στον υγρότοπο δίνοντας ζωή στο πολύτιμο οικοσύστημά του. Δεδομένου ότι οι υγρότοποι αποτελούν ευαίσθητα οικοσυστήματα απαραίτητα για την ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος και την ανθρώπινη διαβίωση, η ελληνική πολιτεία έχει υποχρέωση να προστατεύει, αλλά και να αναδεικνύει τους βιότοπους της χώρας, υποχρέωση που πηγάζει και από τις διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει.