Εστίες ρύπανσης σε κλειστούς χώρους

Τα στοιχεία από μετρήσεις που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε περισσότερα από 1000 κτήρια σε όλη τη χώρα (κατοικίες, σχολεία, νοσοκομεία, κλινικές, γραφεία, μουσεία, αθλητικά κέντρα) αποδεικνύουν ότι στους πιο επιβαρυμένους εσωτερικούς χώρους συγκαταλέγονται οι σχολικές αίθουσες, τα διάφορα κέντρα διασκέδασης, τα χειρουργεία, κ.ά. Eιδικότερα για τις σχολικές αίθουσες στο 75% των σχολείων που εξετάσθηκαν παρουσιάζεται συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα κατά πολύ μεγαλύτερη από το όριο των 600-700 ppm (μερικές φορές φτάνει περίπου και στα 2500-3000 ppm). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη συγκέντρωσης των μαθητών και τη μείωση της μαθησιακής τους ικανότητας. Eπιπρόσθετα η συγκέντρωση οργανικών πτητικών ενώσεων στα σχολικά κτίρια ξεπερνά τα όρια στα περισσότερα σχολικά κτίρια. Η χρήση των μαρκαδόρων μέσα στις σχολικές αίθουσες δημιουργεί σοβαρή αύξηση στις συγκεντρώσεις οργανικών πτητικών ενώσεων, ενώ θεωρείται αναγκαία η χρήση φωτοκαταλυτικών βαφών για τους εσωτερικούς χώρους των σχολείων. Σε έρευνα που έγινε σε 10 νυχτερινά μπαρ παρατηρήθηκαν συγκεντρώσεις αιωρούμενων σωματιδίων που φτάνουν έως τα 1600 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο με όριο τα 40. Στην πραγματικότητα ένα νέος ο οποίος παρέμεινε στο μπαρ για κάποιες ώρες ήταν σαν να είχε καπνίσει περίπου 100 τσιγάρα, έστω και αν δεν κάπνιζε ποτέ. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 17 χειρουργεία σε νοσοκομεία στην Αττική τα επίπεδα των οργανικών πτητικών ενώσεων υπερβαίνει τα όρια αγγίζοντας τα όρια της τοξικής έκθεσης. Ειδκότερα σε αίθουσα του νοσοκομείου Παίδων η συγκέντρωση -με όριο το 0,02,- μετρήθηκε στο 40 και στο 50 για μεγάλα χρονικά διαστήματα, διαστήματα τα οποία ήταν 4 και 5 χρόνια. Στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται υλικά (για τη βαφή, την καθαριότητα των σπιτιών, κ.ά.) τα οποία δεν πληρούν τις προδιαγραφές και κυκλοφορούν από συγκεκριμένες αλυσίδες πολυκαταστημάτων χωρίς κανένα έλεγχο. Σε χώρες της Ε.Ε. τα προϊόντα συνοδεύονται από ειδικά σήματα ποιότητας και οικολογικά σήματα που παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά του προϊόντος σε σχέση με τη ρύπανση που προκαλούν. Στη Γαλλία ειδικότερα είναι υποχρεωτικό από 1ης Ιανουαρίου 2010 πριν κυκλοφορήσει οποιοδήποτε υλικό να έχει μετρηθεί αναφορικά με τους ρύπους που παράγει στις 28 πρώτες ημέρες της χρήσης του και να υπάρχει αναφορά πως το προϊόν επιδρά στον άνθρωπο.