Άλλοι χάνουν και άλλοι πληρώνουν

Το ευρώ υποχωρεί , τα χρηματιστήρια μετράνε απώλειες, η μία μετά την άλλη οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου εξαγγέλλουν προγράμματα μείωσης των ελλειμμάτων, οι φόβοι για το ευρώ επανέρχονται,...και οι εφιάλτες για περαιτέρω παράταση της ύφεσης στην Ευρώπη κινδυνεύουν να γίνουν πραγματικότητα. Αν κάποιος πριν ένα χρόνο έγραφε για αυτό το σενάριο στην καλύτερη περίπτωση θα χαρακτηρίζονταν ως καταστροφολόγος και στην χειρότερη ως προβοκάτορας. Όμως αυτή είναι η σημερινή εικόνα της Ευρώπης για την οποία είναι εξίσου υπεύθυνοι οι χειρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης από το φθινόπωρο μέχρι σήμερα αλλά και η αλαζονική (;) συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα . Όμως για να κατανοήσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει γύρω του θα πρέπει να ακολουθήσει τη διαδρομή του κινήτρου. Κοντολογίς θα πρέπει να αναζητήσει εκείνους οι οποίοι βγαίνουν κερδισμένοι από αυτή την πορεία της Ευρώπης και του ενιαίου νομίσματος.

Αν και λίγοι θα το παραδεχτούν εντούτοις η πραγματικότητα είναι ότι οι εξελίξεις αυτές ευνοούν κυρίως το τραπεζικό σύστημα το οποίο στο τέλος της ημέρας θα κλείσει πολλές από τις χασούρες του ποντάροντας αλλά και πιέζοντας τις οικονομίες κάποιων ευρωπαϊκών χωρών που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα. Φυσικά αυτό δεν αφορά σε όλες τις τράπεζες αλλά σε εκείνες με τις διεθνοποιημένες δραστηριότητες . Αντίθετα οι μικρές περιφερειακές τράπεζες είτε σε εθνικό είτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα νοιώσουν στο «πετσί» πολύ έντονα την κρίση. Με λίγα λόγια , η ανάταση του τραπεζικού συστήματος από την κρίση που προκάλεσε το ίδιο και η ανικανότητα των εθνικών Κυβερνήσεων των ΗΠΑ, της Μεγ.Βρεταννίας , της Γερμανίας και της Γαλλίας κατά κύριο λόγο, θα γίνει με τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων . Και το εγκληματικό της ιστορίας είναι ότι οι τραπεζικοί κολοσσοί όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν για το τεράστιο έγκλημα σε βάρος της παγκόσμιας οικονομίας αλλά αντίθετα χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα τα δημοσιονομικά ελλείμματα που προέκυψαν από την ανάγκη των ευρωπαϊκών κρατών να ανακόψουν την υφεσιακή πορεία αυξάνουν την κερδοφορία τους και αναδεικνύονται σε κυριάρχους και του πολιτικού παιγνιδιού. Με δεδομένο ότι αυτή την στιγμή κεντρικό ρόλο έχουν οι αμερικάνικες τράπεζες στις οποίες συμμετέχει το αμερικάνικο δημόσιο τότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η Ευρώπη χρηματοδοτεί την ανάκαμψη στις ΗΠΑ αλλά και την δημοσιονομική της ισορροπία.

Από την άλλη πλευρά, η Γερμανία ήδη έχει αναγνωριστεί ως ο ευρωπαίος ηγέτης καθώς όχι μόνο ορίζει αλλά καθορίζει τους όρους του παιγνιδιού αλλά με τις …πλάτες των ευρωπαϊκών χωρών του νότου οι οποίες στην πραγματικότητα χρηματοδότησαν από το 2008 μέχρι σήμερα την δική της ανάκαμψη. Η άποψη που είχε διατυπώσει η γαλλίδα υπουργός οικονομίας πριν τέσσερεις μήνες , για το πώς χρησιμοποίησε η Γερμανία τους εταίρους της αν και δεν της δόθηκε η σημασία που της αναλογούσε εντούτοις δεν περιέγραφε με απόλυτη ακρίβεια και σαφήνεια τη γερμανική πολιτική. Και για να το πούμε με απλά λόγια οι απανταχού πτωχοί χρηματοδότησαν την ανάκαμψη των απανταχού πλουσίων σε μία κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν .