ΔΝΤ: μια κάποια λύσις;

Όλες οι ενστάσεις και οι αντιρρήσεις που ανέκυψαν την Παρασκευή με αφορμή την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης καταρρίφθηκαν χθες όταν δύο συνταξιούχοι στην μεταξύ τους συνομιλία που άθελα μου έγινα  λαθρακουστής είπαν "και τι να κάνουμε ; τουλάχιστον να έλθουν να βάλουν μία τάξη". Έντεκα λέξεις , που μέσα τους μπορεί να δει κανείς τι πιστεύει σήμερα ο μέσος έλληνας για ότι συμβαίνουν. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι κανείς -ή μάλλον ελάχιστοι-αναρωτιούνται τι θα γίνει την επόμενη μέρα.
Το πρώτο και σημαντικό είναι ότι η ελληνική Κυβέρνηση θα υπογράψει μία δεσμευτική συμφωνία με τους πιστωτές της. Στην συμφωνία αυτή θα περιλαμβάνει δεσμεύσεις αλλά και τα όρια που έχει -αν θα έχει- να παρεμβαίνει η ελληνική Κυβέρνηση. Του τι ακριβώς ζητούν; Άγνωστο. Μία γεύση έδωσε ο κ. Πάγκαλος όταν είπε ότι "δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές."
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η οικονομική πολιτική για όλη την διάρκεια της συμφωνίας θα έχει φύγει από τα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης και βρίσκεται στα χέρια των επιτρόπων.
Μία πρώτη γεύση ήλθε πριν από λίγο όταν ο κ. Λοβέρδος είπε καθαρά ότι στις διαπραγματεύσεις οι «επίτροποι» έθεσαν θέμα 13 ου και 14ου μισθού.
Αν οι δηλώσεις Πάγκαλου ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ακόμα και ένας μαθητής καταλαβαίνει το μέγεθος των επιπτώσεων στο διαθέσιμο εισόδημα. Ο υπουργός είπε ότι έχει τεθεί θέμα αλλαγών στο θεσμικό πλαίσιο των απολύσεων.
Από την άλλη πλευρά το κείμενο που δημοσιοποίησε το Υπουργείο Οικονομικών την Παρασκευή για τις προτάσεις του ΔΝΤ που ένα αφορούν σε έσοδα και δαπάνες είναι ενδεικτικές για το τι πρέπει να περιμένουμε.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον οποιαδήποτε συζήτηση για την αγορά ακινήτων είναι μάλλον άκαιρη .
Αν τώρα δεχτούμε ως αληθινή την στιχομυθία των  δυο συνταξιούχων τότε...