Η μπλόφα και ο στόχος

Πλησιάζουμε τα δύο χρόνια από τότε που ξεκίνησε η κατρακύλα στην αγορά ακινήτων και στην οικοδομή. Οι επιπτώσεις στην ύφεση είναι πλέον εμφανείς, καθώς η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ υποβάθμιση της ακίνητης περιουσίας , έχει κοστίσει ήδη 4 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ και έπεται συνέχεια.

Τόσο ο κ. Παπακωνσταντίνου όσο και ο κ. Βενιζέλος - οι κύριοι υπεύθυνοι για την απαξίωση - ισχυρίζονται ότι οι παρεμβάσεις που έγιναν ήταν αναγκαίες προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας. Ψέματα . Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για τα διαπιστώσει πόσα χρήματα χάθηκαν για το δημόσιο από την φορολογία μόνο από την μείωση των επενδύσεων σε κατοικίες από το 2009 μέχρι σήμερα κατά 11 δις. ευρώ περίπου. Με δεδομένο ότι η μέση φορολογική επιβάρυνση σε κάθε ευρώ μίας επένδυσης σε κατοικία (φόροι και εισφορές στα ταμεία) είναι 40% τότε οι απώλειες του δημοσίου ξεπερνούν τα 4 δις. δις. ευρώ. Και αυτή είναι η απώλεια ενός χρόνου. Αν μάλιστα προστεθούν και οι πωλήσεις των νέων κατοικιών που είχαν κτιστεί από το 2006 μέχρι σήμερα και παραμένουν στα αζήτητα καθώς και οι πωλήσεις μεταχειρισμένων κατοικιών τότε οι απώλειες εσόδων υπερβαίνουν τα 5,5 δις. ευρώ το χρόνο, στην περίπτωση που ο όγκος κινιόνταν στα φυσιολογικά επίπεδα των 80.000 τεμαχίων το χρόνο! Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν η φορολογική πολιτική που ακολούθησαν αυτά τα δυο χρόνια απέδωσε ανάλογα έσοδα. Η απάντηση προφανής : Όχι.

Με δεδομένο , ότι και οι δύο αλλά και η κυρία Μπιρμπίλη και ο κ. Σηφουνάκης είναι έξυπνοι άνθρωποι , το συμπέρασμα στο οποίο μπορεί να καταλήξει κάθε λογικός άνθρωπος είναι ότι οι επιλογές που έγιναν δεν είχαν στόχο τα έσοδα. Αντίθετα στόχευσαν συνειδητά στην ισοπέδωση της οικοδομής και της αγορά ακινήτων. Και το ερώτημα είναι γιατί; μήπως για να κάνουν πιο εύκολη την κατάκτηση της ελληνικής αγοράς στις μεσιτικές και κατασκευαστικές αλυσίδες του εξωτερικού που φαίνεται ότι θα εξασφαλίσουν και φτηνή γη μέσω της εκποίησης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας; Άλλωστε , το ίδιο ακριβώς σενάριο δεν παίχθηκε στο παρελθόν στην αγορά τροφίμων , ειδών ένδυσης υπόδησης και γενικότερα στο λιανεμπόριο όπου η μία μετά την άλλη οι ελληνικές επιχειρήσεις εξαφανίζονται; Δυστυχώς , η απάντηση είναι καταφατική.

Από εκεί και πέρα, ο εκ Θεσσαλονίκης Βενιζέλος , γνωρίζοντας ότι χωρίς τους ανθρώπους της οικοδομής θα αντιμετωπίσει προβλήματα στην εκλογική του περιφέρεια προσπαθεί να παίξει το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου με εξαγγελίες για κατάργηση του «πόθεν έσχες» ή για μείωση του ΦΠΑ στην οικοδομή. Αυτού του είδους οι εξαγγελίες είναι ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία καλοστημένη μπλόφα , ανάλογη με εκείνη του «λεφτά υπάρχουν» καθώς η ελληνική αγορά έχει να αντιμετωπίσει καταρχήν , την επιφυλακτικότητα , την καχυποψία και την έλλειψη ρευστού και κατά δεύτερον την ανεργία, την συρρίκνωση του τζίρου και την εργασιακή ανασφάλεια . Κοντολογίς τα απότοκα της πολιτικής που ακολουθήθηκε αυτή την διετία και η οποία οδήγησε σε μία πρωτοφανή συρρίκνωση και απαξίωση .

Και τι σημαίνουν όλα αυτά, θα σκεφτείτε μήπως ότι  βρισκόμαστε μπροστά στο τέλος της οικοδομής και του έλληνα επαγγελματία; Ναι , είναι πιθανό. Αυτή η προοπτική όμως μπορεί να αποσοβηθεί μόνο αν συνειδητοποιήσουμε όλοι , ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις και οι άνθρωποί τους –πέρα από τα μεγάλα λάθη που έκαναν στο παρελθόν-είναι η ασπίδα που εξασφαλίζει καλύτερα μεροκάματα, απασχόληση και δουλειές σε τοπικό επίπεδο. Και αν δεν το πιστεύετε , δεν έχετε παρά να ρωτήσετε τους part time εργαζόμενους στα πολυεθνικά σούπερ μάρκετ. Αυτοί ξέρουν τι σημαίνει ο αφελληνισμός της αγοράς.