Ακίνητα: Ποιός φταίει για την κατάντια ;

Ελάχιστος είναι ο χρόνος που μας χωρίζει απο τις εκλογές. Αν σκεφτούμε ένα ΄κοινό  χαρακτηριστικό  που χαρακτηριζε τη ψυχολογία των ανθρωπων  των ανθρωπων της  αγοράς σε όλες τις προηγούμενες εκλογές  τότε σίγουρα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτό ήταν  η θετική προσδοκία ότι η αγορά θα πάει καλύτερα. Αυτό, χαρακτήριζε και την εκλογική αναμέτρηση του 2009. Ακόμα και στη κυβέρνηση Παπαδήμου που ξεκίνησε ως σχήμα των "τριών"(ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.ΟΣ) αλλά που απέμειναν οι δύο πρώτοι η προσδοκία ήταν το εκείνο που έστω και δειλά περνούσε απο το μυαλό των περισσότερων. Σε αυτά τα 2,5 χρόνια που πέρασαν όμως χάθηκε και αυτή η ελπίδα. Πλέον , οι εκλογές της 6ης Μαϊου χαρακτηρίζονται απο μία άλλη ελπίδα : Να μή βρεθούμε ακόμα πιο βαθειά στην "κινούμενη άμμο" της ύφεσης. Πως φτάσαμε έως εδώ; Η απάντηση είναι απλή: Απο την διακύβέρνηση των 2,5 χρόνων η καθημερινή πρακτική  της οποίας ήταν:

*να αλλάζει τις αποφάσεις από την μία στιγμή στην άλλη ,

* να φτιάχνει ανά πάσα στιγμή το φορολογικό περιβάλλον στις ορέξεις του και να φορτώνει τους έλληνες με επιπλέον χαράτσια

*να κρύβει , πίσω ακόμα και από την πιο «αθώα» φαινομενικά ρύθμιση χαράτσια και διωγμούς.

Ετσι επικράτησε ο φόβος και η ανασφάλεια που με την σειρά τους έφεραν τις αρνητικές προσδοκίες και με την πεποίθηση ότι η ανάκαμψη στην αγορά ακινήτων πολύ δύσκολα θα έλθει. Και ξέρετε γιατί; Διότι κανένας έλληνας δεν έχει εμπιστοσύνη στο κράτος , στις προθέσεις και στις διαθέσεις του.

Πάρτε για παράδειγμα τους ημιυπαίθριους και τα αυθαίρετα. Εμφανίστηκαν οι επικεφαλής του υπουργείου Περιβάλλοντος και κάλεσαν τους έλληνες να ρυθμίσουν τις εκκρεμότητες τους για το παρελθόν. Η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που ήταν παραλήπτες του μηνύματος είχαν πληρώσει τον ημιυπαίθριο σε τιμή κανονικού σπιτιού ή είχαν χρυσοπληρώσει για να προσθέσουν ένα δωμάτιο σε ένα σπίτι στο χωριό. Όλοι –αφελώς όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια- πίστεψαν ότι θα πλήρωναν και θα καθάριζαν. Και έτσι πολλοί υπήχθησαν στις ρυθμίσεις. Δυστυχώς όμως στην πορεία αντελήφθησαν ότι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο δηλαδή το ελληνικό κράτος το οποίο είχε άλλα πράγματα στο πίσω μέρος του μυαλού του . Δηλαδή να τους φακελώσει και να έλθει από την «πίσω πόρτα» -χρόνο που θα επιλέξει- και να τους επιβάλλει φόρους . Αν και τελικά απαλείφθηκαν οι κωδικοί 206-208-210 στο έντυπο Ε1 , στους οποίους οι φορολογούμενοι σχεδιαζόταν να δηλώνουν τους χώρους που έχουν «τακτοποιήσει» ως ημιυπαίθριους ή αυθαίρετους χώρους, όλα δείχνουν ότι απλώς πρόκειται για «τακτικό ελιγμό». Προφανώς σκέφτηκαν ότι δεν είναι δυνατόν να εφαρμόσουν το μέτρο όταν «τρέχει η ρύθμιση» για τα αυθαίρετα γιατί κανείς δεν θα υπάγονταν σε αυτή . Και τι έκανε το κράτος ; Αποφάσισε να αναστείλει- προφανώς- για ένα χρόνο την εφαρμογή του μέτρου . Η πρόθεση προφανής: να πέσουν και άλλοι αφελείς έλληνες στα δίκτυα των τεκμηρίων. Κάποιοι θα μπορούσαν να αντιτάξουν το επιχείρημα: «Μα αφού πρόκειται για σαφή παραβίαση του φορολογικού νόμου;». Το επιχείρημα θα ήταν σωστό μόνο στην περίπτωση που το ελληνικό κράτος είχε ξεκαθαρίσει τους όρους του παιγνιδιού και αν δεν έκανε τα «στραβά μάτια» είτε στα αυθαίρετα είτε στους ημιυπαίθριους. Ξέρετε πότε η κίνηση αυτή θα αποκτούσε και ηθική νομιμοποίηση; Μόνο στην περίπτωση που οι αρμόδιοι υπουργοί , όταν ανακοίνωναν τις ρυθμίσεις απαριθμούσαν όλες τις άμεσες και τις έμμεσες επιπτώσεις που θα είχαν στον φορολογούμενο. Όμως δεν το έκαναν και προτίμησαν να παγιδέψουν τους έλληνες.

Θέλετε και άλλα παραδείγματα; Τους τόκους των στεγαστικών δανείων για τους οποίους καταργούνται οι φοροαπαλλαγές. Οι άνθρωποι αυτοί που υπολόγιζαν στην έκπτωση του φόρου ήταν φοροφυγάδες; Ήθελαν να κοροϊδέψουν το κράτος; Και όμως το κράτος αλλάζει την σχετική νομοθεσία.

Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Τους δανειολήπτες του ΟΕΚ με επιδότηση επιτοκίου. Οι άνθρωποι αυτοί υπολόγιζαν σε μία μειωμένη δόση στεγαστικού δανείου για να τα βγάλουν πέρα καθώς στο σύνολο τους είναι εργαζόμενοι με πενιχρά εισοδήματα. Έρχεται ένα πρωί τα κράτος και τους λέει : Από αύριο δεν υπάρχει ΟΕΚ. Και με την επιδότηση μας ; αναρωτιούνται αυτοί αλλά δεν παίρνουν καμία απάντηση. Ξέρετε τι σημαίνει για ένα μεροκαματιάρη να του κόβουν το μισθό και να του ανεβάζουν τη δόση του δάνειου ; Καταστροφή. Και όμως κανείς αρμόδιος δεν μπήκε στο κόπο να τους εξηγήσει τι θα γίνει.

Για να υπάρξει ανάκαμψη θα πρέπει κάποιος να παράγει και κάποιοι να αγοράζουν. Έτσι θα κινηθεί η αγορά ακινήτων. Όμως , όταν αυτοί που αγοράζουν , χάσουν την εμπιστοσύνη τους προτιμούν να «κάτσουν στα αυγά» τους παρά να μπουν σε περιπέτειες. Με απλά λόγια δεν αγοράζουν. Και όταν δεν αγοράζουν δεν έρχεται η ανάκαμψη. Οι μόνοι που πανηγυρίζουν είναι οι κερδοσκόποι και τα "κοράκια" και αυτοί δεν μπορούν να φέρουν την ανάκαμψη. Ίσως , σε αυτά τα δύο χρόνια , η πολιτική που επιλέχθηκε να είχε αποκλειστικό στόχο να τους "αναστήσει"...