Αυθαιρεσία ή άγνοια;

Η είδηση κυκλοφόρησε χθές το βράδυ και εμφάνισε τον κ. Παπακωσταντίνου να στέλνει επιστολή στους αρμοδίους να προχωρήσουν σε μείωση των ενοικίων 20% για τα ακίνητα που έχουν στεγαστεί οι δημόσιες υπηρεσίες. Σε περίοδο λιτότητας κανείς δεν μπορεί να ψέξει τον υπουργό για την πρωτοβουλία αυτή. Παρόλα αυτά γεννώνται ορισμένες σκέψεις για τον τρόπο που επιχειρεί να πραγματοποιήσει αυτή του την απόφαση. Το ένα σημείο είναι ότι σε ένα κλειστό συμβόλαιο το να ζητάς την αλλαγή των όρων του είναι σχεδόν αφέλεια να πιστεύεις ότι μπορείς μονομερώς να το μετατρέψεις. Ένα άλλο σημείο είναι ότι απο την στιγμή που το Δημόσιο απαιτεί μείωση και πάγωμα των ενοικίων γιατί δεν το επιβάλλει και για το ιδιωτικό τομέα. Μήπως το "κρυφό όπλο" είναι η δυνατότητα να εκβιαστούν οι ιδιοκτήτες; Ένα ακόμα σημείο είναι ότι τι θα γίνει στην περίπτωση που οι ιδιοκτήτες αρνηθούν; Θα μετακομίσει; που και πόσο θα κοστίσει μία τέτοια κίνηση; Δεν θα πρέπει να υποβαθμισθεί επίσης το γεγονός ότι ενώ απαιτεί μείωση και "παγωμα" για ένα συγκεκριμένο διάστημα δεν λέει τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Δηλαδή θα επανέλθουν τα ενοίκια και σε πιά επίπεδα; Δεν σκέφτηκε επίσης ότι σε κάποια κτίρια οι ιδιοκτήτες έχουν αναλάβει υποχρεώσεις απέναντι σε τράπεζες με βάση το εισπραττόμενο ενοίκιο τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι; Με απλά λόγια σωστή η απόφαση αλλά για να μη γυρίσει μπούμερανγκ θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον μελετηθεί.