Απίστευτες γραφειοκρατικές διαδικασίες και δικαστικές διαμάχες που σε ορισμένες περιπτώσεις διαρκούν δεκαετίες, υφίστανται πολλές επιχειρήσεις που επιδιώκουν να επενδύσουν σημαντικά ποσά στην αγορά ακινήτων. Το ασαφές και συχνά μεταβαλλόμενο θεσμικό πλαίσιο (π.χ. χρήσεις γης), η έλλειψη υποδομών και η χαρακτηριστική αργοπορία απονομής δικαιοσύνης στη χώρα, αναβάλουν -και συχνά ματαιώνουν- πολύ σημαντικές επενδύσεις: είτε τελικά γιατί οι επενδυτές αρνούνται να αντέξουν παρόμοιες δοκιμασίες, είτε γιατί όταν δόθηκαν τελικά οι αδειοδοτήσεις ξέσπασε η οικονομική κρίση, οπότε η προβλεπόμενη ζήτηση μειώθηκε και η εύρεση χρηματοδότησης δυσκόλεψε για τα καλά. Μεγάλες τουριστικές αναπτύξεις, επεκτάσεις εταιρειών που θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας, αλλά ακόμη και η κατασκευή απλών κατοικιών που θα μετρίαζαν την κατακόρυφη πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας αναβάλλονται συνεχώς και στις πλείστες των περιπτώσεων δεν ξεκινούν . Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό θεωρούν πως πολύ πιο εύκολα και γρήγορα ολοκληρώνουν τέτοιες δουλειές στη Βουλγαρία, σε άλλες χώρες της ΝΑ Ευρώπης, ή ακόμη και σε κράτη της Μέσης Ανατολής, παρά στην Ελλάδα. Έτσι, υπάρχουν σήμερα εταιρείες (εισηγμένες και μη) που συνεχίζουν να κινούν τις πολυετείς διαδικασίες των αδειοδοτήσεων, ελπίζοντας πως όταν αυτές θα ληφθούν, η ελληνική οικονομία θα έχει μπει σε τροχιά ανάπτυξης και το ζήτημα της χρηματοδότησης θα έχει διευθετηθεί.