Πάρνηθα : Η ελπίδα φυτρώνει

Ήταν Ιούνιος του 2007, όταν η φωτιά που ξέσπασε στο χωριό Στεφάνη Βοιωτίας δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα μ’ αποτέλεσμα να ξεφύγει και να κατακάψει 56.000 στρέμματα στην Πάρνηθα, εκ των οποίων 21.800 στρέμματα ήταν δάσος κεφαλληνιακής ελάτης. Τα άλλοτε καταπράσινα πεύκα και έλατα μπορεί να παραδόθηκαν στο έλεος της φωτιάς, όμως ο «αγώνας» της γης για ζωή συνεχίζεται και σταδιακά η χλωρίδα και η πανίδα του βουνού ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες. «Οι πρώτες αναδασώσεις ξεκίνησαν το 2008 με 45.000 φυτάρια κεφαλληνιακής ελάτης. Ήδη, έχουν φυτευτεί 300.000 δενδρύλλια μαύρης πεύκης για τη δημιουργία προδάσους, ώστε να ακολουθήσει η ανάπτυξη των ελάτων. Υπάρχει σχετικό πενταετές πρόγραμμα με προδιαγραφές από τον Φορέα Αναδάσωσης. Στις βόρειες περιοχές, που είναι πιο υγρές, τα έλατα φυτεύονται κατευθείαν στο έδαφος, ενώ στις νότιες που είναι πιο ξηρές, χρειάζονται προδάσος», τόνισε μιλώντας στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος, πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, και πρόσθεσε: «Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά και δεν έχουμε μεγάλες απώλειες. Το καλοκαίρι γίνονται ποτίσματα. Φέτος για πρώτη φορά στην αναδάσωση βοήθησαν εθελοντές. Είχε προηγηθεί εκπαίδευσή τους, γιατί η ελάτη είναι δύσκολη και απαιτητική και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί». Από την πλευρά του ο ειδικός γραμματέας δασών του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), Γιώργος Αμοργιανιώτης, τόνισε ότι «υπάρχει πρόγραμμα αναδάσωσης που βρίσκεται σε εξέλιξη και με ελάτη και μαύρη πεύκη». Ωστόσο, συμπλήρωσε ότι «είναι μία πολύ δύσκολη επιλογή. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, μεγάλη δαπάνη και πολλά χρόνια. Είναι αλήθεια ότι το ελατοδάσος, εκεί που χάθηκε, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να αποκατασταθεί πλήρως, έστω και μετά από πολλά χρόνια. Αλλά, οι αναδασώσεις που κάνουμε, ακόμα και με ελάτη, είναι ενθαρρυντικές». Σε ό,τι αφορά την πανίδα, ελάφια, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, αγριοκάτσικα, αλεπούδες, λαγοί και πολλά άλλα ζώα άρχισαν σταδιακά να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες της Πάρνηθας, ζουν και αναπαράγονται στην καμένη γη. Η κοινότητα των κόκκινων ελαφιών αριθμεί σήμερα περίπου 700 άτομα. Προς το παρόν ο πληθυσμός των ελαφιών δεν απειλεί την αναγέννηση του δάσους, ωστόσο οι ερευνητές φοβούνται ότι λόγω της προστασίας των ελαφιών και το πρασίνισμα των καμένων εκτάσεων, ο αριθμός τους μπορεί να αυξηθεί θέτοντας σε κίνδυνο τα νέα βλαστάρια.