Πριν γράψω τις αράδες που ακολουθούν το σκέφτηκα πολύ. Είναι σκέψεις που γυρνανε στο μυαλό μου απο τον Ιούλιο 2007 όταν κατάλαβα ότι η κρίση δεν ήταν μακρυά. Τα σημάδια ήταν πολλά . Τα ανακάλυπτε κανείς διαβάζοντας τα μονόστηλα των αγγλικών και των αμερικάνικων εφημερίδων. Τα συνειδητοποιούσε όταν προσπαθούσε να δεί τις τιμές των ομολόγων λίγο πριν πάρουν τον χαρακτηρισμό "τοξικά". Τότε προσπάθησα να σκεφτώ τι ήταν τελικά η ρημάδα η κρίση , γιατί την άφησαν να ξεσπάσει και κυρίως ποιούς θα ωφελούσε. Λίγους μήνες αργότερα, όταν η μία μετά την άλλη οι αμερικάνικες τράπεζες άρχιζαν να κλονίζονται και να βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας η απάντηση στο γιατί άρχισε να έρχεται μόνη της : Η ΑΛΛΑΖΟΝΙΑ και Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ. Όταν λίγο αργότερα η κυβέρνηση των ΗΠΑ στήριξε , ουσιαστικά εξαγοράζοντας το τραπεζικό σύστημα τότε άρχισαν να συνειδητοποιώ την επομενη μέρα μετά τη κρίση.
Θα ήταν μία μέρα όπου θα κυριαρχούσαν οι μεγάλοι.
Θα ήταν μία μέρα που η μικροί θα γίνονταν βορά της συγκέντρωσης .
Θα ήταν μία μέρα που η συγκέντρωση της οικονομίας θα έφτανε σε πρωτόγνωρα επίπεδα και που οι managers και οι διαχειριστές θα μπορούσαν να επιβάλλουν και να επιβληθούν σε οτιδήποτε πήγαινε ενάντια στα συμφεροντά τους.  
Θα ήταν μία μέρα που οι ισχυροί όχι απλώς θα απαιτούσαν αλλά θα επέβαλλαν.
Θα ήταν μία μέρα που η έννοια εθνικό θα γινόνταν συνωνυμο με την λέξη βδελυρό.
Ήδη τα σημάδια είναι ορατά:
Η συμπεριφορά απέναντι στην ελληνική οικονομία.
Το κλείσιμο των μικρών αμερικάνικων τραπεζώνν
Η ισχυροποίηση των πολυεθνικών που πριμοδοτήθηκαν για να μείνουν αλώβητες
Θα αναρωτηθείτε τι θέση όλα αυτά σε ένα site για τα ακίνητα . Μα φυσικά και έχουν για να προειδοποιήσουν , να αφυνπνίσουν και ερμηνεύσουν αυτά που έρχονται.