Ευαισθησία για τις τράπεζες και όχι για τους ιδιώτες

Αν έχουμε καταλάβει κάτι από την οικονομική κρίση είναι ότι το τέλος της θα βρει τους ισχυρούς πιο ισχυρούς και τους αδύναμους πιο αδύναμους. Πρόκειται δυστυχώς για ένα αξίωμα που ο καθένας μπορεί να το διαπιστώσει σε κάθε του βήμα. Πως γίνεται αυτό και ποιος είναι υπεύθυνος; Όσο και αν ο πρωθυπουργός της χώρας θέλει να μας πείσει για την «ευαισθησία» του , η πολιτική που ακολουθεί είναι εκείνη που θα καταστήσει τους ισχυρούς ακόμα πιο ισχυρούς. Θέλετε ένα παράδειγμα;

Το κράτος με κάθε λογής τερτίπια και μεθόδους προσπαθεί να βοηθήσει μεγάλες προβληματικές επιχειρήσεις να γλυτώσουν από την χρεωκοπία. Φυσικά, επειδή υπάρχει η τρόικα όλες οι κινήσεις γίνονται στο παρασκήνιο και με «όχημα» κρατικούς φορείς. Με απλά λόγια παρά τις λανθασμένες οικονομικές επιλογές των επιχειρηματιών προσπαθεί να βρει τρόπο ώστε να μείνουν όρθιες οι επιχειρήσεις τους. Και καλά κάνει αφού προσφέρουν θέσεις εργασίας , κεφάλαια στην οικονομία και συμβάλλουν στην ανάπτυξη . Σωστό το επιχείρημα . Όμως σε ένα κράτος δικαίου , η πολιτική ευαισθησία δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Δηλαδή οι πολιτικές που εφαρμόζονται για τους μεν θα πρέπει να υιοθετούνται και για τους δε. Έχουμε , για παράδειγμα χιλιάδες δανειολήπτες οι οποίοι έκαναν και αυτοί κακές επιλογές και οδηγήθηκαν σε υπερχρέωση. Τι κάνει για αυτούς το κράτος; Τους λέει να κάνουν ρυθμίσεις με τις τράπεζες αφού προηγουμένως τους υποχρεώνει να βγάλουν στο σφυρί ότι έχουν και δεν έχουν-αυτή είναι η περίφημη ρύθμιση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Διαπιστώνετε πουθενά έστω και ένα ίχνος ισονομίας και ισοπολιτείας;

Θέλετε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι οι τράπεζες στα χρόνια της ευμάρειας έκαναν λαθεμένες επιλογές. Το κράτος λοιπόν με διάφορους τρόπους τους χορηγεί ενισχύσεις-φανερές και κρυφές-, πιέζει την ΕΚΤ να τις χρηματοδοτήσει και γενικά κάνει ένα αγώνα δρόμου για να τις κρατήσει όρθιες μέχρι να περάσει η κρίση. Όμως από την άλλη πλευρά όχι μόνο δεν κάνει απολύτως τίποτε για να στηρίξει τους ιδιώτες και τις μικρές επιχειρήσεις αλλά αντίθετα με την σιωπή της συναινεί στο να τους πάρουν οι τράπεζες ότι έχουν και δεν έχουν. Θα πει κανείς ότι οι τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις είναι οι στυλοβάτες της οικονομίας . Σωστά.

Αλλά οι τράπεζες , οι μεγάλες επιχειρήσεις ακόμα και οι κυβερνήσεις υπάρχουν , επειδή οι πολλοί ,που ανυπεράσπιστοι βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής ομηρίας , τις επιλέγουν είτε ως πελάτες είτε ως ψηφοφόροι. Δυστυχώς όμως οι ενώ οι λίγοι έχουν πάρει όλες τις ιδιότητες του χαμαιλέοντα ο πολλοί είναι όχι μόνο ξεχασιάρηδες αλλά και εύπιστοι.