Ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν δημοσιογράφος. Έχοντας , μία σπάνια αίσθηση της είδησης αλλά και την ευαισθησία να αισθάνεται αλλά και να αντιλαμβάνεται όχι μόνο αυτά που συμβαίνουν  γύρω του αλλά εκείνα που  έρχονται κατέφερε κάτι το μοναδικό : να οδηγήσει ένα τεράστιο εκδοτικό όμιλο σε μία διαδικασία ανανέωσης και προσαρμογής για περισσότερο απο μισό αιώνα. Το μέγεθος της επιτυχίας του γίνεται αντιληπτό μόνο αν αναλογιστεί κανείς τι έχει μεσολαβήσει απο τη δεκαετία του ΄50 μέχρι σήμερα. Δηλαδή το πέρασμα απο το χαρτί , στις τηλεοπτικές συχνότητες και απο εκεί στο διαδίκτυο. Και ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν πάντα εκεί :πρωτοπόρος , οραματιστής αλλά και διατεθειμένος να ακούσει και να ενστερνιστεί. Το γεγονός ότι σε αυτή τη διαδρομή κατέληξε να είναι ο μοναδικός παραδοσιακός εκδότης αφού ο ένας μετά τον άλλο οι συναδελφοί του εγκατέλειπαν αποτελεί ένα μέτρο για το τεράστιο επιτευγμά του. Όμως ήταν και συμπαραστάτης . Αυτοί , που έχουν δουλέψει στο συγκρότημα γνώριζαν πολύ καλά ότι αν η μοίρα τους κτύπαγε θα είχαν κάπου να στηριχτούν, Αυτό το Κάπου ήταν αυτός ο άνθρωπος που δεν είχε κλείσει τα αυτιά του . Ως επίλογο επιτρέψτε μου να διατυπώσω μία πρόβλεψη. Ο συνδυασμός του Χρήσου Λαμπράκη και του Λέοντα Καραπαναγιώτη δεν πρόκειται να επαναληφτεί  και πλέον αφού χάθηκε και ο τελευταίος των μεγάλων η ελληνική δημοσιογραφία κινδυνεύει να ξεμείνει απο ...σημεία αναφοράς.