Το τέλος των ημιυπαίθριων

Οι ημιυπαίθριοι όπως τους ξέραμε καταργούνται και προσμετρώνται στο συντελεστή δόμησης. Τη θέση τους παίρνουν οι «ανοικτοί στεγασμένοι χώροι» που εξαιρούνται από τη δόμηση, εφόσον το ανοικτό τμήμα είναι μεγαλύτερο από το 1/3 της συνολικής περιμέτρου του χώρου κι εφόσον έχουν ύψος δύο ορόφων. Στο συντελεστή δόμησης δεν προσμετρώνται πλέον:

Οι επιφάνειες των εξωστών και στεγασμένων υπαίθριων χώρων, όταν το συνολικό ποσοστό τους είναι μικρότερο του 40% της επιφάνειας που επιτρέπεται να δομηθεί στο οικόπεδο. Οι ημιυπαίθριοι χώροι των κτιρίων με ύψος δύο ή περισσοτέρων ορόφων.

Οι μη βατές επιφάνειες, οι οποίες προκύπτουν από εσοχές στο σώμα του κτιρίου ανεξάρτητα από τις διαστάσεις τους.

Η επιφάνεια των υποχρεωτικών, σύμφωνα με τον κτιριοδομικό κανονισμό, κοινόχρηστων κλιμακοστασίων συμπεριλαμβανομένων των ανελκυστήρων και των πλατύσκαλων και για επιφάνεια έως 25 τ.μ. ανά όροφο ανά κλιμακοστάσιο. Ο κενός χώρος που δημιουργείται μεταξύ του αναπτύγματος της σκάλας και του πλατύσκαλου (φανάρι) όλων των κλιμάκων.

Η επιφάνεια των ανοικτών κλιμακοστασίων. Σκάλες κινδύνου εφόσον απαιτούνται κατ' εφαρμογή των διατάξεων του εκάστοτε ισχύοντος κανονισμού πυροπροστασίας και μόνο σε υφιστάμενα πριν από την ισχύ του κανονισμού κτίρια.