Η πιο παράλογη πολιτική ακολουθείται στην αγορά ακινήτων καθώς ουδείς απο το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται αν η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας έχει ξεμείνει απο καύσισμα και κινδυνεύει απο σκουριά. Οι αποφάσεις αποσπασματικές και τις περισσότερες φορές λες και προέρχονται απο διαφορετικές Κυβερνήσεις. Το μόναδικό κοινό χαρακτηριστικό τους φαίνεται ότι είναι η σύγχυση.
Απο την μία πλευρά η ανακοίνωση της αναστολής του "ποθεν έσχες" για αγορά α΄κατοικίας και για τους τόκους των στεγαστικών δανείων και απο την άλλη η πεισματική άρνηση να διαψευστούν οι πληροφορίες που εμφανίζουν το υπουργείο Οικονομικών να θεωρήσει τους νομιμοποιημένους ημιυπαίθριους χώρους ως τεκμήρια. Απο την μία ανακοινώνει κυνήγι ιδιοκτητών ακινήτων επιτείνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την φυγή κεφαλαίων και την απομάκρυνση απο επενδύσεις υψηλού ρίσκου και απο την άλλη μεταθέτει για ένα εξάμηνο την αύξηση των αντικειμενικών αξιών. Υπερφορολογεί την ακίνητη περιουσία καιδίώχνει εκείνους τους έλληνες που με βιτρίνα υπεράκτιες εταιρίες επένδυσαν διεσεκατομμύρια ευρώ σε ακίνητα την προηγούμενη δεκαετία και το τραγελαφικό είναι ότι παρατείνει τη προσθεσμία για τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων. Βλέπει την οικοδομή να έχει συρρικνωθεί στα επίπεδα της δεκαετίας του ΄80 και όχι μόνο δεν κάνει τίποτε για να τονώσει την ζήτηση αλλά με τις 750.000 των ανέργων της επόμενης χρονιάς δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να αυξηθεί ακόμα περισσότερο την προσφορά.
Κάποιος θα έλεγε ότι στην παρούσα συγκυρία αυτό που προέχει είναι η δημοσιονομική εξυγίανση και εμπρός σε αυτό το στόχο όλα υποτάσσονται και ότι σε τελευταία ανάλυση στην πολιτική θα πρέπει να υπάρχει και το στοιχείο της ηθικής και της δικαιοσύνης. Σωστό θεωρητικά , αλλά μήπως πιο σημαντικά είναι η απασχόληση και η επιχειρηματικότητα; Ήδη , κεφάλαια και επιχειρήσεις φεύγουν και είναι αμφίβολο αν και πότε θα γυρίσουν πίσω.Οπως μάλιστα πάνε τα πράγματα όσο περνά ο καιρός θα φεύγουν ακόμα περισσότερα και τότε θα δούμε ποιοί θα επενδύσουν σε αυτή τη χώρα.
Φυσικά , υπάρχει και μία άλλη ερμηνεία. Ο στόχος είναι η μεσαία τάξη τάξη και προκειμένου να επιτευχθεί κάθε πρακτική είναι αποδεκτή.