Το άθρο είναι πραγματικά εντυπωσιακό! Το Λονδίνο -και όχι μόνο-κατάφερε να συγκεντρώσει σαγηνεύσει τους πλουσίους και η σαγήνη αυτή είχε άμεση επίπτωση στην αγορά πολυτελών κατοικιών η οποία βρέθηκε σε τροχιά ανάκαμψης. Τι ήταν αυτό που τους έθελξε ώστε να επενδύσουν σε σπίτια αξίας άνω των 2 εκατ. ευρώ; Το κοινωνικό status, υποστηρίζουν κάποιοι.Η ασθενική στερλίνα , κάποιοι άλλοι. Η ανταγωνιστική φορολογία κάποιοι τρίτοι. Όλα μαζί και καθένα ξεχωριστά θα υποστήριζε κάποιος αν δεν ανακάλυπτε ότι κυρίαρχο ΄λο σε αυτή την διαδικασία είχαν και οι ιταλοί. Τι σημαίνει αυτό; Απλώς ότι οι ευρωπαίοι φοβισμένοι απο την κρίση ψάχνουν πλέον για καταφύγια που θα τους εξασφαλίζουν σταθερότητα και κυρίως διαχρονικα αμετάβλητο ανταγωνιστικό πλαίσιο. Θέλετε και άλλη απόδειξη; Οι τιμές των ακινήτων στην Ελβετία παρά την παγκόσμια οικονομική κρίση κατλεγραψαν άνοδο την προγηγούμενη χρονιά περί το 5%.
Όταν λοιπόν ολόκληρος ο πλανήτης προσπαθεί να προσελκύσει επενδύσεις εμείς κάνουμε ότι περνά απο το χέρι μας για να τις διώξουμε. Φορολογικοί αιφνιδιασμοί, κλίμα καταστροφολογίας και -το κυριότερο απο όλα- μία εικόνα στο εξωτερικό ανάλογη με εκείνη τριτικοσμικής χώρας. Δυστυχώς για όλα αυτά δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια. Ήταν αρκετή μία μικροπολιτική προσέγγιση της ελληνικής οικονομίας , μερικές δηλώσεις κάποιων παραγόντων με προφανές κίνητρο την καρέκλα τους και μία διάχυτη  αίσθηση αβεβαιότητας όχι μόνο απο τον απλό πολίτη αλλά και απο τους υπεύθυνους κυβερνήτες.
Αν δεν αλλάξουν όλα αυτά και κυρίως αν δεν συνειδητοποιήσουν οι εκάστοτε υπεύθυνοι της οικονομικής πολιτικής ότι η πραγματική οικονομία δεν ενδιαφέρεται για ιδεολογήματα τότε είναι μαθηματικά διαπιστωμένο ότι πολλοί θα αναζητήσουν και πολύ σύντομα μάλιστα πιο ασφαλή καταφύγια τύπου...Λονδίνου.