Ποιός θα επενδύσει;

Μήπως θα πρέπει να εγκαταλείψουμε κάποια στιγμή την πρακτική του «απόψε αυτοσχεδιάζουμε» και να ασχοληθούμε σοβαρά με την αγορά ακινήτων ;  Όλα δείχνουν ότι τελικά κανείς από αυτούς που είναι επιφορτισμένοι με την διαχείριση της αγοράς δεν έχουν καταλάβει ότι το «καράβι πάει προς την ξέρα» . Ας πάρουμε την αγορά κατοικίας , όπου τα προβλήματα εντοπίζονται κυρίως στην υπερβάλλουσα προσφορά και στην ανεπαρκή ζήτηση. Οι οικονομολόγοι λένε ότι  όταν εμφανίζονται τα φαινόμενα αυτά στην αγορά τότε η πτώση των τιμών είναι αναπόφευκτη  και θα σταματήσει μόνο όταν οι αγοραστές πειστούν  ότι βρίσκονται στα χαμηλότερα τους επίπεδα. Στην ελληνική αγορά δεν ισχύει αυτό και επομένως το ζητούμενο για να πάρει  μπρος η μηχανή είναι να τονωθεί η ζήτηση και ταυτόχρονα να περιοριστεί το υπερβάλλον αδιάθετο απόθεμα. Η τόνωση της ζήτησης  γίνεται πρακτικά με δύο τρόπους : είτε να πειστούν εκείνοι που έχουν ρευστότητα –και δεν είναι λίγοι- ότι η επένδυση σε κατοικίες προσφέρει υψηλές αποδόσεις είτε να ανοίξουν πάλι τα χρηματοκιβώτια τους οι τραπεζίτες. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση  η απουσία μίας  πολιτικής είναι κάτι παραπάνω από φανερή. Κάποιοι , θα μιλούσαν για την  παροχή της εγγύησης του δημοσίου όμως πρόκειται για μέτρο ανεφάρμοστο στην πράξη  και με αμφίβολα αποτελέσματα .  Αντί αυτού καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες επιλογών που απομακρύνουν όλο και περισσότερους  από το δρόμο της αγοράς ενός ακινήτου. Τεκμήρια, φόροι  και φορολογική ανασφάλεια δεν είναι το καλύτερο τονωτικό στην προσπάθεια ανάνηψης του «μεγάλου ασθενούς». Το ίδιο ακριβώς θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς και για τα μικρά επαγγελματικά ακίνητα , η αγορά των οποίων έχει στην κυριολεξία παγώσει εξαιτίας ενός μίγματος πολιτικής με την φορολογική ανασφάλεια να κυριαρχεί. Αλήθεια , ποιος θα επενδύσει, ακόμα και αν έχει κεφάλαια σε συνοικιακό κατάστημα ή σε μικρό γραφείο όταν φοβάται ότι  η εφορία να  πάρει το 40-50% των μισθωμάτων ενώ οι πιθανότητες  να μείνει  χωρίς μισθωτή ή ακόμα και με μισθωτή που θα αδυνατεί να καταβάλλει τα μισθώματα είναι πολύ μεγάλες; Μάλλον κανείς. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για ένα υποψήφιο επενδυτή που θέλει να κατασκευάσει είτε κατοικίες είτε επαγγελματικά ακίνητα. Σε κάθε περίπτωση η ανασφάλεια δεν είναι ο καλύτερος οδηγός  για οποιαδήποτε οικονομική –επενδυτική απόφαση.  Από την άλλη πλευρά, κανείς δεν φαίνεται  ότι μπορεί να «πείσει» τις τράπεζες να στηρίξουν με κεφάλαια την ζήτηση για αγορά ακινήτου.  Και η διαπίστωση αυτή επιτείνει ακόμα περισσότερο  την αβεβαιότητα που βασανίζει την αγορά. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η ενίσχυση ορισμένων και αυστηρά επιλεγμένων κοινωνικά και επαγγελματικά ομάδων θα μπορούσε να δώσει το έναυσμα για την σταθεροποίηση της αγοράς. Η εμπειρία της δεκαετίας του ΄80 με την χρήση των επιδοτούμενων δανείων είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη για τις θετικές επιπτώσεις μίας σχεδιασμένης και αυστηρά στοχευμένης πολιτικής . Δυστυχώς όμως τίποτε από όλα αυτά δεν γίνονται σήμερα με αποτέλεσμα η τύχη της αγοράς να επαφίεται στον …Θεό.